Piechur późnorzymski 236-565

Od czasów Marka Antoniusza (I w. przed Chr.) rzymscy wodzowie zaczęli wykorzystywać orientalną opancerzoną konnicę do służby w armii obok legionów. Oddziały te, zarówno pochodzące z północnych stepów, jak i perskiego pogranicza, kontynuowały starożytną tradycję używania ciężkiej zbroi i długich włóczni walcząc w zwartej formacji, aby uzyskać maksymalny efekt siły uderzeniowej. Różniły się od konwencjonalnej rzymskiej lekkiej kawalerii i służyły na terenie całego Imperium, w tym także w Brytanii. Podczas wojen toczonych z Partami w III w. po Chr. ich znaczenie wzrosło, zarówno z uwagi na konieczność zwalczania konnicy wroga, jak i potrzeby utworzenia mobilnej rezerwy strategicznej. Ta pierwsza część zaplanowanego na dwa tomy opracowania poświęco...

Kto z ludzi interesujących się historią II wojny światowej nie zna nazwisk von Mansteina, Eberbacha, Hoepnera, Rommla, Haussera – dowódców niemieckich armii i korpusów pancernych? Kto nie kojarzy nazw pojazdów Panzer IV, Pantera, Tygrys, Sturmgegeschutz? O potędze niemieckiej broni pancernej decydowali ludzie i sprzęt pancerny, czołgi, działa samobieżne, transportery opancerzone. Rozkazy generałów wykonywali żołnierze, którzy na linii frontu używali na poziomie taktycznym broni pancernej, a ci byli często anonimowi. W książce przedstawiono życiorysy kilku z nich, pancerniaków, którzy wyróżniali się odwagą, instynktem i wiedzą na polu walki. Byli dowódcami na różnym szczeblu, ale to oni decydowali o skuteczności Panzerwaffe. Kto może lepiej przedstawić...

Dywizje pancerne stanowiły główną siłę uderzeniową Panzerwaffe, więc pierwszym celem generała Guderiana po 1 marca 1943 roku była ich unifikacja i konsolidacja. W książce zostały przedstawione sylwetki następujących bohaterów wojny pancernej: • Oberscharführer SS Ernst Barkmann • Porucznik Hans Bunzel • Major Hans-Detloff von Cossel • Generał wojsk pancernych Heinrich Eberbach • Major Gerhard Fischer • Pułkownik Hans Gradl • Generał pułkownik Hermann Hoth • Major Willy Jähde • Generał wojsk pancernych Werner Kempf • Generał major Willy Langkeit • Standartenführer Johannes Rudolf von Mühlenkamp • Generał wojsk pancernych Walther K. Nehring • Feldfebel Ludwig Neigl • Generał major Adalbert Schulz • Kapitan Wolfgang Wahl • Porucznik...

Renoma starożytnej rzymskiej machiny wojennej jest nierozerwalnie związana z jej najbardziej znaną klasą oficerów centurionami. Ich wygląd ewoluował na przestrzeni wieków, ale odwaga i przywództwo okazywane podczas bitwy zawsze były podstawowymi wymogami, które im stawiano. Jeśli któryś z nich miał szczęście i był dostatecznie ambitny, mógł awansować na kolejne stopnie w obrębie legionu osiągając prawdziwe wpływy i bogactwo, a przez to uzyskać wyższe stanowiska wojskowe i cywilne oraz wraz z rodziną wejść do wyższej klasy społecznej. Opierając się na szerokich badaniach źródłowych i archeologicznych, druga część poświęcona dziejom centurionów śledzi ścieżki ich karier i przedstawia ekwipunek, którym się posługiwali od czasów Augusta po upad...

Wojna osiemdziesięcioletnia rozpoczęła się od holenderskiej rebelii o ograniczonej skali, która miała na celu jedynie uzyskanie tolerancji religijnej ze strony hiszpańskich suwerenów, a zakończyła się niepodległą republiką uznaną za globalną potęgę. W fazie pomiędzy 1588 a 1610 rokiem geniusz Maurycego Orańskiego zbudował nową, starannie wyszkoloną armię pikinierów i strzelców, opartą na fundamentach taktyki starożytnego Rzymu, dając przykład reszcie Europy. Niniejsza książka opisuje i objaśnia ewolucję tej piechoty; została zilustrowana zdjęciami, sztychami z epoki, schematami taktycznymi i drobiazgowymi, kolorowymi planszami żołnierzy i ich chorągwi, z których niektóre nie były wcześniej publikowane.

Tragiczna epopeja narodu polskiego i litewskiego rozpoczęła się wraz z przegranymi wojnami z końca XVIII wieku. W czasie panowania królów z dynastii saskiej, Rosja i Prusy ciągle mieszkały się w sprawy wewnętrzne Rzeczpospolitej. W 1768 roku wybuchła w niej wojna domowa między prorosyjskim królem a szlachecką konfederacją barską, której członkowie walczyli z równouprawnieniem innowierców i wpływami Rosji. Ich porażka doprowadziła do I rozbioru w 1772 roku. Po tym wydarzeniu podjęto próby reform wojskowych, ale niedostatecznie wzmocniona armia nie była w stanie stawić czoła kolejnej rosyjskiej inwazji z 1792 roku. Po kolejnym rozbiorze, polski i amerykański bohater narodowy próbował walki z Prusami i Rosją, wzniecając insurekcję ogólnonarodową w kwietniu...

„Wszechstronna i przystępnie napisana książka historyczna”. – „British Museum Magazine” „Każdy, kto choć odrobinę interesuje się przeszłością, może mieć trudności z odłożeniem tej książki”. – Minerva „Naukowa, lecz przystępna”. – Dr Peter Jones Armia rzymska dzierżyła palmę pierwszeństwa przez ponad 1000 lat. Od Brytanii po Syrię i od Renu oraz Dunaju po Afrykę Północną znajdujemy liczne dowody działalności legionistów i żołnierzy wojsk pomocniczych. Po pokonaniu Antoniusza i Kleopatry w roku 30 przed Chrystusem August przekształcił wojska republikańskie w pierwszą całkowicie stałą armię, w której szeregi rekrutowano mężczyzn z całego rzymskiego świata. Około ćwierć miliona żołnierzy chroniło granice i pilnowało por...

Ta książka jest tłumaczeniem z rosyjskiego oryginału zamówionego przez wydawnictwo Osprey, autorstwa wybitnego radzieckiego i ukraińskiego archeologa dr. J. W. Czernienki, aktywnie uczestniczącego w wykopaliskach grobowców scytyjskich. Scytowie żyli we wczesnej epoce żelaza i zamieszkiwali północne obszary stepów Morza Czarnego. Chociaż okres scytyjski w historii Europy Wschodniej trwał niewiele ponad 400 lat, od VII do III wieku przed Chrystuem, to wpływ, jaki owi jeźdźcy wywarli na historię swoich czasów był tak duży, że tysiąc lat po tym, jak przestali istnieć jako suwerenny lud, ich rdzenne terytoria nadal były zwane Wielką Scytią.

Pierwotni Rzymianie byli jednym z wielu ludów, które w epoce żelaza zamieszkiwały centralną Italię. Od VIII do III wieku przed Chr. Rzymianie prowadzili ekspansję terytorialną. Konflikt z sąsiednimi plemionami doprowadził w końcu do otwartej wojny, przede wszystkim z Samnitami. Chociaż zawiązywano różnorakie sojusze, to nie można już było powstrzymać potęgi Rzymu. W niniejszym zeszycie zaprezentowano wyposażenie, broń i odzież ochronną wczesnych wojowników rzymskich od 753 roku przed Chr., czyli daty tradycyjnie przyjmowanej jako założenie Rzymu, do III wieku przed Chr., kiedy panowanie Rzymian w Italii nie podlegało już dyskusji. Znaleźć tu można również opis ewolucji sztuki wojennej, w tym wczesnej kawalerii, armii przedhoplickiej, hoplickiej oraz oparte...

Od ostatniej wielkiej wojny z Samnitami (298-290 przed Chr.), aż po apogeum potęgi republiki w I stuleciu przed Chr., o potędze Rzymu stanowiła siła jego legionów. Żołnierze, którzy w nich walczyli, czynili to z obowiązku względem państwa, a nie dlatego, że taki mieli zawód. To właśnie ta milicja podbiła Półwysep Apeniński, pokonała potężne monarchie hellenistyczne i zniszczyła kupieckie imperium Kartaginy. Pod koniec tego okresu cały basen Morza Śródziemnego znajdował się pod panowaniem Rzymu. Niektóre z krain były rządzone przez rzymskich urzędników, zaś resztę sprowadzono do roli państw klienckich. Niniejsza pozycja opisuje pochodzenie, szkolenie i rozwój ludzi, którzy kształtowali to wielkie imperium – legionistów Republiki Rzymskiej.

Gwardia Cesarska Napoleona była jedną z najsłynniejszych formacji wojskowych w dziejach. Nie ustępowała nikomu w pełnieniu funkcji ceremonialnych, lecz przede wszystkim wyróżniała się jako elitarna formacja bojowa armii. Chociaż rozrosła się, aby reprezentować znaczną część sił zbrojnych Francji, pozostała strażą przyboczną Napoleona i okazywano jej troskę i uwagę, która stawiała jej członków ponad resztą armii. W niniejszej książce Philip Haythornthwaite bada życie, organizację i przywileje jej członków, zwracając szczególną uwagę na to, jak ich doświadczenia różniły się od tych, które były udziałem regularnych francuskich oddziałów liniowych.

Popularne wyobrażenie żywione na temat rzymskiego legionu jest związane z tą najbardziej znaną rangą oficerską centurionatem, wyróżniającym się pod względem wizualnym poprzecznym grzebieniem na hełmie, zdobionymi nagolennikami chroniącymi nogi i rózgą z winnych pędów trzymaną w dłoni. To właśnie centurionowie szkolili i dyscyplinowali legionistów, brutalnie lecz skutecznie, zaś ich przymioty wojskowe i odwaga uformowały rdzeń rzymskiej machiny wojennej. Napisana na podstawie licznych źródeł archeologicznych i literackich, książka ta zawiera rozważania na temat ich obowiązków, karier i wyglądu w czasach poprzedzających rządy Augusta.

Między III a VI wiekiem doszło do załamania się kultury antycznej w basenie Morza Śródziemnego i powstania nowych organizmów państwowych w Europie Zachodniej na bazie germańskich społeczności wojowników. Niniejsza praca skupia się w całości na ludziach tworzących germańskie comitatus wodzów, którzy na gruzach Cesarstwa Zachodniorzymskiego założyli swoje królestwa. Mimo fragmentarycznego materiału źródłowego Simon MacDowall przedstawia dość przekonującą rekonstrukcję z wykorzystaniem prac rzymskich dziejopisarzy, germańskich zabytków archeologicznych oraz poezji anglosaskiej. Analiza społeczności, hierarchii, rynsztunku, wyglądu oraz szkolenia i taktyki pozwala na przedstawienie spójnego obrazu wojownika germańskiego w okresie tzw. Wędrówek ludów.

On 31 December AD 406, a group of German tribes crossed the Rhine, pierced the Roman defensive lines and began a rampage across Roman Gaul, sacking cities such as Metz, Arras and Strasbourg. Foremost amongst them were the Vandals and their search for a new homeland took them on the most remarkable odyssey. The Romans were unable to stop them and their closest allies, the Alans, marching the breadth of Gaul, crossing the Pyrenees and making themselves masters of Spain. However, this Kingdom of the Vandals and Alans soon came under intense pressure from Rome?s Visigothic allies. In 429, under their new king, Gaiseric, they crossed the straits of Gibraltar to North Africa. They quickly overran this rich Roman province and established a stable kingdom. Taking to the seas they soon dominated t...