Kto to jest ten Jan Olik ?

Tamara Bołdak-Janowska, postać wielokulturowa, mocno osadzona w realiach pogranicza białorusko-polsko-tatarskiego (z całym bolesnym i ciężkim bagażem tegoż) to pisarka niepokorna. Stawia pytania, które wwiercają się w umysł czytelnika. Tamara traktuje odbiorcę poważnie, jak partnera do filozoficznej dysputy nad najbardziej istotnymi i powodującymi cierpienie przejawami życia człowieka i ziemi, a raczej Ziemi. Jednocześnie, wśród wielu dziedzin artystycznych, uprawiając rysunek satyryczno-filozoficzny poetka zaskakuje skojarzeniami, ostrym poczuciem humoru. We wszystkim, co robi, jest oryginalna, śmiała i wierna sobie. - Katarzyna Boruń-Jagodzińska

W poezji Olsztyn nigdy nie został przedstawiony tak szeroko i głęboko. Książka zawiera pięć poematów, które są zapisem życia Olsztyna w szerokim sensie: kondycji intelektualnej współczesnego mieszkańca, jego uczuć, niepokojów, strachu, radości ? wszystkiego, co się wiąże z jego życiem. Jest także zapisem olsztyńskich miejsc, ich wyglądu i codziennego dziania się. Wszystko to zyskuje dojrzałą formę poetycką w surrealistycznym ujęciu, którego tak brakuje w dzisiejszej poezji.

Jeden z najbardziej charakterystycznych głosów na mapie polskiej literatury powraca. „Hop! Hop! Hop! Traktat o samotności” Tamary Bołdak-Janowskiej to obszerny zbiór tekstów poetyckich, który swoim ciężarem gatunkowym może zachwycić – albo przytłoczyć nadmiarem zapomnianych tropów i środków poetyckich, których w polskiej liryce nie spotykano od dawna. Feministyczna, witalna, postulatywna. I bezczelna – taka, mniej więcej, jest ta książka. Jakby nie patrzeć, mamy wreszcie tom poetycki na wiele lektur, bo jedno podejście nie wystarczy, żeby zdekodować przynajmniej część chwytów, które olsztyńska autorka wykorzystuje w swoim nadzwyczajnym literackim projekcie. „Pokoleniowa rówieśniczka poetów Nowej Fali, Bołdak-­Janowska ignoruje ich ewolucję, odr...

Językiem zastanym nic nowego powiedzieć już nie można. Zatrzymał się w rozwoju i gnije. Cokolwiek wyrazimy w literaturze pięknej za pomocą tego tzw. języka poprawnego polonistycznie, zabrzmi banalnie. Ubogo. Grzecznie. I niepotrzebnie - fragment manifestu `Istotna swoistość`, jaki ogłosiła przed paroma laty Tamara Bołdak-Janowska - ukazał się w książce Ach, moje drogie życie - stanowi najlepszy komentarz do książki Kto to jest ten Jan Olik?, opowieści o nader ambitnym poecie z dalekiej prowincji, który dzięki radom starszych kolegów po piórze szybko pnie się po szczeblach kariery literackiej. Głównym bohaterem humoreski Bołdak-Janowskiej jest właśnie język - ubogi i schematyczny język współczesnej poezji. Język uznanych `mistrzów` oraz wszystkich ich n...

Zanim Kostek Gil wszedł do domu trzasnąwszy dwojgiem drzwi, prawie cały boży dzień przelumpował na ganku i wpatrywał się w świat znikomy, w trawy, w płot, no i w ten mały kamyk u samego ganka. W kamyku odkrył niemy krzyk, a! Cały kamyk to była brudna bielka w kształcie małego pisanego a.