„Ewa Lewandowska” – książki

Prezentowana publikacja z pedagogiki homo amans jest nośnikiem wiary, nadziei i miłości, a zarazem bezinteresownej troski autorów o nienaruszalność ponadczasowych wartości oraz o los dzieci i ich wychowawców, nauczycieli, pedagogów, których zaangażowanie i pasja nie pozwalają na rozprzestrzenianie się cywilizacji śmierci. Pedagogika serca Marii Łopatkowej stanowi polski wkład w cywilizację miłości, w kulturowe i oświatowe imperium humanum.

Wiersz i opowiadanie na każdy dzień roku o miłości do samej siebie Ewy Lewandowskiej przeczytałem z wielkim zainteresowaniem oraz głębokim namysłem nad ich walorami edukacyjnymi oraz terapeutycznymi.Książka Wiersze i opowiadania na każdy dzień roku o miłości do samej siebie zawiera 12 wierszy i tyleż opowiadań terapeutycznych przyporządkowanych do każdego miesiąca w roku oraz wiersz i opowiadanie przewodnie, które znajdują się na początku tomu.Opowiadania są bardzo ciepłe w swojej treści, wzbudzają empatię, szacunek do samego siebie, rozwijają wyobraźnię, poszerzają zakres słownictwa czytelników, kształtują pozytywne postawy wobec innych osób i otoczenia przyrodniczo-społecznego. Posiadają wielką wartość relaksacyjną w dzisiejszym zneurotyzowanym świecie, w którym dominują pośpiech i rywalizacja.Zaletą wierszy i opowiadań jest kształtowanie zamiłowania do czytelnictwa żywych treści, co jest takie ważne w natłoku symboliki narzucanej przez Internet i gry komputerowe. Bajki i opowiadania niepromujące rywalizacji i przemocy należy doceniać w wychowaniu jako przeciwwagę dla przekazów wyzwalających strach i agresję. Te ostatnie są bardzo popularne w mediach. Ceńmy sobie środki społecznej komunikacji, ale nie zapominajmy o przyjaźni do książki.

Książka ma na celu wspieranie i propagowanie idei pedagogiki serca i związanej z nią społecznej inicjatywy powołania Komitetu Upowszechniania Wychowania Emocjonalnego Pedagogika Serca, którego honorowym patronem jest Maria Łopatkowa. Celem Komitetu jest uzyskanie zgody Organizacji Narodów Zjednoczonych na dodatkowy wpis w Konwencji Praw Dziecka, odnoszący się do obowiązkowego kształcenia uczuć wyższych w systemach edukacyjnych państw członkowskich ONZ i rozwijania u dzieci i młodzieży zdolności kochania oraz empatii. Pedagogika serca powinna stać się dla każdego pedagoga i nauczyciela wyznacznikiem sposobu pracy i jej perspektywą. Nowe pokolenie wychowane w duchu pedagogiki serca, realizując wzór osobowy Homo Amans – człowieka miłującego ludzi i świat – człowieka pokoju, rozpoczęłoby pozytywną globalizację świata, zmierzając do upragnionego przez ludzkość celu – do trwałego pokoju. Ewa Lewandowska-Tarasiuk – doktor nauk humanistycznych, filolog polonista. Absolwentka Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach pracowała w Instytucie Badań Pedagogicznych. Od 1979 r. jest pracownikiem dydaktycznym Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, kierownik Katedry Nauk Społecznych Wyższej Szkoły Ekonomicznej Almamer w Warszawie, profesor i członek Senatu Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie (PUNO). Członek Polskiego Towarzystwa Retorycznego w Warszawie oraz Rady Programowej Instytutu Kultury Europejskiej w Londynie. Autorka licznych książek. Jan Łaszczyk – pedagog i nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, rektor Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie w kadencjach 2008-2012 i 2012-2016. Bogusław Śliwerski – prof. dr hab., badacz współczesnej myśli pedagogicznej, teorii wychowania, polityki oświatowej i edukacji alternatywnej na świecie; w latach 1977-2008 związany naukowo z Uniwersytetem Łódzkim, a następnie jako prof. zw. z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Łodzi i z Dolnośląską Szkołą Wyższą we Wrocławiu; wiceprzewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego.