Współczesne problemy resocjalizacji

40 ćwiczeń opartych na terapii poznawczo-behawioralnej, terapii ACT oraz uważności. To nieprawda, że dzieci nie mają żadnych zmartwień. Niektóre nie mogą zasnąć z obawy, że w ciemności czai się coś złego. Inne martwią się, że gdy nauczyciel wywoła je do odpowiedzi, zapomną, co mają powiedzieć. Jeszcze inne zadają dorosłym trudne pytania o przyszłość lub boją się, że ich bliskim stanie się coś złego. W rzeczywistości LĘK jest pożyteczną, zdrową emocją. Czasami jednak rośnie tak bardzo, że staje się przytłaczający. Co rodzice mogą zrobić w takiej sytuacji? Instynkt rodzicielski podpowiada nam, że powinniśmy koić i łagodzić każdy ból czy dyskomfort, jakiego doświadcza nasze dziecko. Ale jak robić to umiejętnie, tak aby nie zaszkodzić dziecku? Z pomocą przychodzi nam książka Agnes Selinger, doświadczonej psycholożki klinicznej. Zawiera ona aż 40 ciekawych ćwiczeń opracowanych po to, by pomóc dzieciom w przepracowaniu lęków i zmartwień. Przedstawione w niej strategie bazują na zasadach terapii poznawczo-behawioralnej, terapii akceptacji i zaangażowania oraz uważności, które są metodami opartymi na dowodach naukowych.

Jak rozpocząć pracę terapeutyczną z małym dzieckiem? Obserwacja jest poradnikiem wiedzy dla terapeutów rozpoczynających pracę z dziećmi z deficytami rozwojowymi, niepełnosprawnościami i innymi zaburzeniami rozwoju dzieci w wieku od 5 do 10 roku życia. Opisuje jak od samego początku zająć się dzieckiem w ujęciu wielodyscyplinarnym, jak poprowadzić właściwie obserwację, na podstawie której sporządzany jest optymalny program terapii dziecka. Wskazuje jak poprowadzić pierwsze wizyty dziecka w sposób wyczerpujący wiedzę na temat jego rozwoju. Opisuje sfery rozwojowe i umiejętność terapeutycznego postrzegania ich w kontekście normy biologicznej, a ewentualnych odstępstw od niej. Porównuje wiek biologiczny z wiekiem rozwojowym dziecka. Poradnik prowadzi terapeutę przez wszystkie sfery rozwojowe dziecka. Tłumaczy, na co zwracać uwagę w przygotowaniu zajęć, jak oceniać dziecko i jak prowadzić obserwację różnicową. Jest punktem wyjścia do podjęcia pierwszych kroków terapeutycznych w pracy z dzieckiem z deficytami. Książka napisana jest z myślą o terapeutach pracujących czynnie i w procesie z dziećmi z niepełnosprawnościami i deficytami rozwojowymi. Książka Jak rozpocząć pracę terapeutyczną z małym dzieckiem? Obserwacja zawiera również arkusz obserwacji dla terapeuty jako gotowy materiał do podjęcia pracy z dzieckiem. Książka opatrzona jest rysunkami metodą sketchnotingu i flipchartelingu, które wprowadzają czytelnika w każdy rozdział. Obserwacja Dobrze poprowadzona obserwacja to taka, dzięki której możemy spojrzeć na dziecko całościowo ‒ nie tylko pod względem sfer rozwojowych, lecz również jego obciążeń medycznych, uwarunkowań środowiskowych, preferencji i predyspozycji, utrwalonych wzorców zachowań i relacji, a także kontekstu społecznego, sytuacyjnego i pragmatycznego. Obserwacja powinna pomóc terapeutom zrozumieć przyczyny i skutki odstępstw od normy w zachowaniu, relacjach czy komunikacji. Oprócz badań profilowych dziecka powinna pozwolić na ustalenie poziomu funkcjonowania pacjentów z uwzględnieniem zaburzeń i deficytów. Określenie grupy wiekowej Poniższy opis prowadzenia obserwacji obejmuje dzieci w wieku przedszkolnym (od 5. roku życia) i szkolnym (do 10. roku). W tym czasie zakończone są już główne procesy warunkujące prawidłowe funkcjonowanie człowieka. Okres ten jest jednakowo intensywny dla rozwijania kolejnych kompetencji i utrwalania bazowych umiejętności nabytych przez dziecko do 5. roku życia oraz kształtowania na ich fundamencie kolejnych sfer. Obserwacja pacjentów w tym wieku biologicznym jest niezwykle istotna z punktu widzenia rozwoju podstawowych sfer funkcjonowania oraz zdobytych kompetencji, umiejętności i wiedzy.

Skąd biorą się dobre pomysły? Czy istnieje sposób, by mieć ich więcej? I dlaczego często przychodzą w dziwnych momentach? By odpowiedzieć na te pytania, autorka – niczym Alicja podążająca za Białym Królikiem do Krainy Czarów – poszukuje źródeł kreatywności. Rozmawia z neurologami, naukowcami, pisarzami, muzykami, komikami, artystami i filozofami, pozwala przepuścić prąd przez swój płat czołowy, zapisuje się na zajęcia z improwizacji i jogi nidry, odwiedza kapsułę floatingową, nudzi się, celebruje bezcelowość, śni na jawie i uczy się uciszać wewnętrznego krytyka – własną Królową Kier. Hilde Østby bada, jaki wpływ na twórcze myślenie mają: współczesny systemu edukacji, aktualny tryb pracy w większości zawodów, nuda, przebywanie na łonie natury czy… częste kąpiele. Zastanawia się także, czy technologia oddala człowieka od osiągnięcia pełni kreatywnych możliwości czy wręcz przeciwnie – umożliwia wzbijanie się na twórcze wyżyny. To książka o nieposkromionej wyobraźni i chęci tworzenia, o pomysłach – dobrych i złych – oraz ich wpływie na otaczający świat. Bo jeśli mamy przetrwać jako gatunek, musimy chronić tę jedną z naszych najbardziej ludzkich cech – kreatywność.

Książka przedstawia metody terapeutyczne do pracy z dziećmi z różnymi niepełnosprawnościami, instruktaże prawidłowego wykonania zabiegów oraz cele, jakie można osiągnąć, stosując daną metodę w terapii. Walorem publikacji jest opis instruktażu masażu Shantala Specjal Care, ćwiczenia na stymulację układu wzrokowego, na postawę, równowagę, motorykę dużą, a także na obustronną koordynację wzrokowo-ruchową. W publikacji przedstawiono metody terapeutyczne dotyczące: • integracji sensorycznej w pracy z dzieckiem z niepełnosprawnością; • nieprawidłowego rozwoju ruchowego dziecka (dogoterapia); • diagnozy i metodyki pracy z dzieckiem z uszkodzeniem mózgu; • wspierania nieprawidłowego rozwoju psychomotorycznego dziecka (metoda Peto); • narzędzi diagnostyczo-terapeutycznych do oceny dzieci z jednostronnym dziecięcym porażeniem mózgowym (test Aha); • terapii zajęciowej i metod psychomotorycznych w pracy z dzieckiem z przepukliną oponowo-rdzeniową; • wspomagania terapii dziecka z zaburzeniami mowy i komunikacji (arteterapia z elementami sensoplastyki); • umiejętności komunikacyjnych z dzieckiem z niepełnosprawnością, m.in. z autyzmem. Książka skierowana jest do rodziców, terapeutów pracujących z dziećmi, nauczycieli przedszkolnych i edukacji wczesnoszkolnej, logopedów oraz fizjoterapeutów.

Czy możliwy jest szczęśliwy związek bez seksu? Czy da się żyć w sposób pełny, twórczy i wartościowy, nie ustanawiając erotyki jako priorytetu w hierarchii potrzeb? Odpowiedź brzmi: tak. Okazuje się, że kilkanaście procent populacji nie przepada za seksem w dużych dawkach, woli uprawiać go rzadziej, przy szczególnych okazjach. Są też tacy, którzy wcale nie odczuwają pożądania. Wielu z nich ukrywa przez lata swoją aseksualną orientację, wiodąc samotne życie lub wikłając się w skomplikowane relacje z ludźmi, którzy nie potrafią zrozumieć ich potrzeb. Nielicznym udaje się stworzyć szczęśliwe pary. Celem książki Anny Niemczyk jest uporządkowanie wiedzy dotyczącej zjawiska aseksualności oraz przedstawienie go z różnych perspektyw, między innymi twórców społeczności AVEN, aktywistów LGBTQIAP+, duchownych, niezależnych badaczy i ekspertów, a przede wszystkim głównych zainteresowanych osób w spektrum aseksualności. Na co dzień o nich nie słychać, ponieważ się nie wychylają. Nie rozmawiają o tym problemie, bo spora część z nich swoje mniejsze niż przeciętne potrzeby seksualne tak właśnie postrzega zgodnie z wiedzą wyniesioną z domu, ze szkoły, z podwórka, z internetu. Obecnie oferowana alternatywa to albo związek z elementem pożycia intymnego albo los wiecznego samotnika. Nikt nawet nie próbuje rozmawiać o relacjach opartych na partnerstwie i uczuciach, które nie realizują się poprzez seks. Systemy terapeutyczne opracowane dla par również bazują na budowaniu urozmaiconego, emocjonującego życia erotycznego, gdyż według większości specjalistów związek bez tego aspektu nie ma prawa istnieć. Anna Niemczyk - aktywistka, psycholożka, badaczka, nauczycielka akademicka. Uczestniczka konferencji i paneli dyskusyjnych związanych z tematyką prezentowaną w książce. Autorka publikacji naukowych z dziedziny psychologii poznawczej, komunikacji społecznej, psychoedukacji, reportażu oraz publikacji i komentarzy prasowych z dziedziny mediów i reklamy.

Polecamy publikację autorstwa Anny Jaroszewskiej pt. Kultura szkoły Montessori w XXI wieku. Od teorii do praktyki w skali mikro w ramach serii wydawniczej "Drogowskazy (w) Edukacji". Nowa seria wydawnicza ma przywrócić nie tylko prawo do wolności (w) edukacji jako gwaranta i warunku sine qua non najwyższej jej jakości, bo powiązanej z poczuciem sprawstwa i odpowiedzialności oraz rzeczywistej partycypacji nauczycieli, uczniów i ich rodziców w tworzeniu lepszej edukacji. Lepszej, bo oznaczającej szkołę zorientowaną na rozwój uczniów, nauczycieli i rodziców jako wspólnoty, a nie na realizację wąsko pojmowanych interesów partii politycznych, kościołów, różnych organizacji społecznych czy globalnych podmiotów gospodarczych. Zawarte w tytule serii słowo "drogowskazy" jest metaforą oznaczania szlaków dla innej edukacji za pomocą słowa i obrazu, ich pogłębionych znaczeń, doznań i wyobrażeń, wskazujących możliwe kierunki rozwoju odszkolnionej edukacji. Szkołę można wymyślać na nowo, inaczej niż przewiduje to powszechnie obowiązująca w Polsce doktryna kształcenia i wychowywania uczniów w podejściu etatystycznym, skoszarowanym i systemowo ograniczającym mentalność kolejnych pokoleń. Edukacja musi być dobrem wspólnym, ponadpartyjnym, otwartym na różnice, a zarazem poddawanym oddolnej kontroli i wsparciu sił społecznych, zatroskanych o człowieka i głębię jego człowieczeństwa, a nie tylko wizję efektywnie zorganizowanego społeczeństwa. Tak jak napisy umieszczane przy drodze lub przy skrzyżowaniach, nierzadko na kamiennych drogowskazach, zapewniają możliwy kierunek wędrówki, a przy tym są odporne na wiatr, deszcz czy zmiany temperatur, tak też oferowane w tej serii drogowskazy uczonych i nauczycieli XXI wieku chronią zarówno tradycyjne, jak i innowacyjne rozwiązania edukacyjne. Drogowskazy te stawiane są na fundamentach prawdy, wolności, pasji poznawania i doznań z tym związanych - empatii i sympatii. Jako praktycy edukacji i badacze jej teorii zapraszamy na wędrówkę po najstarszych i najnowszych szlakach wychowania, kształcenia, uczenia się i samospełnienia.

Przedmiotem badań autorki uczyniły profesjonalizację rodzinnej pieczy zastępczej. W książce prezentują analizę teoretyczną opisywanego zjawiska oraz diagnozę wybranych jego obszarów. Monografia składa z dwóch części: pierwszej, będącej w znacznej mierze fragmentem niepublikowanej rozprawy doktorskiej N. Harewskiej (2021), oraz drugiej, w której G. Gajewska prezentuje analizę literatury naukowej oraz wyniki badań i działań własnych związanych z kształtowaniem profesjonalizacji i świadomości społecznej dotyczącej pieczy zastępczej w szkole wyższej. Są one rozwinięciem i próbą nowego ujęcia publikowanych wcześniej przez autorkę wątków (Gajewska, 2009b, 2020, 2021b). Autorki są pracownikami Instytutu Pedagogiki na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Praca logopedy nad dźwiękami mowy wymaga elementarnej wiedzy z różnych dyscyplin, która będzie dla niego stanowić bazę. Jednakże cel terapii nie z każdym pacjentem ukierunkowany jest na artykulację, tzn. na jej czystość zgodnie z normą ortofoniczną. Nie z każdym pacjentem możliwe jest wypracowanie idealnej, wzorcowej realizacji danej głoski. Niekiedy możliwe jest tylko usprawnienie fonacji i artykulacji głosek. Książka składa się z trzech części. Część pierwsza przedstawia wiadomości teoretyczne na temat dyslalii i metod pracy stosowanych przez różnych praktyków logopedów oraz przybliża przyczyny występowania zaburzeń artykulacji.

Unikatowy podręcznik przedstawiający po raz pierwszy w Polsce interdyscyplinarną, całościową analizę pomocy społecznej. Publikacja skierowana jest do studentów kierunków związanych z obszarami pomocowymi, szczególnie pracy socjalnej, polityki społecznej czy pedagogiki społecznej oraz do osób związanych z profesjami i zawodami pomocowymi (np. pracowników socjalnych), badaczy zajmujących się kwestiami społecznymi, dziennikarzy, samorządowców i wszystkich wrażliwych na problemy społeczne. Podręcznik prezentuje m.in.: genezę i rozwój pomocy drugiemu człowiekowi; unormowania prawne, organizację, funkcje i świadczenia w pomocy społecznej; działania pomocy społecznej w obszarze wsparcia rodzin, osób z niepełnosprawnościami, seniorów, osób z uzależnieniami czy w kryzysie bezdomności; beneficjentów i kadry pomocy społecznej; zarządzanie, diagnozowanie i międzynarodowy wymiar pomocy społecznej; najnowsze tendencje w tym obszarze polityki społecznej. Autorzy poszczególnych rozdziałów tworzą grono niemal czterdziestu polskich naukowców i praktyków pomocy społecznej z prawie wszystkich liczących się polskich ośrodków naukowych zajmujących się polityką społeczną.

Jakościowe metody badań społecznych ? podejście aplikacyjne to kompleksowy przewodnik po tym jak planować i prowadzić badania jakościowe w obszarze nauk społecznych, a także jak wyciągać z nich prawidłowe wnioski i przekładać je na praktyczne rozwiązania problemów społecznych. Autorka prowadzi Czytelnika przez wszystkie etapy procesu badawczego z zastosowaniem metod jakościowych, swój wywód ilustrując barwnymi przykładami z praktyki. Jakościowe metody badań nie są metodą ani lepszą, ani gorszą od badań ilościowych. Każda z nich służy innym celom, odpowiada na inne pytania badawcze, każda daje możliwość uzyskania innego typu informacji. Dlatego obie metody znakomicie się uzupełniają i dopiero wykorzystywane razem dają pełen obraz badanych przez nas zjawisk. Wynikami badań ilościowych możemy całkiem dobrze opisać człowieka, ale nie jesteśmy w stanie go w pełni zrozumieć ? to dają nam właśnie wyniki badań jakościowych. We współczesnym świecie zadaje się coraz więcej pytań dotyczących wpływu społecznego, czyli o to, jak zmienić różne zachowania ludzi: co zrobić, żeby ludzie jeździli bezpieczniej samochodami, nie stosowali przemocy w rodzinie, żyli w zdrowszy sposób, uprawiali więcej sportu, jedli wartościowe jedzenie, bardziej dbali o planetę czy pomagali słabszym lub biedniejszym. Są to typowe przykłady pytań, na które odpowiedzi poszukujemy w tzw. aplikacyjnych badaniach społecznych ? badaniach z pogranicza psychologii i socjologii odpowiadających na pytania o psychologiczną i społeczną naturę obserwowanych zjawisk. W naukowych badaniach psychologicznych podstawową metodą badawczą są eksperymenty, z których wnioskuje się o związkach przyczynowo-skutkowych. Badania eksperymentalne dobrze testują teorie naukowe, dają dosyć precyzyjną odpowiedź na temat zależności między kilkoma wyodrębnionymi zmiennymi, jednak zazwyczaj nie przystają do złożoności realnych problemów, których rozwiązania oczekujemy w aplikacyjnych badaniach społecznych. Jeżeli chcemy rozwiązać konkretny życiowy problem, np. pomóc organizacji społecznej w osiągnięciu jej celu, musimy sięgnąć po odmienne narzędzia badawcze, często pochodzące z tradycji badań socjologicznych i marketingowych, takie jak sondaże czy właśnie metody jakościowe.