Gałęziste

Bohaterami dzieła jest para studentów Tomek i Karolina, którzy decydują się na wyjazd na Suwalszczyznę, aby tam zwiedzać lokalne zabytki, podziwiać krajobrazy i zastanowić się nad ich wspólną przyszłością. Związek ten przeżywa od pewnego czasu kryzys, którego powodem jest zachowywanie czystości przedmałżeńskiej przez Karolinę i jej matkowanie w stosunku do swego chłopaka. Już w trakcie podróży z Warszawy do Suwałk Tomek dostaje ataku cukrzycowego, co niemal doprowadza do wypadku samochodowego. Niedługo potem okazuje się, że wynajęta przez parę kwatera jest zamknięta, gdyż właściciele wyjechali zapominając o swych gościach. Ostatecznie „po znajomości” trafiają do miejscowości Białodęby – maleńkiej wsi położonej w głębi ogromnego lasu, który widzi, słyszy i nienawidzi - gdzie czeka ich prawdziwy koszmar…

Książka „Gałęziste” w wielu aspektach zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Już na pierwszy rzut oka na wyróżnienie zasługuje przepiękna okładka (autorstwa Dawida Boldysa) dająca jednoznacznie do zrozumienia, że mamy do czynienia z powieścią grozy. Również ilustracje (autorstwa Michała Loranca) znajdujące się w jej wnętrzu przykuwają wzrok i stanowią istną ucztę wyobraźni. Osobiście najbardziej przyciągnął moją uwagę opis i rola lasu w opowieści. Przepadam za spacerowaniem po lesie, zbieraniem grzybów, nigdy nie miałem problemów z orientacją w takim miejscu, jednak czytając historię Karoliny, Tomka i Anny nabrałem nieco większego szacunku do tego rodzaju miejsc. Niewątpliwie każdy z czytających zwróci uwagę na fakt, iż Artur Urbanowicz zarezerwował w swym dziele sporo miejsca na opisy przyrody, zabytków oraz kuchni regionalnej. Tego rodzaju lokalny patriotyzm zasługuje na wyróżnienie.

Książką byłam zainteresowana jeszcze zanim pojawił się pomysł na jej wznowienie przez wydawnictwo Vesper. Ale ogromnie się cieszę, że poznałam tę historię w przepięknej i klimatycznej oprawie właśnie tego wydawnictwa, bo pogłębia tylko strach i niepokój doskonale współgrając z treścią książki. Vesper szacun za doskonałą pracę i przerażające ilustracje.

Oprócz uczty dla oczu w powieści znajdziemy też złożoną i mocno rozbudowaną historię, która mrozi krew żyłach i trzyma w napięciu do samego końca.

Z pozoru zwykła wycieczka pary na Suwalszczyznę, która miała zbliżyć ich do siebie, przeradza się w koszmar.

Tomek i Karolina to dość nietypowa para. On jest ateistą i uważa wierzących za osoby zacofane, ona zagorzała katoliczka. Czy taki związek ma szansę przetrwać? Trudno powiedzieć co ich połączyło, bo poglądy na życie mają zupełnie inne i jest to często powód nieporozumień między nimi. W ich przypadku stwierdzenie, że przeciwieństwa się przyciągają staje się prawdziwe.

Mimo, że z punktu widzenia podejścia do wiary bliżej mi do Tomka, to już jego przekonania by uświadamiać chrześcijan, że są w błędzie zdecydowanie nie leży w moich zamiarach. Uważam, że każdy ma prawo wierzyć w co chce, dopóki nie szkodzi tym innym. Nie lubię jednak, gdy założenia chrześcijan mają stanowić o moim ciele czy podejmowanych decyzjach.

U Tomasza denerwujące jest również beztroskie podejście do swojego zdrowia, impulsywność i kwestia wierności swojej partnerce. W tym również się z nim nie zgadzam.

Karolinę za to polubiłam o wiele bardziej. Stara się dbać o potrzeby swoje i Tomka, martwiąc się o niego i pilnując by regularnie mierzył sobie poziom cukru we krwi. Jest osobą z zasadami i nie dba o to, co inni o niej pomyślą. Pomysł na wyjazd wyszedł właśnie od niej i miał na celu uratować ich relację. Jednak okaże się, że to będzie ogromnie trudne wyzwanie.

Autor zabiera nas na wycieczkę po Suwalszczyźnie. Razem z parą zwiedzamy ciekawe i urokliwe miejsca takie jak: wiadukty kolejowe w Stańczykach, Suwalski Park Narodowy oraz jezioro Hańcza, klasztor Kamedułów na Wigrach oraz przechadzamy się po Suwałkach. Poznajemy nawet jezioro Gałęziste, od którego wzięła się nazwa powieści.

W powieści czuje się niesamowity klimat grozy. Mroczny las, mała wioska, o której nikt nie słyszał, dziwni mieszkańcy wsi Białodęby, i to towarzyszące przez cały czas uczucie obserwowania. Szelest liści oraz każdy trzask gałązki w lesie budził we mnie strach i przerażenie. Wykorzystanie również postaci z mitologii słowiańskiej nadaje historii kolejnego wymiaru. Prawda jest taka, że można tę historię odbierać na różne sposoby i tłumaczyć wedle własnych upodobań. Autor dał nam kilka możliwości wyjaśnienia całej historii, ale to w którą uwierzymy to nasza decyzja. Ogromnie podobało mi się, że na wszystkie pytania i wątpliwości znalazłam odpowiedzi. A poczucie osamotnienia bohaterów i skazania ich tylko na siebie, pogłębiała atmosferę horroru.

I to zakończenie, które wprowadza zamęt w głowie i pytanie: ale jak?

Ja nie mam do tej powieści żadnych zastrzeżeń! Moim zdaniem to powieść genialna! I na pewno najlepsza jaką do tej pory czytałam! Fanom horrorów i thrillerów gorąco polecam.

Co się czai w lesie...?

Im dalej w las - tym więcej drzew. Tak mówi przysłowie. Jednakże przysłowie nie bierze pod uwagę tego, co jest wprawdzie oczywiste, ale często umyka: w lesie bywa strasznie... W lesie łatwo zabłądzić... W lesie może coś na człowieka czyhać... Polować... I niekoniecznie musi być to dziki zwierz. Może to być coś znacznie gorszego i może się okazać, że z tym "CZYMŚ" szalenie trudno jest walczyć. A co dopiero... wygrać... Przed nami "Gałęziste" - znakomity przykład (i dowód!) na to, że rodzima literatura grozy ma się dobrze i to pomimo faktu, że nie jest o niej jakoś specjalnie głośno. Głośno jednak być powinno. I to nie tylko o rodzimych powieściach z tego gatunku, ale także o jednym autorze - ów pan zwie się Artur Urbanowicz.

Przyznam szczerze, że podchodziłem do tej lektury z pewną dozą optymizmu i rezerwy zarazem,a optymizm był bardzo ostrożny. Horror (tudzież literatura grozy) w polskim wydaniu nie jest czymś, co gości na co dzień w najpopularniejszych wydawniczych mediach i/lub rozreklamowanych wydarzeniach, nawet przy okazji książkowych premier. Z jakością książek tego gatunku także bywa(ło) nad Wisłą różnie... Stąd optymizm co prawda był, ale ostrożny. No cóż... okazało się, że (w tym przynajmniej wypadku) niepotrzebnie :) "Gałęziste" ma co prawda kilka mankamentów, ale jako zwarta, spójna historia robi wrażenie i spełnia swoje zadanie: STRASZY! Końcowy clifhanger z kolei jest w stanie wbić w fotel, a to tylko podbija wartość całej książki - i to wybitnie in plus!

Rzecz dotyczy z pozoru niewinnej wycieczki warszawskiej pary na Suwalszczyznę. Ot - urlop na łonie przyrody. A i w celu naprawy tego i owego w związku dwojga ludzi, Tomek i Karolina przeżywają bowiem coś na kształt kryzysu. Jeśli przypatrzeć się przyczynom - w sumie nic dziwnego... Oboje młodzi, nabuzowani młodzieńczą energią... STOP! To opis Tomka - młodego chłopaka, który lubi się (za)bawić i (co tu kryć) ma swoje potrzeby... ;) Karolina jednak, jako praktykująca katoliczka, jest chwilami wybitnie ortodoksyjna ("siebie dam po ślubie"...). Dzielą ich też kwestie wyżej wspomnianej wiary, Tomek bowiem jest zdeklarowanym ateistą. Jak widać - łatwo nie jest... Wspólny urlop z dala od zgiełku wielkiego miasta ma pomóc obojgu naprawić to i owo.

Na miejscu okazuje się, że rezerwacja domku z przyczyn (z pozoru) niezależnych od wynajmujących nie jest możliwa. Gospodarze kierują młodych w ostatniej chwili, poniekąd zastępczo, do zaprzyjaźnionych ludzi w innej wiosce. W nowym miejscu Tomek i Karolina poznają nowych gospodarzy: ponętną Natalię (która wpada w oko Tomkowi) i jej stetryczałą babcię. Babcia wybitnie odstrasza... I w tym miejscu pojawia się pierwszy zgrzyt i lampka ostrzegawcza: gospodarze mają w domu nieboszczyka! Dziadek Natalii zmarł i jeszcze nie został pochowany. Jego doczesne szczątki wciąż znajdują się w domu... Dlaczego zatem rodzina Prusów zgodziła się przyjąć młodych pod swój dach - czy to nie dziwne?...

Od tego momentu Artur Urbanowicz stopniowo zagęszcza ("zagałęzia" ;) ) atmosferę, która staje się zauważalnie pełna wyczuwalnego napięcia. Zarówno Tomek jak i Karolina zaczynają mieć dziwne wizje, sny... Droga w lesie podczas ich samochodowych wypadów raz prowadzi ich prosto, raz jak gdyby znika... Las zdaje się ich otaczać, napierać na nich, a z każdym kolejnym dniem jest coraz gorzej. Zarówno Karolinę jak i Tomka (który wobec wdzięków Natalii nie pozostaje obojętny) prześladuje obraz mrocznej postaci, która po otwarciu oczu ma w ich miejscu żółte, ZŁE gadzie ślepia... Co się dzieje? I czy ma to wszystko jakiś związek z odstraszającym cmentarzyskiem Jaćwingów leżącym nieopodal wioski w której goszczą Tomek i Karolina?

MAM W TYM MIEJSCU NIE LADA ZAGWOZDKĘ... Aż rwę się do spoilerowania, a jednocześnie nie o spoiler mi w tej recenzji chodzi. A bez jakiegoś małego spoilera trudno będzie uchwycić sedno tej opowieści... Cóż - spróbujmy!

Sednem "Gałęzistego" jest odwieczny strach wzbudzany przez las, dzicz i wszystko to, czego jako ucywilizowany gatunek boimy się we wszelkiego rodzaju głuszy (zwłaszcza po ciemku). Artur Urbanowicz znalazł sposób na to, ażeby ten strach uwypuklić i nadać mu formę namacalnej grozy, którą po mistrzowsku powiązano z tępionymi przez Krzyżaków ludami i... z pogańską mitologią :) Co do owego tępionego krzyżackim mieczem ludu zdradzę, że chodzi o pogańskich Jaćwingów - okazuje się, że mają się całkiem dobrze i - choć ostrożnie oraz po cichu - wciąż praktykują swą wiarę i obrzędy. Co do mitologii z kolei... nie powiem nic więcej :) Zdradzenie czegokolwiek więcej w tej materii byłoby spoilerem zbyt wielkim. Sami spróbujcie zgadnąć ;) A nuż powiążecie jedno z drugim i zgadniecie w czym rzecz? :)

Artur Urbanowicz bardzo fajnie prowadzi narrację książki i jest w stanie bardzo dobrze uśpić czujność czytelnika. W momencie w którym nie spodziewamy się niczego złego - BACH! O to między innymi w tego rodzaju literaturze chodzi :) Wielkie brawa za osiągnięty efekt! Las i na pół dzikie okolice też robią swoje; głusza = zagrożenie i bardzo dobrze wysunięto w "Gałęzistym" ten pierwotny lęk na pierwszy plan. Jest się momentami czego bać!

Cała książka przypominała mi trochę (z racji leśnych możliwości zabłądzenia) "Dziewczynę, która kochała Toma Gordona" Stephena Kinga. Możecie traktować to jako zawoalowany spoiler - nie musicie; ja nic nie sugeruję ;) Wskazuję tylko na pewne podobieństwa jeśli chodzi o powieściowy klimat. Skoro przy tym jesteśmy, to zastanawiam się na ile Artur Urbanowicz inspirował się Kingiem i jego w/w książką jeśli chodzi o klimat i styl prowadzenia narracji... Ciekawe pytanie. Ja (być może trafnie) inspirację dostrzegam.

Minusy... Niestety - są. Na szczęście nie jest ich wiele. Główny i naczelny z nich to do bólu chwilami irytujące dialogi pomiędzy Tomkiem i Karoliną. Naprawdę? Musiały być chwilami tak płytkie, błahe, a przez to irytujące?... Niestety, to mi się w książce nie podobało. Podchodzę jednak do tej kwestii dość (jak na siebie) łagodnie, bo jestem w stanie dostrzec, że w pewnych momentach ta błahość i wzbudzana u czytelnika przy czytaniu dialogów w/w dwójki irytacja była celowa, a prowadzić miała do uśpienia czujności przed tym, co za chwilę w książce nastąpi. Tak więc... ok; minus jest, ale w tabeli plusów i minusów jest on do wybaczenia. Z innych mankamentach do wymienienia są jeszcze nieścisłości fabularne, ale autor sam się z nimi rozprawia i sam się w nich w posłowiu tłumaczy. I to jest uczciwe, bardzo fajne podejście do czytelnika. Dzięki za to :)

Na uwagę zasługuje w "Gałęzistym" znakomita znajomość topografii i geografii Suwalszczyzny. Sam owych rejonów co prawda nie znam, ale na pierwszy rzut oka książkowe opisy są spójne, szczegółowe, a przez to wiarygodne - a jeśli pogrzebie się trochę w sieci (to dla znudzonych ;) ), to okazuje się, że autor odwalił kawał dobrej roboty jeśli chodzi o realizm osadzenia fabuły w rzeczywistych lokacjach. Brawo!

"Gałęziste" - podsumowując WIELKIE, WIELKIE BRAWA ZA TĘ KSIĄŻKĘ DLA ARTURA URBANOWICZA! Nie spotkałem się w rodzimej literaturze z tak dobrym połączeniem grozy, horroru, mitologii słowiańskiej, pogańskich i (rzekomo) wymarłych ludów z realizmem odniesionym do rzeczywiście istniejących zakątków Polski oraz z pierwotnym lękiem jaki budzą w człowieku nieujarzmione i dzikie leśne ostępy. Ta lektura na długo zapadnie mi w pamięć. Wielkie dzięki dla autora za ten książkowy dowód na to, że rodzima literatura grozy ma coś do powiedzenia szerszemu odbiorcy :)

https://cosnapolce.blogspot.com/2020/01/gaeziste-artur-urbanowicz.html

Każdy kto szuka niebanalnej, klimatycznej i straszącej historii, powinien sięgnąć po Gałęziste. Pewno niektórzy mogą kojarzyć pierwszą wersję tej powieści, jednak ja nie mogę się wypowiedzieć na temat porównań. Mogę jednak stwierdzić, że cieszę się ze wznowienia, bo pewno w innej sytuacji nie skusiłabym się na przeczytanie tej książki.

Autor świetnie poradził sobie ze zbudowaniem świata pełnego grozy, słowiańskich demonów i wierzeń. Akcja z początku rozwija się powoli, z rozmysłem wchodzimy w dalsze niuanse, żeby z każdą stroną coraz mocniej wpaść w sidła tej powieści. Im dalej tym lepiej, akcja goni akcję, a końcówka to totalne zaskoczenie i zwieńczenie powieści.

Świetnie, że wydanie współgra z treścią. Bo o ile nie ocenia się książki po okładce, tak tym razem możemy śmiało pominąć to stwierdzenie. Okładka przyciąga grafiką, zatrzymuje wykonaniem. Książka w twardej oprawie, z klimatyczną wklejką, zakładką i ilustracjami to już znak jakości wydawnictwa Vesper.

Karolina i Tomek wybierają się na urlop na Suwalszczyznę. Wyjazd ten ma być próbą ratowania ich związku, ponieważ ostatnio oddalili się od siebie. Od samego początku napotykają na swej drodze przeciwności, lecz mimo to kontynuują podróż. Po dotarciu na miejsce od razu postanawiają zwiedzić okolicę. Nie wiedzą jednak, że każdy ich krok jest obserwowany, a otaczający ich las i ciemność pragną pochłonąć ich na zawsze.

Ta książka nie budziła we mnie strachu, lecz niech to Was absolutnie nie zniechęca! Jest w tej historii tak niesamowity klimat, że przez cały czas czułam jakbym była tam w środku, w książce, razem z bohaterami. Oczami wyobraźni widziałam te lasy, jezioro i tego demona. Autor stworzył fabułę niebanalną, pełną tajemnic i zagadek, trzymającą w napięciu do ostatniej strony. Szeroko opisane malownicze miejsca Suwalszczyzny jak również miejscowe wierzenia, dodały tej opowieści nutkę magii. Postaci są doskonale wykreowane, mocne, wyraziste i co zaskakujące są swoimi przeciwieństwami. Dużą rolę odgrywają tutaj również ich poglądy i to, w co wierzą. Ma to ogromny wpływ na ich dalsze losy. Artur Urbanowicz wodzi za nos, zmusza do nieustannego analizowania i prób odgadnięcia zakończenia. Jednak to zakończenie jest nieprzewidywalne. Nie ukrywam, że byłam w totalnym szoku kiedy dotarłam do końca. Nurtujące jest też jedno pytanie. Czy wszystko co wydarzyło się w tej książce, wydarzyło się naprawdę czy tylko w głowach bohaterów? Dopełnieniem wszystkiego są mroczne ilustracje, które zostały dodane do nowego wydania. Już sama okładka przyciąga wzrok i intryguje (Wydawnictwo Vesper, zrobiliście dobrą robotę. Brawo!). Nie da się w kilku zdaniach przekazać atmosfery panującej w tej książce. Krótko mówiąc, musicie przekonać się o tym na własnej skórze. Gwarantuję, że po przeczytaniu tej historii, wchodząc do lasu będziecie się zastanawiać czy jeszcze w ogóle z niego wyjdziecie! :)

Gałęziste jest drugą książką autorstwa Artura Urbanowicza, którą miałem okazję czytać. Pierwszą był Inkub, który od samego początku mnie oczarował i zachwycił opisywanymi realiami oraz historią. W przypadku powieści Gałęziste sytuacja przedstawia się troszkę inaczej. Nie czytałem pierwszego wydania książki, więc trudno mi ocenić skalę zmian, ale pomimo przeredagowania nie wszystkie błędy zostały wyeliminowane. Przede wszystkim pierwsza połowa książki jest w zasadzie powieścią obyczajową o parze, która ma problemy i wyjeżdża na krótkie wakacje, żeby się do siebie zbliżyć. Przy okazji mamy okazję poznać okolice Suwałk i najważniejsze rzeczy warte do zobaczenia. Było to miłe uatrakcyjnienie lektury, które spowodowało, że chcę odwiedzić tamte rejony, ale można to było wszystko zdecydowanie skrócić i pokazać najważniejsze kwestie ważne dla fabuły. Zdaję sobie jednak sprawę, że autor najpewniej nie chciał aż tak bardzo zmieniać tej historii, zwłaszcza że dużo osób zna pierwszą wersję tej książki.

Stosunkowo szybko pojawiają się jakieś pierwsze dziwne i niewytłumaczalne rzeczy, które jednak zaczynają odgrywać znaczącą rolę dopiero po około dwustu stronach. Wówczas historia zdecydowanie nabiera tempa, robi się ciekawsza, a my wraz z bohaterami mamy okazję lepiej poznać ludowe podania i historię tamtego rejonu. Jestem pod wrażeniem tego, jak autor w interesujący sposób, na podstawie owych podań i historii, stworzył niezwykle intrygującą powieść grozy, od której pod koniec trudno było mi się oderwać. A wyjaśnienie co dokładnie dzieje się w Białodębach, co kryje się w lesie i jakie tajemnice skrywają mieszkańcy, bardzo przypadło mi do gustu. Do tego mamy znów bardzo dobrze nakreślony mroczny klimat małej miejscowości w samym środku lasu, w której nie ma zasięgu, a wszyscy mieszkańcy każdego znają.

W książce poznajemy losy trójki postaci, ale w zasadzie najważniejsza jest historia Karoliny i Tomka. Są oni bohaterami, którzy niczym szczególnym się nie wyróżniają, a jako para mają typowe problemy. Ona jest niską i drobnej budowy kobietą oraz praktykującą katoliczką, dla której temat wiary to poważna sprawa. Tymczasem Tomek jest wysoki, dobrze zbudowany, ale w nic nie wierzy, jest ateistą i nie stroni od żartów z wiary. Niekiedy ich dialogi są dość sztywne lub zwyczajnie dziwnie brzmią, ale na szczęście nie jest to dość częste. Karolina i Tomek to dwójka skrajnie różnych postaci, którzy do siebie nie pasują. Może się to wydawać pozbawione sensu, ale w rzeczywistości autor dokładnie wszystko zaplanował i warto dotrzeć do końca książki, żeby się przekonać dlaczego te różnice między nimi są tak ważne, szczególnie w kwestii wiary.

Gałęziste pierwotnie było wydane w 2015 roku, a za sprawą wydawnictwa Vesper w listopadzie ponownie zawita na półki w księgarniach, ale tym razem w odświeżonej formie. Autor ciekawie wykorzystuje w książce historie i podania z terenów Suwalszczyzny w celu stworzenia interesującej powieści grozy, która trzyma w napięciu do samego końca.

hrosskar.blogspot.com

Dwójka zakochanych w sobie ludzi wybiera się na małe "wakacje" przed świętami Wielkanocnymi. Wszystko to po to, by spędzić razem czas. Ich głównym celem jest przepiękna i tajemnicza Suwalszczyzna. Po przyjeździe na miejsce powstają pewne problemy. Zmuszeni są zmienić miejsce zakwaterowania, przez co muszą udać się do Białodębów.

Miasteczko to jest inne.

Już na dzień dobry coś niepokoi dziewczynę.

Dziwna postać biegnąca nieopodal nich wzdłuż lasu, dziwni ludzie pracujący na polach.

Wydawałoby się, że to nieograniczona ludzka wyobraźnia.

Jednak dom, w którym mieli nocować jest bardziej tajemniczy niż myśleli. Panująca w nim ciemność jest przerażająca inna, obca, pochłaniająca i złowroga.

Białodęby same w sobie są bardzo nadprzyrodzonym miejscem z przyprawiającym o ciarki jeziorem Gałęzistym. Działy się tam niepojęte rzeczy, miały miejsce przeróżne egzekucje i niewyjaśnione zaginięcia.

Życie głównym bohaterów zmieni się diametralnie, o całe 180* w koszmarne i nie do zniesienia, w którym błagać będą o śmierć.

Co takiego kryją Białodęby?

Jaką tajemnicę niesie za sobą jezioro Gałęziste?

Czy ich przygoda zakończy się szczęśliwie?

Wow! Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki! Jest to pierwsza powieść grozy, którą odważyłam się czytać. Jestem z tego powodu bardzo podekscytowana i zszokowana, ponieważ książka wywarła na mnie multum emocji! Jako, że jestem bardzo strachliwą osobą, były momenty, że po prostu musiałam rozejrzeć się po pokoju by upewnić się, czy faktycznie jestem tam sama ;D, i za to bardzo dziękuję autorowi, bo nigdy, ale to nigdy nie czułam takiego dreszczyku emocji.

Kiedy zagłębicie się w postacie i tajemnice jeziora Gałęzistego i samych Białodębów, nie będzie wam łatwo oderwać się od tej książki. Historia jest naprawdę świetna! Z chęcią rozwinęłabym swoją "wypowiedź" o większe szczegóły, by móc w pełni oddać zachwyt nad tą pozycją, ale nie chcę Wam spojlerować! Jedyne co mogę, to zachęcić was do tego tytułu! I bardzo gorąco was zachęcam i polecam wam tę książkę! Bardzo dziękuję wydawnictwu za możliwość zrecenzowania tak świetnej książki!

Prapremiera książki będzie miała miejsce podczas Międzynarodowych Targów Książki w Krakowie.