Podniebny

Z autorką spotkałam się podczas czytania Silver (przede mną jeszcze ostatnia część) i bardzo spodobał mi się jej styl. Kerstin Gier tworzy książki przeznaczone dla młodzieży, ale i starszy czytelnik nie będzie nudził podczas lektury. Bardzo często wybieram książki po okładkach, a Podniebny od razu rzuca się w oczy swoją niepowtarzalnością.

Fanny Funke to siedemnastoletnia dziewczyna, która rzuciła szkołę przed zdaniem matury, aby odbyć praktykę w szwajcarskim hotelu Chteau Janvier, który wszyscy pieszczotliwie nazywają Podniebnym. W okresie świąteczno-noworocznym podupadły już nieco hotel z tradycjami przeżywa prawdziwe oblężenie. Zjeżdżają się najróżniejsi goście – od światowej sławy łyżwiarki, przez autora krwawych thrillerów i dziennikarzy po rosyjskich oligarchów – a przychylać im nieba będzie cały zastęp pracowników.

Hotel Podniebny znajduje się w szwajcarskich Aplach, więc możemy liczyć na zapierające dech w piersiach widoki. Książka obfituje w brawną galerię postaci: legendarna łyżwiarka, angielski aktor, boss mafii śmieciowej, rosyjski oligarcha, historyk sztuki, autor thrillerów czy też dziewięcioletni chłopiec umiejący doprowadzić do płaczu nawet doświadczonych nieugiętych ludzi. Gier przedstawia bohaterów w sposób ciekawy i nie powiela stereotypów. Każda postać ma swoją historię i charakter. Bohaterów jest wielu, ale autorka na końcu książki prezentuje spis osób, które występują. Niezwykle ułatwia to odnalezienie się. Kreacja bohaterów jest jednym z najlepszych aspektów tej książki.

Jak w każdej powieści młodzieżowej nie brak tutaj wątku romansowego, ale nie jest on nachalny. Do samego końca nie byłam pewna kogo wybierze Fanny – Bena czy Tristiana? Podniebny jest określany mianem thrillera dla młodzieży, ale uważam, że nie do końca jest to zgodne z prawdą. Owszem mamy tutaj wątek kryminalny i wiele zagadkowych tajemnic, ale przez większość książki jest dosyć spokojnie. Poznajmy codzienną rutynę hotelu, ich pracowników i gości.

Kerstin Gier ma lekkie pióro i tekst nie będzie sprawiał problemów podczas czytania. Książka zawiera dość dużą czcionkę, która ułatwia czytanie.

Gier nie szczędzi humorystycznych wstawek i zagadek, dzięki czemu z przyjemnością czytamy o Fanny i jej zmaganiach w Podniebnym hotelu. A finał? Finał jest szokujący. Autorce naprawdę udało się mnie zaskoczyć. Jeśli szukacie lekkiej lektury na relaks, to Podniebny spełni wasze oczekiwania. Idealna dla młodzieży, ale nie tylko. Dobrze bawiłam się podczas lektury Podniebnego.

Wydanie książki jest fenomenalne, twarda oprawa, dopracowana grafika, wprost nie chce się wypuszczać jej z rąk! Też tak macie? Przejdźmy, zatem do treści.

„Czyli jednak w końcu się znalazł. I tym samym koło się zamknęło.

Hugo Kleptoman przyniósł zaginiony pierścionek pani Ludwig”.

Fanny Funke to siedemnastoletnia dziewczyna, która Funke, która rzuciła szkołę jeszcze przed zdaniem matury, aby odbyć praktykę w szwajcarskim hotelu Chteau Janvier, który określany jest mianem Podniebny, a wszystko za sprawą mgły, która spowija niżej położoną dolinę. Majestatyczny widok, od którego nie chce się oderwać oczu. Roczna praktyka w Alpach nie jest jednak powodem do dumy, dla jej rodziców. Hotel, w którym pracuje jest może i odrobinę staromodny, jednak niezwykle popularny wśród zamożniejszej części społeczeństwa. Czym zajmuje się Fanny? Wszystkim, jako stażystka, musi przejść przez wszystkie działy. W okresie świątecznym hotel przeżywa ogromne oblężenie! Zjeżdżają się Vip-y z różnych dziedzin, jednak o wspólnym statusie społecznym, tajemniczy aktor, rosyjski oligarcha, złota medalistka w łyżwiarstwie figurowym, czy rodzina magnata tekstylnego z Karoliny Południowej.

„Miłość szuka róż, zazdrość znajduje kolce”.

„Porządny policzek jest czasami lepszy od kiepskiego pocałunku.”

Goście hotelowi w Podniebnym są naprawdę wyjątkowi, od sportowca po scenarzystów, każda grupa zawodowa, posiada swego reprezentanta, pojawiają się także celebryci wraz ze swoimi rozpieszczonymi dziećmi, które przysporzą nie małych kłopotów. O ich wygodę, przyjazną atmosferę i spełnianie wszystkich życzeń dba wykwalifikowany personel z Fanny na czele. Jest niezwykle spostrzegawczą osóbką i obserwuje gości, wyciągając swoje własne wnioski. Kolejne wydarzenia sprawiają, że bohaterka czuje, że wydarzy się coś złego, że jeden z gości może mieć złe zamiary. Nie jest z tym sama, może liczyć na pomoc Tristiana oraz syna jednego z właścicieli hotelu.

Fanny jest bardzo barwną postacią, to ciekawska nastolatka z dobrym sercem, która nie boi się ciężkiej pracy i podjęcia ryzyka dla dobra innych. To dobra dziewczyna, która szczegółowo opisuje otoczenie, w którym się znalazła. Dzięki czemu potrafimy dojrzeć więcej szczegółów, piękno Alp oraz barwne postacie, które odwiedzają hotel.

Fabuła może i nie pędzi łap na szyję rozwija się w swoim własnym tempie, dopiero od połowy książki zaczyna przyśpieszać. Nie jest to jednak gwałtowna zmiana, stopniowo na prowadzenie wychodzi wątek kryminalny, o którym dowiadujemy się na początku książki, z intrygującego prologu. Mimo braku jakiejś większej dynamiki, przez książkę płynęłam bardzo szybko. „Podniebny” potrafi wciągnąć, może to za sprawą bohaterów, a może górskiego klimatu? Nie wiem, jednak świetnie się bawiłam przeżywając wszystko z głównymi bohaterami.

Gier poświęca dużo na opisanie hotelowych gości, co mi się podobało, ponieważ można sobie wyobrazić wszystko dokładniej. Pojawia się także wątek romantyczny, także fani miłosnych uniesień powinni być zadowoleni. Widać, że autorka poświęciła tej historii sporo pracy, dopracowując szczególe osobliwe cechy, takie jak szwajcarski dialekt linia sprawia, że powieść jest wyjątkowym przeżyciem. Widać, że jest to książka dla młodzieży, powinna idealnie wpasować się w sposób postrzegania świata, myślę, że starszy czytelnik, także znajdzie w niej coś dla siebie.

„Podniebny” jest idealną pozycją na mroźne dni, aby poczuć się komfortowo z grubym kocem i filiżanką herbaty, dzięki czemu można naprawdę wyobrazić sobie i cieszyć się zimowym krajobrazem w górach opisanych w książce.

Czy w sennym, trochę zapomnianym i otulonym śniegiem hotelu, możemy się spodziewać czegoś więcej niż spektakularnego zaginięcia kluczy? I to kluczy od schowka na miotły? Otóż okazuje się, że tak.

Fanny jest praktykantką w hotelu "Podniebny", który tradycyjnie organizuje sylwestrowy bal. I tym razem swoją obecnością mają zaszczycić znamienici goście. Ale czy Fanny, nasze "żywe srebro" przetrwa bez uszczerbku to wydarzenie?

"Pomijajac już to, który chłopak poważnie zainteresowany dziewczyną używałby, cholera, ptysia, aby zamknąć jej usta. Jak wiadomo, istnieją przecież o wiele sympatyczniejsze sposoby."

Kerstin Gier, w swoim rozpoznawalnym stylu, stworzyła powieść inteligentną, zabawną i uroczą, która czyta się wręcz sama. Mimo że, to książka skierowana raczej do młodzieży, a ja już do niej nie należę, to bawiłam się przy niej świetnie. Oprócz perypetii sympatycznej Fanny, nie zabraknie też zagadki kryminalnej na miarę Agaty Christe, pocałunków, przystojnych dziedziców i psychopatycznych dziewięciolatków.

Grzechem byłoby nie wspomnieć, że na pewno dużą rolę odgrywa tłumaczenie. To ogromny wysiłek sprawić, by książka zachowała humor i lekkość oryginału. Tutaj udało się to w stu procentach. Treść, tłumaczenie i przepiękne wydanie sprawiły, że sięgnięcie po tę książkę to czysta przyjemność.

Przeczytałam każdą z powieści Kerstin Gier, jaka została wydana nakładem wydawnictwa Media Rodzina, dlatego też od razu zwróciłam uwagę na kolejną książkę tej autorki, jaka pojawiła się w Polsce. „Trylogia Czasu” oraz „Silver” były seriami zaliczającymi się do szeroko pojmowanej fantastyki. Jej najnowsza powieść, „Podniebny”, z fantastyką nie ma nic wspólnego. Czego zatem można się po niej spodziewać?

Całą powieść, jak to zwykle bywa u Kerstn Gier, śledzimy z punktu widzenia jej głównej bohaterki. Zanim jednak poznamy historię Fanny od samego początku, mamy możliwość spojrzeć na chwilę w jej niedaleką przyszłość. Dziewczyna w niej stoi w śniegu, jest przerażona, wyczerpana i, co gorsza, ranna. W rękach trzyma śpiące dziecko, a na jej szyi zawieszony jest bezcenny naszyjnik. Ktoś właśnie ją pocałował i uciekł. To bardzo intrygujący prolog powieści. Od razu wzbudza ciekawość i rodzi pytania o to, jak to się stało, że nastoletnia praktykantka uwikłała się w taką sytuację. Tym zabiegiem Kerstin Gier natychmiast zyskała moje zainteresowanie.

Początkowo fabuła książki skupia się na głównie na obowiązkach Fanny i jej otoczeniu. Poznajemy hotel wraz z jego sekretami, jego pracowników oraz hotelowych gości. Podniebny od paru pokoleń należy do rodziny Montfort. Można powiedzieć, że to hotel, w którym, z drobnymi wyjątkami, zatrzymał się czas. Jedni określiliby go mianem przestarzałego, inni powiedzieliby, że to hotel z duszą. Jego atmosfera, jaką Kerstin Gier odmalowała na kartach powieści, była jednym z elementów, jakie ujęły mnie w tej powieści. Opisy wnętrz i otoczenia hotelu, historie z nim związane, legendy, jakie wokół niego narosły – tym autorka tak mnie oczarowała, że sama chętnie odwiedziłabym to miejsce, a już na pewno z chęcią zaszyłabym się w hotelowej bibliotece.

Miejsce akcji to nie jedyny element, jakie zyskał moje uznanie. Autorka wykreowała bardzo interesujący personel hotelu. Będący dobrym duchem Podniebnego konsjerż monsieur Rocher, którego nie można nie polubić, śpiewający cudownym głosem Pavel, który na co dzień króluje w pralni, słynąca ze swoich niebiańskich wypieków madame Cléo, pedantyczna do granic panna Müller, która dba o to, by gościom niczego nie zabrakło – to tylko część tej niezwykłej załogi.

Równie ciekawie prezentuje się przekrój hotelowych gości. Liczna rodzina potentata tekstylnego z Południowej Karoliny, światowej sławy łyżwiarka, autor thrillerów, rosyjski oligarcha czy urocze starsze małżeństwo, które latami odkładało pieniądze, by choć raz w życiu przyjechać do Podniebnego – mieszanka tak różnorodnych postaci nie pozwalała się nudzić.

Ze względu na to, że fabuła książki początkowo skupia się na codzienności życia hotelowego, niektórzy mogą uznać, że nic się w niej w zasadzie nie dzieje. Jeśli nie lubicie za długo czekać na porządne zawiązanie akcji, ta książka może Was nieco rozczarować. Mnie to, że jej akcja z początku toczy się niespiesznie, nie przeszkadzało wcale, bo wolniejsze tempo wynagradzały mi atmosfera hotelu i różne, czasami nawet zabawne sytuacje, jakie napotykały Fanny w kontaktach czy to z personelem hotelu, czy to z jego gośćmi.

Kiedy akcja książki wreszcie nabrała rozpędu, autorka kilka razy nieźle mnie zaskoczyła. Wodziła mnie za nos, podrzucając fałszywe tropy i kierując moją uwagę na każdego, tylko nie na prawdziwych złoczyńców. Kończąc lekturę, byłam pod wrażeniem tego, jak Kerstin Gier wszystko to wymyśliła i jaką intrygę tutaj uknuła.

Choć dorosły czytelnik również może dobrze bawić podczas lektury tej książki, nie da się zaprzeczyć temu, że „Podniebny” to powieść skierowanego głównie do młodego czytelnika. Poza tym, co dzieje się w hotelu, pojawiają się tutaj kwestie typowe dla powieści młodzieżowych – pierwsze zauroczenia i miłości, przyjaźnie, rywalizacja, zazdrość, kłótnie. Jeśli nie przeszkadzają Wam typowe dla nastolatek rozterki sercowe, a te tutaj również mają swoje miejsce, spokojnie możecie po nią sięgnąć.

Na koniec pochwalić muszę jeszcze parę elementów technicznych. Na końcu książki znajduje się spis pojawiających się w nim postaci z podziałem na personel hotelu, jego gości i postacie, które zostały tylko wspomniane na kartach powieści. Każda z postaci w nim wymienionych jest pokrótce również opisana. To bardzo ułatwia rozeznanie się w tym, kto jest kim, szczególnie przy takim nagromadzeniu postaci dalszoplanowych. Poza spisem postaci, na końcu znajduje się także słowniczek trudniejszych pojęć, jakie pojawiają się w tekście.

„Podniebny” okazał się całkiem przyjemną powieścią. To zupełnie coś innego niż „Trylogia Czasu” czy „Silver”. Jeśli czytaliście jej poprzednie książki, sięgnijcie też i po tę, by przekonać się, jak autorka daje sobie radę w powieści pozbawionej elementów fantastycznych. Polecam!

Fanny rzuca szkołę i zaczyna praktykę w Chateau Janvier. Piękne i urokliwe miejsce, które w okresie świąteczny przeżywa prawdziwy najazd turystów. Podniebny, bo tak nazywany jest hotel, to miejsce z tradycjami, lecz upływ czasu nie uszedł uwadze gości i niestety troszkę podupadł. Fanny zakochuję się w tym miejscu i kiedy zaczyna dochodzić do dziwnych zdarzeń, dziewczyna postanawia rozwikłać tajemnice. Z pomocą Bena, syna jednego z właścicieli, i Tristana, który błyszczy osobowością i licznymi talentami, postanawia znaleźć sprawcę.

Główna bohaterka to przeurocza dziewczyna, która jest bardzo ciekawska. Uwielbiam jej poczucie humoru i sarkazm. Tak naprawdę autorka wykreowała bohaterów niebanalnych i oryginalnych. Nie tylko Fanny jest interesującą osobą, bo Ben i Tristan również wzbudzają sympatię. Tak naprawdę wszyscy goście są charakterystyczni i zapadają w pamięci.

Podniebny jest miejscem wyjątkowym i bardzo klimatycznym. Muszę przyznać, że samej mi się zamarzyło spędzić tam święta. Książka idealna na jesień, bo utrzymana jest w zimowych klimatach, a temat świąt jest miłym, lecz niedominującym dodatkiem.

Tak naprawdę o książce nie potrafię powiedzieć za wiele, bo największym plusem są bohaterowie, których z łatwością polubiłam, jednak początek jak dla mnie jest słaby. Bohaterka przez niemal 150 stron opowiada o Podniebnym i jego mieszkańcach, co momentami strasznie mnie nudziło. Zabrakło mi jakiegoś punktu zaczepienia, który by mnie wciągnął. Na szczęście z czasem akcja przyspiesza i zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a wątek miłosny się rozkręca.

„Podniebny” to miła i przyjemna lektura idealna dla młodzieży. Przemili bohaterowie i tajemnica do rozwiązana w miejscu niezwykłym i pięknym. Jest to urocza i słodka lektura, ale bez większych zaskoczeń. Po słabym początku, końcówka okazała się bardzo dobra. Jeśli jesteście fanami autorki lub lubicie lekkie i niezobowiązujące powieści, to Podniebny będzie dobrym wyborem. 6/10

Hotel Chateau Janvier, zwany także Podniebnym to nietypowe miejsce, gdzie mnóstwo różnych osobowości się przewija podczas pobytu Fanny, siedemnastoletniej dziewczyny, która postanawia, że tutaj odnajdzie swoje miejsce, prace, sposób na życie i będzie mogła dzięki temu prowadzić je, tak jak się jej podoba. Jednak w tak dziwnym miejscu nie jest to łatwe, dzięki pomocy Bena, który jest synem samego właściciela, poznaje do reszty owe miejsce, dostrzegając w nim coraz to więcej, prócz samych ciekawych osób, sam ten budynek jest owiany wielką tajemnicą, która sprawia, że każdy chce ją poznać. Dzieje się tutaj więcej niż w takim zwykłym hotelu gdzie ludzie tylko przez jakiś czas żyją. Nowa książka Kerstin Gier zaskarbiła sobie w moim sercu miejsce, odkąd tylko się o niej dowiedziałam, wiedziałam, że muszę ją dostać i przeczytać. Nie zawiodłam się na niej w żaden sposób! Dostałam historie, w której to prócz samego miejsca dostajemy swojego rodzaju akcje, gdyż dziewczyna ma przed sobą zadanie. Musi powstrzymać złodziei, którzy chcą ukraść kosztowności, jakie znajdują się w środku. W tym wszystkim prócz Bena, pomaga jej Tristan, tajemniczy chłopak, który bez reszty potrafi sobą zainteresować. Nie potrafię znaleźć żadnych błędów w tej książce, fabuła stoi na wysokim poziomie, tak jak same zagadki, z którymi mamy do czynienia przez cały czas. Nie zawsze to, co nam się wydaje, jest prawdą, autorka potrafi zaciekawić, zauroczyć swoją książką i przede wszystkim sprawić, że dobrze się bawimy, czytając ją. Jeszcze raz chciałam ogromnie wyrazić swoją radość, że mogłam się z wami podzielić i przeczytać o tak czarującym hotelu.

Siedemnastoletnia Fanny Fuke, która rzuciła szkołę, aby zostać praktykantką w hotelu, ma ręce pełne roboty. Hotel Chteau Janvier, nazywany przez wszystkich Podniebnym, w okresie świąteczno-noworocznym przeżywa prawdziwe oblężenie. Przeróżni goście zjeżdżają się do niego, aby wziąć udział w owianym sławą balu bożonarodzeniowym – są wśród nich znany autor thrillerów, popularna łyżwiarka figurowa, niesamowicie bogaty rosyjski oligarcha z rodziną oraz wielu, wielu innych. Fanny wraz z całym zastępem pracowników musi zadbać o to, aby żadnemu z gości nie zabrakło niczego.

Niespodziewanie jednak będzie musiała poradzić sobie z jeszcze jednym, niebezpiecznym zadaniem. Wraz z pomocą Bena, syna właściciela hotelu, oraz Tristana, tajemniczego chłopaka, który nocą wspina się po dachach budynków, zmierzy się ze sprawą kradzieży pewnych przedmiotów o ogromnej wartości. Przed Fanny stoi niejedna zagadka do rozwiązania, ponieważ nie wszyscy goście hotelu są tymi, za których się podają.

Naprawdę lubię Kerstin Gier i jej lekką i zabawną prozę. Jeśli cofniecie się do samych początków istnienia bloga, znajdziecie wpisy dotyczące zarówno Trylogii Czasu (Czerwień rubinu, Błękit szmaragdu, Zieleń szafiru), jak i serii Silver. Wychodzi więc na to, że czytałam wszystkie książki autorki, jakie do tej pory ukazały się w Polsce, nie mogłabym więc sobie odmówić sięgnięcia po najnowszą, tym bardziej, że prezentuje się niesamowicie – ale o tym później. Miałam wobec Podniebnego pewne oczekiwania, pragnęłam czegoś w rodzaju wcześniejszych powieści Gier, które polubiłam za ich humor, oryginalność i nutkę magii. Czy historia Fanny Fuke dorównała swoim poprzednikom?

Od samego początku z łatwością daje się wyczuć charakterystyczny dla Kerstin Gier styl. Z pewnością nie każdemu się on spodoba, ponieważ zabarwiony jest dużą dozą specyficznego humoru oraz jeszcze większą dozą komizmu. Nieco nieprawdopodobne, nie do końca poważne wydarzenia są bowiem czymś, co u autorki pojawia się za każdym razem. Nie jest to oczywiście historia na poziomie Jasia Fasoli, ale prawdą jest, że na część fabuły należy spoglądać z przymrużeniem oka. Ja nie mam nic przeciwko takiemu groteskowemu humorowi, ponieważ, jak mówię, jest to nieodłączny element Kerstin Gier, jej popisowy numer.

Podniebny jest na tyle dużym i renomowanym hotelem, że przewija się przez niego cała masa postaci, których nie sposób spamiętać. Choć każdy z nich wyróżnia się czymś dla siebie charakterystycznym – czy to profesją, czy to zachowaniem – to jest ich tak wielu, że autorka zdecydowała się zamieścić na końcu książki spis wszystkich bohaterów – pracowników hotelu oraz wszystkich jego gości. Z pewnością jest to przydatny element, który pozwala nie gubić się w akcji, chociaż ja, szczerze mówiąc, nie miałam pojęcia o jego istnieniu do czasu, aż skończyłam czytać książkę i mimowolnie natknęłam się na listę bohaterów.

Wiecie, co jest moim problemem, jeśli chodzi o Podniebnego? Brak konkretnej akcji. Właściwie przez całą książkę wciąż poznajemy nowych przyjezdnych, członków obsługi, nowe przestrzenie w hotelu i tajemnice Podniebnego. Większość powieści była swego rodzaju obszernym opisem hotelu, który ciągnie się w nieskończoność. Nie mówię, że był on nudny lub nużący – z pewnością nie – ale brakowało mi wątku wiodącego, który prowadziłby akcję do przodu. Choć innym czytelnikom może to nie przeszkadzać, ale ja zawsze miałam problem z książkami, które nie miały swojego motywu przewodniego i nie opowiadały właściwie o niczym konkretnym. Tak naprawdę w tym całym ciągłym przedstawianiu kolejnych bohaterów od czasu do czasu pojawiał się nowy ciekawy wątek, który mógłby nadać akcji tempo, jednak umierał on śmiercią naturalną po kilku stronach.

Dopiero 70 stron przed końcem książki coś naprawdę zaczyna się dziać. Po wcześniejszym uśpionym trybie czytania myślałam, że nic mnie już nie zdoła zaskoczyć, a jednak autorka na koniec zaserwowała bombę, która skutecznie mnie rozbudziła. To końcówka była właściwie elementem, dzięki któremu moja ocena książki podniosła się choć trochę w górę. Ten zadziwiający i niespodziewany wątek został pociągnięty aż do końca, co od razu polepszyło w mojej opinii całą postać książki – postacie i miejsca akcji stały się tłem, a wydarzenia wyszły na pierwszy plan, tak jak powinno być od samego początku. Naprawdę żałuję, że autorka dopiero w ostatniej chwili zaczęła przypominać siebie ze swoich poprzednich książek.

Gdybym miała porównać Podniebnego z Trylogią czasu oraz serią Silver, książka, o której dziś piszę, wylądowałaby niestety na trzecim miejscu podium. O ile w Czerwieni rubinu elementem wiodącym były podróże w czasie, a w Silver były nim sny, to w Podniebnym ciężko jest mi wyróżnić wątek główny. Kradzieże? Podejrzani goście? Fakt, pojawiają się, ale przez długi czas pełnią rolę wątków epizodycznych, nie rzucając się za bardzo w oczy. Oczywiście atmosfera hotelowa, niezwykły klimaty Podniebnego, szczególnie w okresie Bożego Narodzenia, zasługuje na pochwałę – to wszystko było doskonałą przestrzenią, aby ulokować w niej porywający ciąg wydarzeń, którego ku mojemu rozczarowaniu zabrakło.

Warto wspomnieć o jeszcze jednym wątku, który – gdyby został pociągnięty dłużej zamiast jednorazowego wspomnienia – mógłby stać się czymś fascynującym. Mówię tu o przeszłości głównej bohaterki, która zdecydowała się rzucić szkołę, nie zdając nawet matury, oraz rozpocząć pracę w hotelu. To, że jej rodzice byli niezadowoleni, to mało powiedziane – jej decyzja pozostała dla nich niezrozumiałym wyborem, który uważają za największy błąd jej życia. Ciekawe, prawda? Rzadko spotyka się taki wątek w książce, jako że edukacja jest powszechnie uważana za szalenie istotną rzecz w życiu człowieka, a osoba bez zdanej matury postrzegana jest w sposób pejoratywny. Kerstin Gier kształtując tak przeszłość Fanny Fuke rozpoczęła ważny temat, który jednak nie doczekał się swojej kontynuacji – wątek został porzucony, jak wiele innych w Podniebnym. Wielka szkoda.

Nie mogę nie wspomnieć również o wydaniu książki, które jest NIESAMOWITE (użycie wielkich liter jest w tym przypadku usprawiedliwione). Wydawnictwo Media Rodzina zawsze dba o oprawę graficzną swoich powieści, ale tutaj przeszło już samych siebie! Nie dość, że książka jest w twardej oprawie i utrzymana jest w pastelowej różowo-fioletowej kolorystyce, to (1) ma liczne złocenia (2) na okładce można dostrzec milion detali, które wiążą się z fabułą książki! Ja nie mogłam się na Podniebnego napatrzeć i wciąż nie mogę przestać go podziwiać.

Nie chciałabym, aby wydźwięk tej recenzji był zbyt negatywny. Podniebny to interesująca książka, która umili Wam czas, jednak w porównaniu z poprzednimi książkami Gier wypada słabo. Czytało się ją przyjemnie, ale brakowało jej dynamiki, którą zapewnić by mógł główny wiodący wątek. Pomysł na powieść, której akcja toczy się w hotelu, był fantastyczny i przestrzeń Chteau Janvier udało się autorce wykreować znakomicie. Jednak historia była w mojej opinii na tyle niedopracowana, że pozostawiła po sobie lekkie uczucie rozczarowania.

booksofsouls.blogspot.com

Jak doskonale wiecie nie przepadam za młodzieżówkami. Połowa z nich wydaje mi się infantylna i nie wnosi nic poza tym, co już wielokrotnie wałkowano w wielu powieściach. Z tego powodu też twórczość takich autorów jak Jay Asher, Cassandra Clare czy Kiera Cass jest mi zupełnie nie znana. Wraz z rozpoczęciem wakacji postanowiłam jednak wyjść ze swojej strefy komfortu i spróbować gatunków, po które do tej pory nie sięgałam.

Na pierwszy ogień poszła powieść obyczajowa, Nie ma mowy Helen Russell, którą pochłonęłam dosłownie w kilka godzin. Zachęcona pierwszym powodzeniem, postanowiłam zrobić krok dalej i sięgnąć po pozycję z półki powieści młodzieżowych. Nie było więc ku temu lepszej okazji jak premiera najnowszej powieści Podniebny Kerstin Gier, utytułowanej autorki bestsellerowych serii Silver czy Trylogia Czasu. Jednak czy i tym razem uda mi się wyjść zwycięsko z tego pojedynku? Czy może okaże się, że jestem po prostu za stara na takie powieści? Przekonajcie się sami.

Siedemnastoletnia Fanny, mimo sprzeciwu rodziców postanawia rzucić szkolę i poszukać szczęścia w innej dziedzinie życia. Zostaje zatrudniona na roczną praktykę w luksusowym hotelu u podnóża Alp - Chteau Janvier, zwanym również Podniebnym. I chociaż hotel w ciągu roku nie przynosi większych zysków, w czasie nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia, ma przeżyć prawdziwe oblężenie. Wśród gości mają pojawić się: znany autor thrillerów i kryminałów, legendarna była łyżwiarka figurowa, potentat tekstylny z Karoliny Południowej oraz nieprzyzwoicie bogaty rosyjski oligarcha, w którego posiadaniu jest jeden z najcenniejszych brylantów świata.

Jednak znane osobistości to nie jedyna atrakcja jaka czeka Fanny w nadchodzących miesiącach. Wraz z pomocą nowych przyjaciół, dziewczyna będzie musiała pokrzyżować plany pewnych złych ludzi, znaleźć sposób by uchronić hotel przed zamknięciem i sprzedażą w ręce bosa mafii śmieciowej, a jednocześnie znaleźć pomysł na siebie i być może nawet nową miłość… Jedno jest pewne, w nadchodzące święta nikt nie będzie się nudzić!

"Panna Muller przecież już mnie kiedyś upomniała, że zbyt serdecznie uśmiecham się do gości. Według niej personel należy do ruchomego inwentarza hotelowego i nie powinien ani okazywać, ani wywoływać emocji. Gości nie wolno stawiać w kłopotliwej sytuacji,w której musieliby zająć określoną postawę wobec faktu, że personel żywi ludzkie uczucia, czy wręcz czuliby się zmuszeni odpowiadać mu uśmiechem."

Tak naprawdę, gdy zaczynałam lekturę Podniebnego nie oczekiwałam zbyt wiele. Przyznaję, byłam sceptycznie nastawiona, w końcu to młodzieżówka, które wydają mi się miejscami dziecinne. Jednak po lekturze, biję się w pierś i przyznaje, że się myliłam. Podniebny to naprawdę bardzo ciekawa i zabawna historia z wciągającą zagadką kryminalną w tle, której lektura sprawiła mi ogromną przyjemność.

Jeżeli miałabym wskazać najsłabszą stronę tej powieści, uznałabym że są nią bohaterowie. Wydają mi się odrobinę sztampowi, a miejscami brak im oryginalności. Nie oznacza to jednak, że można to zarzucić wszystkim postaciom. Moje serce z miejsca skradł Pavel i mały psychopata w osobie Dona Burkhardta Jr, no i oczywiście Monsieur Rocher, prawdziwy dobry duch hotelu Podniebny. To co mi się natomiast najbardziej podobało, to oczywiście, jak na prawdziwego miłośnika kryminałów przystało, zagadka kryminalna. Jest ona dopracowana i niezwykle wciągająca. Chociaż finałowa akcja rozpoczyna się dopiero na stu ostatnich stronach książki, to napięcie i poszlaki dawkowane są od samego początku, aż do momentu kulminacyjnego. Sprawia to, że od powieści naprawdę ciężko się oderwać, nim nie poznamy odpowiedzi na wszystkie pytania.

"Musiałam się spieszyć, żeby zrobić sobie kapelusz z folii aluminiowej - odparłam. - Na spotkanie wyznawców teorii spiskowych ze starym Stuckym i autorem thrillerów"

Kerstin Gier ma bardzo lekki i przyjemny styl, co sprawia że historia właściwie czyta się sama. Miłym dodatkiem jest zamieszczony na końcu powieści słowniczek z krótkim opisem wszystkich miejsc i postaci. Jednak nie radzę czytać go przed zakończeniem historii. W przypadku niektórych bohaterów zdradza on zdecydowanie za dużo i może pewne rzeczy spojlerować, jeżeli za wcześnie zdecydujemy się na jego lekturę. Sama zauważyłam go dopiero jak już przeczytałam całą historię, stąd uważam go za naprawdę miłe uzupełnienie całości.

Podniebny Kerstin Gier po raz kolejny udowodnił mi, że czasem warto wyjść poza swoją strefę komfortu i poznać także inne gatunki, których do tej pory się unikało. Dzięki temu, można poznać naprawdę ciekawe historie, do których Podniebny z pewnością się zalicza. Sympatyczni bohaterowie, nagłe zwroty akcji i wciągająca fabuła to wszystko, a także wiele innych rzeczy, znajdziecie w najnowszej powieści Kerstin Gier, którą z czystym sercem serdecznie Wam polecam!