Zagubieni

"Zagubieni" są drugą książką Autorki, którą miałam możliwość przeczytać.

Książka opowiada historię dwojga ludzi, którzy poznali się przez internet. Każde z nich ma za sobą trudną relację z drugą osobą. Autorka w swojej książce porusza problem alkoholizmu oraz przemocy domowej. Tematyka ta jest trudna. Na ostatnich kilku stronach znajdują się informacje o odpowiednich placówkach, które udzielają pomocy rodzinom, zmagającym się z problemem przemocy. Bohaterowie pochodzą z dwóch różnych światów, ich wspólna relacja jest dla każdego z osobna trudnym krokiem naprzód. Historia jest napisana w prosty sposób. Styl pisania Autorki jest przyjemny w odbiorze. Czytałam książkę z zainteresowaniem i przyjemnością. Czyta się ją bardzo szybko. Bohaterowie są ciekawymi postaciami, bardzo naturalnymi. Książka w niektórych elementach nawiązuje do historii Kopciuszka. Podoba mi się język jakim posługuje się pisząc książki. Mimo poruszania trudnych tematów, historia jest lekka i czyta się ją przyjemnie. Podoba mi się sposób ukazywania emocji bohaterów, ich wewnętrznych rozterek, wahań. Książka jest w jakiś sposób przewidywalna, jednak nie odbiera jej to uroku.

https://lubietoczytam.blogspot.com/2020/05/zagubieni.html

Tamara Pienszke mieszka w skromnych warunkach z matką o dobrym sercu i ojcem alkoholikiem. Jej brat Tomek miał w sobie tę odwagę, by wyrwać się z tego piekła i wyjechać za granicę. Niestety jej było szkoda zostawić matkę samą. Została ze swoim oczkiem w głowie, dwu i pół letnim Olkiem - jedyną cudownością po związku z kryminalistą. Gdy na horyzoncie czai się wizja utraty pracy i życia bez gotówki dziewczyna postanawia zrobić coś szalonego. Na portalu randkowym zakłada profil, by odpłatnie swoim towarzystwem towarzyszyć mężczyznom. Nawet nie przypuszcza jakie propozycje seksualnie w związku z tym dostanie. To, że w ich morzu trafi na jedno jest jak złote jajko. Alexander - mężczyzna na pozór idealny. Pracowity, bogaty i przystojny. Owocem nieprzyjemnego związku owocem został Thomas, nad którym przejął pełną opiekę. Mężczyzna ze snu. Niczym rycerz na białym koniu będzie ja kochał ze wszystkich sił.

Oboje po nieszczęśliwych związkach, oboje z synami - podobni. A jednak różni ich wszystko. Wszystko to, co powinno ich połączyć nagle staje się przeszkodą. Przeszkoda nie do przeskoczenia. Kolejne problemy się nawarstwiają co chwieje równowagą emocjonalną Tamary. W każdej chwili mozolnie budowany związek może runąć niczym domek z kart. Czy uda im się załatać te wszystkie dziury zanim będzie za późno?

Autorka w swojej książce bardzo dokładnie opisała problem rodziny, w której problemem jest alkohol. To na pozór idealny sposób by procentami zagłuszyć niepowodzenia. Ale co z najbliższymi? Jak oni maję się w tym wszystkim odnaleźć? Alkohol zmienia ludzi, ich podejście do świata i otoczenia. Ludzie uzależnieni stają okoniem na wszelkie propozycje pomocy - przecież są zdrowi. Nic im nie dolega. Nie wezmą pod uwagę tylko tego, że mieszkanie z osobą uzależniona niesie straszne skutki emocjonalne dla najbliższych, którzy przecież powinni być priorytetem a nie kolejne butelki ulubionego trunku. Wiara w siebie dzieci drastycznie maleje. Boja się, że w przyszłości sami założą związek, który skończy się tak jak rodziców. Nie umieją zaufać. Do końca się otworzyć. A nawet, tak jak Tamara, udawać, że problemu nie ma, że wybranek jest idealny do czasu, kiedy trafia za kratki. To otwiera dziewczynie oczy. Postanawia malutkimi kroczkami zawalczyć o siebie. Może nie tyle o siebie co o bezpieczne i szczęśliwe dzieciństwo synka. Póki jest malutki to może nie pamiętać. Ale później? Po co ma się wstydzić i być wytykanym palcami? Całe szczęście, że nasza bohaterka może liczyć na przyjaciółki, które w każdej chwili są skore do pomocy. Przecież i one maja oczy i widzą co się dzieje.

Dwoje samotnych ludzi spotyka się przypadkiem, by się zakochać. Przez portal randkowy, który nie jest tak do końca bezpiecznym miejscem do zawierania znajomości. By walczyć o miłość. Od początku z uwagą śledziłam tekst. Serce mnie bolało, jak czytałam poczynania kochanego ojczulka. Miałam ochotę na siłę zaciągnąć go do poradni, zakładu aby wreszcie przejrzał na oczy. Aby przestał krzywdzić najbliższych. Zona to skarb. Trwa u jego boku i chroni córkę. Ale na litość! Ile można żyć w takim toksycznym związku? A gdzie wola walki o lepsze jutro? Główni bohaterowie też nie są czyści jak łza. Niedomówienia, nieświadoma ignorancja, pewne przyzwyczajenia, znajomi... wszystko to wpływa na ich relacje. Choć na pozór wszystko jest idealne tak w głębi serca otwiera się głęboki jar, do którego wpada to co dobre, a lawa niczym potwór wyrzuca na wierzch wszelkie leki i obawy. Czy mimo wszystko będzie im dane stworzyć związek?

Życie w problemem pod dachem nie jest łatwe. Jest wyczerpujące. Odbiera radość zasiewając tym samym niepewność, lek i strach. Marzenia na szczęście pozostają. Choc wola walki może być malutka. Sztuką jest z każdej kłody rzucanej przez los pod nogi układać schody, by wspinać się na szczyt. Tak właśnie robi główna bohaterka. A im bliżej szczytu tym bardziej się ta konstrukcja chwieje. Jestem oczarowana drobiazgowością opisów. W pełni oddany lek i niepewność. Zachwianie emocjonalne. I tak jak Tamara tak i my powinniśmy walczyć. Chociaż odważyć się na ten jeden malutki kroczek. Jak zrobimy jeden tak kolejne jest już łatwiej. I choć droga może być długa, tak warto. Można przystawać, nawet zrobić krok do tyłu ale należy dążyć do celu. Wszak życie mamy tylko jedno i nikt za nas go nie przeżyje. To w naszych rękach są decyzje.

Polecam

„Zagubieni” Adriana Rak to powieść obyczajowa. Akcja dzieje się na północy Polski w Gdańsku.

Tamara to dwudziestoczteroletnia kobieta, która ma w życiu pod górkę. Ma syna Aleksandra z facetem, który jest kryminalistą i siedzi w więzieniu.

Mieszka z mamą i ojcem- alkoholikiem.

Któregoś dnia postanawia napisać ogłoszenie na portalu randkowym. Długo nie musiała czekać na odpowiedź, bo otrzymuje wiadomość od Aleksa.

Mężczyzna jest biznesmenem. Firma produkuje meble. Jego inwestycją jest budowa polskie filii w Gdańsku.

Czy zaufają sobie nawzajem i będą wieść szczęśliwe życie?

Udało mi się już poznać panią Adrianę na instagramie, ale jeszcze nie miałam okazji przeczytać żadnej książki. „Zagubieni” to moja pierwsza powieść i nie ostatnia. Mam zamiar przeczytać jeszcze dwie części „Uwikłanych” i co podpowie życie.

Kiedy zaczęłam tę książkę, szybko okazało się, ze przewracam ostatnią stronę, tak naprawdę przeczytałam ją w dwa dni, dłużej pisałam recenzję.

Podobała mi się historia Tamary i Aleksandra, choć nie jestem przekonana do miłości poznanej przez internet, nie mogłabym takiej osobie zaufać.

Pani Adriana zawarła w niej miłość głównych bohaterów do literatury, jak dla mnie na plus, to było takie niesamowite, gdy człowiek spotyka kogoś, kto ma taką samą pasję. Książka jest pisana z perspektywy Tamary i Aleksandra.

Styl autorki jest bogaty i mnie oczarował, fabuła wciąga.

W powieści występuje temat alkoholizmu i przemocy w rodzinie, nawet mamy informacje o Niebieskiej Karcie. Trochę szkoda, że nie było chociaż małej wzmianki, czy ojciec dziewczyny wyszedł z uzależnienia.

Gdy widzicie, że jakaś osoba potrzebuje waszej pomocy, bo w niej występuje przemoc, nawet się nie zastanawiajcie, tylko reagujcie. Policja albo jakieś instytucje z tym związane udzielą wam wskazówek i wsparcia.

Czasem miałam wielką ochotę wstrząsnąć bardzo Tamarą i jej matką, bo długo zwlekały, by zgłosić ojca i męża. Mogła stać się jakaś tragedia.

Podsumowując, to książka o szukaniu własnej drogi w życiu, miłości, zaufaniu, ale także smutku, alkoholizmie i przemocy w rodzinie.

Polecam z całego serca. Bardzo jestem zadowolona z wyboru pani Rak.

💔"Marzenia to jedno, a prawdziwe życie to już zupełnie inna historia."

Marzymy o szczęśliwym i bezproblemowym życiu oraz bezwarunkowo kochającej rodzinie. Każdy z nas na to zasługuje, ale nie każdemu dane jest to otrzymać. Nie zawsze wszystko jest piękne i kolorowe. W życiu niektórych rządzi czerń i biel, a egzystencja nie jest łatwa. Rzucane przez los kłody, powodują dużo problemów. Jak coś się wali, to nie pojedyńczo, zmartwienia spadają na nas całą garścią. Ale po tych wszystkich niepowodzeniach, przychodzi słońce i należy mieć nadzieję, że kiedyś, lepsze jutro nadejdzie. Nad życiem Tamary od dawna wiszą czarne chmury. Jeszcze niedawno była w szczęśliwym związku i spodziewała się dziecka. Teraz, jej partner stał się kryminalistą odsiadującym wyrok, a ona została sama z synkiem. Mieszka u swoich rodziców, pracuje i utrzymuje ojca alkoholika. Wiadomość o zwolnieniu z pracy załamuje Tamarę. Jako jedyna zarabia, a teraz straciła ostatnią nadzieję na lepszą przyszłość. Okoliczności popychają kobietę do zalogowania się na portalu randkowym. Ufa, że spotka kogoś z kim będzie mogła porozmawiać, że napiszę do niej dojrzały i ułożony mężczyzna z którym będzie mogła zawrzeć znajomość. Pewnego dnia, wśród spamu znajduję intrygującą wiadomość od Alexandra, która okazuję się początkiem obiecującej znajomości. Z każdym kolejnym wymienionym e-mailem między bohaterami rodzi się zrozumienie, a z czasem również zaciekawienie i wzajemna chęć poznania. Czy kobieta po wielu niepowodzeniach, jakie napotkała na swojej drodze odnajdzie wreszcie szczęście? Czy Alexander okaże się "tym jedynym"?

Coraz częściej i chętniej sięgam po książki polskich autorów. Jeszcze jakiś czas temu ominęłabym "Zagubionych" szerokim łukiem, ale to byłby największy błąd. Do lektury skusił mnie intrygujący opis, ale przyznaję, że też cudowna i co tu dużo mówić, zachwycająca okładka. Niespodziewałam się, że trafię na taką dojrzałą i napisaną na wysokim poziomie powieść. To moje pierwsze spotkanie z Adrianą Rak, ale jestem pewna, że nie ostatnie.

Bohaterami "Zagubionych" są Tamara i Alexander. Oboje znajdują się na innych etapach życia. Ona jest silną, samotną matką, żyjącą z miesiąca na miesiąc. Pracuje w popularnym sklepie, aby utrzymać całą rodzinę, co okazuję się niezwykle trudne. Do tego zmaga się z domowymi problemami. Jej ojciec już od wielu lat nie wylewa za kołnierz, czym przysparza zmartwień wszystkim domownikom. Kobieta kocha ponad wszystko swojego syna i chcę zapewnić mu jak najlepsze dzieciństwo. Po stracie pracy jej wszystkie nadzieję na to coraz bardziej maleją, ale wraz z wiadomością, jaką otrzymuje od niejakiego Alexandra, przychodzi też szansa na lepsze i szczęśliwe jutro.

Alexander to majętny mężczyzna pochodzący z Niemiec. W Polsce pojawia się z racji otwarcia nowej filli swojej firmy. W przeszłości zakochał się w niezwykłej kobiecie, ale jak się okazało nie było to nic trwałego. Wiadomość o ciąży przeraziła młodą dziewczynę gotową w każdej chwili do aborcji, na co Alexander nie pozwolił. Dzięki temu od siedmiu lat z pomocą rodziców samotnie wychowuje cudownego synka. Nie jest to łatwe, ale nigdy się nie poddał. Ogłoszenie, jakie znajduje pewnego dnia na portalu randkowym wydaje mu się wyjątkowe. Nie może uwierzyć, iż jest ono szczere i napisane z czystymi intencjami. Tamara intryguje go i fascynuje. Czuję, że znalazł przeznaczoną mu kobietę, którą będzie mógł poślubić. Ale czy mu się to uda? Czy prawdziwa miłość wystarczy, aby stworzyć szczęśliwy i udany związek?

Adriana Rak ogromnie zaskoczyła mnie swoją historią. Stworzyła bohaterów sympatycznych, których nie sposób nie polubić. Od początku w relacji tej dwójki było mnóstwo przekomarzania. Na początku odnosili się do siebie z dystansem, ale z czasem ich korespondencja zamieniła się w głębszą i śmielszą, a nawet w jakimś stopniu erotyczną grę słów. Ich uczucia stały się bardziej dojrzałe, wyraziste. Alexander mimo iż jest majętny nie obnosi się z tym. Nie szczyci się również swoimi podbojami jednonocnymi, których niewątpliwie miał niemało. Każdy z bohaterów ma swoją przeszłość, swoje demony. Tamara była pełna obaw, co do związku z Alexandrem. Nie miała do tego głowy, ponieważ ciągle bała się o kolejny dzień, o swoje dalsze życie. Jej synek dawał jej ogromną motywację do walki z domowymi problemami. Miała też wsparcie w przyjaciółce, która służyła jej dobrym słowem i radą. Alexander i Tamara wymieniali bardzo szczerze wiadomości, królowała w nich tak rzadka w naszej rzeczywistości uczciwość. Ich dialogi były naturalne oraz niewymuszone. Najbardziej jednak w tej historii urzekło mnie to, jak autorka po mistrzowsku poruszyła ciężki temat, a mianowicie: walka z alkoholizmem. Mogliśmy tu dostrzec próbę pomocy osobie uzależnionej. Autorka pokazała jak ważna jest reakcja. Osoby zmagające się z nałogiem, praktyczne nigdy nie dostrzegają swojego problemu. Ale nie należy tego bagatelizować, nie trzeba udawać, iż nałóg nie istnieje. Jedyną słuszną opcją jest przeciwstawienie się, alkoholizmowi i zgłoszenie sytuacji odpowiednim osobom.

"Zagubieni" to obyczajowa historia, która porusza ważne, obecne w naszym świecie problemy, z którymi każdy z nas może mieć do czynienia na co dzień. Pełna jest emocji, miłości i samotności, a przede wszystkim walki o lepsze jutro. Bardzo szczegółowo zagłębiamy się w ciemne strony uzależnień, zaglądamy do rodziny w której królują awantury, przemoc domowa - nie cielesna, lecz słowna - niszcząca psychikę. Powieść czyta się błyskawicznie, kartki same się przewracają. Wątek romansu jest subtelny, sceny erotyczne delikatne niczym piórko, ale między bohaterami widoczna gołym okiem jest chemia i magiczne przyciąganie. "Zagubieni" to powieść o tym, że po burzy zawsze przychodzi słońce. Gdzieś tam czeka na nas książę na białym koniu, który nie może się doczekać, aby porwać nas do swojego zamku. Życie piszę różne scenariusze, a jeśli chcecie dowiedzieć się jaki scenariusz napisało Alexandrowi i Tamarze serdecznie zapraszam do lektury!

Tamara jest dwudziestoczteroletnią samotną matką, mieszkającą w Gdańsku wraz ze swoim ukochanym synkiem oraz rodzicami. Jej ojciec jest alkoholikiem, który skutecznie niszczy porządek rodzinny. Młoda kobieta żyje z dnia na dzień i całą swoją uwagę skupia na wychowywaniu dziecka i pracy w jednym z popularnych marketów. Kiedy pewnego kwietniowego dnia dowiaduje się, że za kilka tygodni straci pracę, cały jej dotychczasowy świat wali się w posadach, bo jest jedyną pracującą osobą w rodzinie. Tamara jest zrozpaczona i nie widzi już żadnej nadziei na lepsze jutro, a przecież jeszcze niedawno miała w głowie tyle ciekawych planów…

Alexander to trzydziestoletni biznesmen, który z pomocą swoich rodziców wychowuje siedmioletniego syna. Od kilku miesięcy jest dziedzicem ogromnej rodzinnej fortuny, której jego najbliżsi dorobili się na produkcji i sprzedaży mebli. Mężczyzna daje się poznać jako niezwykle przedsiębiorczy rekin biznesu, który z rozwagą zarządza majątkiem. Jedną z jego nowych inwestycji jest budowa polskiej filii ich meblarskiego imperium, która powstanie w Gdańsku - mieście, w którym zazna nie tylko szczęścia w życiu zawodowym, ale także osobistym…

Ich wspólna historia rozpoczyna się pewnej nocy, kiedy Alexander odpowiada na ogłoszenie Tamary, w którym kobieta opisuje siebie jako chętną do zawarcia znajomości z dojrzałym mężczyzną. Już od pierwszych chwil nawiązują oni ze sobą nić porozumienia, a po kilku kolejnych tygodniach, w czasie których ich kontakt pogłębia się, spostrzegają, że… są sobie przeznaczeni. Jak to jednak bywa w życiu, okrutny los w dość szybkim czasie przypomni im o sobie, serwując coś, na co żadne z nich nie jest gotowe - rozłąkę…

"Moja obecna sytuacja i brak pewności siebie sprawiały, że już dawno przestałam wierzyć w prawdziwą miłość, w uczucie, które w bezinteresowny sposób potrafi połączyć kobietę i mężczyznę."

Zacznę od tego, że nie sposób nie zapałać sympatią do głównych bohaterów. Aleksander z miejsca chwycił mnie za serce. Mimo iż jest majętny, nie obnosi się ze swoim bogactwem. A to, w jaki sposób traktuje Tamarę - jego zainteresowanie, uwaga, czułość, szacunek... Która kobieta nie chciałaby takiego faceta u boku? Ich relacja oparta jest na szczerości, a to najważniejsze, by móc zbudować coś trwałego.

"Byłam jak dziecko pragnące tylko tych kilku najważniejszych rzeczy: bliskości, uwagi i... miłości. Tylko tyle, a zarazem aż tyle."

Bardzo podobały mi się wiadomości, jakie ze sobą wymieniali bohaterowie na jednym z portali randkowych. Początkowo zachowawcze, później nabierające pikanterii i humoru, ale co najważniejsze szczere. Powtarzam się z tą szczerością już kolejny raz, ale jeśli miałabym tę historię opisać i relacje między Olkiem a Tamarą jednym słowem, byłaby to właśnie szczerość. To niekiedy rzadkość w prawdziwym świecie, gdzie każdy nakłada jakieś maski, stwarza pozory, udaje kogoś, kim nie jest.

Istotnym wątkiem, którego nie mogę pominąć jest problem alkoholizmu ojca Tamary. Autorka ukazała wpływ destrukcyjnego nałogu na całą rodzinę. Często nie jest to tylko picie jako picie, ale dochodzi również do przemocy psychicznej i fizycznej. Może dziwić bierna podstawa matki Tamary, że nie robi nic, aby zapanował spokój i normalność. Tym bardziej, że jest jeszcze małe dziecko, które wychowuje się w takich warunkach. Co kieruje kobietą? Strach, przyzwyczajenie, wstyd, przysięga małżeńska? Ale nie nam to oceniać, bo przecież każdy z nas jest inny i każdy zachowałby się inaczej. Ważne jest to, by nie przymykać oczu na krzywdę drugiego człowieka, spróbować mu pomóc.

Lektura "Zagubionych" jest niejako motorem napędzającym do działania, do niepozostawania biernym, dodająca odwagi ku temu, by zmienić coś w naszym życiu na lepsze.

Adrianę Rak wyróżnia niebywała lekkość pióra. To, w jaki sposób ubiera myśli i uczucia w słowa, kolejny raz mnie urzekło. Mimo poruszanych trudnych tematów, potrafi podać je w bardzo przystępnej formie. Jej książki wręcz się połyka! Czyta się za jednym posiedzeniem. 😉

"Zagubieni" to wzruszająca, bolesna i prawdziwa opowieść o pięknej, szczerej miłości. To historia, która udowadnia, że prawdziwe uczucie można znaleźć wszędzie i tylko od nas zależy czy o nie zawalczymy czy też nie. To książka skrząca nadzieją na lepsze jutro i pozwalająca wierzyć, że gdzieś tam jest nasz książę w zbroi na białym koniu...