Dziedzic i nowe imperium

Dziedzic i Nowe Imperium jest powieścią przygodową napisaną przez początkującego autora Wojciecha Goska. Opowiada o młodym księciu, który aby udowodnić, że jest godnym następcą swojego ojca, władcy królestwa Tariangoltów, wyrusza na tajną misję. Dowodząc liczną flotą, dobija do brzegów świeżo odkrytego lądu, zwanego Nową Ziemią. Odkrywa tam wielkie skarby i piękne kobiety. W książce można znaleźć również inne, równie interesujące wątki, takie jak działania polityczne króla Harolda, układy pomiędzy dynastiami Kolumbów i Saladynów, a także tajemnicze bractwo skrytobójców, które pojawia się w pełnym napięcia momencie. Wszystko to powiązane jest w ciekawy sposób z zachłannością i możliwościami jakie może przynieść odkrycie nowego, zasobnego lądu.

Szeroko rozwinięta została sfera polityczna. Dokładnie przeanalizowano mechanizmy następujące po zdobyciu ziemi niczyjej, na której zamieszkuje pozornie mniej rozwinięta cywilizacja. Układy i negocjacje zostały szeroko wyeksponowane, niestety na koszt samego odkrywania lądu, jego roślinności, fauny i tajemnic. Poznajemy za to inne aspekty kontynentu, takie jak ciekawa architektura, przypominająca mityczne miasta Ameryki Łacińskiej.

Stary kontynent jest odpowiednikiem średniowiecznej Europy, której realia są dobrze znane autorowi. Uczty i polowania są świetnie opisane i sprawiają bardzo przekonywujące wrażenie.

Autor nie uniknął jednak błędów takich jak wtrącanie słów charakterystycznych dla obecnych czasów do powieści usytuowanej w średniowieczu i czasem zbyt potoczny szyk zdania w opisach. Zachwiania w stylu nie rażą aż tak, dzięki ciekawym postaciom i wciągającej akcji, a spowodowane zapewne są niedoświadczeniem autora, które w miarę pisania następnych tomów przeminie.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Choć autor jest młody, można dostrzec jak jego zaangażowanie i talent odbija się na kartach powieści. Historia poprowadzona jest wiarygodnie i bez zbędnego patosu. Liczne elementy komiczne i naturalność dialogów ułatwiają utożsamienie się z postaciami. Autor wybrał znany schemat opowieści, który jest przejrzysty i nie udziwniony. Książka jest lekka i nadaje się idealnie dla nastoletniego czytelnika.

Książkę bardzo dobrze się czyta. Akcja jest wartka, ale przejrzysta, a niektóre sytuacje potrafią zaskoczyć. Jest to książka fantasy i trochę brakowało mi w niej smoków, ale mam nadzieję, że w kolejnym tomie już się pojawią. No i już się nie mogę doczekać, kiedy będę mogła przeczytać o dalszych losach młodego Jaspera i pozostałych bohaterów książki.