Uwikłana

Stara posiadłość w otoczeniu lasu, miała być dla Zuzy oazą spokoju. Miejscem w którym odetnie się od traumy po stracie siostry i w ciszy skupi się na tworzeniu poezji.

Właścicielem domu jest jej chłopak wraz z bratem. Obaj prowadzą na Instagramie popularny profil.

Sielanka nie trwa długo, mimo wielkiego wsparcia ukochanego. Dziewczyna ma wrażenie, że nie panuje nad swoim życiem. Coraz częściej zastanawia się co jest prawdą, a urojeniem. Traci kontrolę. Zaczyna również otrzymywać przerażające wiadomości od tajemniczego nadawcy.

Jakie tajemnice skrywa wiekowa willa? Czy Zuza może sobie ufać?

Kolejny thriller @sinickiej od którego nie mogłam się oderwać. Autorka kolejny raz udowadnia, że jest mistrzynią gatunku. Pomimo pozornej prostoty i przewidywalności dostarcza nam cały wachlarz emocji.

Od pierwszych stron wyczuwalna jest duszna atmosfera strachu, a z każdą kolejną coraz bardziej się zagęszcza.

Fabuła przestawiona jest w narracji pierwszoosobowej, dzięki czemu możemy głębiej odczuwać emocje Zuzy. Nie wiemy co jest prawdą, a co kłamstwem. Gubimy się w domysłach. Jak cieńka granica dzieli normalność od szaleństwa?

To druga książka z cyklu "Uwikłane" jednak spokojnie można czytać bez znajomości poprzedniego tomu.

Polecam.

Od pewnego czasu w moje oczy dosyć często rzucały się książki autorstwa Alicji Sinickiej. Bardzo mnie zainteresowały te należące do gatunku nazywanego domestic noir. Do tej pory niewiele miałam styczności z tym gatunkiem i byłam go ciekawa. W zeszłym roku postanowiłam sięgnąć po książkę o tytule „Służąca”. Nie spostrzegłam nawet kiedy mi się ona skończyła. Tak dobrze mi się ją czytało. Wiedziałam, że to nie będzie moje ostatnie spotkanie z twórczością tej autorki. Nie pomyliłam się. Niedawno, miałam możliwość zapoznać się z serią „Uwikłana”.

Na moją półkę trafiła książka „Uwikłana”. Dopiero później dowiedziałam się, że to drugi tom serii. Postanowiłam zacząć od pierwszej części. Trochę czasu minęło zanim nabyłam pierwszą część, ale gdy tylko to zrobiłam to zabrałam się za czytanie. Można powiedzieć, że przepadłam na dwa dni. Pierwszy dzień spędziłam z książką „Będziesz tego żałować”, a drugi z „Uwikłaną”. Na początku trochę się bałam, że „Uwikłana” będzie kalką pierwszego tomu, ale tak w ogóle nie było. Nie spostrzegłam kiedy znowu zostałam wciągnięta przez fabułę. Moje myśli cały czas krążyły wokół wydarzeń. Szukałam przeróżnych wskazówek, które mogłyby mi podpowiedzieć jak zakończy się ta historia. Niestety, żadnych nie znalazłam. Zakończenie pozostało nieprzewidywalne.

„Uwikłana” to znakomita książka, którą czyta się bardzo szybko i w pełnym skupieniu. Spowodowała, że w mojej głowie powstało mnóstwo hipotez, które próbowałam potwierdzić albo wykluczyć. Mimo tego nie udało mi się odgadnąć zakończenia, które mnie zaskoczyło. Jestem zachwycona twórczością pani Sinickiej i czekam na jej kolejne wciągające thrillery.

Przeczytałam wszystkie dotychczas wydane powieści Alicji Sinickiej i wiedziałam, że w ciemno sięgnę po najnowszą - mocno współczesną z Instagramem jako wyznacznikiem poziomu sympatii. Czy "Uwikłana" mnie zachwyciła?

Dwudziestodwuletnia Zuza wraz z Michałem wyjeżdża do Zadry, gdzie w domu rodzinnym swojego chłopaka ma napisać utwory do swojego drugiego tomiku wierszy. Na wsi, sto pięćdziesiąt kilometrów od Kołobrzegu, ma odsunąć się od wspomnień, które nawiedzają ją w odziedziczonej kamienicy. Dziewczyna została na świecie sama, dlatego liczy, że Michał pomoże jej stanąć na nogi i zapomnieć o wydarzeniach sprzed niemal dwóch lat, kiedy to po imprezie w niedalekim lesie zaginęła jej siostra.

Nikt już nie wierzy, że Zośka żyje.

Wielu uważa, że to Zuza ją zabiła.

Czy willa braci stanie się ukojeniem?

Niestety, nie. Z każdym dniem dziewczyna czuje się gorzej. Czuje się osaczona, ma wrażenie że coś jest nie tak a pod jej wierszami na Instagramie pojawiają się dziwne komentarze. Zostaje oznaczona pod makabrycznymi zdjęciami, zaś umysł płata jej figle... A może to otoczenie ma nią taki wpływ? Przesiadujący w piwnicy Juliusz - brat Michała, wciąż kręcąca się w domu ich przyjaciółka Liwia, intrygujące zapiski Michała w komputerze... Do jej życia wkracza na nowo policja i dziennikarz śledczy - o co w tym wszystkim chodzi? Czy Zuza faktycznie zabiła Zośkę?

Sny mieszają się ze wspomnieniami...

Jakie znaczenie ma tutaj fakt, że obie były dziećmi adoptowanymi?

Czy to depresja? A może choroba psychiczna?

Dlaczego rzeczywistość tak bardzo się załamuje pod wpływem kolejnych dni?

Uwikłana w coś, czego nie rozumie...

Do czego nie potrafi dosięgnąć...

Okrzyknięta królową polskiej powieści domestic noir Alicja Sinicka popełniła kolejną, która miała wzbudzić emocje, wywołać ciarki, zamieszać w umysłach czytelników, by błądzili w dojściu do prawdy. Podrzucała smaczki, myliła tropy, dorzucała tajemnice i nietypowe zdarzenia.

Niestety mnie nie przekonała.

Po raz pierwszy książka Sinickiej mnie wynudziła. Czekałam na lepszą akcję. Czekałam przynajmniej na wielkie 'wow' na końcu...

Zbyt wielu rzeczy się domyślałam w trakcie. Dostrzegałam to, czego bohaterka nie widziała i analizując dochodziłam do wniosków, jak się okazywało z czasem, słusznych. Czy to nasycenie stylem autorki i doskonałą nauką zmyłek przy poprzednich książkach? A może znaczący wpływ miała lektura "Domu marionetek" Nataszy Sochy i wiedza płynąca z tamtej fabuły?

Nie twierdzę, że książka jest zła. Autorka porusza temat adopcji, wczesnej śmierci matki, możliwość dziedziczenia chorób genetycznych po biologicznych rodzicach, pragnienie zemsty i żądza pieniądza. Znaczną rolę w życiu młodych ludzi odgrywają media społecznościowe i Sinicka pokazała jak bardzo to niszczycielska moc. Nie wspominając o uzależnieniu. Jednak z drugiej strony pomaga w rozwijaniu pasji - pisaniu wierszy, docieraniu do czytelników zdjęciami czy muzyką.

Jak przystało na drugi tom cyklu, w trakcie fabuły pojawia się Iga, którą poznaliśmy przy okazji "Osiedla marzeń" - co u niej słychać?

Podsumowując - "Uwikłana" to historia o strachu, utracie bliskich osób, braku sumienia, kierowaniu się jedynie myślą o wzbogaceniu. W tej opowieści poznamy co to dojmująca samotność, osaczenie, stany lękowe oraz depresyjne; poznamy niepewność, zazdrość, traumę oraz cierpienie.

Pamiętajcie, że w tej książce nie wszystko jest takie, jakie się wydaje.

Już po kilku stronach to wiedziałam. „Uwikłana” jest fenomenalna! I mówię to ja- czytelniczka, którą ciężko tak w pełni zachwycić. Sinickiej się udało! I to w jakim stylu! Nie bez powodu jest w końcu nazywana „królową polskiego domestic noir”.

W „Uwikłanej” nie znajdziecie akcji pędzącej na łeb na szyję. Wszystko toczy się spokojnie, ale niespokojnie a rozgrywa właściwe w jednym miejscu – posiadłości braci Bylickich, z których jeden- Michał -jest chłopakiem głównej bohaterki. Zuza Wilk to młoda dziewczyna z duszą wrażliwej poetki publikującej co piątek swoje krótkie wiersze na Instagramie. Wykreowanie tej bohaterki przez większość książki powodowało u mnie nieco irytację, bo była nieco głupiutka, ciekawska. A gdyby zrobiła screenschota od razu to oszczędziłaby sobie wiele zachodu. Jednak to przedstawienie jej psychicznej strony… O matko! Jak mi się to podobało. To destrukcyjne myślenie, niekończące się analizy zachowań, zwątpienie we własną normalność. Ten lęk, ten strach, ta bezsilność, Kwestionowanie tego, co podsuwa wyobraźnia. Czy to prawda, a może urojenie bohaterki? Przez całą książkę nie ma pewność czy z tą bohaterką wszystko ok. A może to początki choroby?

W „Uwikłanej” towarzyszy nam od samego początku mała, ale jakże wyczuwalna nutka napięcia. Klimat jest pełen niepewności, złudzeń, bezradności. Jest przesycony takim mrokiem i tajemnicą. Jest duszno. Momentami nawet przeraża obrazami, które widzi główna bohaterka.

Skłamałabym, gdybym napisała, że zakończenie jest nieprzewidywalne. Część tej intrygi, w którą wplątuje autorka, jest dla czytelnika jasna. Niektórzy bohaterowie są tak kreowani, że wiemy, że na pewno są tymi złymi. Z kolei inna postać jest przedstawiona w taki sposób, że w sumie nie wiemy czego po niej się spodziewać. A inny bohater tej powieści wzbudzi czujność Zuzy, jak i czytelnika małymi z pozoru nieznaczącymi gestami i zachowaniami. Jest jednak pewne, że w posiadłości Bylickich w Zadrze coś jest nie tak. Czuć to od samego początku i wraz z kolejnymi kartkami tej niesamowitej i wciągającej lektury składamy puzzle, by na końcu poznać intrygę w pełni. Ta malutka przewidywalna część nie ujmuje niczego tej książce, a wręcz przeciwnie pobudza ciekawość, bo w końcu musimy wiedzieć, co kierowało akurat tymi osobami.

„Uwikłana” to historia o wrażliwej dziewczynie, która bardzo kochała swoją siostrę. To historia, gdzie nic nie jest tak oczywiste. To historia gdzie wchodzimy do mózgu bohaterki i zastanawiamy się, czy wszystko z nią ok. To książka z klimatem tak mrocznym, klaustrofobicznym i pełnym napięcia oraz momentami, gdzie nie zabraknie uczucia strachu. To też powieść przedstawiająca ludzką zachłanność, zazdrość, żądze, pragnienie zemsty i nie tylko. A wszystko to napisane jest lekkim i zrozumiałym językiem. Czyta się sama, bo historia ekscytuje, a zarazem szokuje i to dlatego ciężko się od niej oderwać.

I choć ta książka ma minusy w postaci momentów głupoty głównej bohaterki oraz długich opisów to jednak ja jestem zachwycona. Dla mnie mocne 9!

Ps. „Uwikłana” przypomina trochę „Na skraju załamania” Paris, więc jeśli podobała wam się tamta książka, to najnowsza Sinicka też powinna!

Zuza jest początkującą poetką, która podbija świat instagramu. Mnóstwo osób jej kibicuje i uwielbia jej twórczość, jednak jest ktoś, kto żywi do niej nienawiść. Czy dowie się dlaczego ktoś jej źle życzy? A może to tylko wytwór jej wyobraźni?

😱

"Uwikłana" to kolejna świetna książka autorki @alicjasinicka. Jest to drugi tom cyklu "Uwikłane". Za sobą mam pierwszy tom "Będziesz tego żałować", który bardzo mi się podobał i wywarł na mnie ogromne wrażenie, ale powrócę do powieści ze zdjęcia. Język oraz styl jest nieźle rozwinięty i niebywale lekki, mimo gatunku literackiego tej lektury. Nie jest to romans, erotyk, czy obyczajówka, lecz thriller, który potrafi doprowadzić nas do zenitu. Jestem pod ogromnym wrażeniem kunsztu autorki, jak pomysłów na dane książki. Cała historia wciągnęła mnie od samego początku w swój wir wydarzeń. Mimo, że akcja aż tak bardzo nie goniła akcji, kompletnie mi to nie przeszkadzało, właśnie wręcz przeciwnie - nadało to jej takiego innego odbioru. Zaskoczyło mnie to w jakim kierunku poszła cała fabuła, bo ani trochę się tego nie spodziewałam. Podobała mi się ta cała intryga, ta niepewność i nutka grozy. Kreacja bohaterów była na wysokim poziomie. Uważam, że pisarka wszystko dopracowała tak jak należy. A zakończenie spowodowało we mnie taki szok, że aż zaczęłam się z tego śmiać 😅 Analizowałam to, tamto, ale to, co dostałam, spowodowało we mnie szok i niedowierzanie 🤨 Czy mam coś jeszcze do dodania? 🤔 A no przecież 😅 Polecam Wam tę lekturę z całego serca, a pisarce gratuluję świetnego pomysłu na tę historię i ciekawą realizację wszystkiego 😃

😱

To już moje trzecie spotkanie z twórczością autorki i muszę przyznać, że jak zawsze pióro pani Sinickiej mnie zachwyca i jest w moim guście. Pisarka pisze lekko, przystępnie a jej powieści mają świetny styl i czyta mi się je szybko oraz przyjemnie.

Ta lektura jest troszkę inna od znanych mi poprzedniczek, ma wyjątkowy, mroczny klimat, ale czyta się dosyć szybko. Mi wystarczył jeden wieczór by poznać całą treść tej opowieści. Nie sposób było odstawić ją na bok, gdyż moja ciekawość i rozbudzona wyobraźnia na to nie pozwoliły.

Mamy tu fantastycznie przedstawioną historię o dwudziestodwuletniej poetce, która swe wiersze publikuje na instagramie. Dziewczyna ma za sobą traumatyczne przejścia i dlatego chce zmienić otoczenie, by wyciszyć się, dojść do siebie i móc spokojnie popracować nad drugim tomem poezji.

W wiejskim domu jej chłopaka Michała i jego brata bliźniaka Juliusza, Zuza nie czuje się zbyt dobrze. Pomimo częstych odwiedzin przyjaciółki Liwii, dziewczyna ma różne wizje, przeraża ją stary, skrzypiący dom, pełen zakamarków jak i odludny teren, na którym stoi budynek. Zaczynają też się dziać dziwne rzeczy, które doprowadzają bohaterkę do obłędu.

Kto wypisuje dziwne, szybko znikające komentarze pod postami z wierszami? Co wydarzyło się w życiu Zuzanny i dlaczego nachodzi ją policja? Czy dziewczyna jest chora psychicznie? Co jest jawą a co wymysłem jej umysłu? Czy ktoś jej źle życzy?

Kochani, potwierdzam, że książka jest niezwykle ciekawa, pasjonująca i nieźle namieszała w mojej głowie. Podejrzewam, że i w waszych dokona ona niezłego rozgardiaszu. Długo nie mogłam domyślić się zakończenia tej historii i chwilami miałam straszny chaos, chociaż mózg pracował na najwyższych obrotach. Napięcie trzymało mnie przez większość lektury i uważam, że jest to pozycja warta naszej uwagi. Nie było żadnych chwil nudy, a długie opisy mi nie przeszkadzały.

Jesteście fanami thrillerów, to ta powieść jest stworzona właśnie dla was. Wieczory są teraz takie długie, więc warto spędzić je na czytaniu dobrze napisanych książek. Ta zalicza się do takich, dlatego gorąco was zachęcam do poznania losów intrygujących bohaterów. Ja polecam, dajcie się porwać!

Kolejny raz sięgając po książkę Alicji Sinickiej się nie zawiodłam. Uwielbiam tą autorkę za jej styl pisania, również za to że jej książki są nieodkładalne, kiedy zaczynam czytać przepadam. Nie może być inaczej skoro w polskim domestic noir królowa jest tylko jedna i jest nią właśnie Alicja Sinicka.

Stary, piękny dom z duszą ale na kompletnym odludziu. Zuza pragnie znaleźć tam spokój, u boku swojego chłopaka, ma nadzieję że usiądzie do swojej niebieskiej maszyny do pisania i znowu zacznie tworzyć wiersze. Nie może się pozbierać po zaginięciu siostry, czuje że to w niej skrywa się jakaś tajemnica, a znikające wiadomości i znaki mówią że Zuza może skrywać mroczny sekret, o którym ona sama nie pamięta. Co wspólnego mogła mieć z zaginięciem Zośki?

Chłopak Zuzy, Michał, jego brat Juliusz i przyjaciółka Liwia mieszkają razem z Zuzą, w każdej sytuacji dziewczyna pokazuje im, że nie wszystko z nią w porządku. Nie pomaga też wiedza że jej matka była schizofreniczką. Czy ktoś robi Zuzce pranie mózgu, czy robi to sobie sama?

Autorka po raz kolejny wspięła się na wyżyny swojego talentu. Bazuje na naszych emocjach i świetnie na nich gra. Jeśli miałabym Wam polecić dobrą książkę na jesień to właśnie byłaby "Uwikłana"

Zuzanna Wilk to 22-letnia poetka, która pisze wiersze i od pewnego czasu wrzuca je na Instagram.

Dwa lata wcześniej wybrała się ze swoją przybraną siostrą na nielegalną ostro zakrapianą alkoholem dyskotekę w lesie. Zosia zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach, a Zuza od tego czasu dręczy się tym, bo nie pamięta, co wtedy wydarzyło się.

Chcąc skupić się na pisaniu nowego tomiku poetyckiego Zuza opuszcza Kołobrzeg i przeprowadza się do domu swojego nowego chłopaka Michała i jego brata oraz ich wspólnej przyjaciółki.

Niestety Zuza nie czuje się dobrze w tym domu, który miał być dla niej azylem. Zuza czuję się okłamywana, osaczona i spięta, co doprowadza ją do obłędu.

Co dzieje się w tym domu na odludziu i w co zostanie uwikłana dziewczyna?

"Uwikłana" to świetny thriller.

Autorka potrafi budować napięcie i trzyma do samego końca w jednej niewiadomej.

Rewelacyjnie stworzeni bohaterowie powieści, po których nie wiadomo czego można spodziewać się. Nie wiadomo, kto mówi prawdę i komu można ufać.

Podczas czytania czułam te wszystkie emocje Zuzy, która popadała w coraz większą paranoję i obłęd.

Jest to niesamowite, bo czułam się jakbym wraz z bohaterką chodziła po tym domu na odludziu.

Intryga jaką stworzyła autorka jest bardzo przerażająca i szokująca. Ja do samego końca nie rozgryzłam tej intrygi, w której brali udział bohaterowie tej powieści.

Nie mogłam odłożyć tej książki dopóki nie dowiedziałam się, o co chodzi w tej historii.

Genialny thriller z tak mrocznym klimatem, że aż ciarki przechodzą przez ciało.

Jestem zachwycona tą historią.

Uwielbiam tą autorkę za to, że za każdym razem, gdy zaczynam czytać jej nową książkę potrafi mnie totalnie zaskoczyć.

Gratuluję autorce kolejnej fenomenalnej książki.

Czekam na więcej!

Polecam gorąco!

Najnowsza książka Alicji Sinickiej „Uwikłana” wciągnęła mnie niemal od początku. A jakie budziła we mnie emocje…

Fabuła „Uwikłanej” kręci się wokół młodej kobiety – Zuzy. Półtorej roku wcześniej jej siostra zaginęła na imprezie w lesie. Nikt nie wie co się z nią stało, zniknęła bez śladu, a główna bohaterka ma potężne luki w pamięci z tej nocy. I, gdy teraz chce zacząć nowy rozdział w życiu, wszystko zaczyna się sypać.

Zwykle staram się nie odbierać bohaterów książek zbyt osobiście, ale w tym przypadku to było silniejsze ode mnie. Kojarzycie te momenty, gdy podczas oglądania horroru krzyczycie do ekranu: „Nie idź tam! Uciekaj!”? To miałam podobnie czytając tę książkę. Ileż to razy krzyczałam w myślach do głównej bohaterki, że coś tu jest nie tak! Weź się dziewczyno w garść i zrób coś! Bądź silna i nie daj sobie wmówić, że jest inaczej! Oj, dużo działo się w mojej głowie podczas tej lektury. Jeśli chodzi o fabułę, to mnie ona zainteresowała, chociaż w którymś momencie myślałam, że robi się trochę monotonnie, że jest jakiś zastój. I wtedy powróciła wartka akcja i finał tej historii. Głowiłam się nad tym, jakie może być rozwiązanie, ale nie domyśliłam się wszystkiego. Kilka razy miałam wrażenie pomieszania dni. Coś miało być w sobotę, a było w czwartek... Kilka dni przeradzało się w kilka tygodni… Patrząc na postać Zuzy, może był to celowy zabieg?

Jest to ciekawa książka, chociaż nie idealna. Mnie utwierdza w przekonaniu, że warto sięgać po książki autorki.

„Nie uciekniesz przed sobą. Choćbyś wyjechała na drugi koniec świata”.

Jedna z najlepszych polskich pisarek, a zarazem królowa polskiego domestic noir, powraca z nową powieścią „Uwikłana". Jest to kolejna część cyklu „Uwikłane". Serię ta można czytać oddzielnie, bez konieczności zapoznawania się z poprzednią częścią. To są całkiem różne i odrębne historie.

Las, mrok, młodzi ludzie i impreza suto zakrapiania alkoholem i narkotykami. Ognisko trwa w najlepsze, każdy zajęty jest sobą. Następnego dnia, po tym feralnym ognisku znika młoda dziewczyna — Zośka. Jej siostra Zuza niczego nie pamięta, a policja traktuje ja jako podejrzaną. Mijają lata, a Zuza nadal nie pogodziła się z zaginięciem Zośki. Swoje emocja przelewa na papier, bo tylko tak sobie radzi z tą sytuacją. Dzięki temu wydała swój pierwszy tomik poetycki. Pewnego dnia dziewczyna wyprowadza się do swojego chłopaka Michała. Opuszcza swoją rodzinną miejscowości i zaczyna nowe życie w malutkiej wiosce o nazwie Zadry. Zuza chce wyciszyć myśli i skoncentrować się na pracy nad drugim tomem poezji. Jednak powoli nabiera przeświadczenia, że wokół niej dzieją się niepokojące rzeczy. Ogarnia ją coraz większy lęk. Czy ktoś za tym stoi? Czy da się wytłumaczyć to, co ją spotyka? Czy dom tuż przy lesie, który miał być jej schronieniem, okaże się pułapką?

To nie było moje pierwsze spotkanie z twórczością Alicji. Książki tej autorki biorę w ciemno, bo wiem, że się nie zawiodę. Ale! Co to była za historia!! Do tej pory mam ciary na plecach. Ta książka autorka zawładnęła moim umysłem. Akcja tej historii rozgrywa się bardzo powoli, ale to działa na jej korzyść. Stopniowe budowanie napięcia, powiew grozy, dreszczyk emocji to wszystko znajdziecie w tej historii. W pewnym momencie zbyt mocno utożsamiłam się z bohaterką, bo miałam wrażenie, że to ja postradałam zmysły. Sama łapałam się na ty, że gubię się w rzeczywistości. Tego wszystkiego dopełnia jeszcze otoczenie, wszystkie przedmioty, skrzypiąca podłogą itp. to wszystko jeszcze bardziej pobudza wyobraźnię i stwarza jeszcze większe napięcie. Po tej lekturze byłam niewyobrażalnie przebodźcowana i spięta niczym agrafka. Miałam wrażenie, że ktoś mnie obserwuje, że ktoś stoi pod drzwiami i w nie stuka, a w oknach spostrzegałam czyjeś oczy wpatrujące się we mnie niczym wilk w swoją ofiarę. To historia niezwykle mocna i ukazująca, że nie wszystkim można ufać. Nie bez powodu Alicja Sinicka została okrzyknięta królowa tego gatunku. To, co tutaj nam zaoferowała to istny majstersztyk. Jeśli lubicie klimaty mroczne, pełne tajemnic i zagadek to zdecydowanie ta książka jest dla Was.

NIESTETY, NIE WSZYSCY KOCHAJĄ ZUZĘ...”

Zuza nie może pogodzić się ze śmiercią swojej przyrodniej siostry. Chociaż życie toczy się dalej, dziewczyna jakby zatrzymała się w miejscu. Zuza Wilk to 22-latka, która swoim talentem poetyckim podbija Instagram. W poszukiwaniu weny przeprowadza się do domu na totalnym odludziu, gdzie może liczyć tylko na towarzystwo swojego chłopaka Michała, jego brata bliźniaka i ich wspólnej przyjaciółki.

Rzeczywistość nie jest jednak taka, jak wyobrażała ją sobie Zuza. Napięcie wśród domowników jest coraz bardziej wyczuwalne, a dziewczyna przestaje ufać samej sobie. Spokój którego Zuza tak potrzebowała, jest ostatnią rzeczą na którą może liczyć…

„Uwikłana” to moje trzecie spotkanie z autorką i musze przyznać, że ta książka jak do tej pory podobała mi się najbardziej! Podążając śladami głównej bohaterki, bardzo jej kibicowałam. Nie ma co jednak ukrywać, Pani Alicja potrafi wodzić za nos. Co raz traciłam i ponownie nabierałam zaufania do głównej bohaterki, czasami sama gubiąc się w rzeczywistości jakiej podczas lektury musiałam stawić czoła. Mało tego, kameralność otoczenia w którym odgrywa się akcja tylko potęguje napięcie i wprowadza czytelnika w jeszcze większą dezorientację.

Ta książka utwierdziła mnie w przekonaniu, że to właśnie thriller psychologiczny jest moim ulubionym gatunkiem. Pierwszoosobowa narracja, pozwala nam lepiej poznać umysł Zuzy, który po licznych przeżyciach jest pełen sprzecznych wniosków i analiz. W trakcie lektury myślałam że znam już zakończenie i chociaż pokryło się z moimi przypuszczeniami to nie zabrakło elementu zaskoczenia.

Dla mnie ta historia w połączeniu z piórem autorki, które jest bardzo przyjemne w odbiorze, jest po prostu super! Czekam na więcej. 😊