Enfants sont rois

Opowiadając historię dwóch kobiet o odmiennych losach, autorka analizuje epokę – od czasów Big Brothera po lata współczesne – w której liczy się tylko to, aby być widzianym. De Vigan przygląda się erze naznaczonej kultem mediów społecznościowych. Diagnoza ta jest bezlitosna – to świat, w którym wszystko jest na pokaz i na sprzedaż, łącznie ze szczęściem rodzinnym.

Dlaczego tyle trudu kosztuje nas dziękowanie tym, którym tak wiele zawdzięczamy? Jérôme, trzydziestopięcioletni logopeda, mówi o sobie, że pracuje ze słowami i milczeniem. Z tajemnicami, wstydem, zwierzeniami, strachem przed śmiercią. Ale tym, co wciąż zdumiewa go najbardziej, jest długotrwałość cierpień z dzieciństwa. To właśnie to palące piętno wiąże ze sobą pracującego w domu opieki Jérôme’a, Michkę, starszą panią, jego podopieczną, która stopniowo traci zdolność posługiwania się słowami, i młodą Marie, bardzo bliską Michce kobietę. De Vigan, odkrywając niespiesznie relacje między tą trójką, snuje opowieść o tym, jak ważne jest, by na czas powiedzieć bliskim to, czego dotąd nie mieliśmy odwagi, i to, o czym wciąż mówiliśmy za m...

Dramatyczne konsekwencje destrukcyjnych sekretów, przemilczanych problemów i braku porozumienia. Trzynastoletni Theo i jego przyjaciel Mathis niemal codziennie po kryjomu piją alkohol. Helene, ich nauczycielka, podejrzewa, że z Theo dzieje się coś niedobrego. Kobieta, owładnięta obsesją na punkcie uratowania chłopca, odrzuca na bok profesjonalizm i dochodzi do punktu, z którego nie ma odwrotu. Tymczasem matka Mathisa, Cecile, znajduje coś przerażającego na komputerze swojego męża. Odkrycie zmusza ją do postawienia sobie pytania, czy kiedykolwiek naprawdę go znała. Te historie zaczynają coraz mocniej wiązać się ze sobą, wciągając czytelnika w mroczną opowieść o samotności, kłamstwie i lojalności.

Ma famille incarne ce que la joie a de plus bruyant, de plus spectaculaire, l'écho inlassable des morts, et le retentissement du désastre. Aujourd'hui je sais aussi qu'elle illustre, comme tant d'autres familles, le pouvoir de destruction du verbe, et celui du silence. D. de V. Il fallait oser pour s?attaquer ? un sujet déj? investi par les plus grands écrivains : le livre de ma m?re. Et, pourtant, D. de Vigan a apporté sa touche originale, en plus de son talent ? maîtriser un récit. [...] Ce roman intrigue, hypnotise, bouleverse. Il interroge aussi. Mohammed A?ssaoui, Le Figaro littéraire. Malédiction familiale en m?me temps que questionnement passionnant sur les rapports entre l?écriture et la vie, [un] livre éblouissant. Olivia de Lamberterie, Elle.

Przejmująca metafora życia w wielkim mieście, gdzie w anonimowym wrogim tłumie ludzie są całkowicie osamotnieni i zdani wyłącznie na siebie. Ukryte godziny to czas, który Mathilde spędza w metrze i w pociągu podmiejskim linii D. Ta paryżanka, wdowa i matka trzech chłopców, codziennie pokonuje tę samą drogę, przemierza te same korytarze, by utrzymać posadę w południowej dzielnicy. Odkąd jej szef odsunął ją bez powodu na boczny tor, odprawiając do małego, pozbawionego okna biura znajdującego się przy toaletach, cierpi na bezsenność i powoli traci sens życia. Ukryte godziny to również czas, jaki lekarz ostrego dyżuru w Paryżu, Thibault, spędza na kolejnych zgłoszeniach przekazywanych mu przez centralę. Tkwi godzinami w korkach, wlecze się za ciężarówk...

Publikacja ta to świetnie napisana powieść w stylu Hitchcocka, z bardzo sprawnie rozwijającą się akcją – aż do zaskakującego zakończenia z przymrużeniem oka To opowieść o pisarce bardzo przypominającej autorkę. Ona także napisała książkę, która stała się bestsellerem, a w której odmalowała portret swej matki samobójczyni, z osobowością typu borderline. Po sukcesie następują spotkania z czytelnikami, po których pisarka czuje się całkowicie wyczerpana. W dodatku zaczyna otrzymywać anonimy, oskarżające ją, że zdobyła rozgłos dzięki śmierci matki i oszkalowaniu rodziny. Pewnego dnia spotyka L., kobietę w swoim wieku. Między rówieśniczkami rodzi się przyjaźń. Delphine zwierza się L., która rozumie ją jak nikt inny. L. wprowadza się do Delph...