Zapisane w chmurze

„Magda ma przedsiębiorczego męża, który przyzwyczaił się, że gra pierwsze skrzypce w związku, a zarabiająca grosze na nauczycielskiej posadzie żona ma mu być posłuszna. W Magdzie rośnie sprzeciw, który znajduje ujście w czasie wakacji: Magda wyrusza na samotną wyprawę. Znajduje przez internet Julię – Rumunkę, która zgadza się zostać jej przewodniczką. Na miejscu jednak Julia okazuje się Iulianem – młodym chłopakiem. Magda jest wściekła, ale postanawia dać chłopakowi szansę i tak wyruszają w podróż, podczas której Magda poznaje Rumunię, a Iulian – Magdę...”

Beata Majewska to autorka, której chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Na swoim koncie ma romanse, erotyki, paranormal dla młodzieży oraz powieści obyczajowe, których zdecydowanie napisała najwięcej. Osobiście uwielbiam każdą z jej książek, ale to chyba właśnie powieści obyczajowe dostarczają mi największej dawki emocji, gdyż autorka opisuje w nich prawdziwe życie, które często ma gorzko-słodki smak.

„Zapisane w chmurze” to powieść, w której poznajemy Magdę, kobietę, która pracuje jako nauczycielka, ma męża, który uważa się za pana i władcę, a córki nie chcą z nią rozmawiać. Kobieta czuje się bardzo samotnie, jest przytłoczona zachowaniem narcystycznego męża i dochodzi do wniosku, że chyba właśnie nadszedł czas na zmiany. Kobieta wyrusza w samotną podróż do Rumunii, gdzie poznaje przystojnego przewodnika Iuliana. Jak możecie się domyślić, pomiędzy tą dwójką rodzi się zakazane uczucie… Jak potoczą się ich losy? Czy mąż kobiety, wreszcie przejrzy na oczy i zawalczy o Magdę? Tego musicie dowiedzieć się sami.

Jeżeli chodzi bohaterów, to muszę przyznać, że ich kreacja wyszła autorce bardzo dobrze. Oczywiście prym w książce wiedzie Magda oraz Iulian, bo to na nich skupia się prawie cała historia. Przyznam, że bardzo ich polubiłam, chociaż to Iulian tak w stu procentach skradł moje serce. Nie będę Wam ich opisywać, bo myślę, że najlepiej będzie, gdy poznacie ich sami. Nadmienię tylko, że moja sympatia do Juliana nie była taka oczywista od samego początku, ale im lepiej go poznawałam tym bardziej wkradał się do mojego serca, a koniec końców doprowadził do tego, że bardzo mu współczułam... Wspomnę jeszcze tylko o Łukaszu, mężu Magdy, którego postawa na samym początku strasznie mnie wkurzała i nie raz miałam ochotę nim potrząsnąć. Jednak z czasem mężczyzna zaczął się pokazywać z innej strony, a epilog, w którym to właśnie on zabrał głos, bardzo mnie poruszył.

„Zapisane w chmurze” to kolejna książka Beaty Majewskiej, która dostarczyła mi wiele emocji i poruszyła do głębi. Jak wiemy o miłość i o każde uczucie cały czas trzeba dbać, nie można poddawać się po pierwszym lepszym kryzysie, bo może doprowadzić to do ruiny. Rutyna oraz zwykła codzienność także mogą doprowadzić do zawieszenia uczuć, do oziębłości oraz niestety do początku końca… W takiej patowej sytuacji znalazła się właśnie Magda, która wraz z mężem wpadła do schematycznego świata, w którym oboje działali jak na autopilocie, z każdym dniem popadając w coraz większą rutynę. Kiedy czara goryczy się przelała, kobieta postanowiła uciec i zrobiła sobie małe wakacje, a mężczyzna, którego tam poznała, w pewnym stopniu wywrócił jej świat do góry nogami. Czy w takiej sytuacji jest jeszcze szansa, by odbudowała związek z mężem? Tego kochani już Wam nie zdradzę.

„Zapisane w chmurze” to powieść, którą koniecznie musicie przeczytać. To historia, które ukazuje wiele odcieni miłości i uświadamia, jak ważne jest dbanie i podsycanie uczucia w związku. Myślę, że po lekturze tej książki inaczej spojrzycie na wiele spraw i może nawet bardziej docenicie swoją drugą połówkę. Dla mnie lektura tej powieści była czystą przyjemnością i niecierpliwie czekam na kolejne książki autorki.

P.S. Ja wyniosłam z tej książki jedną ważną lekcję… Nie zaniedbujmy miłości, bo niestety potem możemy tego bardzo żałować.

Magda właśnie szykuje się do obchodów piętnastej rocznicy ślubu. Ma jednak dość powtarzalności, kolacji w eleganckiej restauracji, sztywnego programu dnia, w którym nie ma miejsca na uczucia. Samotna, od kiedy córki wyjechały na jakiś czas do Stanów Zjednoczonych, sfrustrowana, kiedy egoistyczny i przytłaczający ją mąż kolejny raz, jak gdyby nic się nie stało, powraca z pracy kilka godzin później. Kobieta czuje, że to jest właśnie ten moment. Czas, kiedy powinna postawić na zmiany. Decydując się na samotną podróż wynajmuje przewodniczkę i wyrusza do Rumuni. Tam okazuje się jednak, że mającą jej towarzyszyć Julią jest tak naprawdę młody chłopak, Iulian.

Dojrzała, ale niedoceniana w małżeństwie kobieta i młodszy od niej mężczyzna nawiązują nić porozumienia, a spontaniczna podróż podaje odwagi, której efektem staje się romans. Zaniepokojony mąż Magdy pragnie odzyskać żonę. Czy jednak nie jest już na to za późno? Jaką decyzję podejmie Magda?

Konstanca, starożytne ruiny w Sarmizegetusa Regia czy Curtea de Arges. Na tle pięknej, malowniczej i wciąż nie tak popularnej jeszcze Rumunii szkicuje autorka historię swoich bohaterów. Czytelnik, przy okazji wzlotów i upadków postaci, staje jedną nogą na obcym lądzie, a malownicze opisy z pewnością zachęcają do tego, by odbyć osobistą podróż we wspomniane w książce zakątki.

Główna bohaterka powieści to Magda, kobieta stojąca na rozdrożu. Z jednej strony poukładane życie, które jednak staje się monotonne i nie tyle nudne, ile po prostu pozbawione szczęścia. Z drugiej nieznany żywioł, nowe wyzwania, choć wiadomo, że niosące ze sobą ryzyko porażki. Nie zawsze zdecydowana, balansująca na granicy sztywności i spontaniczności. A to ze względu na towarzystwo dwóch mężczyzn, którzy mają na nią zupełnie inny wpływ. Z jednej strony narcystyczny mąż, z drugiej żywiołowy Iulian. Autorka wystarczająco dobrze nakreśliła postaci, by móc już na samym początku wyrobić sobie na ich temat konkretne zdanie. Nie zabrakło jednak zaskoczeń, ale na to, co najlepsze, czytelnik musi sobie po prostu zasłużyć i poczekać.

Życiowa, wcale nie słodka, emocjonująca historia o różnych obliczach miłości. Uczucie nowe, porywcze, nieskażone trudami dnia codziennego konfrontuje się z tym, co oklepane, ale być może wciąż silne. Beata Majewska przedstawia losy ludzi, którzy swoją postawą zdecydowanie czegoś uczą, przywołują rozliczne wnioski. Powinniśmy dbać o swój związek, małymi gestami – nie drogimi prezentami, ale poświęconym czasem, zainteresowaniem, rozmową. Czasami jednak zbyt trudno zauważyć to, co mamy do stracenia i wtedy jedyną terapią okazuje się wstrząs. To bywa jednak ryzykowne i czasami dokonane przez niego zmiany uniemożliwiają powrót do normalności. Jak będzie tym razem? Czy namiętność i szaleństwa okażą się silniejsze niż pragnienie powrotu do domu? Nie ukrywam, że pomimo pewnego stopnia przewidywalności, ostatnia faza książki bardzo mnie zaskoczyła.

„Zapisane w chmurze” przeplata melancholijno-żywiołowe klimaty. Jest wyważona ilość opisów i dialogów, nie można narzekać na dłuższe przestoje akcji i brak emocji – w szczególności w drugiej połowie. Dojrzała historia, z przekazem, z bohaterami, którzy nie zawsze podejmują słuszne decyzje – ale przecież z natury jesteśmy słabi i mamy tendencje do popełniania błędów. Ważne, żeby wyciągnąć z nich jakieś wnioski. Polecam.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2018/10/zapisane-w-chmurze-beata-majewska.html

Najnowsza książka Pani Beaty Majewskiej pt. ''Zapisane w chmurze'' to powieść, która spowoduje połączenie losów bohaterów Magdy, Łukasza, Juliana po głębszym zapoznaniu się z każdą nadchodzącą stroną zapisaną w 11 rozdziałach przedstawionych w sposób pomysłowy.

Małżeństwo Magdy i Łukasza przechodzi kryzys. Obydwoje czują się zagubieni w codziennych relacjach. Magda uważa, że dla męża wyłącznie liczą się pieniądze, a nie czas spędzony z nią. Łukasz też nie szczędzi swoich uwag zonie i wyraża je aż za bardzo otwarcie. Jest szczery w wyrażaniu swoich spostrzeżeń, ale mógłby być delikatny. Kiedyś potrafił być inny, troskliwy, służył jej dzielnie podczas narodzin córek, a teraz zmienił się i w ich związku nastała taka zwyczajna rutyna.

Nastąpił czas na zmiany i Magda postanowiła, zmienić swoje życie podejmując decyzje, że tym razem sama jedzie na wakacje. Wakacje do Rumunii, miejsca, które właściwie nie zna, a chce lepiej poznać jego uroki z udziałem przewodniczki Julii.

Zrealizowała swoje marzenie, ale na miejscu okazała się niespodzianka, której się nie spodziewała. Ujrzała młodego chłopaka, z którym zamienia kilka zdań, ale jej on się nie spodobał. Dopiero potem wyjaśniła się sytuacja, że on jest jej przewodnikiem. Zabawna historia związana z przypadkową pomyłką sprawiła, że Magda początkowo miała wahania co do wyboru przewodnika, ale w końcu dała mu szansę wykazania się. Możliwe, że chciała dążyć do celu podróży, aby zapomnieć o szarej rzeczywistości, która ją otacza.

W czasie tej wędrówki po Rumunii Magda odkrywa i spostrzega, swojego przewodnika nawet pozytywnie za pomocą małych kroków próbują do siebie dostrzec.

Ujęło mnie to w Julianie, że posiada w sobie charyzmę, spokój, odwagę, waleczność, którą skrywał do końca w tajemnicy, która stanowiła zagadkę dla samej Magdy, jak i Czytelnika. Nie brakowało mu pomysłowości związanych z planem zwiedzania miejsc nieznanych Madzie, które byłyby godne zwrócenia uwagi na nie.

Czy Magda będzie próbowała domyślać się prawdy odnośnie do zachowania tajemniczego Juliana?,

Dlaczego tak mocno i usilnie Magda chce odkryć siebie na nowo w trakcie wycieczki po Rumunii i czy na nowo potrafi zaufać nowo poznanej osobie, której do końca nie zna?

Zastanawiałam się, czy jako Czytelniczka potrafię udzielić odpowiedzi na te pytania, ale dzięki nim zaczerpnęłam wielu przemyśleń odnośnie do miłości do drugiej osoby. Jeśli kochamy prawdziwie, a pojawia się, nagle druga osoba tak z niespodziewanie to owszem trudno jest się wycofać, ale w chwili nieoczekiwanej słabości, a czując, się niekochanym można pozwolić sobie na odrobinę szczęścia.

Magda czuła się osamotniona i chciała poczuć się kochana. Mąż utrudniał życie, a przy Julianie czuła się dobrze. Jej osobisty przewodnik uczynił ją szczęśliwą. Wpłynął na nią pozytywnie za pomocą opowieści i skromnych gestów. Pokazał, jej swój świat ryzykując wiele, ale czuł się przy tym szczęśliwy.

Autorka zadbała o właściwy dobór bohaterów występujący w tej o to zaprezentowanej powieści oraz zostały ciekawie skonstruowane do nich dialogi pasujące do ich charakterów.

Nie zabraknie chwil, kiedy można pozwolić na poczucie humoru, wynikające z przebiegów rozmów oraz pojawią się w trakcie czytania chwile łez wzruszenia.

To powieść, która powinna nauczyć wielu z nas, aby doceniać miłość rodzicielską oraz zadbać o codzienne relacje, aby były miłe rozmowy przy towarzyszącym uśmiechu.

Chciałam podkreślić tutaj bardzo istotny aspekt, w którym to Pani Beata Majewska podkreśla, znaczną rolę Czytelnika dziękując mu za to, że towarzyszył jej w podróży Magdy i Juliana, która ma swój początek w Rumunii, a koniec zapisany jest w chmurach.

Moje siódme spotkanie z twórczością literackie uważam za udane, gdyż z miłą chęcią obserwowałam losy kolejnych bohaterów, którzy potrafią pozytywnie spojrzeć inaczej po głębszym zastanowieniu na swoje dotychczasowe zachowanie.

Zakończenie stanowi tutaj zaskoczenie, którego ja się sama nie spodziewałam.

Z największą przyjemnością polecam przeczytać tę książkę.