„Marcin Kojder” – książki

„Praca jest obszernym studium, w którym autor poddał wszechstronnej analizie złożoną antroponimię ludności ruskiej zamieszkałej na historycznych terenach wschodniej Lubelszczyzny, ściślej – na historycznym pograniczu polsko-ruskim. Autor zwraca uwagę za zróżnicowanie terytorialne nazewnictwa osobowego na tym obszarze, pozostające w związku z zasięgami dialektalnymi na badanym terytorium. Przy czym pogranicze zachodnio-wschodniosłowiańskie jest tu rozumiane w odniesieniach historycznych i rozpatrywane od początków wielokierunkowego, wieloetnicznego, wielokulturowego i wielojęzycznego osadnictwa (…). Ze szczególnym uznaniem należy odnotować dobór źródeł będących podstawą materiałową pracy; imponuje zarówno ich ilość, jak i jakość, a także rozłożenie w terenie i w czasie. Stanowią je dawne księgi metrykalne wielu parafii unickich z kilku wieków. Oryginalny materiał onomastyczny (antropologiczny) wyekscerpowany na ich podstawie i poddany wszechstronnej analizie daje możliwość nie tylko statystycznego opisu sytuacji w zakresie antroponimii w danych okresach i na danym terenie, ale pozwala uchwycić również tendencje rozwojowe i wszelkie zmiany w miejscowym imiennictwie na przestrzeni kilku wieków. Pozwala więc na uchwycenie dynamiki historycznych zmian, ich kierunków i przyczyn. Autor tę szansę, jaką dają źródła, wykorzystał, podejmując niekiedy stricte socjolingwistyczne interpretacje stwierdzanych na podstawie źródeł faktów zarówno ilościowych, jak i jakościowych”. – prof. dr. hab. Czesław Łapicz

Praca zawiera teksty pochodzące z konferencji „Onomastyka na pograniczach językowo-kulturowych. Problemy metodologiczne”, która odbyła się w czerwcu 2017 roku w Woli Uhruskiej. Wśród dziesięciu artykułów uczonych z Polski i Ukrainy znalazły się teksty poruszające problemy metodologiczne w zakresie onomastyki i jej korelacji z innymi dziedzinami nauki ze szczególnym uwzględnieniem pogranicza polsko-wschodniosłowiańskiego.

Niniejsza publikacja opisuje system antroponimiczny, tj. nazw własnych osobowych, służących w XVII i XVIII wieku na terenie starostwa hrubieszowskiego do identyfikowania poszczególnych osób, na podstawie materiału wyekscerpowanego z XVII- i XVIII-wiecznych ksiąg sadowych z terenu starostwa hrubieszowskiego. Omawiany teren, mający charakter pograniczny i niejednolitą strukturę etniczną, jest niezwykle interesujący dla badań onomastycznych. Praca obejmuje XVII i XVIII wiek. W tym okresie nazwy własne osobowe ulegają stopniowej stabilizacji pod względem formy i funkcji, ale nie są objęte regulacją i ochroną prawną.