Stary, uroczy dworek w leśnej głuszy, pensjonat Leśna Ostoja, kolejny raz otwiera swoje podwoje!
Drzewie przez długi czas było dla Justyny i jej bliskich oazą spokoju. Tutaj, wśród bujnej przyrody i oddanych przyjaciół odnaleźli w sobie wielkie pokłady wrażliwości i pogody ducha. Tu nauczyli się dostrzegać piękno otaczającego ich świata. Pobyt w pensjonacie dodawał im sił w zmaganiach z codziennymi problemami.
Tym razem nad Leśną Ostoją i jej nowymi właścicielami zbiorą się wyjątkowo groźne i ciemne chmury. Justynę i jej bliskich czeka wiele wyzwań i trosk, które postawią pod znakiem zapytania ich dalsze życie w Drzewiu. Ktoś będzie próbował zniszczyć ich spokój. Czy razem uda im się pokonać trudne chwile? Czy nad ukochanym pensjonatem znów rozbłyśnie słońce?
Daj się przenieść w miejsce, oddalone od miejskiego zgiełku, w którym tak łatwo się zatracić i na powrót poczuć bliskość otaczającej nas przyrody.
Autor | Joanna Tekieli |
Wydawnictwo | Filia |
Rok wydania | 2019 |
Oprawa | miękka |
Liczba stron | 380 |
Numer ISBN | 978-83-8075-715-8 |
Kod paskowy (EAN) | 9788380757158 |
Waga | 358 g |
Wymiary | 140 x 200 x 24 mm |
Data premiery | 2019.06.19 |
Data pojawienia się | 2019.05.23 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
Joanna Tekieli to polska pisarka tworząca literaturę obyczajową z silnymi wątkami romantycznymi. Czytelnicy jej nazwisko kojarzą przede wszystkim z serią powieściową „Pensjonat Leśna Ostoja". Tekieli urodziła się i wciąż mieszka w Krakowie. Jest absolwentką polonistyki, a wśród swoich ulubionych zajęć wymienia czytanie powieści, a także spacery. Chętnie sięga także po kawę.
„Spotkanie w Pensjonacie Leśna Ostoja” to ostatnia z głównych części trylogii „Leśna Ostoja”. Poza tą książką autorka stworzyła dodatkową historię, która stanowi swego rodzaju uzupełnienie. W trzecim tomie razem z główną bohaterką Justyną przenosimy się prawie na stałe do Drzewia. Jej rodzice i brat stwierdzili, iż chcą zakupić posiadłość i samodzielnie zadbać o jego dalsze prosperowanie. Niestety nie wszyscy są zadowoleni z tego obrotu spraw i starają się wykurzyć rodzinę Milskich. Dawni wrogowie pragną odegrać się na Justynie, za to, co im zrobiła (o tym dowiadujemy się w pierwszej części). Na szczęście po raz kolejny mieszkańcy wioski wykazują się sąsiedzką solidarnością i wspólnie walczą o sprawiedliwość. Relacja pomiędzy Justyną i Jakubem bardzo się zacieśnia i zmienia się w coś więcej niż tylko przyjaźń. W jej warszawskim życiu zachodzą poważne zmiany – dostaje awans. Ma możliwość wybrania sobie asystentki i ostatecznie wybiera Michasię, którą bliżej można poznać w drugim tomie. Dookoła tej młodej dziewczyny zaczyna kręcić się brat Justyny.
Zakończenie tej trylogii uważam za udane. Szkoda, że już nie powstaną dalsze części, gdyż bardzo polubiłam wykreowane postacie. Bardzo podobała mi się wielowątkowość, gdyż na przestrzeni trzech książek dogłębnie poznajemy wykreowaną przestrzeń, a każdy z portretów psychologicznych jest konsekwentny i dogłębnie opisany, Autorka skradła moje sercem swoim stylem pisania, który jest bardzo lekki i przyjemny do czytania. Zwykle nie sięgam po polskich pisarzy, ale dorobek literacki Joanny Tekieli jest godny polecenia. Autorka ma na swoim koncie jeszcze kilka pozycji, które mam zamiar przeczytać w niedalekiej przyszłości.
Julia G.
źródło: www.szkolnyklubrecenzenta@gmail.com
Oj długo zwlekałam z tą trylogią i teraz bardzo żałuję że nie przeczytałam jej wcześniej 😊
Powiem Wam że ubawiłam się przy niej przednie, zrelaksowałam się a i ciężko też było mi się od niej oderwać i wrócić do rzeczywistości. Bohaterowie są tak świetnie wykreowani przez Joasię że ma się wrażenie iż stoją obok i opowiadają swoją historię właśnie Tobie. Widać że relacje łączące bohaterów są bardzo realne i takiej przyjaźni można im pozazdrościć. Jak to bywa w małych miejscowościach wszyscy wszystko o sobie wiedzą, co nie raz pokaże że ma to dobre strony.
Do tego wspaniałe opisy przyrodnicze że tak naprawdę chcesz się przenieść do tego cudownego miejsca i zatrzymać się w Pensjonacie tak wspaniałych gospodarzy.
Więc jeśli macie ochotę na chwilę odpoczynku od kryminałów czy thrillerów i zanurzyć się w humorystycznej pełnej przyjaźni, miłości oraz rodzinnego ciepła powieści to bez zastanowienia sięgajcie po tę serię "Pensjonatu Leśna Ostoja"
Przyznam że styl Asi bardzo przypadł mi do gustu dlatego mocno będę kibicować nowej powieści "Szlak srebrnych mgieł" która już niedługo będzie miała swoją premierę
Są takie książki, które tylko z pozoru zaliczamy do kategorii "zwykłe obyczajówki", bowiem kryją w sobie magię i ciepło co sprawia, iż powieść zmienia się w niezwykłą lekturę. Tak właśnie działa na mnie seria Joanny Tekieli 'Pensjonat Leśna Ostoja' i z chwilą, gdy przeczytałam pierwszy tom, zagnieździł się we mnie magnes przyciągający do kolejnych części.
Kolejny pobyt w Drzewiu rozpoczynamy zimą, w chwili gdy śnieg i mróz tworzą wyjątkową atmosferę. Jednak ludzie mają głupi zwyczaj, by zepsuć to co piękne i spokojne. Na ogrodzeniu pensjonatu prowadzonego przez Elżbietę i Piotra Milskich ktoś umieścił niezbyt przyjemne napisy i jak się okazało, nie był to jedyny przypadek niszczenia spokoju nowym właścicielom. Kolejne przykre wydarzenia skupiają się na Justynie, która kiedy tylko może, przyjeżdża do swojej oazy. Ale z czasem zdarzeń przybywa i ewidentnie widać, że nie są to przypadki. Chwilami robi się naprawdę niebezpiecznie! Kto za tym stoi? Dlaczego posuwa się do takich czynów?
W spokojnym zakątku, wśród pagórków i lasów piękno krajobrazu oraz przyjaźń dokonują cudów a w sekrecie rodzi się miłość. Lekarstwem na ciszę okazuje się nowy członek rodziny a dobrze podjęte decyzje procentują rozwojem turystyki w regionie. Stara Kwietniowa wyrosła dla mnie na bohaterkę tego tomu a noszone przez nią wory intrygowały do końca - nie udało mi się domyślić, co w nich jest i w jakim celu starsza pani wciąż je dźwiga. Jej teksty rozkładają na łopatki a kiedy bierze do ręki wiatrówkę... Drżyjcie 'miastowe głuptoki'!
Autorka odkryła przed nami przeszłość Leokadii a każda historia o mieszkańcach Drzewia sprawia, że Justyna (oraz ja jako czytelnik) czuje się bardziej związana z tym miejscem; zaś każdy mieszkaniec zajmuje specjalne miejsce w sercu. Tym większe zaskoczenie nastąpiło z chwilą, gdy w powieści pojawił się motyw zemsty, przepełniający człowieka do głębi i popychający go do walki, bez względu na straty.
Joasia Tekieli po raz kolejny uwiodła mnie, zabierając w urokliwą krainę - przebywanie w niej cieszy mnie za każdym razem jak dzieciaka, któremu podarowano cukierka. Powieść doskonale pokazuje różnorodność i zmienność ludzkiej natury; wartościuje rzetelną pracę, dzięki której należą nam się awans, ale w pakiecie otrzymujemy też stres i zazdrosne spojrzenia innych; próbuje odpowiedzieć na pytanie czy w miłości powinniśmy kierować się schematami i normami a w życiu prawdą, uczciwością i sercem?
Podsumowując - "Spotkanie w Pensjonacie Leśna Ostoja" to propagująca czytelnictwo historia o radościach i tragediach, stypach i weselach, związkach na odległość, w której nie brakuje ludzkich dramatów, ale też humoru (wątek z Bigiem). Przepełniona optymizmem, nadzieją i wsparciem opowieść, w której poczucie zagrożenia, strach i zemsta muszą ustąpić miejsca miłości, prawdziwej przyjaźni oraz murowi, jaki tworzy lokalna społeczność. Gorąco polecam Wam tę historię o szczęściu z żubrem w tle.
Uwielbiam całą serię o Leśnej Ostoi. To lekkie, zabawne książki, przy których można się odprężyć. Śmiałam się, wzruszałam, płakałam i nawet chwilami drżałam z lęku o główną bohaterkę - polecam i gwarantuję, że nie będziecie się nudzić.