Królestwo dusz

Nigdy wcześniej nie czytałam książki o takiej tematyce, co prawda magia i fantastyka nie są mi obce, a nawet uwielbiam je w literaturze, o czym wiecie, obserwując mojego bloga i profile w mediach społecznościowych. Książkę „Królestwo dusz” autorstwa Reny Barron dostrzegłam już jakiś czas temu, nie miałam jednak okazji jej przeczytać, zawsze wpadło mi coś innego, pilniejszego do zrecenzowania, a ta ciekawość gdzieś została odsunięta na bok. Pierwsze i bardzo silne wrażenie zrobiła na mnie okładka, kiedy książka znalazła się w moich dłoniach nie mogłam się wprost na nią napatrzeć. Te wszystkie detale mieniące się pod wpływem światłą mogę określić mianem majstersztyku. O czym opowiada książka? Czy jest jedynie kuszącą okładką, czy ma w sobie coś więcej?

Główną bohaterką książki „Królestwo dusz” jest dziewczyna o imieniu Arrah, jest dość ciekawą osobowością, chociaż ma problemy z akceptacją. Myśli o sobie w nie najlepszy sposób, czuje się niewiele warta, a to dlatego, że chociaż jej rodzicami byli ludzie władający magią, ona jej w sobie nie dostrzegała. Zupełnie jakby została z niej wydrenowana. Nie można powiedzieć, że Arrah nie żyje pod presją, zwłaszcza, że matka dziewczyny jest podziwiana, szanowana i zajmuje stanowisko Ka-Kapłanki. Bohaterka nie pragnie niczego bardziej, jak to, żeby została doceniona, a w oczach rodzicielki dostrzegła dumę. Czy tak się stanie? Dziewczyna pochodzi z rodziny potężnych szamanów, kiedy odkrywa, że jej matka nie jest taka wspaniała i za pomocą czarnej magii próbuje stworzyć sobie lepszą wersję jej córki, której zadaniem będzie przebudzenie strasznego Króla Demonów. Czy jej się to powiedzie? Czy Arrah jej przeszkodzi? Zdesperowana dziewczyna jest w stanie ponieść najwyższą cenę, aby tylko powstrzymać swoją matkę i siostrę. Czy będzie taka potrzeba? Czy Król Demonów powstanie siejąc zniszczenie i odbierając życia niewinnym?

„Królestwo dusz” jest powieścią, w której świat przedstawiony jest po prostu niesamowity. Nie, co dzień mamy styczność z szamanami i ich obrządami, wróżeniem z kości, rytuałami, ich wierzeniami. Książka ma naprawdę niesamowity potencjał. Rena Barron posiada ogromną wiedzę i pokaźną wyobraźnię, która pozwoliła jej na wykreowanie historii, ciekawych bohaterów, realnego zagrożenia. Czytając książkę trzeba się skupić i nastawić na wiele nowych sformułowań, nazw własnych, obrzędów, wierzeń, o których nie ma się zbyt wielkiego pojęcia o ile w ogóle się je posiada. Na czytelnika spada, więc wiele nowych rzeczy, jeśli nie jest się uważnym można się w tym pogubić. Kilkukrotnie musiałam wracać do pewnych miejsc, aby przypomnieć sobie jakieś znaczenie, ale uzupełnić wiedzę, nie stanowiło to dla mnie wielkiego problemu, chociaż fajnie byłoby, gdyby w takiej literaturze była ściągawka przy końcu książek, na przykład pod postacią słowniczka. Wiem, że jest to pierwszy tom i przyznam Wam szczerze, że nie mogę się doczekać kolejnego, kiedy raz zanurzysz się w świecie Reny Barron z pewnością nie łatwo będzie się z niego wygrzebać, myślicie, że to za sprawą tajemniczego zaklęcia, jakiejś klątwy, czy zamysłu autorki? Rena Barron potrafi zaciekawić czytelnika, kiedy przeczytacie początkowe rozdziały i mocniej wgryziecie się w fabułę to nie będziecie chcieli przestać czytać. Myślę, że autorka jest odważną kobietą zwłaszcza, że nie bała się pozbawiać życia bohaterów, których w sumie poznaliśmy, zaczęliśmy w jakiś sposób się z nimi zżywać, czy im kibicować. Z całą pewnością sięgnę po kolejne tomy cyklu Królestwo dusz i mam nadzieję, że Wy także dacie książce szansę.

"Królestwo dusz" to powieść, która intryguje opisem i obietnicą licznych tajemnic i zwrotów akcji. I niestety, nie do końca okazuje się tym, czego oczekiwałam. Liczyłam na wartką akcję i wciągającą fabułę, okraszoną magią i nutką szamańskich wierzeń, a przyznam, że nieco męczyłam się z tą historią. Coś po prostu nie kliknęło. Może to przez styl pisania autorki, może też sposób, w jaki poprowadziła historię. Niestety, nie czułam wielkiej chęci, by przewracać stronę za stroną, nie byłam też aż tak ciekawa, co wydarzy się dalej. A szkoda, bo ta historia miała ogromny potencjał i bardzo żałuję, że nie został on wykorzystany.

Zapraszam Was do świata inspirowanego kulturą Afryki Zachodniej, gdzie magia plemienna jest niezwykle silna. Jego mieszkańcy oddają cześć bogu Hece i oriszom, którzy niegdyś ocalili ludzkość przed pożerającymi dusze demonami. Ale święte zwoje nie mówią całej prawdy. Te śmiertelnie niebezpieczne istoty wcale nie zginęły, a ich Król robi wszystko, co w jego mocy, by powrócić po tysiącleciach niewoli.

Szesnastoletnia Arrah od lat niecierpliwie wyczekuje momentu, gdy zostanie obdarzona magią. Choć regularnie bierze udział w obchodach Krwawego Księżyca, moc Heki z niewyjaśnionych przyczyn wciąż ją pomija. Gdy w Królestwie zaczynają nagle znikać dzieci, a wezyr i Ka-Kapłanka nie potrafią znaleźć winnego, dziewczyna podejmuje trudną decyzję. Chce ocalić przyjaciela, ale jako ben'ik nie jest w stanie nic zrobić. Dlatego decyduje się na rytuał, który pozwoli jej wymienić lata swojego życia na magię.

Świat wykreowany przez Renę Barron ogromnie przypadł mi do gustu. Magia w wydaniu plemiennym i zwyczaje panujące w Królestwie stworzyły wyjątkowy klimat. Z dużym zainteresowaniem czytałam również fragmenty dotyczące oriszy, ich stosunku do śmiertelników i wojny z demonami. Jednak najbardziej intrygująca okazała się dla mnie historia samego Króla Demonów, w której nadal pozostaje wiele niewiadomych.

Chociaż pomysł na fabułę i klimat powieści bardzo mi się spodobały, ciężko było mi przebrnąć przez początkowe rozdziały. Przez pierwsze 150-200 stron niewiele się działo. Autorka skupiała się głównie na wprowadzaniu czytelnika w stworzone przez siebie uniwersum i na rozterkach głównej bohaterki. Opisów, imion i różnych terminów było jednak tak dużo, że momentami aż przytłaczały. Za to później akcja tak przyspieszyła, że pochłonęłam pół książki w jeden dzień.

Mimo dość zniechęcającego początku, z czasem bardzo polubiłam główną bohaterkę. Kiedy zajęła się ważniejszymi sprawami i zaczęła więcej uwagi poświęcać innym, od razu stała się bardziej znośna. Przeżywanie tego, że nie ma własnej magii i panikowanie, kiedy wreszcie będzie ją mieć, ciągnęło się zbyt długo. Bohaterka, której rodzice i babcia obdarzeni są wielką mocą, a ona sama z nieznanych powodów jej nie posiada, samo w sobie jest całkiem interesujące. Jednak mimo wszystko można było to przedstawić w nieco mniej irytujący sposób. Zwłaszcza że motyw poczucia wyobcowania i braku akceptacji ze strony własnej matki powracał niejednokrotnie, a w kolejnych rozdziałach autorka coraz lepiej sobie z nim radziła.

Niestety nie obyło się bez wpadek, a niektóre momenty są wyraźnie niedopracowane. Jeden z bohaterów "patrzy (...) szeroko otwartymi ustami", inny tęskni "za dującym (...) wiatrem", a "plecy przeszywa deszcz". Główna bohaterka zastanawia się, jak przekaże ukochanemu wieści, których on już (razem z nią) wcześniej wysłuchał. A sceny z początku decydującej bitwy to już w ogóle jedna wielka pomyłka. Przypominało to raczej nieudany zjazd rodzinny... Przynajmniej dopóki ktoś sobie nie przypomniał, że przecież przybyli tam, by ze sobą walczyć.

"Królestwo dusz" Reny Barron to mimo wszystko debiut, po który warto sięgnąć. Gdy już przebrnęłam przez średnio udany początek, ta pełna magii opowieść wciągnęła mnie do innego, niesamowitego (i mrocznego) świata i już nie chciała wypuścić. Oczarowała mnie tak mocno, że pomimo wszelkich niedociągnięć, nie mam wątpliwości, że sięgnę również po kolejne tomy. Kiedy Król Demonów jest tak blisko osiągnięcia swojego celu, nie może przecież być inaczej.

Uwielbiam piękne okładki. Już nie raz pisałam, że jestem typową sroką okładkową i jestem w stanie kupić książkę właśnie dla niej. @wydawnictwojaguar wykonuje naprawdę niezłą robotę w wydawaniu tak pięknych powieści. Jestem w nich absolutnie zakochana. "Królestwo dusz" Reny Barron jest bosko wydana. Ostatnio sprawdziłam czy zawartość jest równie dobra.

Arrah pochodzi z rodziny potężnych szamanów. Jej mama sprawuje urząd ka-kapłanki w Królestwie, a tata prowadzi sklep z eliksirami. Niestety nasza bohaterka nie ma w sobie magii. Nie potrafi jej przywołać. Mimo kolejnych rytuałów przejścia to się nie zmienia. Pewnego dnia Arrah odkrywa, że jej matka porywa dzieci, gdyż ma zamiar uwolnić Króla Demonów. Arrah będzie musiała podjąć naprawdę kilka trudnych decyzji by do tego nie dopuścić.

Historia w książce niestety nie okazała się taka jakiej oczekiwałam. Bardzo ciężko było mi się w nią wkręcić. Ogrom nowych słow związanych z magią, obyczajami, plemieniami jest zatrważająca i do końca powieści nie byłam w stanie tego ogarnąć. Wciąż myliły mi się postacie. No po prostu ciężko się ją czytało. Sama fabuła nie była zła. Pomysł na nią podobał mi się, ale było zbyt dużo informacji na raz jak dla mnie. No i nie dała radę chwycić mnie za serce. Było chwilami dramatycznie, ale w taki zły sposób co przyprawiało mnie o przewracanie oczami. Miłość między Rudjekiem i Arrah też była taka nijaka. Żaden z bohaterów nie przypadł mi do gustu. Do żadnego z nich nie poczułam głębszej sympatii. Dylematy głównej bohaterki po pewnym czasie już nużyły. Nie miałam na czym się oprzeć w tej historii żeby popłynąć. Wiem, że są już kolejne tomy i domyślam się, że wydawnictwo zdecyduje się je wydać, ale raczej nie będę na to czekać z niecierpliwością.

Wszelkiego rodzaju mitologie zawsze spotykają się z dużym zainteresowaniem. Jeśli dodamy do tego fakt, że autor potrafi umiejętnie umiejscowić takowe mity w swojej powieści, możemy otrzymać przepis na naprawdę świetną historię. Z tą myślą sięgnęłam po Królestwo dusz, czyli książkę z wątkiem mitologii afrykańskiej/plemiennej w tle. Czy dobrze spędziłam przy niej czas?

Arrah żyje w nadziei, że jej magia w końcu się obudzi, a dziewczyna będzie taka sama jak rówieśnicy. Zależy jej na tym tak bardzo również ze względu na matkę, która stale krytykuje córkę. Arrah nie może znieść również współczującego wzroku ojca i babki. Kiedy nieznana moc zaczyna porywać dzieci z miasteczka, dziewczyna decyduje się na szalony krok, by zdobyć choć trochę magii i móc odkryć prawdę. Nie spodziewa się jednak, jak poważne konsekwencje będzie to za sobą niosło. A demoniczna moc nigdy nie śpi...

Główną bohaterką jest właśnie Arrah, czyli dziewczynka, którą bardzo polubiłam. Jej determinacja w dążeniu do celu, czyli w tym przypadku do zdobycia magii była godna podziwu. Muszę przyznać, że wątek braku magii i ogromnej chęci posiadania takowej przewija się dość często w pozycjach, które czytam, jednak w przypadku Królestwa dusz zostało to przedstawione naprawdę ciekawie i świeżo. Autorka tym samym zasługuje na dużego plusa. Wracając jednak do tej bohaterki, to dodam jeszcze, że wzbudziła też moje współczucie - nieważne jak bardzo się starała, jej matka i tak uważała ją za rozczarowanie.

Chciałabym odnieść się również do postaci wspomnianej wcześniej matki Arrah, czyli Arti. Kobieta ta zdecydowanie wzbudza strach, niepewność, a nawet i złość. Jest bezwzględna i nie patrzy czy coś jest moralne, czy nie – po prostu robi to, co chce i każdy ma być jej podporządkowany. Nie mogłaby być w pełni okrutną bohaterką, gdyby również nie pragnęła władzy nad Królestwem. No cóż, w każdej powieści musi być taka czarna owca, a Arti zdecydowanie nie zasługuje na sympatię.

Wspomniałam wcześniej, że pojawia się tutaj wątek posiadania i pragnienia posiadania magii. Po kilkunastu rozdziałach na pierwszy plan wysuwa się jednak motyw walki dobra ze złem, czyli coś, co znamy już z setek jak nie tysięcy książek. Czy mi to przeszkadza? Absolutnie! Gdyby nie to, Królestwo dusz byłoby miałkie, rozlazłe i nie miało takiego charakteru. Tutaj ten motyw jest jak najbardziej uzasadniony i jego obecność nie jest czymś, co przeszkadza.

Autorka nie oszczędziła magii i pojawia się ona na każdej karcie tej powieści. Podczas lektury czytelnik czuje to wszystko, co się dzieje i z każdą kolejną stroną wciąga się bardziej. Wszelkie zwroty akcji dodają jeszcze więcej smaczku, więc myślę, że mogę śmiało napisać, że Królestwo dusz to naprawdę dobra powieść.

Niestety, znalazło się też kilka minusów. Niektóre fragmenty były dla mnie zbyt długie, a spokojnie mogłyby zostać skrócone. Przez to na początku bywały momenty, że po prostu nudziłam się podczas lektury tej pozycji i dopiero po tej setnej stronie udało mi się tak prawdziwie wciągnąć w całą historię. Następnie mam uwagę dotyczącą bohaterów drugoplanowych, którzy zostali potraktowani trochę po macoszemu. Jasne, nie są oni tak istotni dla całej fabuły, ale jednak dobrze byłoby wiedzieć o nich coś więcej niż to, czyimi są dziećmi i co robią na co dzień. Z racji tego, że jest to debiut literacki Reny Barron, nie będę więcej narzekać, ale mam nadzieję na poprawę w kolejnych książkach.

Czy polecam Królestwo dusz? Mimo wszystko jak najbardziej. Myślę, że książka ta spodoba się wszystkim tym, którzy lubią poznawać historie z mitologią i wierzeniami w tle, a także lubią powieści fantastyczne, gdzie nie brakuje magii dobrej i magii złej.

Swego czasu bardzo lubiłam czytać książki, których gatunek określany jest jako fantasy. Nadal, gdy jestem pytana o ulubione gatunki to wymieniam fantastykę jako jeden z nich. Mimo że o nim często mówię to coraz rzadziej sięgam po książki z tego gatunku. Jednak, gdy zobaczyłam zapowiedź książki „Królestwo dusz", to od razu mnie zaciekawiła. Pomyślałam, że warto wrócić do gatunku, który kiedyś uwielbiałam. Sama historia zapowiadała się interesująco i nie mogłam się doczekać przygody, w jaką miała wciągnąć mnie ta książka.

Już od pierwszych stron książki „Królestwo dusz" czułam, że to chyba nie do końca to czego oczekiwałam. Opisywana historia nie była zła, ale ani trochę mnie nie wciągnęła. Nie wywołała we mnie żadnych emocji ani tych negatywnych, ani pozytywnych. Miałam wrażenie, że cała książka była mi obojętna. Wiem, że na odbiór książki wpłynął też czas w jakim ją czytałam. Bywało tak, że nie potrafiłam się skupić na książce, niektóre strony musiałam czytać kilka razy.

Książkę „Królestwo dusz" czyta się bardzo szybko, jednak mnie nie wciągnęła, a tego od niej oczekiwałam. Wiem, że na to jak ją odebrałam wpłynęły moje problemy osobiste, ale właśnie chciałam, aby ta książka odciągnęła moje myśli od tych problemów, a to się jej nie udało. Myślę, że kiedyś jeszcze wrócę do tej książki w lepszych dla mnie czasach i sprawdzę czy odbiorę ją tak samo.

Sięgając po „Królestwo dusz” Reny Barron miałam dość spore oczekiwania. Ta pęknie wydana i znakomicie zareklamowana lektura miała być czymś wyjątkowym. Czy faktycznie tak było? Zaraz Wam opowiem. Zacznę może od tego, o czym opowiada cała historia. Główną bohaterką jest tutaj 16-letnia Arrah – dziewczyna, od której, jeszcze zanim przyszła na świat, bardzo wiele oczekiwano. Im stawała się dojrzalsza, tym oczekiwania względem niej rosły i swoim ciężarem przygniatały dziewczynę. Arrah uczyła się pilnie, aby w końcu móc zostać szamanką, jednak nie było jej dane dołączyć do grona wybrańców. Matka, która za cel postawiła sobie, że jej córka zdobędzie magiczne umiejętności, posunęła się do ostateczności. Uwięziła Arrah i… No i więcej Wam nie będę zdradzać, bo spoilerować nie lubię. Powiem tylko, że przed młodziutką i niedoświadczoną dziewczyną stanęło nie lada wyzwanie. Ale o tym, czy zdołała mu sprostać, dowiecie się sięgając po „Królestwo dusz”. Przyszedł więc czas na moją opinię o książce. Przyznam bez ogródek, że spodziewałam się nieco lepszej i bardziej dynamicznej historii. Autorka dała nam wprawdzie świat przepełniony magią, niebezpieczeństwami i przygodą, ale opisała to wszystko w sposób, moim zdaniem, zbyt subtelny. W książce znajdziemy np. mnóstwo trochę za bardzo dłużących się opisów. Pierwsze strony dość ciężko się czytało, ale później było już lepiej i lepiej. Historia nieco nabrała tempa i stała się żywsza oraz ciekawsza. Warto również zwrócić uwagę na postać głównej bohaterki, która jest bardzo fajnie wykreowana oraz interesująca. Polubiłam tę dziewczynkę i bardzo jej kibicowałam. Ogólnie rzecz ujmując – lektura jest warta uwagi. Ja po cichu liczę na to, że drugi tom będzie nieco bardziej dynamiczny i rozwinięty. Sięgnę po niego na pewno, gdy tylko zostanie wydany w Polsce.

Szesnastoletnia Arrah pochodzi ze sławnego rodu szamanów, jednak mimo tak szlachetnego pochodzenia, magia nie chce do niej przyjść. Dziewczyna widzi ją i czuje wokół siebie, jednak nie jest w stanie po nią sięgnąć. Fakt iż jej matka jest jedną z najważniejszych osób w Królestwie także nie poprawia jej sytuacji, a presja staje się coraz gorsza z roku na rok. Do tego stopnia, że Arrah coraz bardziej kusi sięgnięcie po zakazaną magię – taką, która zdobywa się oddając lata swego życia. Nie wiadomo jednak nigdy jak wiele magia zabierze temu kto po nią sięga. A niedługo okaże się, że jej brak przestanie być największym zmartwieniem młodej dziewczyny. Nad Królestwo nadciąga bowiem widmo pradawnej grozy.

,,Królestwo dusz” zachwyciło mnie stworzonym przez autorkę światem. Jego główną podwalinę tworzą wierzenia i związana z nimi plemienna magia. Afrykańska kultura kipi tutaj z każdej strony, nadając całości niezwykle egzotyczny charakter, choć jednocześnie całość przepełniona jest mrocznym klimatem. Osobiście na początku brakowało mi nieco wyjaśnienia niektórych pojęć, przyznam bowiem, że afrykańskie wierzenia nie są mi zbyt dobrze znane, na szczęście nie przeszkadzało mi to we wczuciu się w niezwykły klimat zawarty na kartach ,,Królestwa dusz”.

Sama historia również należy do ciekawych, nie mamy tutaj klasycznej dla książek fantasy wybranki, która swoją niezwykłością stawi czoła wszelkim wyzwaniom stawianym jej przez los. Wręcz przeciwnie, wyjątkowość Arrah czyni ją słabą i podatną na ataki. Jeżeli dodamy do tego dobrze nakreślony, inteligentny i trudny do pokonania czarny charakter robi się naprawdę ciekawie. Trochę zabrakło mi większej uwagi poświęconej pobocznym bohaterom, ale być może zostanie to jeszcze nadrobione w kolejnych tomach.

Niestety ,,Królestwo dusz” nie uniknęło wad i podczas lektury mocno daje się we znaki iż jest to debiut autorki. Przede wszystkim styl w jakim została napisana książka jest mocno nierówny, a miejscami wręcz toporny. Książki nie czyta się lekko. Czasami akcja pędzi do przodu w takim tempie, że wystarczy nieuważnie przeczytać jedno zdanie by zgubić się w tym co właśnie się dzieje. Niektóre informacje powtarzane są zbyt często, podczas inne, mimo iż bardzo istotne dla fabuły, zostały wspomniane raz, a przy natłoku wydarzeń czytelnik może o nich zwyczajnie zapomnieć.

Kolejną wadą jest niestety opis na stronie wydawcy, który zdradza zbyt wiele z fabuły. Jeżeli możecie, po prostu go nie czytajcie. Sama historia co prawda jest miejscami dość przewidywalna, ale po co dodatkowo psuć sobie radość z lektury. Bowiem mimo tej przewidywalności, książka potrafi zaskoczyć w miejscach, których się tego nie spodziewamy. A bogaty świat i wszechobecna magia oddziaływają na wyobraźnię do tego stopnia, że można to książce wybaczyć. Przynajmniej ja nie żałuję poświęconego na książkę czasu. ,,Królestwo dusz” potrafi oczarować, trzeba tylko dać mu szansę.

Jeżeli chodzi o wydanie, wydawnictwo Jaguar stanęło na wysokości zadania – książka naprawdę kusi by po nią sięgnąć. Piękna okładka, złote zdobienia, a także elementy dekoracyjne otwierające poszczególne części książki tworzą naprawdę miłą dla oka całość.

Rena Barron dostaje u mnie duży kredyt zaufania. Bowiem choć ,,Królestwo dusz” wymęczyło mnie nieco podczas lektury, to nie mogę zaprzeczyć, że były w tej książce elementy, które mnie zauroczyły i bez zbędnego owijania w bawełnę przyznam, że chcę poznać zakończenie tej historii. Dlatego mam ogromną nadzieję, że autorka poprawi swój warsztat i powróci z naprawdę dobrym drugim tomem serii , której pełnego potencjału jeszcze nie ujawniła przed czytelnikami.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

"Królestwo Dusz" ma jedną z najładniejszych okładek, jakie posiadam w swojej kolekcji. Zarówno okładka, jak i grafiki wewnątrz książki są piękne, bardzo dopracowane. Jestem nimi zachwycona. Autorka opowiada historię nastoletniej Arrah, która mimo posiadania uzdolnionych magicznie rodziców, nie posiada daru Heki. Spragniona miłości matki, nie potrafi zaakceptować braku magii. Autorka tworzy cudowny świat, gdzie magia, antymagia i osoby niemagiczne przeplatają się w wspólnym świecie. Bardzo ciekawa jest różnica pomiędzy Królestwem a Ziemiami Plemiennymi. Zafascynowały mnie opisywane przez Autorkę rytuały, odprawiane z okazji święta Krwawego Księżyca. Nadawały one niepowtarzalnego charakteru książce. Styl pisania Autorki nie jest lekki. W książce jest bardzo dużo informacji, które nie łączą się płynnie ze sobą. Bardzo dużo informacji powtarzanych jest kilkukrotnie, przez co odnosiłam wrażenie monotonii. Bohaterowie są ciekawą zbiorowością. Jest ich sporo, jednak Autorka przedstawia ich w bardzo interesujący sposób. Myślę, że ta książka nie jest odpowiednia dla młodszych Czytelników, ze względu na brutalność, która cechuje niektóre sceny.

Uwielbiam klimaty demonów, bóstw, wojny, magii itp.

Z drugiej strony zdecydowanie nie należę do fanów młodzieżówek. Zawsze, widząc powyższe hasła w zestawieniu z określeniem „dla młodzieży”, zaczynam się wahać. W przypadku „Królestwa dusz” zwyciężyła ciekawość, sięgnęłam po lekturę.

Główna bohaterka rozpaczliwie pragnie dołączyć do grona obdarzonych mocą szamanów. Tego się wręcz od niej oczekuje - jest córką dwóch potężnych rodów, niezwykle utalentowanych w magii. A do niej magia wciąż nie chce przyjść.

Jednak po jakimś czasie to nie brak uzdolnień staje się dla Arrah najważniejszy, a zupełnie inne, poważniejsze problemy. Niepokojące z początku wydarzenia, choć zdawałoby się raczej mało znaczące, okazują się bowiem przedsmakiem czegoś potwornego, tytanicznego – epickiej wojny o ludzkie dusze.

Fabularnie książka jest bardzo interesująca, ale mam wrażenie, że stara się poruszyć zbyt wiele tematów jednocześnie, zbyt wiele wątków. Pomysły autorki są niezwykłe, niestety, według mnie nie wykorzystano ich wszystkich właściwie, w pełni.

Nieco kuleje kreacja bohaterów. Motywacje postaci w większości przypadków do mnie przemawiały, przekonywała mnie również ich przeszłość i przeżycia, lecz charaktery oraz różnice między poszczególnymi osobami są za słabo zaznaczone lub nie ma ich wcale.

Kolejny minus to nierówny styl. Chwilami akcja pędzi, nie ma czasu na przeżycia wewnętrzne, nie ma czasu na opisy świata. A momentami autorka raczy nas powtarzanymi po wielokroć informacjami, które są nam już dobrze znane i nie ma potrzeby przypominać ich raz jeszcze. Sprawia to, że raz pędziłam wraz z akcją, nie mogąc zwolnić, a kiedy indziej brnęłam, czekając na wydarzenia.

Pewne sytuacje zostały opisane dość prosto, zbyt krótko, nie dając czytelnikowi miejsca na szok, na mikrozawał, na dreszcz zgrozy. A takie emocje mogłyby wywołać, bo rzeczywiście więcej niż raz zdarzyło mi się unieść brwi ze zdumienia – takiego pozytywnego. Jednak już chwilę potem akcja znów nabierała tempa.

Co chciałabym pochwalić, to sympatyczny wątek miłosny, który nie przesłania osi wydarzeń, a jest jedynie ich dopełnieniem, tłem, dodatkowym elementem. Zwykle denerwują mnie romanse w książkach dla młodzieży, ten z kolei naprawdę przypadł mi do gustu.

Wszystkie wady książki składam na karb braku doświadczenia autorki, „Królestwo dusz” jest bowiem debiutem. Największe wrażenie zrobiły na mnie kosmogoniczne elementy świata, ciekawie rozbudowana mitologia i mnóstwo świeżych pomysłów. Braki w swoim warsztacie pani Barron uzupełni z czasem, a ja z chęcią poczekam na jej następne książki.

I tak, myślę, że mogę tę powieść polecić. Szczególnie osobom, które zwrócą uwagę głównie na historię; sądzę, że będą usatysfakcjonowane.

Ocena: 6/10

Największym pragnieniem Aarah jest dołączenie do elitarnej grupy szamanów. Jednakże magia jaką posiada, nie chce z nią współpracować na tyle, aby zostać jej "mocą".

Nad społeczeństwem dzieją siędziwne i niezrozumiałe rzeczy, które mogą zwiastować przyjście Króla Demona.

Powiem tak, książka była dobra, jednak chwilami czułam się odrobinę znudzona i zniechęcona. Oczywiście pierwsze co bardzo zachęciło mnie do sięgnięcia po tę pozycję to świetna okładka i do tego zdanie, na tylnej okładce, któe brzmi "magia, antymagia i zakazana miłość...". Wydawałoby się, że to będzie naprawdę dobra pozycja, która spełni wszystkie poje oczekiwania, jednak tak nie było.

Sama postać Króla jest naprawdę świetnie wykreowana i taki dobrze stworzonych bohaterów często w książkach brakuje. Do niego nie mam żądnych zastrzeżeń i dzięki niemu bardzo fajnie czytało mi się tę książkę.

Trochę irytowała mnie Aarah. Jej wypowiedzi, tok myślenia i brak rozwijania wątków z nią związanych doprowadzał mnie do szału. Być może to dlatego, iż jest to typowa młodzieżówka, choć wydaje mi się, że mimo wszystko jej postać i wątki z nią związane mogły zostać bardziej rozbudowane.

Podsumowując ksiażka jest dobra, tylko ja jestem na nią chyba odrobinę za stara, choć mogłabym rzec, że autorka miała naprawdę fajny pomysł na całą historię i wtedy z pewnością uznałabym ją za jedną z lepszych powieści tego roku, jednak dla mnie jest to książka taka.. pomiędzy XD

Jeśli jesteście ciekawi jej treści to zachęcam do czytania, bo być może tobie ta książka przypadnie do gustu, jeśli natomiast jesteś średnio przekonana co do niej to odradzam.