Brudzyński 1956-1996

Hölderlin w świetle swoich – w sumie niewielu i też niezbyt długich – tekstów teoretycznych jawi się jako jeden z prekursorów niemieckiego idealizmu, wytrawny teoretyk poezji, ale nade wszystko twórca starający się wykroczyć poza jedynie systemotwórczy charakter myślenia, i to dzięki namysłowi nad naturą i rolą liryki, dramatu i eposu. Hölderlin swobodnie porusza się pomiędzy filozofią a poezją, zwłaszcza w tej drugiej – specyficznie przy tym rozumianej – widząc istotny czynnik kształtowania człowieka. Jakkolwiek gest to do pewnego stopnia typowy dla wczesnej fazy rozwoju idealizmu niemieckiego, to jednak Hölderlinowska wersja pozostaje osobna, także ze względu na niepowtarzalny język, nierzadko trudny do zrozumienia, bo na bieżąco kształtowany jako...

W swoim dziele Franz Uri Boas omawia relacje między rasą a kulturą, poruszając takie tematy jak dziedziczenie biologiczne i kulturowe, błędna ocena rasowa, kulturowa lub etniczna, naukowe podstawy ludzkiej indywidualności, czy porównanie kultury pierwotnej i współczesnej.Franz Boas dostrzegał i podkreślał z jednej strony jedność, z drugiej strony różnorodność kultury ludzkiej. Przejawiało się to w podkreślaniu jednej wspólnoty ludzkiej jako gatunku, uniwersalności podstawowych wzorców kulturowych, ale też pomysłowości człowieka w znajdowaniu różnorodnych, specyficznych rozwiązań. Wskazywał, iż każda kultura jest tworem złożonym, w pewnym sensie stabilnym, ale jednocześnie zmiennym. - ze wstępu Jarosława Różańskiego OMI, Rafała Wiśniewskiego

Wydana w roku 1994 książka to jedna z najważniejszych pozycji w dorobku Gabriela Liiceanu. Jak napisał w przedmowie sam autor, nie jest to książka trudna, lecz ambitna – nie specjalistyczna rozprawa z dziedziny filozofii, ale autentyczny filozoficzny traktat, w którym rumuński myśliciel, nie rezygnując z profesjonalnej perspektywy filozofa, czyni gest nieczęsto spotykany w dzisiejszej literaturze filozoficznej. Porusza, w niebanalny sposób, fundamentalne problemy egzystencji, przede wszystkim wolności jej granic, a także odpowiedzialności, lęku, ludzkich projektów i ich ograniczeń. W roku 1997 książka ukazała się w przekładzie na język francuski pod tytułem De la limite. Petit traité a l'usage des orgueilleux.

Niniejsze wydanie jest pierwsząw pełni krytyczną edycją Ortografii polskiej Kochanowskiego. Podstawą edycji są obie wersje traktatu wydane w XVI wieku w podręczniku Ursinusa Methodicae grammaticae libri quatuor (Lwów 1592) i w broszurze Januszowskiego Nowy karakter polski (Kraków 1594). Z uwagi na skomplikowana? relacje? tekstologiczna? ła?cza?ca? obie wersje (wykraczaja?ca? poza binarna? opozycje?: redakcje jednego tekstu | róz˙ne teksty), zostały one wydane oddzielnie, czyli z osobnymi: opracowaniem je?zykowym, komentarzem i indeksami.

Po blisko 60 latach wraca do obiegu kompletna edycja korespondencji jednego z największych poetów polskich - Juliusza Słowackiego. Dwa tomy "Korespondencji" opracowali prof. Marek Troszyński i dr Ewa Mirkowska (odpowiedzialni za niezapomniany "Dziennik niektórych dni mego życia"). W PIW-owskiej edycji "Korespondencji" nie tylko uwzględnili oni biblioteczne odkrycia i znaleziska ostatnich sześciu dekad, ale także dokonali istotnych odkryć historycznoliterackich, np. zdemaskowali błędne klasyfikacje charakteru niektórych tekstów Słowackiego ukonstytuowane w historii literatury przez poprzednich wielkich edytorów: Leopolda Meyeta, Juliusza Kleinera, Juliana Krzyżanowskiego i Eugeniusza Sawrymowicza. Dwutomowe opracowanie "Korespondencji" inauguruje wielki projekt, rozpisaneg...

Bohaterskie czyny, inspirujące wielkie dzieła sztuki namiętności, miłosne uniesienia. Zdrady, zbrodnie, upadki władców, dynastii i państw. W poszukiwaniu i w obronie szczęścia, miłości, sławy, pozycji, majątku, władzy. Takie - między innymi - są Historie neapolitańskie. Kreślone świetnym piórem Kazimierza Chłędowskiego (1843-1920) roztaczają barwny obraz dziejów niezwykłego miasta i królestwa, które przez długie wieki było centrum politycznym i kulturalnym o wielkiej wadze w skali nie tylko Italii, ale i całej Europy. ?Zbrodnie pochodzące z miłości i zemsty były do pewnego stopnia sympatycznymi dla południowych narodów i opinia prawie zawsze je uniewinniała. Jeżeli więc Joanna nie kochała swego narzuconego męża Andrzeja i milcząco pozwoliła go...

Książka ta to ostatni tom trylogii Remiego Brague’a, po Prawie Boga oraz Mądrości świata (w opracowaniu), stawiającej pytanie o kondycję człowieka w poszczególnych epokach ludzkości, od starożytności do nowożytności. W Królestwie człowieka autor zastanawia się nad ideą, która przyświeca człowiekowi w nowoczesności, kiedy to został odrzucony porządek kosmiczny i boskie prawo, dotychczas pomagające w realizacji człowieczeństwa. Odrzucenie przez człowieka wszelkiego kontekst swojego istnienia i postawienie w centrum samego siebie, tworzy owe tytułowe „królestwo człowieka”. Projekt ten – zdaniem Rémiego Brague’a – jest już w swoim założeniu skazany na klęskę, a jego realizacji obraca się przeciwko człowiekowi.

Eseje Giorgia Manganellego, których bohaterami są m.in. Ronald Firbank, Vladimir Nabokov czy Henry James, są błyskotliwe, często zaskakujące, dalekie od obiegowych sądów i akademickich analiz. Lekturę tego zbioru być może należałoby zacząć od szkicu tytułowego, który fascynuje konsekwencją, z jaką autor przedstawia swoją koncepcję literatury, niewyznaną miłością do tej aspołecznej, niemoralnej w jego oczach działalności, która „prowokuje i rzuca wyzwanie, ofiarowuje magiczną skórę zwierzęcia, mechanizm, kostkę do gry, relikwię, roztargnioną ironię godła”. Wiążąc literaturę z dezercją, nieposłuszeństwem, utopią, dostrzegając jej wywrotową funkcję, Manganelli wpisuje się w modernistyczną koncepcję artysty (Baudelaire!), wedle której pi...

Od nowego roku szkolnego, w październiku 1887, Daniel Halévy przechodzi do trzeciej klasy, i zarazem na „dziedziniec dla starszych” liceum Condorceta. Prawdopodobnie to wtedy poznaje dwóch „starszych” kolegów, Marcela Prousta, który idzie do klasy z retoryką, i Roberta Dreyfusa, który rozpoczyna klasę drugą. Jacques Bizet pośredniczy bez wątpienia w zawarciu tych znajomości. To kuzyn Daniela Halévy’ego, który również rozpoczyna trzecią klasę i który widywał Prousta w dzieciństwie, podczas gdy Dreyfus bawił się z Proustem w alejach Champs-Élysées. Więź łącząca Prousta z Halévy’m w roku szkolnym 1887–1888 jest najsilniejsza i pozostawi po sobie niezapomniane chwile. Przede wszystkim razem współpracują przy pierwszym czasopiśmie, Le Lundi. Hal...

„Przez ostatnie lata Wydawnictwo Warstwy wydobywa rozsiane po wielu miejscach, często dotąd niepublikowane i opracowywane z rękopisów lub maszynopisów eseje Karpowicza. Przywołuje je z diaspory, scala ich świat myślany. Dla autora szkice były przede wszystkim sposobem na dzielenie się słowami. Słowami, czyli myślami o tym, co przeczytane; były meldunkami z zobaczonego i doświadczonego” – pisze Joanna Roszak w posłowiu do trzeciego tomu Esejów Tymoteusza Karpowicza. To książka-podróż przez wzruszenia i fascynacje jednego z ostatnich wielkich modernistów. Od Małego Księcia, przez Rosję, po normalnych ludzi, którzy cieszą się jak zakwitnie drzewo i tych, którzy się nie cieszą. Karpowicz opowiada świat z poczuciem humoru i rozmachem. Trzeci tom Esejów jes...

Sandro Botticelli już od pierwszych kroków stawianych w szkole Filippa Lippiego we Florencji stał się najbardziej autentycznym wyrazicielem renesansu drugiej połowy XV wieku. Album prezentuje Czytelnikowi obszerny zbiór największych arcydzieł Mistrza, jak również nieznane malowidła będące przedmiotem dyskusji specjalistów zajmujących się kwestiami autorstwa. Badacz otrzymuje więc sposobność zapoznania się niepublikowanymi dotąd materiałami. Ponadto ilustracje przedstawiające m.in. arcydzieła z bocznych ścian kaplicy Sykstyńskiej pozwalają zagłębić się w zagadnienia tradycyjnie rzadziej poruszane. Bogatą szatę graficzną albumu wzbogacają także rysunki Botticellego do Boskiej komedii oraz jego szkice do haftów na szatach liturgicznych. Opowieść autora w...