Jan Wolff. Monografia architekta w świetle analizy prefabrykowanych elementów dekoracji sztukatorskich

Niniejsza praca jest pierwszą wpolskiej literaturze historyczno-artystycznej próbą przekrojowej analizy zjawiska powtarzania planów warchitekturze sakralnej Rusi od średniowiecza do lat powojennych. Prowincjonalizm cechujący sztukę tego obszaru, odizolowanego od nowatorskich ośrodków artystycznych, pozwala szczególnie trafnie scharakteryzować przyczyny wielokrotnego wykorzystywania tych samych rzutów. Wpublikacji przedstawiono zarówno przykłady warsztatowego powielania planów, jak również urzędowe projekty typowe. Jest to pierwsza tak dokładna analiza tego pomijanego dotychczas zjawiska.

W książce w całości przytoczono i szczegółowo przeanalizowano dwa unikatowe i komplementarne źródła spisane przez ks. Jana Karola Lipowieckiego, dokumentujące remont i rozbudowę cerkwi w Szczebrzeszynie, którymi kierował on w latach 1777-1789. Lipowiecki prowadził nie tylko szczegółowe rachunki, ale także kronikę, gdzie w bardzo emocjonalny sposób przedstawił swój udział w tych pracach. W publikacji omówiono wcześniejsze dzieje cerkwi, jej formy architektoniczne oraz wyposażenie, ze szczególnym uwzględnieniem siedemnastowiecznej ikony Hodegetrii. Ponadto książka zawiera wiele informacji na temat dziejów Kościoła wschodniego pod koniec XVIII w., a także codziennego życia w prowincjonalnym mieście galicyjskim po pierwszym rozbiorze.

• Najdłuższe fiordy na świecie • Preikestolen i Trolltunga – niezwykłe półki skalne • Den Norske Opera w kształcie kry lodowej • Czy fiordy jedzą z ręki? • W którym mieście chodniki są z drewna? • Kto wymyślił trawnik na dachu? • Droga Trolli, czy drabina trolli? Norwegia, czyli nowe spojrzenie na Skandynawię. Po wyjeździe z Pascalem odnajdziesz swoją drogę na Północ. „Gdy po raz pierwszy wybierałem się do Norwegii, zdawało mi się, że nic nie może mnie zaskoczyć. A jednak – kiedy wysiadłem z autobusu w centrum Andalsnes i spojrzałem na ośnieżone szczyty okalające Romsdalsfjord oniemiałem. Do dziś pamiętam każdy szczegół tych pierwszych godzin spędzonych nad fiordami. Snopy słońca przesuwające się nad zatoką, łodzie kołysząc...

Zabierając nas na włóczęgę w ciemne uliczki i podejrzane zaułki, Wojciech Grabowski snuje gawędę o Śląsku, jakiego nie znamy: przestrzeni dorastania, ulotnych wrażeń, mglistych wspomnień i sztuki. Bo to właśnie przeszłość, przestrzeń i sztuka są bohaterami jego opowieści. „Śląsk jest dla mnie jedną wielką instalacją artystyczną, choć nie stworzyli jej artyści. Obcowanie z tą przestrzenią decyduje o moim życiu, o moich wyborach. Dosłownie. Co kazało mi skręcić w jakiś zaułek albo zatrzymać się przed tą, a nie inną kamienicą. Jeżeli coś zmusiło mnie do zmiany planów w trakcie wędrówki, to znaczy, że niewątpliwie jest ważne. To zatrzymanie, spojrzenie, zawrócenie pociąga za sobą zdarzenia. I z tego tworzy się opowieść.”

W opracowaniu pojawia się szereg postaci historycznych, jakie miały wpływ na kształt grybowskiej parafii, takich jak duchowni, artyści, włodarze miasta, rzemieślnicy czy wreszcie zwykli mieszkańcy. Szczególne znaczenie miała współpraca dwóch osób ? grybowskiego proboszcza ks. Jana Solaka i warszawskiego architekta Zdzisława Mączeńskiego, których połączyła zainicjowana na początku XX w. budowa kościoła parafialnego. Wspólny cel, jakim było wzniesienie i wyposażenie świątyni, zaowocował trwającą ponad 50 lat przyjaźnią. Książka jest bogato ilustrowana archiwalnymi fotografiami dokumentującymi dzieła sztuki (często już nieistniejące) oraz zmiany, którym ulegał wygląd świątyń na przestrzeni wieków. Na szczególną uwagę zasługują zamieszczone...

Paweł z Lewoczy był jednym z czołowych twórców rzeźby gotyckiej w Europie Środkowej. Prowadził duży warsztat, w którym powstały ołtarze należące dziś do największych skarbów kościołów Spisza oraz sąsiadujących z nim regionów Słowacji. Ze względu na artystyczne znaczenie twórczości mistrza i wielokulturowy charakter Spisza sztuka Pawła z Lewoczy jest często omawiana w publikacjach czeskich, słowackich, niemieckich i węgierskich. Paweł z Lewoczy. Rzeźbiarz ze Spisza, między Krakowem a Norymbergą to pierwsze całościowe ujęcie tematu w języku polskim.

• Futurystyczne budynki Barcode • Półwysep Bygdoy i Muzeum Łodzi Wikingów • Wycieczka do Bergen • Opera czy góra lodowa? • Czy kod kreskowy może być budynkiem? • Gdzie bezpiecznie skoczyć ze skoczni? • Dlaczego tygrys lubi pozować? Oslo, czyli nowe spojrzenie na stolicę Norwegii. Po wyjeździe z Pascalem zanucisz: Oslo mio! „Opera przyciąga turystów niczym magnes. To od niej zaczyna się poznawanie Oslo. Gdzie indziej za wchodzenie na dach można dostać mandat, ale nie tutaj. Jej gmach stał się miejscem spotkań towarzyskich i biznesowych, wywiadów i programów telewizyjnych. Zakochani przychodzą tu oglądać zachody słońca lub niebo pełne gwiazd. Z dachu można podziwiać panoramę stolicy i fiordu, odpocząć, poczytać, coś zjeść, poopalać się lu...

Oslo – stolica, która niecałe 100 lat temu przestała być postrzegana jako prowincjonalne miasto, a dziś zachwyca doskonałym skomponowaniem infrastruktury z naturą. Podczas zwiedzania nacieszymy oczy widokiem różnorodnej, nowoczesnej architektury, metrem dojedziemy w góry, gdzie będziemy mogli pojeździć na nartach, a statek w kilka minut przewiezie nas na zalesione wyspy. Ruszaj w świat z przewodnikiem Michelin! Cechy publikacji: • poręczny format, • precyzyjne mapy i plany, • dokładne opisy atrakcji turystycznych, • propozycje tras zwiedzania, • liczne ciekawostki. Michelin zaprasza cię do wspólnego odkrywania najpiękniejszych zakątków Oslo. Z tym przewodnikiem zwiedzanie będzie prawdziwą przyjemnością! Dokładne plany ułatwią swobodne poruszanie si�...

Instrukcje o budynkach i sprzętach kościelnych (1577), opracowane na zlecenie i pod nadzorem kardynała Karola Boromeusza (1538–1584) przez duchownych wspierających go w zarządzaniu archidiecezją mediolańską, są uważane za najważniejszy dokument, określający zasady kształtowania katolickiej sztuki sakralnej w okresie potrydenckim. Z zawartych w nich, jasno sformułowanych regulacji korzystano w niemal całym świecie, starając się jak najlepiej dostosować formy dzieł sztuki do wymogów liturgii i do przekazywania za ich pomocą prawd wiary. Instrukcje odegrały też kluczową rolę w sformułowaniu nowożytnej łacińskiej terminologii liturgiczno-artystycznej. Pierwszy pełny przekład Instrukcji na język polski został zaopatrzony w kompletny aparat naukowy, a tak�...