Ręce Boga

Książka idealnie trafiła w mój gust. Wg mnie jej najsilniejsze strony to:

- bardzo realistyczny bohater - podkomisarz Ariel Janicki, pełen ludzkich słabości, a nie żadna papierowa postać

- wciągająca, wielowątkowa fabuła, nawiązania do religii (bardzo lubię takie elementy), wartka akcja

- zaskakujące, otwarte zakończenie

- intensywna i przejrzysta akcja sprawia, że książkę trudno odłożyć

Jaką bym nie wzięła książkę z wydawnictwa Initium jestem pewna, że to będzie świetnie spędzony czas. Przed wami debiut Macieja Torebko „Ręce Boga” które polecam nie tylko przez świetnie zbudowaną akcję, ale to poczucie humoru, które uwielbiam np. riposty, jakie bohaterowie sobie nie szczędzą są genialne. Moją ulubienicą jest córka Ariela (głównego bohatera) No taka urocza, że masz ochotę ją przytulać i rozpieszczać. :p Opisów książki jest sporo, więc zachęcam do przeczytania, a ja mam nadzieję, że będzie drugi tom, bo zostawić czytelnika w takim stanie, w jakim ja jestem to grzech :p (żarcik).

Mamy kryminał, który może nieźle zamieszać w głowie, a to za sprawą psychopaty, który uważa siebie Rękami Boga i zaczyna wymierzać sprawiedliwość, lecz, kto jest jego ofiarą i jakie będą tego konsekwencje przekonacie się sami. W momencie kiedy już wskazałam palcem winnego to kurka wodna dostałam obuchem po głowie :). Życie policjanta nie należy do łatwych. Dodaj do tego rodzinę to już poważny rollercoaster, bo jak pogodzić się z faktem, że często nie ma członka rodziny ze względu na ciągłe wezwania w najmniej oczekiwanym momencie? Ariel po rozstaniu bierze życie w swoje ręce i stara się, żeby to wszystko miało jakiś sens. Motorem napędowym do dalszego działania jest jego córka, o której wcześniej napisałam. Jest jego oczkiem w głowie dla której (to zrozumiałe) zrobiłby wszystko. Nie martwcie się to nie spojler, bo tego dowiecie się na początku książki. Jak bardzo ważne jest wsparcie rodziny? Czy po rozwodzie trzeba wieszać na byłego partnera psy? (jakby głupio, to nie zabrzmiało). Ta sprawa mocno odbije się nie tylko na nim, ale i na córce i muszę przyznać, że pierwszy raz dziecko bierze udział…?! Hmm… już nic dalej nie napisze. :p Mocne sceny mogą niektórych czytelników zakłopotać, zniesmaczyć.

Podziwiam jak autor nie pogubił się w tych wszystkich akcjach, rolach. Polecam a dla miłośników elektronicznych wersji książki mam dobrą wiadomość, bo możecie odsłuchać książkę w wersji audio.

„Ręce Boga” to kolejny ciekawy debiut. Autor niewątpliwie zafundował czytelnikowi koktajl emocji godny mistrzów kryminału. Mimo kilku małych zastrzeżeń wróżę autorowi całkiem udaną karierę jako pisarza kryminałów. Powieść czyta się jednym tchem z dużym zaangażowaniem, chociaż brutalne sceny i chwilami dość wulgarny język mogą zniechęcić. Męczą też spore ilości dosłownie cytowanych wersetów z Biblii. Autor zapewne chciał się wykazać znajomością tematu, ale moim zdaniem, zamiast pomóc, zaszkodził tym treści, bo cytatów z Pisma Świętego było zdecydowanie za dużo. Jednak rekompensuje to dynamiczna akcja i dobrze przemyślana narracja, która budzi duże emocje. W końcowym efekcie „Ręce Boga”to brutalny, wyrazisty kryminał, przeznaczony dla ludzi o mocnych nerwach, bo skala okrucieństwa antagonisty budzi przerażenie i odrazę.

Maciej Torebko nie bierze jeńców. Mocny prolog nie pozostawia miejsca na wyobraźnię i jest przedsmakiem tego, co znajduje się w środku.

Potem akcja rusza w szaleńczym tempie i już nie zwalnia do samego końca, nie dając czasu na oddech, czy jakiekolwiek refleksje. „Ręce Boga”to mocna brutalna i emocjonalna rozrywka dla ludzi o mocnych nerwach, przedstawia bowiem okrucieństwo nie do wyobrażenia i zawiera bardzo drastyczne opisy. Autor dla przeciwwagi nie szczędzi metafor i porównań, których czasami jednak miałam dość. Maciej Torebko pisze sprawnie i dość ciekawie, ale przez te porównania momentami stawało się mało treściwie, jakby nie na temat.

Później porównań było zdecydowanie mniej albo po prostu się do nich przyzwyczaiłam. Zdaję sobie sprawę, że to brutalny i soczysty kryminał i takie wrzucanie sarkastycznych dialogów, czy humorystycznych porównań miały umilić czytanie i rozluźnić napięcie. Rozumiem, że autor chciał rozproszyć mroczną i gęstą atmosferę czarnym poczuciem humoru i zapewne to był dobry pomysł, ale jego nadmiar nie przysłużył się fabule.

Podkomisarz Ariel Janicki to człowiek niestroniący od alkoholu, policjant z nieciekawą przeszłością, która niewątpliwie miała ogromny wpływ na to, jaki jest teraz. Niespodziewanie stanie w obliczu zbrodni tak przerażającej, z jaką nawet w koszmarach sennych się nie spotkał. Psychopata, który tego dokonał nazwał się „Rękami Boga”.

Janicki z jednej strony to bardzo dobry "pies policyjny" a z drugiej zaś dress, który nie do końca zerwał swoje kontakty z przeszłości. Ma parcie na karierę, rozdmuchane ego faceta, któremu w jego mniemaniu, żadna się nie oprze, a w każdej kobiecie widzi obiekt seksualny. Jego przeszłość to ustawki, bójki, śmierć brata, którego zabójcy nigdy nie odnaleziono i alkoholizm rodziców, więc nadszedł taki czas, gdy Ariel uznał, że wstąpienie do policji pozwoli mu z tym wszystkim się uporać. Niestety praca, która miała pomóc w wyjściu na prostą, dodatkowo niszczy mu życie. Swoje frustracje topi w alkoholu i nie potrafi nawiązać trwałych relacji z żadną kobietą. Związek z Agatą rozpadł się z jego winy, jedynie córka jest jego oczkiem w głowie i kocha ją nad życie. Kiedy w lesie zostają odnalezione szczątki zwłok młodych dziewcząt, ponownie znalazł się w lesie, do którego wracać nie chciał, w miejscu, gdzie jego życie wywróciło się do góry nogami.

Początkowo zachowanie Janickiego budziło we mnie awersję i denerwowała ta pewność siebie i przekonanie, że każda kobieta mu ulegnie, jeśli tylko on tego zechce. Jednak w miarę rozwoju akcji polubiłam tego niesfornego bohatera niewylewającego alkohol za kołnierz, bo jego wizerunek znacznie ociepliły wspaniałe relacje z córeczką i z nową partnerką w pracy.

Maciej Torebko to niewątpliwie bardzo utalentowany i inteligentny pisarz. Trochę jednak szkoda, że posłużył się szablonami wykorzystywanymi niejednokrotnie w kryminałach, ale za to na plus wypadła postać psychopaty i motyw, który popchnął go na drogę zbrodni. Skrzywdzony w przeszłości szuka zadośćuczynienia w teraźniejszości, wierząc, że ma prawo wymierzać karę, bo jest rękami Boga. Doskonale wypadł jego portret psychologiczny, ale pomimo że bardzo mu współczułam z powodu tego, co go kiedyś spotkało, nie byłam w stanie zaakceptować sposobu, w jaki dokonywał zemsty.

Gdybym nie widziała nazwiska na okładce, byłabym przekonana, że czytam książkę zupełnie innego autora. Nie wiem, czy to tylko przypadek, czy Maciej Torebko wzorował się w jakimś stopniu na twórczości kolegi. Obaj bowiem wydali książki pod skrzydłami tego samego wydawnictwa, dlatego skojarzenie nasunęło mi się samo. Podobne odniesienia do religii, sarkastyczny i dosadny humor, trafne komentarze dotyczące rzeczywistości. Sporo wątków religijnych, krwawe zbrodnie, cięty język, riposty cały czas kojarzyły mi się z kimś innym i gdyby nie nazwisko Macieja Torebki na okładce, byłabym niemal pewna, że jest to dzieło zupełnie kogoś innego. Co różni autorów, to że Maciej Torebko na postać protagonisty wybrał bohatera, którego z łatwością można spotkać w wielu powieściach kryminalnych, ale za to doskonale wypadła kreacja postaci antagonisty, którego pobudki do działania nie do końca są jasne. Można jedynie się domyślać, że w życiu tego człowieka wydarzyło się coś tak strasznego, co spowodowało wypaczenie jego umysłu. Na tyle, że bez skrupułów dokonuje okrutnych zbrodni, bo w swojej pokręconej logice jest mścicielem, który wymierza karę w imieniu Boga, wzorując się na Starym Testamencie.

Zdaję sobie sprawę, że w zalewie literatury na rynku i pojawiających się wciąż nowych autorów, trudno zaproponować coś nowego, żeby udało się jeszcze czytelnika zaskoczyć. „Ręce Boga” to całkiem udany debiut, z ciekawa intryga kryminalną, pełną niespodziewanych zwrotów akcji.

Nie przeszkadzał mi nawet wulgarny język, makabryczne i szczegółowe opisy zbrodni, bo w jakiś sposób byłam na to przygotowana, ponieważ wydawnictwo Initium wydaje książki, w których nie oszczędza czytelnika i doskonale sobie z tego zdawałam sprawę. Dawno jednak nie czytałam książki, która chwilami bardzo mi się podobała i wywoływała uśmiech na twarzy, ale zarazem powodowała, że także się wzdragałam, bo moja wrażliwość była wystawiana na próbę. Szczegółowe opisy zbrodni nie pozostawiały miejsca na wyobraźnię i zapewne nie wszystkim przypadną do gustu.

Natomiast podobały mi się przedstawione relacje pomiędzy pracownikami policji, bo wypadły bardzo naturalnie, zupełnie jakby autor doskonale orientował się w tym środowisku. Książkę czyta się jednym tchem i z dużym zainteresowaniem, a wszystkie niedociągnięcia można wybaczyć, wszak to debiut. Mam nadzieję, że autor nie spocznie na laurach i w następnych powieściach wykorzysta swój potencjał i będzie unikał schematów oraz popularnych tematów, bo są już oklepane i nużące, a autor ma niebywały talent, więc szkoda czasu na stosowanie kalek.

Białostocka policja stanęła przed zadaniem odnalezienia szaleńca, który brutalnie zamordował jednego z komorników. Ofiara ma wypalony na powiekach symbol Ręce Boga. Co to oznacza? Tę zagadkę będzie starał się rozwikłać Ariel Janicki wraz ze swoją nową partnerką. Nie będzie to zadanie łatwe. Śledztwo utknie w martwym punkcie. Tymczasem atmosfera się zagęszcza, trup ściele się gęsto, a sprawca jest coraz bardziej zuchwały. Z czasem oczywiste staje się, że szaleniec odtwarza sceny żywcem zaczerpnięte z Biblii i usprawiedliwia swoje czyny działaniem w imię Boga. Jak to wszystko się potoczy? Czy śledczy wytropią sprawcę? Dowiecie się tego z kart powieści Ręce Boga. Ariel Janicki jest bardzo wyrazistym głównym bohaterem. Jego życie prywatne nie jest wolne od problemów. Sam śledczy nie stroni od alkoholu i ma za sobą kibolską przeszłość. Brzmi jak sztampa, ale nie ukrywam, że polubiłam się z Janickim. Bardzo podoba mi się też vibe między Arielem, a jego nową partnerką. Autor ma lekkie pióro i spory potencjał. Mam nadzieję, że będę miała jeszcze okazję zatopić się w jego twórczości.

"Ręce Boga" to debiut, który porusza mocne tematy - bezwzględny morderca, masakryczne zbrodnie, religia i wiara w to, że w imię Boga można, a nawet trzeba czynić zło...

Nikt się nie spodziewał, że na miejscu zbrodni znajdą się tak zmasakrowane zwłoki. To nie było po prostu morderstwo. To rytuał, który ma pokazać policji coś więcej... Zaczyna się gra na czas!

Ja przepadłam i nie mogłam się oderwać. Jeśli lubicie kryminały krwawe, brutalne, z rytualnymi elementami, gdzie już sam początek obiecuje wiele, a później jest tylko lepiej, to czytajcie "Ręce Boga". A ja czekam na kontynuację!

Absolutnie nie spodziewałam się tak dobrej lektury, kiedy dowiedziałam się, że jest to debiut, a jednak autor dostarczył mi ogromnej dawki emocji na najwyższym poziomie!

Zacznijmy od fabuły, która zostala doskonale przemyślana. Nie ukrywam, że lubię książki kryminalne, które mają odniesienia do Biblii, a że w moim życiu czytelniczym jest ich zdecydowanie za mało, moja radość względem sięgnięcia po tę lekturę była jeszcze większa.

Historię poznajemy z perspektywy podkomisarza, jak i mordercy, niebezpiecznego fanatyka, który uważa się za zbawcę świata poprzez unicestwianie złych jednostek.

Zaskakujący, intrygujący, wciągający od pierwszej do ostatniej strony - taki jest debiut Macieja Torebko. „Ręce Boga” przeraziły i jednocześnie wciągnęły mnie od pierwszych stron. To thriller pierwsza klasa - do bólu prawdziwy, przerażający, emocjonujący i nieustannie trzymający w napięciu. Moim zdaniem mamy tu wszystko, co musi posiadać genialny thriller, a są to dynamiczna akcja, która nie pozwala na nudę, szczegółowe opisy zwłaszcza tych brut*lnych scen oraz nietuzinkowi bohaterowie, a postać złoczyńcy wzbudza w czytelniku wiele skrajnych emocji. Autor stworzył historię doskonałą, która warta jest każdej minuty poświęconej czytaniu. „Ręce Boga” to najbardziej zaskakująca i zachwycająca książka tego roku i nie boję się tego powiedzieć już w lutym.

To mocny, mroczny i niecodzienny kryminał. Nie należy do najłatwiejszych lektur. Trzeba się nad nim pochylić, czytać ze zrozumieniem i kroczyć ścieżką, którą z takim zaangażowaniem wytyczył autor. Polecam czytelnikom wymagającym i lubujących się w plastycznych i celnych opisach.

W tej pozycji, która jest debiutem literackim, znalazłam to, co lubię najbardziej - dobrą charakterystykę psychologiczną wszystkich znaczących postaci, świetny, często czarny, ciężki humor, ciekawe śledztwo, zaskakujące zwroty akcji i dużo więcej! No i fanatyczny morderca, którego możemy całkiem nieźle poznać… Finał mnie nie zawiódł, a debiut zdecydowanie podkręcił mój apetyt na więcej! Książką pochłonęła mnie od pierwszej do ostatniej strony!

Tak więc czekam na kolejne powieści tegoż autora.

Kryminały i thrillery to gatunki literackie, po które sięgam najczęściej, dlatego zawsze tak bardzo cieszy mnie pojawienie się na tym polu nowego, znakomicie rokującego nazwiska. Taką perełką na mapie kryminału jest Maciej Torebko ze swoim debiutem „Ręce Boga”. I naprawdę trudno uwierzyć, że to debiut, bo autor nie tylko pisze z niesamowitą lekkością, polotem i pomysłem, ale też w jego warsztacie trudno doszukać się słabych stron. Również protagonista błyskotliwy, lecz niepozbawiony wad podkomisarz Ariel Janicki, ostra i piękna pani prokurator i sprawca, działający brutalnie fanatyk religijny są prawdziwie autentyczni. Pełen zachwyt pod każdym względem.

Autor od pierwszych stron wciąga w mroczny klimat zbrodni spadającej na upalny Białystok, utrzymuje napięcie na wysokim poziomie i prowadzi nas krętymi ścieżkami śledztwa, które ogranicza ułomny system i niedoskonałość człowieka. Ariel wraz z przydzieloną mu partnerką, absolwentką szkoły policyjnej, zaczynają śledztwo w sprawie brutalnej śmierci komornika. Druga z prowadzonych spraw dotyczy znalezionych w pobliskim lesie kilku ciał w różnym stopniu rozkładu, co może wskazywać na seryjnego zab0jcę. Arielowi nie wychodzi z głowy również młoda dziewczyna znaleziona przypadkowo przez jego córkę, nazwana przez nią „aniołkiem”, która trafia do zakładu psychiatrycznego.

Sprawy pozornie ze sobą niepowiązane zaczynają znajdować części wspólne, a złakniony rozgłosu sprawca nazywający siebie „Rękami Boga” prowadzi precyzyjnie zaplanowaną misję, która w pewnym momencie może stać się osobistą tragedią Ariela.

Autentyzm bije z każdego dialogu naturalnie wzbogaconego kolokwializmami i wulgaryzmami, z każdego fragmentu rozmyślań bohaterów, a możliwość śledzenia zdarzeń z perspektywy śledczego i sprawcy ukazuje momentami więcej niż byśmy chcieli. Wgląd w mroczne zakamarki umysłu ogarniętego obłędem jest z jednej strony fascynująca, z drugiej budzi prawdziwe ciarki. I nie tylko śledczym nasuwa się pytanie, czy religijny wydźwięk zbrodni jest ich rzeczywistym motywem, czy jedynie zasłoną dymną?

Ileż ta powieść niesie emocji! Szczególnie poruszają swą siłą i szczerością te targające ojcem, który chcąc ustrzec swoje dziecko przed złem całego świata zdaje sobie sprawę ze swej bezsilności. Zakończenie aż prosi się o kontynuację i mam nadzieję, że Autor sprawi nam tę przyjemność i pojawi się kolejny tom z podkomisarzem Janickim. Bo lektura napisanego z takim polotem, wzbogaconego ironią i inteligentnym humorem kryminału jest prawdziwą ucztą i już wiem, że każda kolejna powieść spod pióra Autora znajdzie się na szczycie mojej czytelniczej listy.

"Ręce Boga" to książka, która ma wszystko to, co rasowy kryminał mieć powinien. Historia dosłownie pochłania czytelnika, miesza w głowie i daje do myślenia.

Autor zaserwował nam mroczną, brutalną powieść kryminalną z niesamowicie ciekawym śledztwem. Trzeba przyznać, że morderstwa na tle religijnym zawsze wzbudzają wiele emocji ale tu sięgnęły one zenitu. Ścigamy razem z policją psychopatę, który próbuje wymierzyć sprawiedliwość według własnego widzimisię. Poznajemy jego szaleńczy umysł, planowanie kolejnych zbrodni w przekonaniu, że wypełnia wolę Boga.

Na uwagę zasługuje również kreacja głównego bohatera. Komisarz Ariel to szorstki w obyciu mężczyzna, który nie wylewa za kołnierz. Jego cięte riposty i czarny humor zdecydowanie do mnie przemawiają. A przenikliwy umysł i determinacja nakręcają go do działania.

Muszę przyznać, że to książka w której podobało mi się wszystko. Napięcie nie opuszcza czytelnika ani na chwilę, nie zabraknie tu ciekawych zwrotów akcji. Książka niesamowicie wciąga i zaskakuje. Napiszę to dużymi literami. UWIELBIAM TAKIE DEBIUTY!

Polecam bardzo

W powieści mamy do czynienia z nietypowym śledztwem. Po makabrycznej zbrodni, gdzie ofiara ma wypalony na powiekach symbol - tytułowe „Ręce Boga”, trwają nieuchwytne poszukiwania mordercy. Liczy się czas, a zagadka okazuje się być coraz bardziej zawiła. Czy uda się ocalić kolejną ofiarę i co tak naprawdę ma to wspólnego z Biblią? Książka jest dość mocna i zawiera wiele drastycznych opisów - tylko dla ludzi o mocnych nerwach. Ale jeśli tak wygląda debiut to ja nie mam więcej pytań. Polecam dla fanów kryminałów.

"Ręce Boga" to intrygujący debiut literacki, zdecydowanie wart Waszej uwagi. Mocny, krwawy, monetami wręcz brutalny, budzący niepokój i trzymający w napięciu do ostatniej strony. Świetnie mi się go czytało!

“Ręce Boga” to debiut kryminalny Macieja Torebki. I jest to historia, która spodoba się tym, którzy szukają w kryminale dobrej rozrywki, lekkości pióra, ale i nie mają nic przeciwko wstawkom nieco brutalniejszym. Zaczyna się bardzo mocno, okropnie obrzydliwą sceną, jednak dalej zostaje to złagodzone - fragmenty z mordercą, których jest mniej, są faktycznie zawsze brutalne, fragmenty z Arielem, śledczym, głównym bohaterem są już tej makabry w większości pozbawione. Cala historia opiera się na motywach mniej lub bardziej w tym gatunku znanych, ale ubranych w spójną, pasującą do siebie całość. Kreacje postaci, poza mordercą, są dosyć niejednoznaczne, szczególnie Ariel - z jednej strony sympatyczny, z drugiej przez swoje nałogi i niefrasobliwość trochę tej sympatii ujmujący. Narrator, który opowiada na tę historię w trzeciej osobie, jest komentatorem nieco uszczypliwym, ale i bardzo uważnym, potrafi przyciągnąć uwagę czytelnika i utrzymać jego ciekawość tak, by przez całą lekturę się dobrze bawił. Intryga poprowadzona jest sprawnie, tempem przyjemnie dynamicznym, a w dialogach czuć, że autor pisząc je dobrze się przy tym bawił. Myślę, że jak na debiut jest to książka udana, a samo jej zakończenie mocno wskazuje na to, że wkrótce powinniśmy się doczekać jej kontynuacji.

Gdy w białostockim lesie policja natrafia na szczątki młodych kobiet, podkomisarz Ariel Janicki bardzo ubolewa nad faktem, że to nie on poprowadzi śledztwo. Nie wie jednak, że lada moment dostanie sprawę najbrutalniejszego mordercy, jaki działa na terenie stolicy Podlasia.

Do pomocy Janickiemu zostaje przydzielona nowa partnerka, sierżant Monika Dydek. Między tą dwójką dość szybko nawiązuje się nić porozumienia, która w tym zawodzie jest niezbędna.

Trzy brutalne morderstwa mężczyzn. Każdemu z nich na powiekach został wypalony symbol Ręce Boga. Zabójca jest na tyle sprytny, że nie miejscu makabry nie zostawia najdrobniejszego śladu. W trakcie śledztwa okazuje się, że wszystkie to, co robi szaleniec to odtwarzanie zbrodni z Biblii…

Do debiutów podchodzę zazwyczaj z dużą rezerwą, ale jeśli chodzi o „Ręce Boga”… to było ZNAKOMITE! Wow. Ta książka posiada wszystko to, co powinien posiadać dobry kryminał. Fabuła została dobrze przemyślała, było krwawo i brutalnie. Już od pierwszej strony historia po prostu porywa, a napięcie, które towarzyszy do ostatniej strony nie odpuszcza nawet na chwilę.

Zakończenie mnie zaskoczyło i pozostawiło nadzieję na kontynuację, na którą mam nadzieję, że nie będzie trzeba czekać długo

Niesamowity debiut, POLECAM!

„Ręce Boga” to w mojej ocenie bardzo udany debiut literacki. Autor z premedytacją dawkuje emocje, rozbudza apetyt, częstuje intrygującą historią, narzuca szybkie tempo i nie pozwala na nudę. I choć może wszystko to już było. Niektórym się znudziło, przejadło.. Ale styl Autora jest tak świeży, soczysty.. z solą i z pieprzem. Dokładnie taki jak trzeba. Książkę czyta się jednym tchem. Niewątpliwie ma to, co cenię najbardziej – Maciej Torebko potrafi w emocje. Z przyjemności przeczytam ciąg dalszy i już nie mogę się doczekać kiedy.

Tymczasem – polecam.

Ręce Boga ” to soczysty i wyborny kryminał będący obrazem ludzkiego grzechu i zbłądzenia. To wyrazisty portret zaburzonej jednostki, niosącej ze sobą bagaż dziecięcej traumy. Chwilami opływający krwią i bestialstwem, chwilami przemyśleniami i refleksją. Kuszący swoistym klimatem i emocjonalną prawdą. Przyciągający wyrazistymi bohaterami z przenikliwym śledczym na czele. Podążanie za mordercą stanowić będzie dla niego nie lada wyzwanie. Bo dotrze do momentu, kiedy na szali zawiśnie życie jego córki. I wtedy wybór może być tylko jeden. Polecam.

Książka jest dobra dla fanatyków brutalnego zła. Dużo tutaj wulgarności i ukazania zła od strony złej. Mamy psychopatycznego mordercę, który swoje zbrodnie wzoruje na tych ukazanych w Biblii. To okropny psychopata, który nie ma serca, a w każdej krzywdzie widzi zbawienie. Akcja mocno trzyma w napięciu, nie mamy przerwy nawet na wzięcie oddechu. Dobrze się ją czyta, choć po skończeniu książki wciąż chodziłam zdenerwowana. Z pewnością opowieść pozostawia rysę na naszej psychice. Kto lubi takie rzeczy, niech koniecznie ją przeczyta:-)

Ostatnio coraz częściej przekonuję się o tym, że polskie debiuty potrafią zaskoczyć czytelnika. Zaskoczyć i doprowadzić odbiorcę do takiego momentu, w którym przyjdzie mu zastanowić się nad tym, czy to aby na pewno pierwsza książka, która wyszła spod pióra autora. I właśnie z takim momentem zaskoczenia miałam do czynienia podczas lektury książki „Ręce Boga”. Tym samym Maciej Torebko dołączył do grona tych, którym będę towarzyszyć na ścieżce rozwoju pisarskiego i obserwować drogę jaką podążają rozwijając swój warsztat pisarski…

„Ręce Boga” to historia kryminalna, która nieustannie emanuje silnymi emocjami. Porywa czytelnika w wir wydarzeń i ujmuje go aż do ostatniej przeczytanej strony. A wszystko za sprawą zatrważających zbrodni na tle religijnym…

Maciej Torebko fabułę oparł na wymierzaniu kary. Kary, którą w imię sprawiedliwości nakłada chory psychicznie człowiek, co więcej który wierzy w to, że dzięki popełnionym i skrupulatnie zaplanowanym zbrodniom oczyści świat z grzechu. Autor szokuje i zaskakuje. Pozwala czytelnikowi na snucie domysłów, na samodzielne poszukiwanie rozwiązania, jednak nieustannie podsyca gęstą już atmosferę kolejnymi zbrodniami… A wszystko rozpoczyna się od znalezionych w lesie zwłok młodych kobiet! Z czasem pojawiają się kolejne ciała, wypalone symbole rąk Boga na powiekach zabitego komornika, brak śladów na miejscu zbrodni i dziewczyna, która w wyniku popełnionego względem niej przestępstwa traci kontakt ze światem zewnętrznym. Czy te sprawy da się ze sobą powiązać? Czy ich rozwikłanie uchroni kolejnych mieszkańców Białegostoku zanim zabójca zaatakuje ponownie?

Śledztwo prowadzi podkomisarz Ariel Janicki wraz z aspirant Moniką Dydek. Próbują powiązać morderstwa, uchwycić sprawcę niepokornie wymykającego się karze, jednocześnie tocząc walkę z czasem…

Przyznam, że „Ręce Boga” to historia zanurzona w mocnych emocjach. Opisy zbrodni szokują i niejednokrotnie budzą lęk. Autor nakreślił kryminał niemożliwy do odłożenia, absorbujący i taki do którego myślami wraca się nieustannie…

O tym, że „Ręce Boga” są debiutem, dowiedziałam się dopiero po przeczytaniu książki. Przyznam, że gdybym przypadkowo nie zobaczyła tej informacji, nie stwierdziłabym po lekturze, że jest to pierwsza książka Autora. Ta dopracowana w najmniejszych detalach i niezwykle wciągająco skrojona fabuła wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Jest brudno, trudno, skomplikowanie, intrygująco, a w całej sprawie aż roi się od intrygujących zagadek. Czym bliżej zakończenia, tym akcja bardziej przyspiesza, zwiększając poziom ciekawości u czytelnika. Wykreowanie postaci nieuchwytnego i zdeterminowanego zabójcy, z którego perspektywy jest zresztą napisanych kilka rozdziałów (tak, te czytało mi się najciekawiej), związanego w pewien tajemniczy sposób z religią, było doskonałym pomysłem. Podobnie oceniam zresztą nieliczne, choć jakże emocjonujące wstawki jego kilkuletniej córki. Jako minus wskazać muszę jednak pewną bardzo utartą schematyczność, bo tej nie lubię. Czy koniecznie policjant musi być zdegenerowanym alkoholikiem, niepotrafiącym przeżyć dnia bez morza alkoholu? Rozumiem stykanie się w pracy z różnymi odcieniami zła, jednak mam wrażenie, że każda główna postać w kryminale przedstawiana jest ostatnimi czasy w taki sposób, co uważam za złą tendencję. Drugim, choć mniejszym, minusem jest dla mnie bardzo zimny, kolokwialny język – tak ostry, że momentami miałam wrażenie, że Autor wychłostał mnie nim jak żyletą – zupełnie jak nasz morderca nieszczęsnego komornika przy pomocy maczety. Choć sytuacyjnie zazwyczaj pasuje, myślę, że jego nieznaczne złagodzenie i ocieplenie byłoby dla tej historii dużym plusem. Żaden z tych minusów nie zmienia jednak tego, że „Ręce Boga” uważam za kryminał na bardzo dobrym poziomie.

Bardzo udany debiut. Świetna fabuła, naprawdę ciężko było mi się oderwać. Sporo się dzieje, trzeba czytać uważnie, ale mnie to nie przeszkadzało. Autor wodzi nas za nos. Intryga goni intrygę, nic nie jest oczywiste. Zakończenie bardzo dobre, jest to kawał solidnego kryminału. Od razu polubiłam duet Ariela i Moniki, chętnie poznałabym ich nieco lepiej w kontynuacji. Liczę, że Autor nas jeszcze zaskoczy. Polecam.