Posłuszna żona

Powieść autorstwa Kerry Fisher pt. '' Posłuszna żona'' od samego początku, gdy rozpoczęłam, jej czytanie stanowiła dla mnie zagadkę ze względu na jej tajemniczo brzmiący tytuł.

Nie jest łatwo jednej z głównych bohaterek żyć w cieniu rodziny, gdy zamiast cieszyć się, że uczestniczy, w codziennym przebywaniu toczy właściwie to wewnętrzną walkę o akceptację własnego ja. Maggie ma wspaniałe wrażliwe serce, które spodobało się, Nico zakochał się w niej i poślubił ją po śmierci żony.

Odnosiłam z czasem wrażenie, że Maggie jest tutaj idealną obserwatorką, umiejącą być i znaleźć rozwiązanie na każde powierzone jej zadanie i musi wykazać się dokonania wielu decyzji, o których nie ma pojęcia, gdyż ich nie poznała, bo niedane jej było, poczuć czym jest, prawdziwy ból bez widzenia tego, czego jest tak bliskie, a momentami dalekie od realnej rzeczywistości.

Polubiłam obie synowe Anny mającą swoje wymagania względem układania życia komuś innemu i jak widoczniej nie widzi nic i nie dostrzega oprócz wobec własnego ego, jako teściowa umiejącą jedynie komentować zapominając o tym, że są jej synowie, którzy potrzebują jej miłości. Denerwowało mnie to, że nie potrafi, akceptować, a ranić słowem.

Ciekawostką, która uświadamia nam, że życie ciągle nas zaskakuje, jest to, że bohaterowie na swój sposób są prawdziwi i nie boją się, ukrywać swoich emocji czując po części strach przed tym, co będzie lub nieoczekiwanymi zmianami, które mogą coś wnieść w ich dotychczasowe życie lub nie.

Powieść ta jest napisana przez autorkę lekkim piórem, która to zdecydowała się podjąć się w niej i opisać trudny temat, jakim jest przemoc w rodzinie, który to na ogół nie należy do łatwych w pojmowaniu zwykłej normalnej codzienności wśród przebywających w rodzinie traumy, jaką jest bezsilność i niemoc.

Nie zabraknie opisanej w tej powieści nostalgii wypełnionej skrajnymi odczuciami, ale miejmy też na uwadze, że są, tacy jak my potrzebując na co dzień wsparcia, miłości, a przy okazji poczucia, że są potrzebni w skrywanej dawce poczucia humoru dzięki mamie Maggie i dzieciom, które są tu promykiem i nadzieją, że każdy kolejny dzień będzie lepszy.

Elementem dodatkowym w tej powieści jest to, że została trafnie dobrana w tekście czcionka ułatwiająca jej przeczytanie, zaprojektowana piękna okładka przedstawiająca niezwykle ujęty niebiesko - biały kolor nieba oraz słowa skierowane dla Czytelników od autorki, która ma dla nich ogromny szacunek.

Moje drugie spotkanie z twórczością autorską Kerry Fisher uważam za udane.

Polecam przeczytać tę powieść.

Lara wiedzie doskonałe życie u boku cudownego męża, Massima oraz kochanego synka, Sandra. Mają piękny dom z wielkim ogrodem, więc kobieta nie może na nic narzekać. Jedak wie ona coś o swoim mężu, czego nie może nikomu wyznać. Ten sekret sprawia, że małżeństwo jest jej więzieniem.

Maggie wyszła za Nico, brata Massimo. Zna wszystkie tajemnice swojego męża, ale on również wie o swojej żonie wszystko. Pewnego dnia kobieta znajduje coś, przez co pierwsza żona Nico, Caitlin może stracić w oczach bliskich. Czy Maggie opowie o tym, co widziała, czy zachowa to dla siebie?

Głównymi bohaterami tej powieści są dwa małżeństwa. Jednym z nich jest Maggie oraz Nico. Ona jest kobietą pewną siebie, wygadaną, choć po ślubie z przystojnym Włochem co rusz natyka się na nieprzychylność ze strony teściowej i pozostałych członków rodziny. Naprawdę polubiłam tę bohaterkę, głównie za to, że mimo wszystko nie dała sobie wejść na głowę Nico z kolei to bardzo spokojny mężczyzna, po którym widać, że kocha swoją żonę oraz córkę.

Swoją drogą, córka Nico z pierwszego małżeństwa to za przeproszeniem kawał zołzy. Francesca nie potrafi przeboleć tego, że jej ojciec ma prawo być szczęśliwy z inną kobietą i na siłę próbowała zniszczyć nowe życie małżeńskie ojca. Przez swoje zachowanie nieraz i nie dwa podnosiła mi ciśnienie, ale muszę też wziąć pod uwagę to, jak musiała się czuć z tą nową sytuacją.

Drugim małżeństwem jest Lara oraz Massimo. Ona jest piękna, inteligentna, idealna do roli żony przystojnego biznesmena. Z początku wydała mi się sztywna i dość "chłodna", jednak kiedy autorka bardziej przybliżyła jej postać, udało mi się jednak Larę polubić. Massimo jednak absolutnie nie wzbudził mojej sympatii. Takich mężczyzn nie cierpię i okropnie mnie denerwują swoim zachowaniem i prostackim podejściem do życia i kobiet. Z jednej strony odnoszący sukcesy mężczyzna, idealny mąż i ojciec, ale za drzwiami domu zmienia się w tyrana, którego rodzina nie ma prawa mu się sprzeciwić. Coś tu chyba nie gra, co Massimo?

Szczerze mówiąc, myślałam, że Posłuszna żona okaże się dość schematyczną opowieścią o rodzinnych tajemnicach, które tak naprawdę zna już każdy. Jednak Kerry Fisher udało się mnie zaskoczyć, ponieważ mimo tego, że fabuła opiera się na właśnie takim schemacie, to czytelnik odnajduje tutaj kompletnie coś nowego i intrygującego.

Spodobał mi się styl pisania autorki oraz to, że historia przestawiana jest na przemian z perspektywy Lary oraz Maggie. Myślę, że taki sposób prowadzenia narracji wpłynął pozytywnie na jakość tej pozycji, ponieważ czytelnik ma większe możliwości wgłębienia się w tę historię, a przy okazji widzi to samo tak naprawdę, ale z dwóch różnych perspektyw.

Autorka poruszyła tutaj wątek rodzin patchworkowych, czyli takich, gdzie mama ma dziecko, a wiąże się z innym mężczyzną, który w tym przypadku, również ma potomstwo. Może i bywały już takie książki, ale tutaj zostało to przedstawione bardzo dobrze i mogłabym nawet rzec, że dosyć realistycznie. Owszem, niektóre zachowania córki Nico, czy też Massima bywały trochę przesadzone, ale koniec końców, czytało się tę książkę bardzo przyjemnie. Pojawił się tutaj również wątek ambicji rodzica, który próbuje swoją pasję na siłę przerzucić na dziecko. Biedny Sandro był tłamszony przez swojego ojca tylko dlatego, że ten miał wielkie oczekiwania względem syna.

Uważam, że Posłuszna żona to bardzo dobra powieść, którą śmiało mogę polecić wszystkim miłośniczkom Jojo Moyes czy Diane Chamberlain. Sama czytałam już książki tych dwóch autorek i jak dla mnie, Kerry Fisher może śmiało stawać w jednej linii razem z nimi. Pozycja ta jest wciągająca, momentami zaskakująca, a nawet wzruszająca. Z czystym sumieniem Wam ją polecam.

Książka „Posłuszna żona” Kerry Fisher to powieść przedstawiona z perspektywy dwóch kobiet, Maggie i Lary. Maggie - druga żona, młoda mężatka, nie dająca sobie dmuchać w kaszę, pewna siebie. Mąż - kochający, troskliwy, dobry facet.

Lara - druga żona, zastraszana, pełna obaw. Mąż - tyran domowy, znęcający się nad rodziną psychicznie i fizycznie, z pozoru idealny facet.

Dwa domy, a jakże różne.

Czy skrywane tajemnice i sekret domowego ogniska, ujrzy światło dzienne? Co na to teściowa wtrącająca się we wszystko?

Książka pełna emocji. Nie mogłam się oderwać. Historia opisana ciekawie i interesująco, pełna napięcia i frustracji. Ta powieść głęboko mnie poruszyła, wciągnęły mnie losy Maggie i Lary. Książka wydana na czasie, bo często się słyszy o kobietach poniżanych i martretowanych w zaciszu domowym. Zakończenie powala na kolana.

Czytałam tej autorki także „Sekretne dziecko”, pisze doskonale, umie utrzymać napięcie i utrzymuje czytelnika w ciągłym zainteresowaniu.

Polecam z całego serca. •

Zobaczyłam tytuł tej książki i od razu wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Teraz, zaraz. Gdy trafiła do moich rąk, okazało się, że to niezły grubasek o bardzo ładnej okładce. Ale co skrywał?

Fabuła podzielona jest na dwie perspektywy między dwoma głównymi bohaterkami. To znaczy: Larę oraz Maggie. Obie kobiety są mężatkami i wszystko zostaje w rodzinie, bo wybrały sobie dwóch braci. Każda z nich jest inna, z zupełnie innym nastawieniem do świata. Lara to elegancka, posłuszna żona oraz matka pięcioletniego chłopca. chodzi jak w zegarku, nigdy nie sprzeciwia się mężowi, ani teściowej. Maggie odbiera ją negatywnie, co zostaje nam przedstawione w jej perspektywie. Uważa, że jest na smyczy i nie ma własnego zdania. Natomiast dopiero co upieczona żona, Maggie, jest bardzo przebojowa, spontaniczna i również wychowuje syna, ale nie jest to biologiczne dziecko Nico – jej męża. Wszystko komplikuje fakt, że Nico ma nastoletnią córkę, która nie akceptuje nowej macochy i trudzi się z traumą po śmierci swojej matki.

Nie zawsze miłość jest usprawiedliwieniem

Wszystko ma powiązania i tak jak powiedziałam, zostaje w rodzinie. Bo owa rodzina ma bardzo wiele tajemnic, które nie powinny wyjść na światło dzienne. Współczułam Larze, czytając jej opowieść i chciałam jej pomóc, przytulić. Natomiast Maggie zarażała optymizmem, choć była trochę naiwna i łatwo zaufała Massimo (mężowi Lary). Jednak co kryło się pod maską „idealnego faceta”? W ich małżeństwie było wiele toksycznego uczucia, które niszczyło ich oboje. Lara wracała, jak bumerang, ale walczyła dalej.

Jest to bardzo dobra opowieść o walce i sile psychicznej. Podziwiam Larę za to, jak się trzymała przez wszystkie lata oraz Maggie za to, że zacisnęła zęby, dając Francesscę (córka Nico) wyżyć się do woli, ale jednocześnie nie rezygnowała z prób nawiązania z nią kontaktu.

Fabuła opiera się na wielu wątkach, ma w sobie dużo sekretów do ujawnienia i to tak przyciąga uwagę czytelnika. Nie mogłam oderwać się od tej książki, bo tak bardzo mnie wciągała. Ogromny plus za wykreowanie bohaterów, którzy stali się żywi oraz za akcję, która nie zwalniała. Dla mnie to świetna powieść – powinniście odkryć jej tajemnice.

Kerry Fisher dała nam w ręce bardzo dobry materiał, dlatego warto go przeczytać, bo nie będziecie się nudzić. I nie sądzę, by was rozczarowała.

Książkę czyta się bardzo dobrze i szybko przede wszystkim dzięki ciekawemu przedstawieniu sytuacji dwóch kobiet, które muszą podjąć bardzo ważne decyzje dla swojej przyszłości. Całość jest przedstawiona rozważnie, bez niepotrzebnego patosu, ale i nie jest trywializowana. Pozwala spojrzeć na problemy z zewnątrz i od środka oraz przeanalizować sytuację, by móc odnieść do niej własne odczucia.

Autorka poruszyła wiele aspektów związanych z budowaniem trwałych relacji rodzinnych, nie zabrakło tu odwołań do zaufania, lojalności, wierności, partnerstwa, przyjaźni, miłości, do niełatwego ułożenia puzzli patchworkowych rodzin, wznoszenia nadziei przez osoby decydujące się na wykorzystanie drugiej życiowej szansy, ale też do niebezpiecznie nakręcającej się spirali kłamstw, sekretów i tajemnic, które ze strachu lub wstydu skrzętnie chowane są w zapomnianych zdjęciach, listach, szkatułkach. Skala emocji, na których próbowała zagrać autorka bardzo rozległa, wczuwamy się w sytuację bohaterów, ukazując im przychylność, zrozumienie, sympatię, lecz także wyrażamy sprzeciw wobec czynów i postaw. Szybko orientujemy się kto jest kim.

Wkraczamy w mieszankę skrajnych odczuć mających wprowadzić czytelnika we wciągające zaczytanie, nie pozwolić na oderwanie się od książki, poprowadzić w kierunku relaksu z refleksją w tle. Jednak powieść nie do końca mnie przekonała, owszem opisywane wydarzenia podszyto prawdopodobieństwem, ale jednocześnie je przerysowano i przejaskrawiono, tak jakby odbiorca nie mógł samodzielnie wyciągnąć wniosków, podchwycić kontekst, czasem dać się zaskoczyć. Przyznam, że to obniżyło ocenę spotkania z przygodą czytelniczą. A początek zapowiadał się bardzo dobrze, sprytnie opleciona intryga, frapujące budowanie napięcia, chwilami wyczuwalne elementy thrillera, przyjemny styl narracji. Później wkradła się monotonia i przewidywalność.

Wkraczamy w życie Maggie, która właśnie została żoną Nico. Oboje mają nastoletnie dzieci z poprzednich związków. Pragną stworzyć zgodną i szczęśliwą rodzinę, lecz droga do wyśnionego wzorca pełna jest niepewności i pułapek. Im więcej Maggie dowiaduje się o rodzinie męża, tym bardziej zdaje sobie sprawę z fałszywych nut rozbrzmiewających w relacjach bliskich. Przygląda się małżeństwu Lary i Massimo, brata Nica, wyczuwając, że nie wszystko wydaje się być tym czym jest. Dokąd poprowadzi ją intuicja, wyostrzony zmysł obserwacji i zagadkowe znalezisko? Jak rozległa może być gra pozorów, fasad i przykrywek wobec wątpliwych etycznie postępków?

bookendorfina.pl

Życie Lary wydaje się doskonałe. Czuły mąż Massimo, cudowny synek Sandro i piękny dom. Lara jednak wie coś o swoim mężu. Coś, czego nie może nikomu wyznać. W przeciwnym razie Massimo straciłby wszystko, na co tak ciężko pracował przez całe życie: posadę, reputację i syna. Ten sekret sprawia, że małżeństwo staje się dla Lary więzieniem.

Maggie wyszła za mąż za Nico, brata Massimo. Mieszkają razem z dziećmi ze swoich pierwszych związków. Maggie wie wszystko o mężu. Pewnego dnia jednak na strychu znajduje list, z którego poznaje straszną prawdę o pierwszej żonie Nico, Caitlin. Czy ujawni to, czego właśnie się dowiedziała, czy też wybierze milczenie, aby ochronić tych, których kocha? W rodzinie, którą spajają same kłamstwa, za prawdę trzeba będzie zapłacić ogromną cenę.

Mnie posłuszeństwo kojarzy się z absolutną uległością, z pozbawieniem własnego zdania i całkowitemu podporządkowaniu się osobie, względem której to posłuszeństwo mamy okazać. Nie brzmi to trochę jak niewolnictwo? „Posłuszna żona” jest obrazem tego słowa, ponieważ ukazany związek małżeński Massima i Lary, jest związkiem toksycznym, w którym dominuje jedna strona. Lara jest całkowicie podporządkowana, ze strachu, niepewna własnego zdania, zaszczuta. Starając się chronić synka przed ambitnym i nieznoszącym porażek Massimem, nie chce się sprzeciwiać, choć wewnętrzny bunt narasta w niej z każdym dniem. Jednak stwarzany przez nią obraz szczęśliwej i zgodnej rodziny pęka jak bańka mydlana.

Przeciwieństwem małżeństwa Lary i Massima jest drugi opisany związek – Nico i Maggie, choć i tu mamy pewien rodzaj manipulacji, próby podporządkowania sobie drugiej osoby. Jednak tu nie chodzi o małżonków, a o relację córki i ojca. Franceska jest niezadowolona, że jej ojciec ponownie się żeni, więc poniekąd wykorzystując swój ból po stracie matki, próbuje wpływać na jego nowy związek. Czy i w jakim stopniu jej się to uda musicie sprawdzić sami :)

„Posłuszna żona” poza wątkami psychologicznymi jak relacje rodzinne, jest również powieścią obyczajową. Kerry Fisher pokazuje życie codzienne Farinellich, bogatej włoskiej rodziny, na której czele stoi kobieta – Anna. W tej książce główną rolę odgrywają kobiety, fabuła na nich głównie się skupia i to z perspektywy dwóch kobiet – Lary i Maggie poznajemy całą historię.

Powieść Kerry Fisher jest książką bardzo emocjonalną ze świetnie wykreowanymi bohaterami. Postaci pierwszoplanowe i drugoplanowe oraz cała fabuła są dopracowane, więc książkę czyta się bardzo dobrze. Jedynym – małym minusem – była dla mnie objętość, nie jest ona może obszerna, ale momentami „rozwleczona”. Mimo tego skończyłam ją w miarę szybko i polecam Wam zapoznanie się z tą historią. Warto!

„Posłuszną żonę” czyta się jednym tchem, niecierpliwie czekając na finał. Wyraziste kreacje bohaterów, rodzinne tajemnice i narastające napięcie – to największe atuty tej powieści.

Lara i Maggie mają po trzydzieści pięć lat. Łączy je też to, że poślubiły mieszkających w Anglii włoskich braci i są ich drugimi żonami. Poza tym różnią się jak ogień i woda.

Lara to podporządkowana i tyranizowana kobieta, która stara się sprostać wszystkim wymaganiom męża i wyjątkowo toksycznej teściowej. Maggie, której niegdyś życie dało mocno w kość, ma zupełnie inne podejście do codzienności. Od czystych okien i błyszczących klamek ważniejsze jest dla niej zwyczajne szczęście i poczucie bezpieczeństwa. I ona jednak musi wiele przejść, by ugruntować swoją pozycję w rodzinie męża.

Pewnego dnia Maggie trafia przypadkowo na przedmiot odsłaniający tajemnicę z przeszłości jej poprzedniczki. I staje przed wielkim dylematem: powiedzieć prawdę czy milczeć?

Od tego momentu wydarzenia stopniowo nabierają prędkości, napięcie narasta, a czytelnik wciąż zastanawia się, jakie nowe niespodzianki przyniosą kolejne rozdziały.

Autorce udało się zręcznie połączyć elementy prozy obyczajowej, psychologicznej i sensacyjnej. Świat poznajemy na przemian z perspektywy Lary i Maggie, dzięki czemu mamy okazję spojrzeć na te same problemy z ich różnych punktów widzenia, co ubarwia fabułę i jest ciekawym zabiegiem literackim, z jakim często spotkać można się w powieściach tak poczytnych autorek jak Jodi Picoult czy Diane Chamberlain.

Kerry Fisher interesująco pisze o skomplikowanych relacjach międzyludzkich, odsłaniając prawdę o domowej przemocy, do której często dochodzi nie tylko w patologicznych rodzinach, ale także w zamożnych domach i małżeństwach uchodzących na zewnątrz za bardzo udane oraz kochające się. Przy tej grze pozorów sytuacja ofiar wydaje się jeszcze bardziej dramatyczna.

„Posłuszna żona” to również powieść podejmująca temat walki o godność i prawo do szczęścia, równouprawnienia oraz szacunku. To bolesne i niełatwe problemy, bywa że wstrząsające, nic więc dziwnego, że jest w tej książce dużo emocji. Autorka doskonale nimi operuje, dozując napięcie i sprawiając, że trudno oderwać się od lektury.

Całość napisana jest lekko, bez zadęcia i egzaltacji. To, że Kerry Fisher udało się połączyć lekkość przekazu z powagą opisanych problemów, na pewno zaliczyć trzeba do plusów powieści. BEATA IGIELSKA

Będąc po lekturze Posłusznej żony w mojej głowie ciągle siedzi pytanie czy w miłości można ustalić pewne granice. Kerry Fisher apeluje do swoich czytelniczek, że nie tylko można, ale nawet trzeba!

Najbardziej pokrzywdzoną bohaterką w całej tej opowieści jest Lara, która otrzymuje od swojego męża pozytywne uczucia tylko wtedy, kiedy ktoś na nich patrzy. Nikt nie wie, jaki jest Massimo w zaciszu własnego domu, twarzą w twarz z żoną. Człowiek żyjący pozorami, przedstawiający siebie i swoich bliskich jako chodzące ideały i wymagający cudów. Lara niejednokrotnie miała wystarczająco mocne powody, żeby od niego odejść, a jednak tego nie zrobiła. Czy słusznie?

Niestety, większość kobiet nie jest w stanie sprzeciwić się decyzjom swojego męża i z uniesioną głową odejść, jak zwycięzca. Bardzo często kobiety usprawiedliwiają się mówiąc, że mają na uwadze przede wszystkim dobro dziecka, które przecież nie może wychowywać się bez ojca, w rozbitej rodzinie. Ale czy takie dziecko będąc w pełnej, ale nieszczęśliwej rodzinie, będzie miało odpowiednie warunki do rozwoju? I tutaj znowu autorka podkreśla, że absolutnie nie jest to możliwe. Dziecko nie może żyć pozorami, musi mieć jasną sytuację, w przeciwnym razie będzie przytłoczone problemami rodziców i być może zacznie obwiniać siebie.

Posłuszna żona to książka, która na pewno otworzy oczy niejednej kobiecie zmagającej się z podobnymi problemami. Jednak moim obowiązkiem, jako recenzentki, jest nieukrywanie prawdy przed czytelnikami... Więc otwarcie mówię, że choć problematyka bardzo mi się podobała, a bohaterowie przypadli do gustu, to jednak styl pisania autorki pozostawia wiele do życzenia. Było wiele momentów, które po prostu mnie nudziły. Akcja książki nie jest dynamiczna - wręcz przeciwnie! Wielu rzeczy można się od razu domyślić, a niektóre sceny niepotrzebnie dodatkowo rozwlekają fabułę, co tylko pogarsza całokształt. Posłuszna żona to całkiem przyjemna lektura, ale nie spodziewajcie się tutaj niesamowitych emocji. Zakończenie rzeczywiście jest nieco wzruszające, ale bardziej przypomina fabułę Trudnych spraw niż prawdziwego życia. A przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie.

Książka Kerry Fisher przypadnie do gustu kobietom lubiącym lekkie czytadła i obyczajówki z dość trudną problematyką. Myślę, że warto sięgnąć po tę książkę, ale lepiej nie robić sobie zbyt dużych oczekiwań. Ot, lektura idealna na lato. :)