Głód zabijania

“Głód zabijania” Alice Blanchard to pierwsza książka tej autorki, którą miałyśmy przyjemność czytać. Książka (jak dla nas) zawiera niekiedy zbyt długie opisy otaczających główną bohaterkę rzeczy, np. opisywaniu co znajduje się na biurku przez pół strony albo co znajduje się na ścianie, mimo to książka jest bardzo, bardzo wciągająca.

Historia młodej psychoterapeutki Kate Wolfe wciąga czytelnika już od pierwszych stron. Zdolna, młoda, pnąca się w górę kobieta, doceniana w swoim środowisku zawodowym Kate przeżywa traumę, gdy jej życie zdaje się być już niemal idealne. Podczas urlopu dostaję telefon, jej pacjentka Nikki McCormack popełniła samobójstwo. Pani psycholog bardzo silnie reaguje na tą wiadomość, myślała, że Nikki wychodzi już na prostą ze swoją chorobą, obwinia się, że to przez, że wyjechał na urlop nastolatka się zabiła. Ten cios sprawia, że w Kate odżywają emocje, które towarzyszyły jej w okresie, gdy zamordowano jej siostry. Podczas rutynowego śledztwa Kate łączy niektóre wątki i ma wrażenie, że jej pacjenta nie popełniła samobójstwa.

Czy ktoś jej w tym pomógł?...

Co ma wspólnego z tym okrutne zabójstwo jej siostry?...

Co łączy te dwa wydarzenia?...

Książka godna uwagi, wciąga czytelnika w swoją historię. Historia nietuzinkowa i wyjątkowa.

„16 lat temu, Savannah, młodsza siostra Kate Wolfe, została brutalnie zamordowana. Zmuszona do życia z permanentnymi wyrzutami sumienia, po tym jak przez swoje samolubstwo straciła młodszą siostrę, Kate czuła lekką ulgę na myśl, że człowiek odpowiedzialny za ten czyn czeka na wykonanie wyroku śmieci. Ale kiedy spotyka emerytowanego policjanta, który jest przekonany, że jej siostra była tylko jedną z wielu ofiar seryjnego mordercy, Kate musi się zmierzyć z myślą, że morderca Savannah uniknął kary i znajduje się na wolności.

Odkopując niepokojące rodzinne sekrety w poszukiwaniu prawdy, Kate zaczyna być pewna, że odkryła zdeprawowany umysł kryjący się za tymi śmierciami. Ale pochłonięta polowaniem na zabójcę nie wie, że zabójca właśnie zastawia sidła na nią…”

„Głód zabijania” to bardzo dobry thriller, którego fabuła wciąga już od pierwszej strony. I choć może ktoś się przyczepi się do tego, że na początku jest mało mrocznie, mało intrygująco, jednak dla mnie nie miało to żadnego znaczenia, gdyż od razu wsiąkłam w fabułę i niczym niemy bohater oglądałam wszystko z boku. Ogromnym plusem tej książki jest jej nieprzewidywalność i wiele nieoczekiwanych zwrotów akcji. Autorka do samego końca wodzi za nos i rzuca strzępki informacji, które i tak nie ułatwiają wpadnięcia na odpowiedni trop i trudno odgadnąć kto stoi za wszystkimi mordercami. Uwierzcie, że ja pod koniec podejrzewałam już wszystkich, nawet chłopaka głównej bohaterki, który raczej nie miałby możliwości, by przed laty zabić jej siostrę. Naprawdę jestem pod wrażeniem tej książki, bo niełatwo zrobić mi wodę z mózgu, a autorce bez żadnego problemu się to udało.

Bardzo spodobała się mi postać głównej bohaterki, która mimo traumatycznych przeżyć z przeszłości nie była słabą i delikatną kobietą. Ona twardo stąpała po ziemi i nawet postanowiła kolejny raz zmierzyć się z przeszłością, co doprowadziło do tego, że wplątała się w chorą grę z prawdziwym zabójcą siostry. Drugoplanowi bohaterowie również zasługują na uwagę, bo ich postacie mieszają, plączą, zbijają z tropu i wnoszą wiele do całej opowieści.

Styl, jakim została napisana książka lekki, prosty i przyjemny w odbiorze, dzięki temu książkę czyta się w ekspresowym tempie. Dla mnie to dobry thriller, który może nie trzyma cały czas w napięciu, ale autorowi do tego stopnia udało się mnie zaciekawić i zainteresować, że nie będę się tego czepiać. Myślę, że najwięcej emocji i napięcia pojawia się pod koniec książki, kiedy główna bohaterka dowiaduje się, kim jest morderca i musi walczyć o własne życie. Wtedy akcja nabiera tempa i zapartym tchem czeka się na finał. Czy Kate przeżyje? Czy mordercę dosięgnie ręka sprawiedliwości? Tego musicie dowiedzieć się sami.

"Głód zabijania" to powieść, która przydanie do gustu niejednemu fanowi gatunku. Według mnie to dobry thriller, przy którym świetnie spędziłam czas.

Polecam!

„Głód zabijania” to kolejna już książka w dorobku Alice Blanchard. Kolejny thriller psychologiczny. Niestety dla mnie to było pierwsze spotkanie. Wierzę jednak, że nie ostatnie, bo czas spędziłam niezwykle przyjemnie, jeśli można tak skomentować czas spędzony przy książce o morderstwach dzieci. Wiem, że nie brzmi to dobrze, ale mam nadzieję, że zrozumiecie o co mi chodzi. Gdy siadałam do tej pozycji z jednej strony liczyłam na ciekawą powieść z dramatem w tle, a z drugiej bałam się rozczarowania, które ostatnimi czasy często gościło po odłożeniu książki z wydawnictwa Harper. Miałam wrażenie, że opisy z okładek zapowiadają coś niesamowitego, a w ostatecznym rozrachunku dostawałam szmelc. Jak było z książką Alice?

Kate Wolf jest dziś doskonałym psychiatrą dziecięcym. Świetnie sobie radzi, zadowolona jest ze swej pracy i spełnia się zawodowo. Niestety ma za sobą traumatyczne przeżycia, z którymi nie do końca się pogodziła. Szesnaście lat temu jej młodsza siostra została brutalnie zamordowana. Kate czuje się winna, gdyż tego dnia w lesie zostawiła ją samą, by móc spotkać się ze swoim chłopakiem. Choć dziś wydawałoby się, że kobieta radzi sobie wyjątkowo dobrze, że strach i poczucie winy cały czas czają się gdzieś za rogiem. Mało tego jedna z jej pacjentek popełnia samobójstwo co powoduje, że lekarka zaczyna wątpić w swoje umiejętności. Na dniach ma dojść do wykonania kary śmierci na winnym zabójstwa Savannah. Jednak do Wolf zgłasza się emerytowany policjant, który jest przekonany, że nastolatka była jedną z wielu ofiar seryjnego mordercy. Zasiane w sercu i umyśle Kate niepewność oraz wiedza, że prawdziwy zbrodniarz chodzi po ulicach miasta powodują, że kobieta zaczyna drążyć głębiej. Zajęta szukaniem prawdopodobnie mordercy, próbuje zapobiec wykonaniu kary śmierci, zajmuje się nową pacjentką, zmaga się z powrotem traumy i przede wszystkim musi walczyć z oskarżeniem zaniedbania obowiązków wobec pacjentki, która się zabiła. Wszystko to razem powoduje, że kobieta jest permanentnie zmęczona, pojawiają się u niej omamy, a jej partner zaczyna podejrzewać, że Kate jednak nie do końca uporała się z wydarzeniami sprzed lat.

Kobieta pewna, że odkopując rodzinną sprawę znajdzie prawdziwego mordercę winnego śmierci nie tylko jej siostry nie wie, że on zakłada na nią sidła i że jest o krok przed nią.

Czytając książkę możemy zauważyć, że dzieli się jakby na trzy części. Pierwsza z nich to samobójstwo nastolatki chorej na dwubiegunowość. Druga to historia Maddy, matki podrzuconej do szpitala dziewczynki, która staje się pacjentką doktor Wolf. Trzecia to oczywiście morderstwo sprzed nastu lat, które dotyczy Kate i jej rodziny oraz wszelkich wątpliwości, jakie się pojawiają u głównej bohaterki w trakcie dążenia do prawdy.

Wszelkie nawiązania do kryminałów czy thrillerów psychologicznych są u mnie mile widziane. Stąd też nie wahałam się długo by zasiąść właśnie do tej pozycji. Obawa związania z ewentualnym rozczarowaniem poszła w odstawkę – w końcu ciężko być zadowolonym ze 100% przeczytanych przez siebie książek. Cieszę się ogromnie, że zdecydowałam się na ten krok i zaryzykowałam. Powieść jest naprawdę warta uwagi, szybko się czyta i zaskakuje. Nie wyczułam co autorka szykuje, mój detektywistyczny nos zawiódł. Wiem natomiast, że Alice Blanchard ma na swoim koncie pięć książek, w Polsce wydano ją po raz pierwszy i możemy traktować to jako debiut. Ja liczę po cichu, że zostanie to naprawione i pojawi się u nas reszta jej powieści. Ciekawość czy wszystkie są tak intrygujące jak „Głód zabijania” jest u mnie naprawdę wielka. Polecam, bo mimo iż dramatyczna, bo opisuje morderstwa dzieci (na szczęście pobieżnie) to nie jest krwawa. Szybko się czyta i jest dość dynamiczna.

Kate Wolfie jest wykwalifikowaną i bardzo dobrą psychoterapeutką. Kiedy jedna z jej pacjentek popełnia samobójstwo, odbiera to zdarzenie jako osobisty cios oraz porażkę, która może zaważyć na jej karierze. Ponadto, bohaterka mimo upływu szesnastu lat, w dalszym ciągu nie może pogodzić się ze śmiercią swojej młodszej siostry. Na krótko przed egzekucją człowieka, który został skazany za zamordowanie Savannah, na jaw wychodzą rzeczy, które mogą wskazywać na jego niewinność. Czy Kate uda się dociec prawdy?

W pierwszej części trochę za mało jest dla mnie charakteru thrillera. Ta książka bardzo długo się rozwija. Dopiero w połowie poznajemy wątpliwości bohaterki odnośnie do słuszności skazania człowieka, na którego wskazywały wszystkie dostępne dowody, ale o tym możemy już dowiedzieć się, zagłębiając się w blurb. Największym plusem dla mnie jest to, że autorce udało się mnie zaskoczyć. Byłam pewna, że wiem, kim jest morderca, a jednak myliłam się, choć w pewnym momencie trafiłam na dobry trop, to szybko z niego zboczyłam. Cieszę się, że w drugiej połowie akcja nabrała tempa i jest ciekawiej.

Podoba mi się zarys głównej postaci. Bohaterka mimo wielu traumatycznych przeżyć, nie została wykreowana na słabą, delikatną, zastraszoną kobietę, wręcz przeciwnie jest silna, choć czasami jak każdy przeżywa chwile załamania. W stu procentach poświęca się swoim pacjentom, a jej zawód zdecydowanie do prostych nie należy. Kiedy na jej oddziale pojawia się tajemnicza Maddie, wspomnienia z przeszłości wracają do niej ze zdwojoną siłą, ale ona nie poddaje się i stawia czoła swoim demonom.

„Głód zabijania” jest pozycją, którą czyta się szybko. Została napisana prostym, przystępnym dla czytelnika językiem. Porusza kilka wątków, a zdarzenia mające miejsce w teraźniejszości, są silnie związane z przeszłością. Uważam, że jest to dobry thriller, choć lekkie zarzuty mam co do napięcia, które występuje dopiero pod koniec książki. Jestem usatysfakcjonowana zakończeniem, ale czuję niedosyt odnośnie do wątku nastolatki przyjętej na oddział psychiatryczny. Początkowo poświęcone zostało mu sporo miejsca, a w pewnym momencie schodzi on na dalszy plan i niemal się urywa.

Podsumowując: Nie jest to najwybitniejsze dzieło w historii literatury, ale również nie jest to słaba pozycja, którą rzuciłabym w kąt. Raczej w mojej ocenie umieszczam je na środkowej półce.

Właśnie przeczytałam książkę amerykańskiej autorki Alice Blanchard pt. "Głód zabijania".

Opowiada ona o psychoterapeutce Kate Wolfe. Jest ona świetnym doktorem, nagradzanym i docenianym. Niestety jej ostatnia pacjentka popełnia samobójstwo. Kate jest przybita, że pomimo dobrych rokowań nie udało jej się uratować nastolatki. Wracają do niej wspomnienia z dzieciństwa. Ciągle obwinia się o śmierć młodszej siostry - brutalnie zamordowanej szesnaście lat wcześniej. Nagle nowe okoliczności sprawiają, że za zabójstwo jej siostry może być odpowiedzialny zupełnie ktoś inny niż skazany prawomocnym wyrokiem. Czy Kate da się wciągnąć wir poszukiwań i badań emerytowanego detektywa? Jak to wpłynie na relacje z jej ojcem, już przecież niełatwe. Co się wydarzyło w jej rodzinie, jaka była naprawdę jej matka i czy na pewno zginęła śmiercią samobójczą? Te i wiele innych zagadek zostaną rozwikłane, ale za nim to się stanie, Kate przeżyje horror...

Książka wciąga od początku w swą akcję. Byłam ciekawa losów Kate i jej pacjentów. Smutno mi było, że jej rodzinę spotkało tyle nieszczęść. Choć trochę chwilami zaskakiwała mnie swą naiwnością w podejściu do niektórych osób. Myślę, że jako pani doktor powinna być bardziej wyczulona na sprawy manipulacji i kłamstwa.

Powieść mogę polecić wielbicielom thrillerów psychologicznych.

K.K., lat 17

źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Głód zabijania jest dobrą, wciągającą książką. Minimalnie mnie zaskoczyła, a to rzadkość. Sama poprowadziłabym ciut inaczej końcówkę, aczkolwiek w pewnym momencie poczułam się wystawiona w pole! Główna bohaterka nie irytuje,jest pokazana jako twarda babeczka, walcząca na pięści ze swoimi wspomnieniami. Mimo to, w pewnych momentach jej zachowanie było irracjonalne.

Co do samego stylu. Może się wydawać że autorka debiutuje, ale nic bardziej mylnego. Blanchard jest już doświadczoną i nagradzaną pisarką, a "Głód zabijania" to kolejna jej książka.

Co czai się w głębokim nurcie ludzkiej podświadomości? Czy przez cały czas osoby, które nas otaczają mówią prawdę? Czy to pozory, którymi nas karmią? Alice Blanchard zaprasza nas w mroczną podróż, w głąb meandrów przyprawiającej o dreszcz psychiki.

Fani powieści psychologicznej z zabarwieniem thrillera na pewno docenią zaangażowanie autorki w połączenie tych dwóch gatunków. Już od pierwszych stron bowiem możemy dostrzec gęstą akcję, dynamicznie przeplatające się ze sobą sceny oraz wątki, które kluczą w labiryncie sekretów i niedomówień. Poczucie, że coś strasznego wisi w powietrzu nie opuszcza nas do ostatniej strony a i samo zakończenie potrafi porządnie zaskoczyć.

Powieść skupia się na losach Kate Wolfe, kobiety która dokładnie szesnaście lat temu straciła swoją siostrę. Savannah zginęła w tragicznych okolicznościach padając ofiarą brutalnej zbrodni. Dziś Kate żyje z wyrzutami sumienia, ponieważ wie, że to ona przyczyniła się do śmierci dziewczyny. Jedynie poczucie osadzenia mordercy daje jej możliwość odcięcia się od traumatycznych myśli. Jednak niebawem wychodzi na jaw prawda, która zmieni wszystko. Czy to możliwe, że seryjny morderca przebywa na wolności?

Kate to silna bohaterka, zdeterminowana do tego, by walczyć. Czasami przytłaczają ją mroczne myśli i to nie jest chwila, w której można dać jej taryfę ulgową, jednak kiedy wychodzi z traumy i zaczyna polować na mordercę swojej siostry - nagle zyskuję w oczach czytelnika. Zatraca się w pościg, analizuje, przygląda wszystkim zbrodniom nie wiedząc, że na karku może poczuć oddech mordercy. Ten ekscytujący, nieświadomy pościg między ofiarą a bezwzględnym oprawcą przyprawia o zawrót głowy, bo nie wiadomo już kiedy rozegra się ostateczne stracie i jaki będzie tego finał.

Podstawą tej historii jest napięcie, które staje na równi z bohaterami. Autorka wie jak wstrząsnąć czytelnikiem, jak go zaskoczyć i zbudować dynamikę, dzięki której nie można oderwać się od powieści. Podążając za Kate zagłębiamy się w kolejne tajemnice, odkrywamy sekrety i nie możemy nadziwić się jak wiele złego może przejść w życiu jeden człowiek. Niczym w machinie przyczynowo-skutkowej każdy kolejny krok bohaterki ciągnie za sobą lawinę nieprzewidzianych zdarzeń, a wszystko to w pełni wiarygodne i przemyślane.

"Głód zabijania" to historia do której warto zajrzeć po długim, ciężkim dniu. Trzymając w rękach thriller, który miesza nam w głowie, szybko zapomnimy o trudach codziennego dnia i zatracimy się w powieści, której niczego nie brakuje. Dobrze wykreowani bohaterowie przekonują swoimi kreacjami, akcja gna na złamanie karku a kolejne elementy układanki idealnie łączą się w intrygującą całość. Jestem pewna, że fani gatunku nie poczują się rozczarowani!

Ciemne i mroczne barwy przebijają przez powieść, nawiązania do przykrych i bolesnych doświadczeń życiowych bohaterów, kumulacja niepokojących i złowieszczych symptomów, świadczących o potędze zła i budzących strach cechach natury człowieka. Umiejętnie wytworzony klimat thrillera psychologicznego, bazujący na intrygującym scenariuszu zdarzeń, licznych zwrotach akcji, zaskakujących incydentach, ale też na zabawie w interpretację odkrywanych faktów i poznawania źródeł ludzkich zachowań. Jak bardzo każdy z nas uzależniony jest od środowiska, w którym się wychował, wzorców otrzymanych przez rodziców, wewnętrznej potrzeby akceptacji i zrozumienia? Na ile jesteśmy w stanie poznać nasze otoczenie, zbiór społecznych osobowości, a zwłaszcza bliskich? Ile tajemnic skrywamy przed światem, a ile sekretów wydobywamy na światło dzienne? Co determinuje, że wybieramy określoną ścieżkę życia, wkraczamy w zdefiniowane sfery zawodowe, lub przenosimy oczekiwania z własnych tęsknot na pragnienia innych?

Autorka odwołuje się w zajmującej fabule do mechanizmów kształtowania życia człowieka przez tragedie, a zwłaszcza ich kumulacje, jakby jedne przyciągały inne, osłabiały siłę odpierania i stawienia czoła demonom. Rodzą się zaburzenia osobowości, stany psychozy lękowej, głębokie depresje, a nawet chęci samookaleczenia. Doktor Kate Wolfe, psycholog i neurobiolog, poprzez pracę, pomoc udzielaną innym, odnajduje sens życia, ukojenie od wypełnionych smutkiem wspomnień dzieciństwa i wyrzutów sumienia. Jednak przeszłość, śmierć matki i siostry, przywołana zostaje przez samobójstwo młodziutkiej pacjentki. Pewne aspekty domagają się wyjaśnienia, ciężkie rozmowy czekają na przeprowadzenie, zaś niedopowiedzenia nie mogą być dalej wyciszane. Obserwujemy zmagania kobiety w dotarciu do prawdy, kto zabił jej siostrę, poddajemy się atmosferze niepewności, wysuwamy przypuszczenia i domysły, a finalna odsłona kryje niespodziankę. Szkoda, że powieść nie została bardziej rozbudowana, tym bardziej, że kilka napoczętych wątków miało dobry i interesujący potencjał, ale może z drugiej strony książka nie okazałaby się wówczas w takim stopniu zwięzła. Nie przekonała mnie relacja między Kate a jej partnerem Jamesem, choć to z kolei miało zapewne służyć podgrzewaniu ducha zwątpienia i podejrzliwości. Ale najbardziej przeszkadzały mi irracjonalne i pochopne decyzje podejmowane przez kluczową postać, stojące w opozycji do wymogów uprawianego zawodu, oraz jej uległość i słabość wobec manipulacji, to właśnie te aspekty nie do końca przekonały mnie w książce.

bookendorfina.pl