Dog Days

Powieść skrojona po mistrzowsku. Wartka, choć kameralna akcja, błyskotliwe dialogi, barwne niejednoznaczne postacie. A wszystko rozgrywa się na tle malowniczego portowego miasteczka, Darłowa, zanurzonego w powojennej atmosferze niepewności i strachu w obliczu nowej władzy, likwidującej krok po kroku prywatną własność. W centrum zaś dwoje bohaterów przypadkowo zainteresowanych tym samym zaginionym dziełem sztuki: tryptykiem Eryka Pomorskiego. Ona – historyk sztuki z Warszawy, on – człowiek bez imienia, zwany Nowakiem, właściwie znikąd, dziennikarz, myślący o ucieczce z komunistycznego kraju i potajemnym wywiezieniu obrazu. Miłość komplikuje wszystko, tym bardziej, że chwilami można odnieść wrażenie, iż cicha zawzięta rywalizacja między zakochanymi zniwec...

Natura. Nie chcę natury, dla mnie naturą są ludzie. „Po takim wyznaniu autora Ferdydurke mogłoby się wydawać, że nie istnieje literackie bestiarium Gombrowicza. Tym bardziej że w żadnej ze swych wielu interpretacji własnych tekstów pisarz nigdy nie wspominał o zwierzętach. A jednak wczytując się w jego utwory, można zauważyć zdumiewające nagromadzenie nazw zwierząt – jest ich około stu czterdziestu. Ta ilość i różnorodność nazw budzi podziw, ale też zastanawia. Miłośnikom bestiariuszy i czytelnikom Gombrowicza, zarówno początkującym, jak i zaawansowanym, książeczka ta wskazuje istnienie w dziełach pisarza niezauważanego dotąd obszaru «ja i zwierzęta»”. Ze wstępu W. Boleckiego „Spacerowałem po alei eukaliptusowej, gdy wtem zza drzewa wylaz�...

W kamienicy przy Balonowej 5 naprawdę dużo się dzieje. Słychać dźwięki instrumentów i czyjeś baaardzo głośne chrapanie. Na klatce schodowej unosi się zapach ciasta, ciągle coś stuka, puka, szura i podzwania… Mieszkańcy są różni, każdy ma jakieś hobby. A jednak nikt nikomu nie przeszkadza i wszyscy żyją w zgodzie. Dajcie się zaprosić na sąsiedzką wizytę! Poznajcie mieszkańców tej niezwykłej kamienicy – trochę zwariowanych i ekscentrycznych, ale zawsze radosnych i przyjaznych.

Biografia Antoniego Kępińskiego, najsłynniejszego polskiego psychiatry w XX-wieku, humanisty i filozofa, na którego książkach wychowały się całe pokolenia. Unikał stanowisk kierowniczych. Nie lubił zebrań. Na konferencje naukowe wysyłał młodszych od siebie. Jego czas miał jedno przeznaczenie: pacjenci. Słuchał ich uważnie i cierpliwie, zdobywał zaufanie, najpierw poznawał, potem leczył. Antoni Kępiński już za życia był legendą. Lecz jaki był prywatnie? Dlaczego wybrał psychiatrię? Czy doświadczył psychozy, jak utrzymują niektórzy? Jaki wpływ wywarło na niego brutalne pobicie przez bojówkarzy w przedwojennym Krakowie, a potem jeszcze straszliwsze zmaltretowanie w obozie koncentracyjnym Miranda de Ebro? Anna Mateja zabiera nas w niezwykłą i pełną w...

Tom Rozkurz (1980) stanowi sumę pomysłów twórczych Mirona Białoszewskiego. Po raz pierwszy pisarz połączył w jednej książce prozę i poezję. Część prozatorska zawiera nostalgiczne opowiadania o przedwojennym życiu, portrety ludzi i miejsc dzieciństwa i wczesnej młodości (Stare życie), ale też trzy cykle dziennikowych zapisków z lat 1975-1977 (1975, Chamowo, Rozkurz). Na część poetycką składa się dwanaście cyklów - od miniaturowych wierszy-notatek po podszyte humorem liryczne maski w Wierszach ciotki Anieli i Kabarecie Kici Koci oraz poetycki reportaż w Wycieczce do Egiptu

Maria Dąbrowska przez lata postrzegana była niemal jak pomnik narodowej literatury. O jej prywatnym życiu nie mówiło się wcale albo mało, a pisarka kojarzyła się wielu jedynie ze szkolnym obowiązkiem czytania Nocy i dni. Tymczasem Dąbrowska nie była typem zalotnisi, raczej przeciwnie: niska, drobna, nie malowała się i nie nosiła biżuterii, ubierała się skromnie, preferowała styl sportowy, lubiła garnitury, przez całe lata nosiła taką samą fryzurę. Miała jednak w sobie to „coś”, co przyciągało zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Po śmierci męża Mariana Dąbrowskiego była przez 20 lat związana ze Stanisławem Stempowskim, czołowym polskim masonem. Pod koniec lat 20. przeżyła intensywny romans z Jerzym Czopem, właścicielem uzdrowiska w Jaworzu. Kocha...

Tuż za rogiem, w pobliskim lesie, dzieje się więcej niż myślicie „Pewnego dnia spokój w lesie zrujnowało jedno donośne apsik! W ślad za nim do akcji wkroczyły plotka, kłamstwo i intryga. Mieszkające w Lesie Kabackim zwierzęta po raz pierwszy w swoim życiu posmutniały. Zaczęły też, zupełnie nieświadomie, karmić pewnego trolla. Czym? Strachem, zazdrością i wstydem. Czy ta historia może mieć dobre zakończenie? Tak, ale potrzebna jest mądrość, wielkie serce i wybaczenie. Dzik Dzikus to urocza, pouczająca opowiastka. Pięknie namalowana słowem i pędzlem. Polecam”. – Katarzyna Stoparczyk „Wypróbowany myk pana La Fontaine’a z przebieraniem ludzkich problemów w zwierzęce futra i piórka świetnie działa w tej bajce o karmieniu trolla, czyli o niszczyci...

Powieść graficzna Anji Dahle Øverbye Kanikuła (Hundedagar) zdobyła nagrodę Norweskiego Komiksu Roku w 2016 roku. To imponujący debiut książkowy, który czerpie inspiracje z północno-zachodniej Norwegii, gdzie wychowała się autorka. Kanikuła, tzw. psie dni, to zjawisko, które ma miejsce pod koniec lata. Według ludowych przekazów, dni te są wyjątkowo gorące, błoto wypływa na powierzchnię wody, jedzenie się psuje, a psy mogą łatwiej popaść w obłęd. To właśnie o tej porze roku poznajemy Anne, która jest w połowie drogi między dzieciństwem a dojrzewaniem. Intensywnie duszna, parna pogoda tego lata wpływa na jej relacje zarówno z przyjaciółmi, jak i z rodziną.