„Bronisław Gembarzewski” – książki

Choć gorące debaty na temat określonych faktów z historii coraz częściej dotyczą wydarzeń z XX wieku, jednak niekiedy docierają do nas echa zaciekłych sporów o sensowność wybuchu, a także o sam przebieg Powstania Listopadowego. Czterotomowe Pamiętniki gen. Ignacego Prądzyńskiego (1792-1850), naczelnego wodza powstania, wybitnego stratega, są skutecznym naświetleniem stanowiska dowódcy, który był orędownikiem zdecydowanych działań zaczepnych wobec wojsk carskich. Intencją autora było, aby jego Pamiętniki nie wywoływały kłótni między rodakami, ale by można było rzeczowo rozmawiać o zaprzepaszczonej szansie Powstania Listopadowego. Wydawnictwo Miles wznawia dzieło gen. Prądzyńskiego w formie reprintu, by przypomnieć współczesnym Polakom o tym coraz bardziej zapomnianym fragmencie naszej historii.

"Na przełomie wieków XV i XVI nastąpił okres starć´ z najazdem moskiewskim i tatarskim Iwana III w latach 1492 - 1503, oraz wojen późniejszych z tymiż˙ przeciwnikami, wojen prowadzonych na wielkich, mało zamieszkałych, niemal bezdrożnych przestrzeniach. Jazda dotychczasowa polska składała się? przeważnie z kopijników na ciężkich koniach, pokrytych zbrojami i mających za bron´ zaczepna? długie kopie i miecze, oraz z lekkiej jazdy strzelców, uzbrojonych przeważnie w kusze, zatem przeznaczonych do działania na odległość´. Podczas ciągnienia wojska, zbroje kopijników wożono na wozach i dopiero w chwili spodziewanego starcia przywdziewano je. Jazda ta wobec ruchliwego nieprzyjaciela, nieprzestrzegającego zasad rycerstwa zachodniego, zapowiadania natarcia, a skłonnego do napadów niespodzianych, stawała się? mniej przydatna, co tak dotkliwie zostało stwierdzone w klęsce bukowińskiej r. 1497. Niewątpliwie te przyczyny zrodziły potrzebę? stworzenia jazdy lżejszej, uzbrojonej w kopie - włócznie, tak zawsze skuteczne w ręku polskim zwłaszcza wobec nieuzbrojonego nimi przeciwnika, oraz w krzywe szable, za oręż˙ ochronny mającej jedynie lekkie tarcze. Sięgnięto do wzorów węgierskich. Po raz pierwszy w regestrze skarbowym w r. 1500 pojawia się? nazwa husarzy przy nazwiskach węgierskich i, być´ może, serbskich czyli Raco´w, jak wówczas w Polsce Serbów nazywano." Reprint wydania z 1939 roku. Zachowano oryginalną pisownię.

Reprint z 1905 roku pierwszego tomu cennych prac historycznych wybitnego historyka wojskowości, muzealnika i malarza - Bronisława Gembarzewskiego. Dzieło bogato ilustrowane rycinami i akwarelami autora, daje przegląd rozwoju wojska polskiego w latach 1807- 1814. Autor opisał poszczególne rodzaje wojsk i wchodzących w ich skład jednostek, a także losy pułków.

Nowe wydanie pracy Bronisława Gembarzewskiego. Album zawiera szczegółowe opisy i wiele kolorowych, profesjonalnie wykonanych ilustracji, dzięki którym czytelnik może podziwiać potęgę husarii. Na poziom jej wartości bojowej miało wpływ wiele czynników, między innymi zaprezentowane tutaj uzbrojenie i oporządzenie. Autor omawia poszczególne rodzaje broni, elementy ubioru i umundurowania (dużą uwagę poświęcono ochronnym nakryciom głowy i zbroi) oraz charakteryzuje zachodzące w nich zmiany.