„Małgorzata Modrak” – książki

Publikacja opisuje mechanizmy poznawcze, rodzaje pamięci, zaburzenia procesu zapamiętywania oraz metody aktywizacji intelektualnej. Pamięć zmysłów i pamięć komórkowa stanowią wspaniałe dopełnienie pamięci operacyjnej i wyzwalacz pamięci długotrwałej. Efektywne wykorzystywanie zasobów sensorycznych wydatnie zwiększa potencjał pamięciowy jednostki. ?Myślenie ciałem? to nowatorski sposób na uczenie się i rozwijanie własnych możliwości intelektualno-zmysłowych. Książka powstała z myślą o uczących się i nauczających: uczniach szkół średnich, studentach, nauczycielach, trenerach rozwoju osobistego, wykładowcach, osobach zmuszonych stale przyswajać spore porcje informacji oraz wszystkich zainteresowanych polepszaniem zasobów pamięciowych. Jednotorowość systemów nauczania we współczesnym szkolnictwie wdraża jedną metodę nauki opartą na zapamiętywaniu kanałem wzrokowym (i prędkim zapominaniu). Przedstawiana pozycja ma na celu ukazanie wielu innych metod uczenia się oraz naświetlenie wielości kanałów percepcyjnych, znacząco zwiększających wydajność zapamiętywania.

Blok ten zawiera zadania przeznaczone dla osób cierpiących na zaburzenia pamięci spowodowane patologicznymi zmianami w organizmie. Zaburzenia otępienne (inaczej demencja) dotyczą zwykle osób starszych, często doświadczających choroby Alzheimera lub innych typów otępień. Słowo demencja wywodzi się od łac. de brak, mentis rozum i tłumaczy się jako pozbawienie rozumu. Termin wprowadził doktor Filip Pinel w 1801 roku w wyniku swoich obserwacji podczas praktyki w paryskim zakładzie psychiatrycznym. Według definicji medycznej demencja stanowi: [...] niewydolność mózgu, niemożność prawidłowego funkcjonowania, odnoszącą się do utraty intelektualnych zdolności w stopniu upośledzającym możliwość wykonywania czynności osobistych związanych z codzienną aktywnością, funkcjonowaniu w życiu społecznym i w czynnościach zawodowych. Z recenzji dr hab. Marii Kuchcińskiej, prof. nadzw. KPSW w Bydgoszczy

Senior w rodzinie. Poradnik komunikacyjny Rozwój technologii i postęp w niemal wszystkich dziedzinach życia ułatwia nam funkcjonowanie w zglobalizowanym świecie, lecz osłabia więzi międzyludzkie. Młodzi ludzie, tak skuteczni w obcowaniu z nowoczesną techniką, są często samotni i bezradni w relacjach. Inaczej starsi – oni wychowywali się i funkcjonowali w czasach, w których wielką wagę przywiązywało się do pielęgnowania kontaktów z innymi... Teraz ci starsi – wiekowi rodzice, dziadkowie, czasem pradziadkowie, wymagają opieki tych młodszych – dzieci, wnuków, prawnuków. Tylko jak zapewnić seniorowi pomoc, której potrzebuje? Jak w międzypokoleniowym galimatiasie znaleźć wspólną przestrzeń? W jaki sposób porozumieć się mogą generacje o zupełnie odmiennych wizjach rzeczywistości? Jak przekonać seniora do dobrych zmian? W jaki sposób mu pomóc, nie naruszając przy tym jego autonomii? Jeśli Ty także stoisz przed wyzwaniem mieszkania z i opieki nad seniorem, z pewnością zadajesz sobie takie i podobne pytania. Ta książka – napisany przez specjalistkę międzypokoleniowy pomost porozumienia - jest właśnie dla Ciebie. Pamiętaj: opieka nad starszym człowiekiem to nie tylko obowiązek. To także niepowtarzalna okazja! Senior ma niewyobrażalny potencjał. Każde przeżycie i emocja, jakich niegdyś doświadczył, dołożyły cegiełkę do gmachu jego wiedzy życiowej. Zbierane przez całe dekady, doświadczenia układają się w zbiór mądrości, stworzony w oparciu o osobiste sukcesy i porażki. Warto po nie sięgnąć, skorzystać z rady starszego członka rodziny. Warto, choćby po to, by uniknąć błędów, które on już dawno temu popełnił i z których wyciągnął cenne dla nas wnioski. Rozmawiajmy ze sobą, póki mamy na to czas. Wbrew technologicznym pozorom, wymiany myśli potrzebujemy do życia jak powietrza. Jak zacząć? Dowiesz się z tej książki!

W posiadłości wybudowanej z jarmarcznym przepychem w okolicy malowniczej rzeki zamieszkał Wielki Pan. Wielki Pan nie szanował nikogo, kto nie był od niego większy lub równie wielki, a ponieważ w okolicy nie było nikogo takiego, czuł się wyjątkowy i niezagrożony. Wielki Pan nie potrafił robić niczego pożytecznego, tylko w krytyce był mistrzem. Im bardziej mógł kogoś upodlić, tym czuł się większy i wspanialszy. Wobec siebie całkowicie bezkrytyczny, atakował wszelkie ludzkie przywary. Tak rósł Pan i potężniał, lecz nie wiedział, że każdej nocy zmieniał się w sposób sukcesywny i trwały. Za dnia Wielki Pan na włościach, w nocy zaś przedziwna kreatura władająca strachem na moczarach. Przyzywała go bowiem noc w noc dziwna siła, więc szedł wzdłuż rzeki aż do bagien. Tam ulegał bolesnej metamorfozie. Wstrząsany nagłymi atakami, prężył się próbując rozluźnić przykurczone mięśnie. Miotany potężną siłą, która płynęła z jego wnętrza, wił się w konwulsjach, które na jego nieszczęście nie zwiastowały śmierci. Powoli upadał w błoto, wsparty na dłoniach i kolanach, zastygł w spazmie. Na plecach tworzył mu się pancerz twardy i ciężki. Nad ranem budził się Pan we własnym łożu, nie pamiętając co działo się w nocy... Wielki Pan Żółw

Kobieta pięćdziesięcioletnia jest zazwyczaj w pełni sił, bogata w doświadczenie, ale bez znaczących osiągnięć, które są udziałem mężczyzn w tym wieku. Kobieta wycofuje się lub zostaje wycofana z wielu aktywności. Cóż począć może istota, którą nauczono wyłącznie poświęcenia, kiedy starość nie żąda już ofiar? Dzieci odchodzą, mąż odsuwa się w swój latami skrzętnie budowany świat. Nikomu niepotrzebna stara kobieta snuje bezpłodne plany na długie lata, które jej pozostały. Zdrowie psychiczne i szczęście człowieka w dużej mierze zależą od ilości popełnionych przez niego błędów. Kwintesencją starości jest właśnie zestawianie sukcesów i porażek podczas dokonywania bilansu życiowego. Dla kobiet historyczne naleciałości zaprzeczające równości płci stanowią swoiste piętno. Kobieta, która całe życie miała być piękna, opiekuńcza, zaradna i ofiarna z wiekiem traci coraz więcej. Bogactwo doświadczenia stanowi pewien atut, ale nie tak znaczący jak poniesione straty. Mądrość starej kobiety, gorzka czy pogodnie obojętna, pozostaje wciąż jeszcze zupełnie negatywna; jest negacją, oskarżeniem, odmową – jest bezpłodna. Zarówno na terenie myśli jak czynu, najwyższą formą wolności, jaką może, osiągnąć kobieta – pasożyt, jest stoickie wyzwanie lub sceptyczna ironia. Niniejsza publikacja ma zasygnalizować przebieg i charakter zmian, dokonujących się od czasów starożytnych po współczesne w odbiorze i wizerunku kobiety starej. Ukazanie sytuacji sędziwych kobiet w różnych okresach historycznych i kulturach jest przyczynkiem do właściwej części pracy popartej analizą i interpretacją dzieł z zakresu literatury i sztuki – Małgorzata Modrak.