Wołanie kukułki

Już od dawna miałam w planach przeczytanie tej książki, zazwyczaj było mi nie po drodze, ponieważ zawsze coś innego wpadało mi w ręce. Wiedząc też, że autorką jest J.K. Rowling, która postanowiła napisać tę serię pod pseudonimem dodatkowo mnie zachęcało. Nie tylko dlatego, że jest to autorka jednej z moich ulubionych serii, na której się wychowałam, ale także dlatego, że chciałam sprawdzić jak w jej wykonaniu będzie wyglądał kryminał.

Pewnej zimowej nocy w jednym z londyńskich apartamentowców dochodzi do tragedii. Lula Landry, sławna modelka zostaje znaleziona martwa na chodniku, wszyscy uważają, że popełniła samobójstwo, ponieważ nie ma żadnych śladów, które wskazywałyby na morderstwo, a jedyny świadek wydaje się być całkowicie niewiarygodny. Brat dziewczyny, John Bristow, zgłasza się do prywatnego detektywa, Cormorana Strike'a, który cienko przędzie. Strike podejmuje się wyzwania skuszony wysoką zapłatą, a także kierowany sentymentem, gdyż przyjaźnił się z bratem Johna. Czy Lula faktycznie popełniła samobójstwo, a może ktoś miał motyw żeby pozbyć się dziewczyny?

Cormoran Strike to bardzo ciekawa postać, zupełnie nie przypomina detektywów, których do tej pory poznałam czy to z innych książek, czy filmów. Z jednej strony to arogancki człowiek, który swoją szorstkością odstrasza wszystkich, kaleka, gdyż stracił nogę w Afganistanie, wydaje się być całkowicie nieporadny, bo jego życie osobiste jest dalekie od ideału, narzeczona go zostawiła, wyrzuciła z mieszkania, musi nocować w swoim biurze, a do tego nie jest w stanie przyznać się rodzinie, jak sytuacja naprawdę wygląda. Z drugiej strony natomiast jest postacią z nieprzeciętnym umysłem, która potrafi złożyć w całość najmniejsze elementy układanki.

Akcja toczy się w miarowym tempie, nie za szybko, nie za wolno, ale z pewnością wciąga. Ciężko się oderwać od książki, gdyż z każdą stroną pojawiają się nowe poszlaki, a śmierć sławnej modelki już nie może być określona jako samobójstwo. Choćbym nie wiem jak bardzo się starała to nie udało mi się domyślić tożsamości mordercy. Owszem miałam swoje podejrzenia, a nawet byłam pewna, że zgadłam. Byłam bardzo mile zaskoczona, gdy okazało się, że jest inaczej, bo po pierwsze zakończenie dzięki temu było o wiele lepsze, a po drugie zwyczajnie nie spodziewałam się takiego rozwiązania. W końcu można pokusić się o stwierdzenie, że było ono zbyt proste żeby było prawdziwe.

Wołanie Kukułki to książka jak najbardziej godna polecenia. Mroczna historia o nieszczęśliwym życiu sławnej modelki, uzupełniana odkrywanymi przez Strike'a tajemnicami, pełna zaskakujących wydarzeń oraz sprawiająca, że nie ma się ochoty odłożyć książki. J.K. Rowling udowadnia, że seria o najsławniejszym czarodzieju świata nie jest jedyną jaką autorka napisała.

Nie jest to porywająca lektura. Czyta się dość opornie, książka zaczyna wciągać dopiero po przeczytaniu ok.1/3.

Fabuła ma "ręce i nogi" więc tu zastrzeżeń nie mam ale dość ciężki styl pisania jak dla mnie.

Powieść typowo detektywistyczna a nie kryminalno-sensacyjna z wartką akcją.

W przypadku Wołania kukułki zastanawia mnie jeden fakt: czy gdybym nie wiedziała, że pod pseudonimem Robert Galbraith kryję się J.K. Rowling, to czy równie chętnie bym zagłębiła się w jej treści? Oraz najważniejsze: czy oceniłabym ją tak samo jak teraz? Szczerze nie potrafię odpowiedzieć na te pytania, bo to jest już chyba nieodłączna tajemnica każdego książkoholika, ale postaram się w jak najszczerszy sposób zrecenzować tę pozycję. Przypuśćmy, że nie wiem, kto tak naprawdę napisał tę pozycję.

Kryminały mają to do siebie, że muszą w swojej historii i splocie wydarzeń posiadać jakąś cząstkę czegoś niewytłumaczalnego - co będzie powodowało w nas niepokój, ale zarazem będziemy starać się na własną rękę znaleźć winnego. Tym razem podążamy z prywatnym detektywem Cormoranem Strikem po Londynie, próbując rozwiązać tajemnicę, a raczej udowodnić, że samobójstwo supermodelki Luli Landry wcale nie było samobójstwem.

Pierwsza rzecz, która moim zdaniem wyróżnia tę powieść to dość sympatyczny, ale całkowicie niezrozumiały dla nas główny bohater – prywatny detektyw Cormoran Strike. Muszę przyznać, że jego, jak i jego sekretarkę z przypadku, bardzo polubiłam, z tego względu, że wydali mi się oni… ludzcy. Dziwnie to brzmi, ale naprawdę muszę stwierdzić, że czasami gdy czytamy różne książki i poznajemy rozmaitych bohaterów, to bardzo często się zastanawiamy nad tym: serio? Ktoś w taki sposób się wysławia? Tutaj mamy do czynienia z prawie zwykłymi ludźmi, ponieważ sam detektyw jak i grono znajdujące się w świecie show-biznesu wydają się autentyczni. Muszę przyznać, że jestem tym światem kryminalnym oczarowana.

Oczywiście najważniejsza jest zagadka i jej ostateczne rozwiązania. Przyznam się bez bicia, że takiego obrotu sprawy się całkowicie nie spodziewałam, ale ze mnie żaden Sherlock Holmes, więc nie wiem czy jest to jakiś wyczyn. Powolnymi krokami poznajemy szczegóły, ponoć już rozwiązanej przez policjantów sprawy, i to właśnie z jednej strony jest takie nużące. Nie twierdzę, że pozycja jest nudna, co to to nie, ale czasami wydawała się bardzo monotonna. Szczegóły, czasami były tak małe, że poznawanie ich z tak wielu różnych perspektyw, było męczące. Chciałam wręcz krzyknąć podczas jej czytania: no rozwiąż to wreszcie Strike!

Czy jest to lekki kryminał? Sądzę, że tak. Jest trochę poplątany, ale na końcu wszystko wydaje się jawne i klarowne. Rowling musiała w dość specyficzny sposób podejść do tej historii, bo naprawdę, gdy już zamkniecie tę książkę pomyślicie: naprawdę? Niemożliwe, by tak małe szczegóły były zarazem tak znaczące. A jednak. Więc ostatecznie mój zarzut, jakim jest czasami nuda podczas czytania (ponieważ dialogi ze świadkami potrafią być czasem przydługie) to jednak osobiście polecam tę historię. Właśnie może ze względu na charakter wypowiedzi niektórych osób. Podczas jej czytania czuć, gdy ktoś wychował się w biedniejszej dzielnicy, albo wręcz przeciwnie i jest wielką damulką.

Nie mogę się wręcz doczekać, aż sięgnę po kolejny tom, a potem następny. Mam nadzieję, że na kolejnym tomie również się nie zawiodę, a Cormoran Strike mnie jeszcze czymś zaskoczy.

Wydaje nam się że życie supermodelki musi być naprawdę świetne. Sława bogactwo szalone imprezy. Ale zapominam o drugiej stronie medalu. Sława też ma swoje ciemne strony. Wiecznie śledzący paparazzi potrafi doprowadzić każdego do szału nawet osoby stalowych nerwach. Osobą która musi się zmierzyć sy sławą jest Lula Landry. Dziewczyna ciemnej karnacji została już dawno adoptowana do szczęśliwej rodziny. Teraz jej życie nabrało tempa robi wielką karierę ma wspaniałych przyjaciółki znalazła też miłość. Czemu więc itaka osoba chciałaby zakończyć swoje życie? Jednak tak się dzieje pewnego zimowego dnia ciało modelki zostaje znalezione przez jej mieszkaniem. Policja szybko stwierdza samobójstwo, nie ma powodów żeby myśleć że było inaczej. Zostaje uznane, źe Lula, chora na chorobę dwubiegunową, nie poradziła sobie ze stresem.

Cormoran Strike- syn sławnego muzyka i groupie. Z ojcem nie utrzymuje kontaktu matka zmarła nieznanych okolicznościach. Po śmierci matki, młody wtedy 18-latek, rzucił studia i wstąpił do wojska. Był w Afganistanie, ale ranny fizycznie i psychicznie wrócił do kraju do narzeczonej. Od teraz musi zając się czymś innym, jest detektywem. Jednak bines nie chce sie rozkręcić, dotychczas miał dwóch klientów, gdzie jeden z nich caly czas mu grozi. Do Cormorana jednak los się w końcu uśmiecha. Przychodzi John Bristow, który zleca mu zbadanie sprawy, jak zginęła jego siostra Lula. Detektyw przyjmuje zlecenie, dzięki któremu odbije się od dna i zaczyna śledztwo. Jednak tym bardziej się w nie zagłębia, tym większe sekrety odkrywa, i tym większe niebezpieczeństwo zaczyna na niego czychać.

Książka jest napisana pod pseudonimem R.Galbraith, za którym kryje się, nie kto inny jak, J.K.Rowling. Jestem jedną z tych osób, które uwielbiają Harrego Pottera i wszystkie części czytałam kilka razy. Ostatnio właśnie przemaratonowałam całą serię, dzięki, której Rowling stała się sławna, a zaraz potem, uznałam, że warto sprawdzić, czy poradziła sobie z kryminałem. Muszę powiedzieć, że się nie zawiodłam, Wołanie kukułki jest dobrze zbudowanym kryminałem.

Akcja w książce jest idealna, nie ma czasu na chwilę znudzenia. Czasem musiałam naprawdę się skupić, żeby nadążyć za Strikiem. Jestem pod wrażeniem, że potrafił w tak dobry sposób łączyć ze sobą elementy układanki, które z pozoru do siebie nie pasują. Jestem też pod wrażeniem talentu autorki. Potrafiła wszystko tak zaplątać, zagmatwać, aż na końcu wniosek był oczywisty.

Cieszę się też, że autorka pomyślała o tym, żebyśmy mogli poznać Strik'a. Nie ograniczyła się tylko do samego śledztwa. Pokazała też życie prywatne detektywa, jego kłopoty, dzięki czemu stał się bardziej realny. Dzięki temu, że poznajemy go od strony prywatnej, możemy go lepiej poznać. Muszę przyznać, że Cormoran jest postacią rozbudowaną, pełną inteligencji i niezawodnej intuicji.

Podsumowując, Wołanie kukułki to dobrze napisany kryminał. Fabuła jest ciekawa, zagmatwana, pełna zagadek. Całość jest realna, dzięki temu, że znamy życie pryatne detektywa. Samo śledztwo jest bardzo intrygujące. Z wielką chęcią sięgnę po następne tomy.

Bardzo dobrze się czyta. Chociaż na początku szału nie ma to jednak jest ta ciekawość co stanie się dalej. Wciągający kryminał, wzbudzający dużą sympatię główny bohater i rojące się u mnie - czytelnika - wiele pomysłów na zakończenie tej historii to jest właśnie to co lubię! Polecam!

J. K. Rowling po raz kolejny pokazał, że nie jest tylko autorką Harry'ego Potter'a i potrafi pisać ciekawie i z pomysłem.

"Wołanie Kukułki" posiada ciekawą fabułę, akurat w sam raz na nudne wieczory.

się czyta, ale szału na ma ;-)