„Jan XXIII” – książki

Encyklika o pokoju między wszystkimi narodami opartym na prawdzie, sprawiedliwości, miłości i wolności. Komentarz ks. Józef Majka.

Rzadka okazja obcowania z prawdziwą perłą – niezwykłym świadectwem życia duchowego. Pontyfikat Jana XXIII, czyli Angelo Giuseppe Roncallego (1881-1963), chociaż trwał zaledwie pięć lat, odmienił oblicze Kościoła. Trudno przecenić znaczenie zwołanego przezeń II Soboru Watykańskiego, ogłoszenia encyklik społecznych (Mater et Magistra i Pacem in terris), a także zmiany sposobu traktowania przez Kościół wyznawców innych religii chrześcijańskich, Żydów i niewierzących. Sam Papież zjednywał sobie ludzi skromnością, poczuciem humoru, dystansem do samego siebie. Dziennik duszy to opublikowany po jego śmierci tom notatek i rozmyślań, zapisywanych od roku 1895, gdy autor miał zaledwie 14 lat, a przerwanych w roku 1962 – na kilka miesięcy przed śmiercią. Zdaniem ks. Lorisa Capovilli, sekretarza Jana XXIII: „Nie znamy innego zbioru tego typu, który – poprzez nieprzerwany ciąg zapisków duchowych – odzwierciedlałby całokształt życia kapłana, a potem papieża, i ukazywał to, co on sam zazdrośnie ukrywał, mianowicie jego modlitwę i jego duszę”.