Lilianna

Liliana ma 18 lat, kiedy postanawia rozpocząć dorosłe życie. Wbrew rodzicom wyprowadza się z rodzinnego domu i zamieszkuje z chłopakiem, którego oni nie potrafili zaakceptować. Jednak okazuje się, że miłość nie wystarcza, a coś co zapowiadało się pięknie, zamienia się w koszmar. W życiu Liliany nie brakuje bólu i poniżenia, ale kobieta nie poddaje się, by móc chronić ukochaną istotę. Kiedy Liliana myśli, że nic gorszego nie może się stać, los pokazuje jej, że może być gorzej. Jednak wśród zgliszczy jej życia pojawia się osoba, która wyciąga do niej pomocną dłoń. To za sprawą Malwiny, kobieta poznaje tatuażystę Matta. Spotkanie ich obojga sprawia, że Liliana jak motyl rozwinie swoje skrzydła.

Sięgając po polskie powieści, zawsze mam obawy, że historia zawarta w środku mnie zawiedzie. Jednak moja ciekawość zawsze zwycięża i to właśnie z jej powodu zdecydowałam się sięgnąć po powieść Anny Szafrańskiej. To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i muszę przyznać, że jestem mile zaskoczona.

Nie trzeba długo czekać, aby Anna Szafrańska zrzuciła na nas emocjonalną bombę. Już pierwsze strony zapewniają masę emocji. Byłam zszokowana tym, co spotkało Lilianę, ale miałam również wiele podziwu dla jej determinacji by stworzyć nowe życie dla siebie i swojego syna. Autorka porusza w tej powieści bardzo ważny i wciąż obowiązujący problem, jakim jest przemoc w rodzinie. W Polsce 80 procent kobiet pada ofiarą przemocy. Wiele z nich boi się zmienić swoje życie. Tak jak początkowo Liliana, uważają, że nie poradzą sobie samej. Czują, że tkwią w sytuacji, z której nie ma wyjścia. Główna bohaterka jednak miała dużo szczęścia. Poznała Malwinę, która pomogła jej stanąć na nogi i zapełniła początkowy start. Motywowała do zmiany swojego życia. Podarowała jej wolę walki. Jednak należy pamiętać, że niewiele kobiet może liczyć na kogoś, kto okaże się dla nich aniołem. Wiele z nich jest zdana na siebie. Dlatego jeśli widzicie sytuację, w której macie podejrzenie, że w danej rodzinie dzieje się zło - nie przyglądajcie się bezczynnie. Nie zakrywajcie oczu i nie zatykajcie uszu. Może Wasza prawidłowa reakcja, uratuje komuś życie.

"Liliana" to powieść, która angażuje czytelnika od pierwszej strony. Sprawia, że przeżywamy wszystko razem z główną bohaterką. Jesteśmy świadkami młodzieńczej nadziei, która zamienia się w cierpienie, by w końcu zaobserwować jak Liliana rozwija swoje skrzydła. Nie bez trudności, bo kobieta musi odbudować swoją psychikę, pewność siebie i wiarę w to, że jej życie może być lepsze. Liliana jest postacią, której nie sposób obdarzyć sympatią. Z jednej strony stłamszona przez lata poniżeń, a z drugiej niebywale silna by wytrwać dla ukochanego syna. Dla kogoś, kto nie doświadczył podobnych przeżyć, jej zachowanie może niekiedy być denerwujące, ale moim zdaniem autorka idealnie ukazała psychikę kobiety, która doświadczyła przemocy.

Oczywiście nie mogłabym nie wspomnieć o postaci Matta. Początkowo sprawiał wrażenie burkliwego i niedostępnego, ale póżniej oczarował mnie swoją dojrzałością, troskliwością i cierpliwością. Nie chcę Wam wiele zdradzać, ale jestem pewna, że pokochacie go tak jak ja.

Historia stworzona przez Annę Szafrańską, porusza nie tylko ważny temat, ale pokazuje, że każdy z nas może rozwinąć skrzydła, odnaleźć siłę, odbudować siebie na nowo. "Liliana" zabierze Was w emocjonalną podróż. Dla mnie to jedna z najlepszych polskich książek. Jestem mile zaskoczona tym, jak długo została w mojej głowie.

🏵️"By zbudować nową przyszłość, trzeba zamknąć rozdziały poprzedniego życia. Jak potwory w szafie. Tylko należy pamiętać, by zaryglować drzwi."

Miłość to silne i oślepiające uczucie, odbierające zdolność racjonalnego myślenia. To chwilę pełne radości, romantyzmu, swobody, szczęścia, a już szczególnie, gdy jest się nastolatką. Pierwsza miłość uskrzydla, sprawia, iż świat jawi nam się w tęczowych barwach, a oprócz tego uczucia nie liczy się nic innego. Przyjaciele schodzą na dalszy plan, szkoła nie ma dla nas znaczenia, nie mówiąc o ingerencji rodziców w naszą relację. Ważne staje się tylko to, że jesteśmy z tym wyjątkowym mężczyzną, z naszą wyidealizowaną życiową miłością, pozbawioną wad. Szczęście nas nie opuszcza, planujemy przyszłość u boku ideału, nie dopuszczamy do siebie opcji, że coś pójdzie nie tak. Jednak życie w raju nie trwa długo. W mgnieniu oka sielanka mija, a książę z bajki zamieni się w kata i oprawcę. Pokaże swoją drugą, przerażającą, bestialską twarz. Idylla przeminie, ale miłość nie. A zakochana dziewczyna dla swojego mężczyzny jest w stanie zrobić wiele, nawet uwierzyć w to, że kiedyś się zmieni...

Lilianna miała kochający dom i rodziców, a przede szczęśliwą młodość. Ale dla Maćka gotowa była zostawić wszystko i pojechać z nim nawet na koniec świata. Mężczyzna w oczach nastolatki jawił się jako ideał. To nic, że rodzice ostrzegali ją przed nim. Próbowali przekonać, iż jest synem alkoholików i ich znajomość nie skończy się dobrze. Lilianna patrzyła jednak na świat przez różowe okulary. Zauroczyła się, zakochała, a do tego zaszła w ciążę. Podjęła lekkomyślną decyzję o wyjeździe i rozpoczęciu wszystkiego od nowa u boku starszego mężczyzny. Teraz po kilku latach nie pamięta już co to jest bezpieczeństwo i spokój. Zna wyłącznie pojęcie bólu, biedy, nędzy i strachu. Ciągle brakuje im pieniędzy, dorywcze prace kobiety nie starczają nawet na opłacenie przedszkola dla Oskarka. Jej książę z bajki, zmienił się teraz w największego kata znęcającego się nad nią psychicznie i fizycznie. Uzależnił się od hazardu i używek. Ich syna nazywa ułomem i niedorozwojem. Ale kobieta ciągle wierzy, że Maciek się zmieni i że wszystko będzie pewnego dnia, tak jak dawniej. Lecz jej myślenie i wiara w partnera na niewiele się zda, bo już niedługo jego zachowanie doprowadzi ją na skraj wytrzymałości. Nie zostanie jej nic innego, jak spróbować od niego uciec. A to stanie się możliwe, dzięki aniołowi, którego spotka na swojej drodze. Da on jej i Oskarkowi szansę na lepsze jutro. Pozna również interesującą osobowość, jaką okaże się Mat. To dzięki niemu i tatuażowi, którym ją ozdobi, kobieta odrodzi się na nowo, zdobędzie siłę walki i odwagę, aby wreszcie zacząć garściami czerpać radość z życia.

.

Niewiele polskich autorek potrafi wywrzeć na mnie ogromne wrażenie. Rzadko zdarza się, żebym jakąś książkę czytała niczym zaczarowana i nie chciała przerywać jej lektury. Anna Szafrańska ma dar do pisania, posługuje się lekkim stylem, mimo iż porusza dosyć ciężkie tematy. Swoją dylogią "Na zawsze" całkowicie mnie kupiła i skradła serce. Przeżywałam wtedy tyle emocji, potępiałam wielokrotnie zachowania bohaterów oraz cierpiałam razem z nimi. Nie mogłam się dosłownie doczekać premiery kolejnej książki autorki. Gdy zobaczyłam zapowiedź "Lilianny" wiedziałam, że to będzie lektura, która zapadnie mi w pamięć. I nie pomyliłam się, ponieważ po raz kolejny zostałam zaskoczona i wciągnięta do bolesnego i pełnego krzywd świata bohaterów.

Lilianna nie pragnęła, ani bogactwa, ani ogromnej willi z basenem. Chciała po prostu być szczęśliwa u boku ukochanego, pragnęła jego miłości i bliskości. Jednak on potrafił zapewnić jej tylko ogrom bólu i bolesne blizny. Poniżał ją, pomiatał oraz nie okazywał szacunku. Dał jej też największy skarb. Stworzyli razem synka, który dla Lili stał się motywacją w walce o lepsze jutro. Chciała zapewnić mu bezpieczeństwo, a nie życie w ciągłym strachu. Dzięki niedawno poznanej przyjaciółce, Malwinie, jej rzeczywistość uległa zmianie. Dostała od niej szansę zacząć od nowa, co wcale nie było w jej przypadku łatwe. Bardzo trudno oduczyć się starych nawyków, wzdrygania przed każdym dotykiem i ciągłego spoglądania przez ramię.

Mat to ceniony tatuażysta, sympatyczny i troskliwy. Spotkanie Lilianny i zobaczenie jej blizn stało się dla niego inspiracją do stworzenia niezwykłego dzieła sztuki. Mężczyzna postanowił przykryć zdobiące ją znaki z przeszłości pięknym wzorem. Między nimi podczas umówionych sesji, narodziła się miłość w którą Mat przywrócił jej wiarę. Krok po kroku odkrywał każdy zakamarek duszy kobiety i zdobywał centymetr po centymetrze jej ciała. Nauczył ją na nowo korzystać z życia oraz cieszyć się nim. Dodał jej również swoim towarzystwem siły i odwagi.

Pierwszą połowę książki czytało mi się świetnie. Właściwe to prześledziłam sto pięćdziesiąt stron w mgnieniu oka, ale w drugiej części coś zaczęło się psuć. Zniknęły gdzieś te wszystkie emocje, jakie odczuwałam. Miłość pomiędzy Matem, a Lilianną pojawiła się zdecydowanie zbyt wcześnie, nie byłam w stanie w nią uwierzyć, bo i między nimi na początku nie odczuwałam wyraźnej chemii. Pojawiły się też dziwne i dezorientujące przeskoki w czasie. Szczególnie pod koniec można się było nieźle pogubić. Zawiodło mnie to, jak wiele wątków autorka nie rozwinęła, nie dopracowała. Ta historia skończyła się zdecydowanie o wiele za szybko. Myślałam, że będę płakać podczas tej lektury, ale niestety chusteczki nie zostały przeze mnie użyte. Moment, gdy po kilku latach bohaterka odwiedziła rodziców, według mnie, powinien zostać opisany jako jeden z przełomowych w jej życiu. Jednak autorka potraktowała go po macoszemu, wspominając w dosłownie kilku zdaniach. Rzucił mi się w oczy również fakt, iż wykwalifikowany piercer przebijał uszy bohaterce pistoletem, co jest raczej niemożliwe. Podziwiam przede wszystkim panią Anię za poruszanie tak realnego, a zarazem ważnego tematu. Zdaję sobie sprawę z faktu, jak wiele kobiet tkwi w takich związkach, jak Lilianna. Obwiniają same siebie, że to ich wina, że są bite i poniżane, bo coś krzywo ułożyły lub podały obiad o dwie minuty później. Biorą wszystkie winy na własne barki, a tak naprawdę nie zawiniły niczym. Bohaterka jest najlepszym przykładem na to, że można z takiego związku się uwolnić. Potrzeba przede wszystkim do tego odwagi, wsparcia i determinacji. W każdym momencie jesteśmy w stanie zacząć od nowa, mimo blizn zarówno na ciele, jak i w sercu. Każdy może ponownie się zakochać i znaleźć szczęście. Najbardziej w tym tytule zaintrygowała mnie postać Malwiny. Mam nadzieję, iż już niedługo poznam więcej szczegółów z jej życie, gdyż czuję, iż codzienność jej nie oszczędzała.

Anna Szafrańska jest mistrzynią grania na emocjach czytelników. Poruszyła ważne tematy, takie jak: przemoc fizyczna i psychiczna wobec kobiet, uzależnienie od hazardu i używek oraz autyzm. Przedstawiła też wartościową przyjaźń, która jest w stanie wiele w życiu zmienić, dać oparcie i nadzieję. Ta historia mimo kilku potknięć, wywołała we mnie multum emocji. Tylko Anna Szafrańska potrafi zostawić w sercu czytelników tak ogromny ślad, niczym tatuaż na naszej skórze.

Gdy lektura trafiła w moje ręce, miałam przeczytać dwa rozdziały, bo już miałam jedną rozpoczętą historię, jednak po ich połknięciu, tak dałam się wciągnąć w wykreowany świat, że przepadłam z kretesem. Kończyłam jeden rozdział, rozpoczynałam kolejny z ciekawości, co się tym razem wydarzy w życiu tytułowej bohaterki. Ta książka ma w sobie niezwykły magnetyzm, przyciąganie. Gdy musiałam ją na chwilę odłożyć czułam, jak jej historia woła mnie, bym znowu zatopiła się w jej odmęty.

Nie sądziłam, że poruszy dogłębnie moje serducho, że z wypiekami na twarzy będę pochłaniać każde słowo. Sprawi, że z niecierpliwością czekać będę na rozwój wydarzeń, czy dwa skrzywdzone serca odnajdą drogę do szczęścia. Historia pozwoliła mi na kilka godzin odciąć się od otaczającego świata, przeżywać losy bohaterów z zagryzionymi zębami z nerwów, odczuwać emocje, które towarzyszyły im na każdym kroku. Czułam się czynnym obserwatorem wydarzeń jakie miały miejsce, przed oczami rysowały się dobre, jak i złe sceny. Towarzyszyły mi złość, pogarda, niechęć, ale też radość, wzruszenie, nadzieja, że wszystko skończy się szczęśliwie.

To książka o akceptacji, o sile zmagania się z przeszłością, ogromnej walce o szczęście, normalność, teraźniejszość i przyszłość. Historia o niezwykłej miłości, która jest potrzeba każdemu z nas i wiara w to, że otaczają nas życzliwi ludzie. Opowieść o przyjaźni na dobre i złe, niezwykłych tatuażach, pasji, determinacji, o walce o najbliższych i wierze w to, że ze wszystkim jesteśmy w stanie sobie poradzić, gdy mamy wokół tych, którzy nas kochają.

Mocna, piękna i wciągająca. Ile trzeba przejść w życiu, by być w końcu szczęśliwym? Ile kłód pokonać, by otrzymać to, na co zasługujemy? Z początku zmyliła mnie trochę okładka. Sądziłam, że będzie niewinna, słodka, kokieteryjna. Jednak to, co otrzymałam przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Od początku zostajemy rzuceni na głęboką wodę, poznajemy Liliannę w momencie dla niej niełatwym, trudnym, złym, okrutnym. Zastanawiamy się, ile jest w stanie przejść, by uwolnić się od demonów przeszłości? Czy poradzi sobie z mrokiem, czy pozwoli mu się doszczętnie pochłonąć? Razem z nią przeżywałam, razem z nią walczyłam, staczałam się na dno i wypływałam na powierzchnię. Chłonęłam wszystkimi zmysłami to, co się wokół niej działo, nieraz chciałam jej pomóc. Zżyłam się z tymi postaciami. Polubiłam każdego z nich, są charakterni, ciepli, życzliwi, ale gdy coś stanie się im najbliższym, walczą jak lwy. Skrywają również swoje tajemnice, niektóre z nich już poznałam i mam nadzieję, że resztę poznam niebawem. Gorąco polecam!

Anna Szafrańska jest dobrze znaną autorką na polskim rynku wydawniczym, a jej historie są niezwykle emocjonalne i dotykające najmroczniejszych fragmentów ludzkiej duszy. Nie miałam wcześniej okazji, aby czytać, jakąkolwiek jej książkę, dlatego postanowiłam to zmienić. Moją uwagę przykuła książka otwierająca nowy cykl „Pink Tatto”, pod tytułem „Lilianna”. Książka miała poruszać trudne i ciężkie tematy, ukazując między innymi czytelnikowi, że tatuaże nie są czymś wulgarnym. Nie muszą być takie w naszym postrzeganiu, a czasem mogą znaczyć bardzo wiele dla ich posiadacza. Mogą być tarczą nie pozwalającą na zadanie większych krzywdy, pięknem przysłaniającym blizny i nie tylko te emocjonalne, ale także fizyczne. Ludzie bardzo często w swoich ocenach bywają mało tolerancyjni, a wręcz zapatrzeni na swój własny koniuszek nosa. Warto by się było czasem nad tym zastanowić.

Miłość bywa uczuciem pięknym i wzniosłym, na którego temat napisano nie jeden wiersz, poemat czy książkę starając się uchwycić wszystkie jej blaski. Niestety w ślad za nią potrafią się ciągnąć także cienie, które zbyt boleśnie potrafią się do człowieka przyczepić, owinąć wokół serca. Powodując, że te wszystkie wspólnie spędzone piękne chwile zostały wytarte przez szarość dnia co dziennego i brutalność, która nagle wtargnie nieproszona. Każdy wybór, którego dokonujemy niesie za sobą jakieś następstwa, nam pozostaje jedynie wierzyć, że to, co robimy jest słuszne, że przyniesie nam szczęście. Zakochany człowiek czasami jest ślepy na pierwsze i niepokojące symptomy, które dostrzegają inni. Wierzy w to, że będzie z tym człowiekiem szczęśliwa, bo przecież, co złego mogłoby się stać? Przecież nikt z nas nie myśli o porażce, o tym, że stanie nam się jakaś krzywda, nie dopuszczamy tego do siebie. Niestety w wielu przypadkach czeka nas cierpienie.

Główną bohaterką książki „Lilianna” jest tytułowa młoda kobieta, pochodzi z dobrego domu, jej rodzice są zamożni i bardzo ją kochają. Dbają o to, aby dobrze ułożyła sobie życie, czasami być może zbyt restrykcyjnie i w niewłaściwy sposób, ale czasami nie da się uchronić kogoś kogo się kocha przed błędami. Tylko konsekwencji aż tak drastycznych nikt się zapewne nie spodziewał. Lilianna swoje uczucia lokuje w młodym chłopaku pochodzącego z domu, gdzie oboje rodziców nadużywają alkoholu. Nie można generalizować i takiego człowieka utożsamiać z jego rodzicami, ale istnieje i takie ryzyko, że przyszłość nie będzie malowała się w jaskrawych barwach. Chłopak ma dwie drogi, albo zmieni swoje życie i za żadne skarby nie doprowadzi do takiego życia, albo wręcz przeciwnie skończy niezbyt ciekawie, dlatego też rodzice Lilianny byli przeciwni temu związkowi, buntowali się i zabraniali dziewczynie się spotykać z Maćkiem. Na niewiele się to zdało, dziewczyna zachodzi w nieplanowaną ciążę, więc lata beztroski i trzymania się za ręce się skończyły.

Kiedy w grę wchodzi dziecko życie się zmienia, trzeba podjąć pewne dorosłe decyzje i spróbować ułożyć sobie życie. Lilianna rzuca szkołę i odchodzi z domu, wspólnie z Maćkiem decyduje się na przeprowadzkę do Poznania i ułożenie z nim sobie życia. Na świat przychodzi ich syn, Oskar, wtedy też wiele się zmienia. Przychodzą problemy, brak pieniędzy i kłopoty. Maciek coraz częściej zaczyna się zachowywać w sposób agresywny w stosunku do Lilianny. Początkowo kobieta go tłumaczy na swój własny sposób, nerwy, stresy, bak pieniędzy. Jego własny syn się go boi i jakby tylko mógł byłby przezroczysty w jego obecności. Lilianna stała się workiem treningowym dla Maćka, wyładowuje się na niej i czuje bezkarny. Wszystko jest jednak do czasu.

Wystarczyło jedno zdarzenie, które na zawsze zapisze się w pamięci kobiety, równie bestialskie co pozbawione szacunku, który powinien do niej mieć Maciek. Strach o siebie, dziecko i widok do czego zmierza ich relacja, jak bardzo jest chora, toksyczna sprawiać, że kobieta ucieka. Ma związane ręce, nie może powrócić do domu, ale jest ktoś kto wyciągnie do niej pomocną dłoń. Malwina, jest zamożną kobietą, u której Lilianna sprzątała, aby zarobić trochę grosza do domu. Ten jakże bardzo ważny gest wszystko zmienia. Życie Lilianny zaczyna się zmieniać. Nie rządzi nią strach i ból, w końcu zaczyna żyć, tak jak zawsze powinna. Pewnego dnia wspólnie z przyjaciółką udaje się do salonu tatuażu, gdzie poznaje pewnego człowieka, Mat na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie gbura, człowieka, którego omija się szerokim łukiem, a nie zaprzyjaźnia się od razu. Jest arogancki, bardzo pewny siebie i złośliwy, jednak to tylko maska, albo cześć osobowości, którą pokazuje innym. Wytatuowany mężczyzna skrywa swoje sekrety, a lęk, który budzi mało go interesuje, jednak jest w nim coś znacznie więcej. Mat ma bowiem bardzo dobre serce i spore układy empatii, które ukrywa. Każdy nakładła na siebie zbroję, która powinna go chronić przed cierpieniem, dla kogoś może to być makijaż i piękna garsonka, dla kogoś innego tatuaże pokrywające jego ciało. Czy to właśnie Mat może być lekiem na całe zło? Czy nauczy kobietę, jak wiele jest warta? Czy Lilianna ma jeszcze szansę na lepsze życie? Ile jeszcze walk przyjdzie jej o nie stoczyć.

„Lilianna” to wzruszająca i bardzo emocjonująca książka, w swojej brutalności zaakcentowanej poprzez czyny człowieka, który powinien zapewnić bezpieczeństwo ukochanej i dziecku, pokazuje jak bardzo musimy być w życiu rozważni. Autorka ukazuje, że nawet wtedy, kiedy scenariusz wydaje się naprawdę czarny, a sami nie dopatrujemy się nawet cienkiej nitki nadziei, wszystko może się zmienić. Nie powinniśmy być bierni na własną krzywdę i kogoś bliskiego, nigdy nie wiadomo, kiedy sami będziemy w potrzebie. Nie oceniajmy po pozorach, ponieważ dno może być znacznie głębsze.

„Lilianna” to opowieść o młodych bohaterach, którzy posiadają swoje własne demony, blizny i cierpienie. Doświadczenia, które posiadają są trudne i ciężkie, pozostawiają ślady i na ciele i na psychice. Czasami napotykani przez nas ludzie mają za zadanie nauczenia nas czegoś istotnego, przywrócenia wiary we własny, lepszy los. Jak wspominałam wcześniej twórczość autorki nie była mi dobrze znana, gdzieś coś się obiło o uszy i oczy, ale teraz wiem, że warto jest sięgać po nowych, rodzimych autorów, zwłaszcza kiedy ma się dobre przeczucie co do oglądanej książki.

Nie otrzymacie tutaj cukierkowego różowego romansu, ta historia wywoła w was burze przepełnioną emocjami, a z pewnością pozostanie z Wami na dłużej.

Miłość bywa zbiorem najpiękniejszych chwil, do jakich wraca się gdy rzeczywistość staje się mniej kolorowa, a mrok i ból zaczynają gościć w codzienności. Jednak zdarza się, że wspomnienia stają się źródłem iluzji i nadziei bez pokrycia, jakie ranią jeszcze mocniej. Jednocześnie wiążą one człowieka z kimś, kto zmienił niebo w piekło. Czy można zejść z raz wybranej ścieżki jeśli nie widzi się innej?

Kiedy marzenie zamienia się w koszmar? Lilianna już nad tym nie zastanawia się, to, co było kiedyś i co teraz różni się jak dzień od nocy, lecz dzięki przeszłości w jej życiu gości jasny promyk. Jednak on nie jest w stanie oświetlić do końca rzeczywistości, chociaż przychodzi z pomocą wtedy kiedy wydaje się, że zło pokaże swoje najgorsze oblicze. Czy dziewczyna będzie mogła jeszcze nie kulić się obronnym geście kiedy ktoś krzyknie lub dotknie? Czuje się naznaczona i chowa przed światem dowody na to, bo ludzie bardzo łatwo ferują wyroki. Mat wydaje się również oceniać ją po pozorach, lecz kiedy poznaje mały fragment jej historii, opowiedziany bez słów, wyciąga rękę z niezwykłą szansą. Decyzja podjęta przez Liliannę nie dotyczy tylko niej, ale to od niej wymaga kolejnego odważnego kroku, po jakim nie będzie można zawrócić. Może być również rozpoczęciem całkiem nowego etapu, w jakim jest wiele niepewności, ale także i okazja do spojrzenia na siebie z całkiem innej perspektywy. Tych dwoje nie ma ze sobą nic wspólnego poza niezwykłą propozycją, lecz czy na pewno? Każdy nosi maskę, niekiedy równocześnie skrywa ona przeszłość o jakiej chce się zapomnieć i co nie jest możliwym oraz jest tarczą chroniącą przed bolesnymi pytaniami. Kiedy raz się podjęło lekkomyślną decyzję pod wpływem emocji i jest się odpowiedzialnym za więcej niż jedną osobę trudno zaufać po raz drugi. Jednak czasem serce podpowiada, że nadszedł czas by poznać czym jest szczęście …

Anna Szafrańska nie pozostawia czytelnikowi wyjścia przy swojej najnowszej książce jak tylko zarwać noc i po prostu czytać, czytać, czytać, a potem czekać na kolejny tom i gryźć palce ze stresu. Czytelnicy bardzo szybko przekonują się, że przed nimi lektura, jaka nie pozwala w żadnej sekundzie pozostać obojętnym na to, co właśnie mają przed oczami. „Lilianna” jest czymś więcej niż emocjonalnym huraganem ujętym w słowa, to dramatyczna historia walki o siebie z sobą samym oraz iluzjami, które jednocześnie odzierały z nadziei. Pisarka nie bała się pokazać zła takim jest, bez upiększeń czy niedopowiedzeń tak samo jak i reakcji na nie, nie takiej jak od razu można by oczekiwać, lecz rzeczywistego, pełnego starego i nowego strachu. Pierwsza część cyklu Pink Tatto jednocześnie pozbawia złudzeń, ale daje wiarę w ludzi, bezinteresowną pomoc i przede wszystkim w człowieka, pomimo tego lub właśnie temu, co było jego udziałem. „Lilianna” ma w sobie ogromny ładunek uczuć lub raczej prawdziwą lawinę uczuciowych burz, przed którymi nie ma się gdzie schronić i jakie uderzają z niewiarygodną siłą scenami do bólu pełnymi prawdy, pozostającą zbyt często tylko w czterech ścianach lub sercu. Anna Szafrańska oparła fabułę o niezwykle trudny motyw, lecz nie poprzestała tylko na nim, dołączyła do niego kolejny, umiejętnie wplatając je w losy bohaterów tak by nie przytłoczyć ich postaci ogromem problemów, ale pokazać to z czym zmagają się w rzeczywisty sposób. Łatwo je przejaskrawić lub odwrotnie – nie oddać sedna, a co za tym idzie stracić niepowtarzalną szansę na odsłonięcie wstydliwych sekretów, jakie nie powinny nimi być. Czytelnicy rozpoczynając czytanie najnowszej książki autorki otrzymują niesamowitą opowieść o prawdziwych ludziach, a nie papierowych figurach, ich emocje są do bólu rzeczywiste i nie pozwalają ot tak przewracać kolejnych stron. „Lilianna” ma w sobie wątki dramatyczne, ale i pokazuje drogę jaką niektórzy przechodzą zanim odważą się na najważniejszy krok w życiu oraz jak ważnym może być uczynienie z tego, co wydaje się skazą swej tarczy.

Lilianna jest dziewczyną, której los nie oszczędzał. Poświęciła się osobie, którą kochała, a ta wraz z mijającym czasem spowodowała, że Lilianna zaczęła znikać. Jedyną siłę do walki dawał jej syn. Jednak, kiedy poprzeczka już poszła za wysoko i wszelkie granice zostały przekroczone, Lila ucieka najdalej jak tylko może.

„Bo spotkaliśmy się w pewnym momencie naszego życia i nikt nikogo nie pytał o przeszłość. Liczyła się teraźniejszość.”

Kiedy już życie Liliany w miarę zaczyna się stabilizować, wchodzi w nie totalny huragan – Mateusz. Mężczyzna, który nie dopuszcza do siebie ludzi, ale w Liliannie widzi coś, czego nie powinien. Coś co niedane mu spokoju.

Ale czy on jest jej księciem na białym koniu czy kolejną życiową pomyłką?

Doświadczona przez życie kobieta i mężczyzna, który ma za sobą złe wspomnienia z przeszłości odnajdą swoją szansę na szczęście ?

Akcja mi się jakoś dłużyła, nie potrafiłam się w nią zaangażować całą sobą i się w nią wczytać. Nie polubiłam szczególnie Liliany, wiem że dużo przeszła, wiem, że książka podejmowała trudny temat znęcania się, zmagania się z przeszłością i powrotu do normalnego życia, ale nie chwyciła mnie za serce mocno, tak żeby je zmiażdżyć. Nie mówię, że jest beznadziejna, głupia i smętna. Absolutnie nie! Miałam wrażenie, że czytałam książkę, którą już wcześniej, nie byłam jakoś szczególnie zaskoczona biegiem wydarzeń, bo czułam się jakbym ja znała. Musiałam, gdzieś czytać coś podobnego. Koniec, wstrząsający, ale kurcze też już gdzieś to było. Nie wiem, pewnie ja odnoszę jakieś takie wrażenie.

Ogólnie książkę oceniam mocną 6. I z ciekawości sięgnę po część o Malwinie-przyjaciółce Lilianny.

Liliana zaraz po skończeniu osiemnastu lat ucieka z domu, żeby ułożyć sobie życie z chłopakiem,którego nie akceptują jej rodzice. Szybko jednak kończy się jej wymarzone życie. Dziewczyna traci poczucie bezpieczeństwa, nie wie co to dzień bez strachu. Musi zawalczyć o przyszłość dla siebie i synka.

Mateusz jest znanym i cenionym tatuażystą. Jego zdaniem tatuaże to nie tylko ozdoba, ale również możliwość ukrycia przeszłości. To szansa na nowy start i ukrycie blizn pod pięknym wzorem. Pierwsze spotkanie Mata i Lilianny jest pełne uprzedzeń. Oceniają siebie po pozorach. Jednak kiedy zaczynają poznawać nawzajem swoją przeszłość wszystko się zmienia.

“Lilianna” Anny Szafrańskiej to pierwsza część serii “Pink Tattoo”. To kolejny romans, jednak nie jest on słodki i przyjemny. Autorka porusza bardzo bolesny i ciężki temat przemocy domowej. Główna bohaterka musi uwolnić się od narzeczonego, żeby zapewnić lepsze życie sobie i swojemu synkowi. Historia Lilianny pokazuje, że nie powinniśmy się wstydzić naszych blizn i przeszłości, bo to one nas kształtują. “Lilianna” wciąga, nie mogłam się od niej oderwać i zarwałam z nią noc. Końcówka zmroziła mi krew w żyłach. Z niecierpliwością czekam na kolejną część !

Lilianna nie ma oparcia w nikim.

Żyje w bezustannym strachu i zmartwieniach, poniżana i krytykowana.

Boi się poprosić o pomoc, ale w końcu musi coś zrobić, dla swojego synka.

Matt jest przystojnym, wysportowanym z odrobinę ciężkim charakterem tatuażystą, który uwielbia swoją pracę.

Ich pierwsze spotkanie nie należy do udanych.. Jednak jedna jak i druga strona przekona się, że żyła w złych przekonaniach..

Kolejna książka Anny Szafrańskiej, która udowadnia mi, za co kocham tę autorkę.

Doszczętnie prawdziwe i realistyczne postacie, które spokojnie mogłyby znaleźć się w rzeczywistości. Niezwykle prawdziwa fabuła, która chwilami sprawiała, że zastanawiałam się- czytam książkę, czy czyiś pamiętnik?

Uwielbiam autorkę za tak autentyczne i życiowe powieści, które wciągają od pierwszych stron. Zagwarantowała mi emocjonalną huśtawkę, podczas której śmiałam się i płakałam razem z bohaterami.

Z niecierpliwością czekam na kolejny tom i kolejną historię, która wiem, że będzie równie dobra jak poprzednie a nawet i lepsza <3

Lilka jako młoda dziewczyna zakochała się. Chyba do dziś tego żałuje. Mimo iż rodzice dziewczyny nie akceptowali jej chłopaka, uważali że dziecko z domu w którym rządzi alkohol nie będzie w stanie wyjść z tego i prowadzić normalne życie z zasadami, ona i tak postawiła na swoje. Myślała że on jest inny, wyjątkowy chciała stworzyć z nim rodzinę i żyć długo i szczęśliwie. Ale okazało się całkowicie inaczej. Lata jakie żyła z nim stały się piekłem. Poniżanie i bicie było na porządku dziennym. Nawet gdy pojawiło się dziecko nic się nie zmieniło a wręcz przeciwnie. Chłopiec którego urodziła Lilka chorował na autyzm. Chorobę jego pogłębiało zachowanie ojca. Syna również nie oszczędzał. Młoda matka szukała ratunku bardzo długo lecz nigdzie go nie znalazła. Być  może dlatego że sama nie wiedziała czy go do końca chce.

Nadszedł dzień w którym końca dobiegł czas spłaty pieniędzy przez partnera bohaterki. Nie miał on skrupułów gdy oddawał swoją żonę jako zapłatę. Sprzedał jej ciało aby pozbyć się długu.

Te czasy były najgorsze dla matki i jej synka.

Lilka zarabiając na życie sprzątała domy. Miała z tego marne grosze ale pragnęła dać normalne życie swemu synowi. Tam poznaje Malwinę. Kobieta widząc cierpienia jakie przechodzi młoda matka postanawia jej pomóc. Daje jej rady i zapewnia ją, że znajdzie u niej ratunek. To właśnie ona daje schronienie kobiecie gdy ucieka od zaborczego męża. To ona staje się jej oparciem i najlepszym przyjacielem w najtrudniejszych momentach. Na podkreślenie ich przyjaźni w urodziny kobieta postanawia zapewnić Lilianie  tatuaż.

Tu akcja nabiera tempa. Bohaterka decyduje się na małe złamane serduszko jako podkreślenie tego co przeszła. Tatuaż wykonuje jej jakiś obrażony na cały świat mężczyzna. Dziwnie na nią patrzy. Lecz z czasem przekonuje się co do niej. Poznaje jej historię i także otwiera się przed nią. Uczucie jakie rodzi się między nimi jest wyjątkowe. Ale czy tak skrzywdzona osoba jak Lilianna będzie w stanie ponownie zaufać mężczyźnie? Czy coś z tego wyjdzie?

Chciałabym wspomnieć jeszcze o autorce. Twoje pióro jest niesamowite. Jesteś fantastyczną autorką a zarazem koleżanką. Kobieta autorytet.

Ania wypłakałam tu dużo łez

Bardzo podoba mi się nowa Ty w takiej osłonie co ja mogę Ci jeszcze powiedzieć czekam na drugą część 🤩 10/10