Komedie

Książka jest medytacją nad polską tożsamością i nad naturą tożsamości politycznej. Napisana wyjątkowo piękną polszczyzną, mierzy się z niewypowiadalnością Polski, jej łacińskością, republikańskością i zaangażowaniem w katolickie miłosierdzie – prof. Ewa Thompson. Niech was nie zmyli elegancja Karłowicza. Jego książka pełna jest prowokacji. Owszem, historia kolejnych lat przyznała w dużej mierze rację autorowi, przydającemu naszym czasom powagi i uczulającemu na tragiczny aspekt współczesności, ale czy wszystkie jego propozycje da się zaakceptować? Karłowicz nie tylko kwestionuje liberalny ład, ale uderza także w poczciwie ustabilizowane mniemania tradycjonalistów. To książka, która irytuje, drażni, a więc pobudza Andrzej Horubała.

Reportaż o współczesnej polityce Robin Alexander, niemiecki dziennikarz „Die Welt”, rekonstruuje z ogromną precyzją i bez politycznej poprawności decyzję podjętą na najwyższym szczeblu niemieckiej polityki dotyczącą uchodźców, która na lata zmieni oblicze całej Europy. A political non-fiction thriller. „The Guardian” Wyjątkowe, niezwykle rzetelne dziennikarstwo. Genialnie napisana, czyta się niczym powieść detektywistyczną. „Deutsche Welle”

Zbiór dramatów Wojciecha Tomczyka: Bezkrólewie, Norymberga, Wampir, Marszałek. Nakładem Teologii Politycznej ukaże się już wkrótce zbiór czterech dramatów autorstwa Wojciecha Tomczyka. Wybór tych sztuk nie jest przypadkowy. Są to bowiem najlepsze dzieła napisane przez Tomczyka, w których autor porusza aktualne sprawy współczesnej Polski, odnosząc się niejednokrotnie do niedalekiej przeszłości. Jak pisała wybitna badaczka polskiego dramatu – Krystyna Ruta-Rutkowska – sztuki te posiadają pełną niuansów konstrukcje świata przedstawionego, co sprawia, że są wieloznaczne i można je interpretować na wiele sposobów. Dzieła te doczekały się teatralnych adaptacji, nagrań dla Teatru Telewizji czy też publicznych odczytów.

„Zagadnienie współczesnego kryzysu liberalizmu ma fundamentalne znaczenie dla rzeczywistości, w której żyjemy, we wszystkich jej aspektach. Jak zauważył John Rawls, przestrzeń, w której dokonują się współczesne procesy polityczne, jest fundamentalnie definiowana przez liberalizm. Kryzys liberalizmu może zatem doprowadzić do podważenia paradygmatu, który zdominował kraje cywilizacji zachodniej w drugiej połowie XX wieku, i do zastąpienia go czymś nowym, co jeszcze nie jest nam znane, ale co zarazem fundamentalnie określi zarówno życie polityczne, jak i kulturalne przyszłych społeczeństw. Z tego powodu jesteśmy przekonani, że w jedenastym numerze „Teologii Politycznej” podejmiemy zagadnienia kluczowe dla dzisiejszej cywilizacji zachodniej. Współczesny l...

Pozycja Sokrates i inni święci poświęcona jest postawom starożytnych chrześcijan wobec rozumu i filozofii. Książka jest zachętą do przepracowania na nowo myśli Ojców Kościoła. Lekturze towarzyszy przekonanie, że pisarze sprzed osiemnastu wieków ciągle mają nam coś ważnego do powiedzenia. Ich sytuacja pod wieloma względami była podobna do naszej, również dlatego, że chrześcijaństwo w pierwszych wiekach nie stanowiło duchowego centrum kultury.

Pisma sokratyczne Ksenofonta, jednego z najwybitniejszych historyków starożytności, to wraz z wczesnymi dialogami Platona, Chmurami Arystofanesa oraz fragmentami pojawiającymi się u Arystotelesa najważniejsze źródła do badań nad historycznym Sokratesem. Sokrates opisywany przez Ksenofonta występuje w swojej najdonioślejszej historycznie roli – w roli wychowawcy. Tym, co według Jaegera wyróżnia Sokratesa jako wychowawcę, jest to, że sedno ludzkiego bytowania, a przede wszystkim życia społecznego, upatrywał w osobowości, w moralnej postawie człowieka. W Ekonomiku swoich rozmówców (jednym z nich jest Kritobulos, syn znanego z dialogów Platona Kritona, drugim zaś – znany tylko z tego dzieła Ischomachos) Sokrates naucza sztuki zarządzania gospodarstwem.

Czym jest dzisiaj podział na Wschód i Zachód? Gdzie tkwią jego korzenie, jak kształtował historię Polski, Europy i świata, jak zmienił swój charakter w XXI wieku? Niedawne, okrągłe rocznice zwrotnych momentów biegu dziejów Starego Kontynentu, – dwuipółtysięczna bitwy pod Salaminą i setna wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku, a równocześnie nietracące na aktualności pytania o tożsamość i perspektywy Europy jako rzeczywistości nie tylko geograficznej, ale duchowej, kulturowej i politycznej, zainspirowały nas do podjęcia tej problematyki w 13. numerze rocznika „Teologia Polityczna”. 31 autorów, ponad 400 stron.

Felietony Wojciecha Tomczyka są przenikliwe i zarazem ostre jak brzytwa. Nieważne, czy tekst dotyczy dramatu Becketta, Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni czy popularnych w latach 90. konkursów audiotele za każdym razem jest doskonałą anegdotą, polemiką czy ironicznym komentarzem do polskiej rzeczywistości. W Felietonach ożywają serialowe historie, które w czasach PRL-u przeżywała cała Polska, wracają szalone lata 90., nie zabrakło miejsca na niejeden celny komentarz o współczesnych teatrze, operze i filmie. Ale Tomczyk nie stroni od kwestii politycznych i społecznych, w których kultura jest zanurzona. W efekcie książka to portret polskich marzeń: wielkich i niedużych, wzniosłych i przyziemnych, roztropnych i tych mniej, zawsze jednak tak bardzo naszych.

Lysis jest zazwyczaj zaliczany do wczesnych dialogów Platona, które określa się mianem sokratycznych ze względu na ich zarówno czasową, jak i przedmiotową bliskość wobec historycznego Sokratesa. Jest on pierwszą w europejskiej filozofii i kulturze próbą systematycznego ujęcia zagadnienia przyjaźni. Przeprowadzona rozmowa nie prowadzi jednak jej uczestników do żadnych wiążących wniosków rozważywszy osiem definicji przyjaźni, Sokrates kończy dialog słowami, w których stwierdza, że cel rozważań nie został osiągnięty przez rozmówców:Można przypuszczać, że geneza dialogu o przyjaźni była następująca: Platon po odbyciu ok. 388 roku p.n.e. pierwszej podróży na Sycylię, gdzie zetknął się z filozofią italską, zaintrygowany wersetami Empedoklesa o obe...

Chmury zajmują szczególne miejsce wśród starożytnych tekstów poświęconych Sokratesowi. To jedno z najbardziej znanych dzieł najwybitniejszego greckiego komediopisarza – Arystofanesa – należy także do najważniejszych, ponieważ czasowo najbliższych Sokratesowi, świadectw o tym greckim filozofie. Wizerunek Sokratesa, który wyłania się z tekstu komedii, jest istotnie różny zarówno od tego, który został utrwalony w dialogach Platona, jak i od obrazu znanego z pism sokratycznych Ksenofonta. Chmury znajdują się na liście lektur dla osób przygotowujących się do matury z języka polskiego na poziomie rozszerzonym.

W Komediach autor zmaga się w swych utworach z polskością sięga do tkwiących w naszej kulturze metafor i archetypów, czyniąc to jednak z ożywczą, komediową świeżością. Prezentowany zbiór to dla czytelnika obfitująca w groteskę, fascynująca podróż przez często gorzkie meandry historii narodowej. Ta ironiczna Odyseja niekiedy zaskakująca ciepłem dotychczas niecharakterystycznym dla autora Norymbergi ma trzy zasadnicze przystanki: romantyzm (Wielka improwizacja), PRL (Rodzina królewska (jak gdyby)) i współczesność (Fragment większej całości; Komedia romantyczna; Zaręczyny). Każda epoka obciążona jest swoim brzemieniem, z którym Tomczyk lekkim piórem mierzy się, pomagając przy tym czytelnikowi ten balast unieść i lepiej zrozumieć.

Felietony Wojciecha Tomczyka są przenikliwe i zarazem ostre jak brzytwa. Nieważne, czy tekst dotyczy dramatu Becketta, Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni czy popularnych w latach 90. konkursów audiotele za każdym razem jest doskonałą anegdotą, polemiką czy ironicznym komentarzem do polskiej rzeczywistości. W Felietonach ożywają serialowe historie, które w czasach PRL-u przeżywała cała Polska, wracają szalone lata 90., nie zabrakło miejsca na niejeden celny komentarz o współczesnych teatrze, operze i filmie. Ale Tomczyk nie stroni od kwestii politycznych i społecznych, w których kultura jest zanurzona. W efekcie książka to portret polskich marzeń: wielkich i niedużych, wzniosłych i przyziemnych, roztropnych i tych mniej, zawsze jednak tak bardzo naszych.

Zbiór dramatów Wojciecha Tomczyka: Bezkrólewie, Norymberga, Wampir, Marszałek. Nakładem Teologii Politycznej ukaże się już wkrótce zbiór czterech dramatów autorstwa Wojciecha Tomczyka. Wybór tych sztuk nie jest przypadkowy. Są to bowiem najlepsze dzieła napisane przez Tomczyka, w których autor porusza aktualne sprawy współczesnej Polski, odnosząc się niejednokrotnie do niedalekiej przeszłości. Jak pisała wybitna badaczka polskiego dramatu – Krystyna Ruta-Rutkowska – sztuki te posiadają pełną niuansów konstrukcje świata przedstawionego, co sprawia, że są wieloznaczne i można je interpretować na wiele sposobów. Dzieła te doczekały się teatralnych adaptacji, nagrań dla Teatru Telewizji czy też publicznych odczytów.