Książka omawia dzieje i duchowość klasztorów żeńskich w epoce Pierwszej Rzeczpospolitej – od drugiej połowy XV do końca XVIII wieku. Publikacja nie ma charakteru ściśle naukowego, jednak nie pozwala sobie na dowolność i ściśle trzyma się źródeł. Jest ona bogatym kompendium wiedzy o zakonach norbertanek, benedyktynek, karmelitanek bosych, wizytek i kanoniczek Ducha Świętego. Podejmując lekturę Mniszek, Czytelnik zapozna się z realiami życia klasztornego, ukazanymi na tle historycznym, a także z sylwetkami najbardziej zasłużonych sióstr zakonnych. Książka ta nosi tytuł „mniszki” a nie „mistyczki” pierwszej Rzeczpospolitej. Ekstazy, wizje, łaski nadzwyczajne, są niższe od spokojnego trwania w Bogu, od rozkoszowania się Nim w uciszonym sercu. Ponieważ jednak w Polsce mistyka skojarzyła się ze swymi fenomenami, wybieram niniejszy tytuł. Nie wysuwam żadnych hipotez. Uważny czytelnik potrafi sam wysnuć wnioski. Jadwiga Stabińska OSBap
Z wojennych dziejów klasztoru sióstr sakramentek w Warszawie Dnia 31 sierpnia 1944 roku nalot niemieckich samolotów pogrzebał pod murami kościoła i klasztoru prawie całe zgromadzenie sióstr sakramentek — trzydzieści cztery osoby. Było to niewątpliwie dużo, ale wśród potworności powstania nie stanowiło liczby wyjątkowej. A jednak społeczeństwo Warszawy natychmiast zwróciło na nią uwagę. Śmierć sakramentek otoczono nimbem bohaterstwa, choć nietrudno było wówczas o heroizm w stolicy. Mówiono o dobrowolnej ofierze sióstr za Polskę. Niniejsza książka pragnie przedstawić wydarzenia związane z ową ofiarą, gdyż cieszą się one niesłabnącym zainteresowaniem. Przed szczegółowym opracowaniem tematu należy powiedzieć, że istotnie chodziło o ofiarę. Prawie cały klasztor został objęty jej zrywem. Dzieje Kościoła podają jeden tylko analogiczny przykład: w czasie rewolucji francuskiej postąpiły tak karmelitanki z Compiégne. Oddały one swe życie za wiarę i jako męczennice zostały w roku 1906 beatyfikowane. Sakramentki warszawskie przyjęły śmierć w intencji ojczyzny; ich ofiara przypomina stos Dziewicy Orleańskiej. Jest tym bardziej niezwykła, że jej motorem był patriotyzm, a nie wiara, zrozumiała w przypadku klasztoru klauzurowego. Najdonioślejszą rolę w ukształtowaniu tego aktu odegrało niewątpliwie powstanie. Nie było ono wszakże czynnikiem jedynym. Ofiarność sakramentek wkorzeniona jest w tradycję i duchowość instytutu, a także w dzieje klasztoru warszawskiego. Aby ją zrozumieć, należy się przyjrzeć samym sakramentkom. Jest to konieczność tym bardziej nagląca, że niewiele o nich wiadomo. Reforma karmelitańska doczekała się znacznego rozgłosu i córki św. Teresy cieszą się niezwykłą popularnością wśród zakonnic klauzurowych. Przywilej ten należy się im słusznie ze względu na ich apostolską modlitwę za Kościół i duchowieństwo. Sakramentki — benedyktynki od nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu — są zakonem wynagradzającym, a więc zwróconym wertykalnie, ku Bogu. Ich duchowość dopiero wtórnie (ale i nieodzownie) zakłada tę jedyną utylitarną wartość kontemplacji, jaką jest wstawiennictwo. Są mniej znane, co nie znaczy — mniej cenione. Jeden ze znakomitych współczesnych autorów duchowych, Louis Cognet, mówi o nich: „Zakon ten, założony przez wybitną mniszkę, której przysługuje pełne prawo do ogromnej czci, wydał i w dalszym ciągu wydaje wiele świętych dusz. Kościół udzielił mu pełnej aprobaty. Dlatego o tej formie życia zakonnego winniśmy wyrażać się z szacunkiem” .
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro