Za granicą

Po raz czwarty miałam okazję zmierzyć się z twórczością Wojciecha Chmielarza. Autor przede wszystkim kryminałów i thrillerów nie potrzebuje już jakiejś ogromnej reklamy, gdyż w swoim fachu przekonał do siebie bardzo duże grono czytelników. Do owego grona należę i ja, choć istnieje jeden warunek- nie czytam tekstów, które są przesycone fantastyką i wizjami posapokaliptycznymi. Nie twierdzę, że są tu powieści nieudane- po prostu ja nie przepadam za czymś nierealnym, lecz w literaturze wszystko jest kwestią gustu. Czytelników jest wielu, a człowiecze upodobania są zróżnicowane. To samo można powiedzieć o muzyce, jedzeniu czy modzie. Nikt nigdy nie dogodzi każdemu z osobna, jest to coś niewykonalnego.

Czy tym razem „Za granicą” można ocenić wysoko? Cóż, widzę, że wielu odbiorców nie jest jakoś szczególnie zadowolonych, niemniej jednak ja cieszę się, że sięgnęłam po tak świeżą powieść. Nie nudziłam się, nie zmuszałam do czytania. Wręcz przeciwnie- koniecznie chciałam wiedzieć, jak zakończą się losy głównych bohaterów. Autor bardzo dobrze skonstruował fabułę i udowodnił, że letnie wakacje w pięknych zakątkach świata wcale nie muszą być bajkowe. Nawet w czasie relaksu można wpakować się w niezłe tarapaty, a potem drżeć o swoją przyszłość.

Nie chcę tym razem dokonywać prezentacji bohaterów, oczywiście bez ujawniania najważniejszych treści. Uznałam, że w książce bardzo dużo się dzieje i będzie lepiej, jeśli czytelnicy sami połączą fakty i zrozumieją, dlaczego Wojciech Chmielarz zdecydował się na delikatne przeskoki czasowe. Są one kluczowe, jeśli chodzi o połączenie wielu istotnych wydarzeń i zachowań wykreowanych postaci.

Wojciech Chmielarz przeważającą część akcji umieścił w upalnej Chorwacji. Kamieniste plaże, egzotyczne zwierzęta morskie, a także dość specyficzne zachowania obcokrajowców z pewnością zainteresują, a nawet zaszokują czytelników. Autor nie bał się otwarcie pisać o sferze erotycznej, która w tej powieści ma bardzo duży wpływ na konkretne wydarzenia. Mogę jedynie napomknąć, że pisarz z niczym nie przesadził, a w swoich opisach nie był wulgarny, niesmaczny czy nieestetyczny. Potrafię do znudzenia powtarzać, że o seksie także trzeba umieć pisać. Autor sprawdził się w tej roli bardzo dobrze, dzięki czemu może on pochwalić się ogromem w pełni zasłużonych nagród literackich.

Myślę, że jest to także doskonała powieść dla stuprocentowych pracoholików. Oczywistym jest, że praca zapewnia nam byt i bez pieniędzy nie jesteśmy w stanie funkcjonować, ale powinno się stosować zdrowy balans między sferą zawodową a prywatną. Drogi Czytelniku, zastanów się, czy chcesz stracić rodzinę, nie mieć pięknych wspomnień, bo notorycznie zakopujesz się w tabelkach czy innych zadaniach branżowych? Fabuła „Za granicą” jeszcze bardziej naświetla ten współczesny problem cywilizacyjny.

„Za granicą” to także powieść z bardzo interesującym wątkiem kryminalnym. Nie naświetlę, kto i co uczynił, ale momentami miałam wrażenie, jak gdyby wątek ten był tworzony wraz z Magdaleną Majcher, pisarką mającą na koncie wiele książek z gatunku obyczaj lub true crime. Osoby znające dobrze historię zawartą w powieści pt. „Mocna więź” będą doskonale wiedziały, dlaczego o niej teraz wspominam. Czy jest to wada nowej książki Wojciecha Chmielarza? Nie, choć pomysł na kolejne kroki w wątku kryminalnym mógł być troszeczkę inny.

No i wreszcie docieram do ostatniego spostrzeżenia. Zastanawiam się bowiem, co człowiek jest w stanie zrobić, by nie stwarzać sobie kłopotów z policją czy prokuraturą. Czy zawsze jesteśmy uczciwi i prawi? Czy zawsze odezwiemy się w słusznej sprawie? A może lepiej milczeć? Czytelniku, rzuć pierwszy kamieniem, jeśli nigdy nie zakneblowałeś sobie ust i nie nosisz w sercu żadnej ważnej tajemnicy. W końcu w Chorwacji jest tych kamieni całe mnóstwo, niemal tyle, ile piasku nad naszym polskim morzem…

Czy „Za granicą” to książka godna polecenia? Jak najbardziej, a ja wiem, że na pewno nie było to moje ostatnie zetknięcie się z twórczością Wojciecha Chmielarza.

Marek, Daria i ich syn wakacje spędzają w Chorwacji, tam też poznają Johana i Verę, parę ze Szwecji. Od samego początku pobytu atmosfera jest napięta. Marek gubi portfel, oskarża o jego kradzież Verę. Wbrew oczekiwaniom żony, czas spędza przy komputerze pracując.

A Daria? Daria coraz więcej czasu zaczyna spędzać z nowo poznaną parą. Ona tych wakacji nigdy nie zapomni. To zdecydowanie będą wakacje życia, ale czy o takim urlopie marzyła? Zdecydowanie nie.

.

"Za granicą " zaczyna się od mocnego uderzenia, by w następnej kolejności przejść do dłuższego, momentami monotonnego wprowadzenia. Ja bym tę książkę podzieliła na dwie części. Pierwsza, bardziej statyczna, z drobną dawką niepewności, ukrytych pragnień. Przedstawione są relacje między Darią a Markiem, widoczne są lęki kobiety, mamy też niewypowiedziane tęsknoty i fantazje, a pomiędzy tym wszystkim frustracja.

Druga część to więcej dynamiki, akcja nabiera tempa. Pojawia się więcej emocji.

Choć tak jak wyżej wspominałam, książka nie utrzymuje cały czas dynamicznej akcji, to daje się odczuć specyficzny klimat, budzący niepokój, napięcie.

Zauważalna jest przemiana, transformacja głównej bohaterki. Z dziewczyny borykającej się z zaburzeniami lękowymi, natręctwem myśli, staje się kobietą, która nie przypomina dawnej siebie. Jak daleko jest w stanie się posunąć by rodzinna wycieczka nie skończyła się tragedią?

.

To była ciekawa lektura, która zaczęła się dość niepozornie, by na koniec zaskoczyć. To dobry kryminał, nie żałuję ani minuty spędzonej z tą książką.

Weekend przy basenie to nie to samo, co urlop z prawdziwego zdarzenia, jaki zaplanowali w Chorwacji bohaterowie najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza „Za granicą”. Choć może i dobrze, bo nie chciałabym, aby i mój skończył się podobnie jak przygoda Darii i Marka.

Co zdarzyło się za granicą, zostaje za granicą?

Autor w sielankową atmosferę urlopowego wypoczynku wrzuca wiele przemyśleń, na które może nie było czasu w codziennej gonitwie, a może brakowało impulsu, który by je aktywował. Dla Darii, którą na wymarzonym urlopie mąż praktycznie porzuca dla pracy, takim zapalnikiem jest fascynująca para Szwedów. Kobieta zaczyna zdawać sobie sprawę, że to, co ma nie przynosi jej satysfakcji. Nigdy tak naprawdę nie odkryła swojego celu w życiu i nie uświadomiła sobie własnych potrzeb. Zawsze były one mniej ważne niż potrzeby i oczekiwania innych.

Pod wpływem wakacyjnego impulsu, może trochę na złość mężowi egoiście, dla podbudowania własnego ego, a na pewno w wyniku ogromnej otwartości nowych znajomych kobieta pozwala sobie nie tylko na coraz odważniejsze myśli i fantazje, ale i czyny.

Jak to się może skończyć? Od samego początku wiemy, że z morza zostaje wyłowione ciało, więc przynajmniej dla jednej osoby nie skończy się dobrze.

Czy jednak rozwój wypadków i motywacje bohaterów mnie przekonały? Do momentu popełnienia zbrodni tak, bo zrozumiała jest chęć przeżycia na wakacjach czegoś szalonego, wartego wspominania choćby ktoś tego nie pochwalał, ale od tego momentu cała historia traci dla mnie sporo na wiarygodności. Miałam również odczucie niewyważenia obu części opowieści przedzielonych zbrodnią, z czego pierwsza jest znacznie bardziej rozbudowana, czasami niepotrzebnie, a druga potraktowana dość pobieżnie. A już na pewno zabrakło mi tu tych silnych emocji i niepokoju, które odczuwałam choćby przy „Żmijowisku” czy „Wyrwie”.

Sporo w niej za to erotyzmu i wielu trafnych spostrzeżeń i przemyśleń dotyczących relacji w związku, ale po lekturze niemal wszystkich wcześniejszych książek Autora od "Za granicą" oczekiwałabym więcej niż tylko dobrej rozrywki.

Wojciech Chmielarz od jakiegoś czasu zdaje się wychodzić poza schematy gatunkowe, widać, że szuka czegoś głębszego, a intryga kryminalna to tylko pretekst, by przyjrzeć się człowiekowi. I tak jest w „Za granicą”, w której zabiera nas na wakacje do Chorwacji razem z polskim małżeństwem z 4letnim synem. To wyjazd, na który czekali od lat, zajęci pracą i wychowywaniem dziecka. Niestety nic nie idzie po ich myśli, Marek jednak musi pracować, Daria chodzi zirytowana, że mąż nie może wygospodarować nawet tygodnia wolnego dla niej i syna. I tak zaprzyjaźnia się z mieszkającą obok parą, młodą, piękną, nieskrępowaną Szwedką i jej sporo starszym mężem... Czytelnik od początku wie, że coś się stanie, że te wakacje nie skończą się dobrze, tylko co? Autor długo utrzymuje nas w niepewności, zapewnia przyjemne, delikatne napięcie, jednak nawet ono nie jest tak ważne jak kreacje postaci, które z początku mogą denerwować, ale szybko okazuje się, że to dlatego, że są tak bardzo ludzkie... Dobrze przedstawiają nas Polaków, szczególnie te pokolenie liczące teraz 30-40 lat, które wychowało się w czasach, kiedy dorosłość mocno wpisywała się w jeden schemat – trzeba mieć dobrą pracę, dobre wykształcenie, szybko założyć rodzinę. W tamtych czasach nie dbało się aż tak o zdrowie psychiczne, o balans, więc teraz tym dorosłym ciężko jest pozbyć się przekonań wyniesionych z dzieciństwa, sami wpisujemy się w schemat, co powoduje frustrację i niespełnienie. Cały czas chce się czegoś więcej, wymaga się więcej, głownie od samego siebie. Ale po co? Czy nie lepiej poczuć się wolnym? Postacie są tu przedstawione w pełni, nie są pozbawione wad, żądz, co z początku może zaskakiwać, ale po przemyśleniu okazuje się naprawdę udanym zabiegiem. To dobra książka, którą docenią ci lubujący się w rzetelnych, bliskich realności, a zatem ciągle niedoskonałym bohaterom.

Twórczość autora uwielbiam i z wielką przyjemnością sięgnęłam po kolejna jego książkę. Nie mówię, że była zła, ale tym razem było beż fajerwerek, które towarzyszyły mi podczas czytania poprzednich powieści.

"Za granicą " To nieco inna książka, która zdecydowanie odbiega od poprzednich. Zdecydowanie bardziej postawiono w tym utworze na wątek obyczajowy, co dla mnie nie było plusem. Właśnie te kryminalne zagadki Chmielarza uwielbiałam!

Marek i Daria wybrali się do Chorwacji na wakacje, a po drodze zabrali autostopowiczkę, która okazała się być Szwedką sąsiadującą z nimi podczas tych wakacji. Przez to, że Marek postanowił nieco popracować, Daria miała więcej czasu i znacznie zbliżyła się do szwedzkiej pary. Znajomość zaczęła przeradzać się we wzajemną fascynację, a stąd już jeden krok do pragnień i w efekcie końcowym obsesji. Jest miłość, jest zazdrość, musi być zbrodnia.

Autor w książce dość wolno wprowadza nas w świat chorwackich wakacji, długo poznajemy bohaterów, ich upodobania, preferencje. Dla mnie wstęp był zdecydowanie przeciągnięty, a początkowa akcja książki rozwija się zbyt wolno, co znacznie nuży. Ja momentami miałam ochotę odłożyć książę na bok. Niemniej jednak warto było przetrwać, bo później akcja się rozkręciła i wpleciony wątek kryminalny mnie jak zawsze u autora nie zawiódł! Lubię budowane przez niego napięcie, mylne poszlaki, które dają do myślenia. I choć tym razem niemal od razu udało mi się prawidłowo rozwiązać zagadke, to czytało się naprawdę bardzo dobrze!

Książka zdecydowanie różni się od pozostałych. Tutaj po raz pierwsze spotkałam się w twórczości autora z niemal erotycznymi opisami pragnień głównych bohaterów. Mimo wszystko był to niezwykle ważny temat, który czytelnikowi również uświadamia, jak nasze rządze mogą działać destrukcyjnie, totalnie nas oślepiając i zabierając zdolność racjonalnego myślenia.

Mimo, że książka nie jest idealna, to w sumie oceniam ją na plus. Czegoś tutaj zabrakło, co nie zmienia faktu, że nadal szczerze mogę powiedzieć, że twórczość autora bardzo lubię i polecam!

Zanim zaczęłam pisać opinię, zerknęłam na oceny. Niestety nie najlepiej to wygląda. I tu przeleciała mi przez głowę myśl: czy czytaliśmy tę samą książkę? A może po prostu ja lubię twórczość Wojciecha Chmielarza bardziej i nie potrafię być obiektywna? A może inni już się „przejedli” jego książkami? A może…? I tak można by gdybać w nieskończoność. Koniec końców – mnie się najnowsza powieść Chmielarza podobała.

Upalne lato, bezkres chorwackiego nieba, beztroska plaża i morze – tak wygląda raj, do którego przyjeżdżają na wakacje Daria i Marek z synem. To pierwsze zdanie z okładki. Przeczytałam je ja, przeczytać może każdy. Po tym zdaniu trochę zgłupiałam i pomyślałam: no tak Chmielarz dojrzał. Koniec pewnej epoki. Nie będzie już społecznie zaangażowanych kryminałów, które tak lubię. Ależ można się pomylić… Zaczęłam czytać książkę i okazało się, że nie miałam racji. Zaczęło się dobrze, a później było tylko lepiej.

Wspomniana para, Daria i Marek wyjeżdżają na wakacje do Chorwacji. Na miejscu poznają parę Szwedów, Johana i młodszą od niego, atrakcyjną Verę. Chmielarz przedstawia Polaka za granicą – Polaka, który nie jest rozrzutny i który nawet na wakacjach, jak pojawia się okazja do zarobku, to co robi? No tak!. Marek otrzymuje propozycję pracy i oczywiście musi z niej skorzystać, więc większość czasu spędza, nie z żoną na piaszczystej słonecznej plaży, tylko przed laptopem. Daria jest znudzona i samotna, i coraz bardziej zbliża się do nowo poznanych sąsiadów. Początkowa fascynacja przeradza się w pożądanie, atmosfera gęstnieje.

Taki mamy obecnie trend w literaturze, że prawie każdy pisarz „łapie za pióro” i próbuje swoich sił, aby udowodnić całemu światu, że on/ona także jest w stanie napisać dobry tekst erotyczny. Wbrew pozorom to wcale nie jest takie łatwe. Nie mam oczywiście na myśli tych wszystkich książek powstających, jak grzyby po deszczu, które rozpoznać można po rozebranych okładkach, nie pozostawiających miejsca na wyobraźnię. Dobry tekst erotyczny, to nie powieść tylko wtręt, fragment, opis, rozdział…

Chmielarz chyba nie miał z tym problemu, bo takie sceny w powieści „Za granicą” budowały się same i wynikały jasno z fabuły. Napięcie rosło z minuty na minutę i było tylko kwestią czasu, gdy to pęknie. Ogromnie dziwią mnie więc głosy, że Chmielarz napisał powieść pseudoerotyczną. Tak nie jest. „Za granicą” to kryminał, a momentami nawet thriller. Autor nie zapomniał o zbudowaniu portretów psychologicznych bohaterów i owszem jest wątek erotyczny, który w moim odczuciu w niczym nie przeszkadza.

Akcja w książce płynie niespiesznie, świetnie budując atmosferę. Przekonuje mnie przedstawienie postaci i powolne opowiadanie historii. Jednak muszę przyznać rację wszystkim tym, którzy różnie się o tej książce wypowiadają w jednej kwestii – nie jest to najlepsza powieść Chmielarza. Porównując ją do najlepszego według mnie „Żmijowiska” wypada gorzej, ale przecież nie zawsze wszystko musi wychodzić na na piątkę z plusem. Uważam, że ciągle jest to fajny i godny polecenia Chmielarz, którego warto czytać. W końcu styl nadal ma bardzo czytelny, płynny i uporządkowany. Ciągle bardzo dobrze się czyta jego książki i wciąż są godne polecenia. Uważam że świetnie się składa, że akurat tego typu powieść zastała napisana właśnie teraz, gdy zbliżają się wakacje, bo na letni wypoczynek nada się idealnie. Tylko może nie bierzcie za bardzo do siebie treści, bo jednak wtedy z tego cudownego wypoczynku może nic nie wyjść – ci co przeczytają będą wiedzieli o czym napisałam.

„Za granicą” oczywiście polecam może nie koniecznie wytrawnym „chmielarzoczytaczom” ale na pewno tym, którzy rozpoczynają przygodę z tym pisarzem. Na zachętę dodam jeszcze, że świetnie opisane zostały „fragmenty” Chorwacji – aż chciałoby się wsiąść w jakiś środek lokomocji i udać tam na wypoczynek.

Idealna lektura na wakacje. Choć może lepiej przeczytajcie ją już po powrocie z urlopu...

To dopiero moja druga przygoda z twórczością Wojciecha Chmielarza i przyznam Wam, że bardzo udana przygoda...wakacyjna przygoda.

Kryminały mają to do siebie, że na początku jest morderstwo albo leży już sobie gotowy trup i czeka na to całe śledztwo prowadzone przez detektywa. Kto? Po co? I jak?

Tu tego nie znajdziecie, gdyż jest to bardzo wykwintny thriller psychologiczny. Owszem na początku pojawiają się zwłoki ale nie ma tu żadnego detektywa czy komisarza, nie o to tu chodzi. Na kolejnych stronach czytelnik sam obserwuje cały przebieg zdarzeń, dzięki fachowym opisom czuje się jak by tam był i śledził każdy krok głównych bohaterów.

Daria wraz z mężem Markiem i ich czteroletnim synkiem Antkiem wyruszają na wakacje do popularnej Chorwacji. Na miejscu poznają Szwedów, młodą i seksowną Verę, oraz jej o wiele starszego męża Johana, zapowiada się całkiem przyjemny tydzień. Niestety Marek, czego oczywiście wcześniej nie planował, musi zająć się pracą, trafia mu się genialna szansa by podpisać kilkuletni kontrakt z zagraniczną firmą, przecież nie może sobie tego odpuścić.

I tym oto sposobem, nieświadomie sam wpycha swoją żonę w łapska nowo poznanych znajomych. Daria z każdym dniem przywiązuje się co raz bardziej do swoich wakacyjnych sąsiadów, nie wie jescze, że ta znajomość całkowicie odmieni życie jej i jej męża.

Na pierwszych stronach odnalazłam w głównej bohaterce siebie, pomyślałam, kolejna wariatka na każdym kroku widząca zagrożenie, ale szybko czar prysł...na szczęście.

Książkę pochłonęłam w ekspresowym tempie, wciągnęła mnie już od pierwszych stron.

Autor umiejętnie rozbudza emocje i ciekawość czytelnika. Idealnie kreuje wakacyjny klimat, dzięki czemu mamy wrażenie jak byśmy tam byli, relaksujemy się, odpoczywamy, opalamy, pływamy w morzu i rozpalamy zmysły...

Nawet pomagamy dziewczynom w czymś bardzo złym.

Więc jak? Wybierzcie się z Chmielarzem do Chorwacji?

Polecam.