Najbliższa rodzina

Macie tak czasami, że do pewnych książek podchodzicie z dystansem, niezbyt wiele od nich oczekując i niewiele się po nich spodziewając, a w rezultacie dostajecie coś nieprawdopodobnie dobrego. Mi czasem się tak zdarza i tak miałam w przypadku "Najbliższej rodziny" Kii Abdullah. Cóż to była za lektura

Głównymi bohaterkami są siostry Leila i Yasmin. Starsza Leila, to odnosząca sukcesy bizneswoman. I choć spełniona w pracy, z bólem patrzy na Maksa, synka Yasmin, ponieważ sama marzy o potomku. Młodsza Yasmin nie potrafi pogodzić się z tym, że jej siostra odnosi sukcesy zawodowe i chorobliwie jej tego zazdrości. Gdy pewnego dnia Leila zostaje poproszona o pomoc przy Maksie, dochodzi do tragedii. Od tego momentu życie rodziny diametralnie się zmienia. Dochodzi do procesu sądowego, na jaw wychodzą głęboko skrywane sekrety, a bohaterowie brną w kłamstwa. Czy taka próba jest w stanie zabić siostrzaną miłość

Powiem Wam, że dawno nie czytałam czegoś tak dobrego. Ta książka wbiła mnie w fotel i wywołała ogrom emocji. Autorka stworzyła świetny, dopracowany w każdym szczególe dramat rodzinny. Dzięki nieoczekiwanym zwrotom akcji oraz nieoczywistym zachowaniom bohaterów nie jestesmy w stanie niczego przewidzieć i niczego się domyślić.

Bardzo podobał mi się wątek rozgrywający się na sali sądowej. Rozprawa została tak wiarygodnie przedstawiona, że czułam się, jakbym sama w niej uczestniczyła. Na uwagę zasługują też portrety psychologiczne postaci. Osoby stworzone przez Abdullah są nieprzewidywalne i tak mieszają w głowie, że nie możemy się zdecydować, po czyjej stronie jesteśmy.

Kłamstwa, zatajenia, cierpienie, rozpacz, tragiczne wydarzenia, ciągłe napięcie i nieprzewidywalność zdarzeń i poczynań bohaterów, to tylko część tego, co serwuje nam autorka. Książkę czytałam z zapartym tchem i uważam ją za świetną. No i to zakończenie. Musicie poznać tę historię

W Londynie doszło do tragedii! Maks, mały chłopiec nie żyje… a wszystko przez ludzkie niedopatrzenie. Leila zapomniała o siostrzeńcu, zostawiła go w samochodzie w największy upał. A tyle się mówi: pamiętajcie, upały, małe, zamknięte pomieszczenia, które szybko się nagrzewają mogą stać się powodem rodzinnego koszmaru! Czy kobieta jest winna? To rozstrzygnie sąd.

Smutek i ból, które przedzierają się przez każdą stronę tej historii są wręcz namacalne. Czy Ty, Drogi Czytelniku, wybaczyłbyś osobie, przez którą Twoje dziecko straciło życie?Nawet w sytuacji, kiedy oskarżoną jest Twoja najbliższa rodzina? Jak ma postąpić Yasmin, czy ma wyrzucić z serca miłość do siostry, czy może jednak powinna zrozumieć, że to nie tak miało być, że Leila w natłoku obowiązków …. zapomniała o trzylatku.

Uporanie się z takim dramatem to trudna przeprawa i czy w ogóle można dojść do siebie po takich wydarzeniach? Oprócz problemów, które nawarstwiają się w rodzinie, przed Leilą jeszcze proces, który ukaże najdrobniejsze szczegóły z jej życia, nawet takie, o których nikt nie powinien wiedzieć.

Miałam wrażenie jakbym siedziała w ławie sądowej i przysłuchiwała się każdym słowom, które padały z ust świadków, prokuratury i obrońcy. Kiedyś intensywnie myślałam o tym, aby zostać prawnikiem, ale z pewnością nie byłabym w tym dobra. To jak ława przysięgłych była manipulowana przez dwie strony było zatrważające, bo komu uwierzyć?

Z wielkim bólem w sercu dobrnęłam do mów końcowych, które były wyśmienite. Przemyślane, dosadne i broniące danego stanowiska za wszelką cenę. Poznając werdykt myślałam, że to już koniec, że już wszystko jest jasne. Czułam już taki ogrom emocji, który na mnie spadł, że można byłoby postawić kropkę, ale to był dopiero początek… To jak autorka poprowadziła dalej fabułę spowodowało, że nie mogłam się pozbierać, tyle kart zostało jeszcze odkrytych, tak przejmujących i okrutnych. Jeden zwrot akcji gonił drugi… a na koniec poczułam przejmującą pustkę, bo sama chyba nie dałabym rady udźwignąć tego wszystkiego...

Przeczytaj i sam wydaj wyrok: WINNA czy NIEWINNA?

Najgorętszy dzień w roku. Od samego poranka słupki rtęci pokazują wysoką temperaturę. Żar leje się z nieba, a pot spływa strumieniami po plecach. Dzień, w którym każdy najchętniej schowałby się klimatyzowanym pomieszczeniu, ale nie wszyscy mogą sobie pozwolić na taki luksus. Leila, przygotowując się do pracy, odbiera telefon od szwagra, który będąc w podbramkowej sytuacji, prosi o podrzucenie trzyletniego Maksa do żłobka. Niespodziewa się, że decyzja, ktorą podejmie okaże się tragiczna w skutkach. Tego dnia chłopiec nie dociera do placówki, pozostawiony zapomniany w foteliku samochodowym...

Gdy Leila uświadamia sobie swój błąd, jest już za późno.

Kia Abdullah stworzyła historię, przepełnioną emocjami, która łapie za serce i rozdziera na pół.

Już początkowe rozdziały sprawiły, że nie potrafiłam powstrzymać łez, czując ogromną bezradność. Niewyobrażalna tragedia rodzinna, która porusza i nie daje o sobie zapomnieć.

Bliska relacja dwóch sióstr zostanie poddana okrutnej próbie. Czy można wybaczyć, tak tragiczną pomyłkę? Jak można dalej żyć wiedząc, że jest się winnym śmierci dziecka?

Autorka zabiera nas na salę sądową, gdzie rozpoczyna się burzliwy proces, który ma zdecydować o losie Leily.

Rozprawa, która odsłoni wiele tajemnic i dramatów rodzinnych.

Nie jest to łatwa książka, bo temat straty dziecka jest bolesny i z pewnością każda matka odczuje ją głębiej. Idealnie dopracowana, trzyma w nieustannym napięciu.

10/10

"Najbliższa rodzina" Kii Abdullah to zgrabne połączenie thrillera prawniczego z wstrząsającym dramatem rodzinnym. To historia rozpisana na trzy głosy - dwóch sióstr, które przez nieuwagę jednej stają po dwóch stronach barykady i policjanta zajmującego się sprawą śmierci dziecka jednej z nich. Początek jest mocno wstrząsający, mocno emocjonalny, ciężko w czasie tej lektury opanować emocje takie jak żal, smutek i współczucie. Autorka z niesamowitym wyczuciem, bardzo realne opisała stany, w jakie wpadają dwie główne bohaterki, co wzbudziło mój ogromny podziw. Dalsza część wydarzeń toczy się na sali sądowej, co z pewnością zadowoli fanów gatunku thrillera prawniczego - jest i realistycznie, i znajdzie się też kilka dobrych twistów fabularnych. Koniec za to zmusza do refleksji i to raczej tych niewesołych dotyczących poczucia winy, granicy gdzie zaczyna lub kończy się odpowiedzialność za osoby zależne od nas, a także bardziej ogólnych jak więzi rodzinne i tego czy są one naprawdę tak bliskie i prawdziwe jak narzuca to społeczeństwo. "Najbliższa rodzina" to książka pochłaniająca, wstrząsająca i, mimo fikcji literackiej, bardzo prawdziwa. Na pewno nie jest to lektura, którą da się szybko zapomnieć. Jestem pod wrażeniem!

Obleczona płótnem dramatu, niewyobrażalnego dla każdego rodzica. Wybrzmiewająca napięciem i niepewnością, odbijającymi się od ścian sali sądowej. Zatrważająca brutalnie obnażanymi brudnymi prawdami, sukcesywnie zdrapywanymi z rodzinnego oblicza. Warstwa po warstwie.

„Najbliższa rodzina” to przesiąknięty scenicznym tragizmem thriller, który intencjonalnie łączy rozpacz familijnego ogniska z surową scenerią wydających wyrok ławników w sądzie. Wiedziona implikacją krótkiej chwili roztargnienia, historia obrazuje toń bezkresnych emocji, realnie rozdzierających struchlałe serce. Portretuje z wyczuwalną dozą empatii nieszczęśliwy wypadek, w którym życie traci niewinne dziecko. Chwilową utratę kontroli, która całunem utkanym z cienia kładzie się na życiu wszystkich członków niewielkiej rodziny. Z wyraźnym poczuciem wrażliwości i zrozumieniem, Kia Abdullah wznieca w czytelniku moralny dylemat, oddając dwoisty wymiar wstrząsającego incydentu. W ogniu krzyżowych oskarżeń stawiając kobietę o złożonej naturze, postrzeganą jako pewną siebie, doskonałą, odnoszącą pasmo sukcesów. Jednak tylko pozornie mającą wszystko. Autorka z pełną świadomością ukazuje świat społecznych spostrzeżeń, z bezwzględnością kierowanych ku bezdzietności i stawiania na piedestale kariery. Paralelnie z detalowością wnika w meandry psychiki wykreowanych bohaterów, dobitnie uświadamiając, jak jawnie nakładamy powłokę opanowania na nasze traumy, jak wytrwale uciszamy demony, głośno krzyczące nam na dnie duszy. I mimo permanentnego napięcia, podszytego chwiejnością niepewnego orzeczenia, byłaby to odsłona chwytająca w uścisku wyłącznie rodzinny dramat. Nasączony skrajnymi impresjami, ale nadal wyzuty z szokujących doznań. Kia Abdullah jednak zdecydowanie kształtuje swoją książkę w ramach gatunkowych thrillera, kreując esencjonalne zwroty akcji, które z intensywnością zaskakują, nie pomijając nawet finalnej przestrzeni. Tym samym to tytuł ewidentnie naznaczony wymownością smutku, ale niewątpliwie także mocno porażający wynurzającą się z mgły sekretów materią. Autorka sugestywnie prowokuje do snucia własnego scenariusza zdarzeń, który w ostatecznym ujęciu nawet nie ociera się o sformułowaną w wyobraźni odbiorcy wizję – to fabuła nieprzewidywalna, nieoczywista, spektakularnie manipulująca wytworzonymi w sercu uczuciami. Bezsprzecznie trudna, będąca powierzchownie swoistym ostrzeżeniem, ale i skrywająca w swojej nieprzeniknionej czeluści znaczenie większy ból i mrok, aniżeli dostrzegalne jest to w początkowej, jakże iluzorycznej sztampowości. Osnuta z precyzją na fundamencie zawiłych relacji – siostrzanych, małżeńskich, rodzicielskich – bezdusznie wypowiadanych kłamstw i bezbrzeżnej miłości, tworzy widowisko literackie godne ogłuszających oklasków. W moim odczuciu to jeden z najlepszych przedstawicieli gatunku, które dane mi było eksplorować.

Jakie wątki w thrillerach fascynują Was najbardziej?

Ja upodobałam sobie motywy dotyczące dzieci. I o ile to połączenie może wydawać się nieco drastyczne, to zdecydowanie właśnie ono wywołuje u mnie najwięcej emocji. Zaginięcia dzieci, ich krzywda czy nawet śmierć…

Thriller „Najbliższa rodzina” zdecydowanie należy do grona tych, w których już na początku lektury czytelnik wyczuwa niepokój, a w raz z zaczytywaniem się w kolejnych rozdziałach ten niepokój tylko się pogłębia. Treść wczepia się głęboko w serce tworząc niezwykle przejmujący obraz pogmatwanych relacji rodzinnych.

Zaprezentowana przez autorkę historia jest tak bardzo nieoczywista i tak niejednoznaczna, że w pewnym momencie musiałam zadać sobie pytanie: co tutaj tak naprawdę się wydarzyło? Na fundamencie siostrzanej miłości stworzyła ona mroczną historię przepełnioną żalem, podejrzeniami, a nade wszystko poszukiwaniem niewinności. Na jaw wychodzą kolejno nowe fakty, które pod przykrywką miłości do siostry stały się spektaklem następujących po sobie nieszczęść.

Nie da się uniknąć rozbudowanego aspektu prawniczego, a także, a może przede wszystkim silnego objęcia czytelnika ciekawością. Ciekawością, która trzyma aż po ostatnią stronę i która zatrważa w finalnej części tej historii. Nie sposób patrząc na okładkę przewidzieć silnego splotu emocji, które spadną na czytelnika w momencie rozpoczęcia swojej przygody z tą książką. Mało tego, zapewniam, że o fabule tej książki będziecie pamiętać jeszcze długo po zakończonej lekturze…

Najbliższa rodzina. Ile jesteśmy w stanie dla niej poświęcić?

Te słowa płyną ze mnie „ na świeżo ” po lekturze książki „ Najbliższa rodzina ”. Emocje, jakich mi dostarczyła kłębią się we mnie. Dotknęły mnie. Zakotwiczyły się w moim wnętrzu. I wciąż czuję przyspieszone bicie serca, jakbym cały czas przeżywała tę historię.

Życie stawia nas przed wyborami. Każdy dzień to wybór. Między dobrem, a złem. Między prawdą, a kłamstwem. Między próbą ochrony naszych bliskich, a walką o to, by jak najmniej cierpienia ta próba przyniosła. Jakiego jednak wyboru dokonać, jeśli chodzi o życie dziecka? O życie dziecka, którego matką jest siostra. Najbliższa i jedyna rodzina. Czy człowiek ma prawo decydować i dokonywać wyboru za kogoś? Nawet w imię większej sprawy? W imię ochrony bliskiej osoby przed cierpieniem? Nie znam odpowiedzi na te towarzyszące mi podczas tej lektury pytania. Wiem jedynie, że dla bliskiej mi osoby zrobiłabym wiele. Ale na pewno nie potrafiłabym zadecydować o ludzkim istnieniu. Nawet jeśli to istnienie miałoby być tylko pasmem cierpienia.

Thriller „ Najbliższa rodzina ” porusza tematy bolesne. Strata dziecka, poronienie, ciężka nieuleczalna choroba dziecka. Trudne dzieciństwo. Czuć w nim nacisk na emocje bohaterów i ich psychologiczny portret. Leila i Yasmin. Ich siostrzana relacja wystawiona została na próbę bardzo wcześnie. Utrata rodziców spotkała je zbyt szybko. Miały tylko siebie. Całe życie starsza siostra starała się chronić młodszą. Ale ta ochrona wiązała się z poświęceniem życia swojego. Aż za bardzo. Ten obraz więzi siostrzanej opartej na niezwykłym poświęceniu siebie, a jednocześnie kłamstwie i zazdrości bardzo mnie poruszył.

Ta historia to nie tylko świetny thriller prawniczy. Opis rozprawy sądowej to rollercoaster emocji i napięcia. Genialnie poprowadzony. Ale przede wszystkim to wnikliwa i przejmująca analiza ludzkiej osobowości. Prawdziwa. Życiowa. I aktualna.