I dobry Bóg stworzył aktorkę

Większość małych dziewczynek marzy o tym by kiedyś stać się sławną piosenkarką, modelką, tancerką, czy chociażby aktorką. Ja również należałam do tej większości. Gdy jeszcze byłam małym berbeciem marzyłam o zostaniu słynną aktorką, którą ludzie będą rozpoznawać na ulicy, w sklepie, czy chociażby w tramwaju. Jednak z biegiem lat mój zapał do dążenia za marzeniami zmalał. Uświadomiłam sobie, że nie nadaje się na aktorkę, po pierwsze boje się publicznych występów, a po drugie boje się stać przed kamerą. Do tego trzeba mieć niezły mózg by zapamiętać rolę jaką się gra, a ja jestem osobą, która posiada bardzo dobrą pamięć, ale krótkotrwałą. Więc moje marzenia musiały zejść na dalszy plan.

Gdy chwyciłam za książkę ,,I dobry Bóg stworzył aktorkę" podziwiałam w Dorotce determinację do dążenia do celu. Miała wielkie marzenie, móc grać główne role w teatrach i być sławną aktorką. Dlatego złożyła papiery do Słynnej Szkoły jednak nie została przyjęta z powodu nie wymawiania litery S. Nie poddała się i spróbowała za rok, jednak i tym razem jej się nie udało z powodu ,,braku talentu". Po kolejnych próbach dostania się do Słynnej Szkoły Dorotka zaczęła tracić nadzieję na to, że kiedykolwiek uda się jej przekonać surowe jury. Jednak los się do niej uśmiechnął. Jej marzenie po części się spełniło i teraz musiała pokazać na co ją stać. Poza aktorstwem żyje z Księciem z bajki, który zamiast ją wspierać w dążeniu do marzenia ciągle ją krytykuje, nigdzie jej nie zabiera na wycieczki, tylko do zakręconej rodziny Królewskiej, która także krytykowała Dorotkę i nie potrafiła jej w ogóle zrozumieć, że posiada własne poglądy. Czy uda się jej zostać aktorką i spełnić swoje marzenie? Czy dostrzeże w Księciu te prawdziwe, złe oblicze? Nie dowiecie się jeżeli nie przeczytacie.

Książkę otrzymałam, dzięki uprzejmości wydawnictwa SOL. Głównym i jedynym narratorem powieści jest Bóg, który strzeże Dorotki, popycha ją w różne kierunki, naprowadza na właściwą drogę. Pan i władca w powieści przedstawiony jest jako sympatyczny, wyrozumiały stwórca, który nie potępia Dorotki i przymyka oko na jej różne wybryki.

Na początku miałam wielką trudność w odnalezieniu się w tej powieści. Pomimo prostego i zrozumiałego języka, książka zawiera w sobie wiele ironii, która nie pozwalała mi pozytywnie odebrać tej powieści. Sama niezbyt rozumiem ironię, więc do książki podchodziłam z wielkim dystansem. Jednak gdy w końcu się do powieści przekonałam dostrzegłam w Dorotce namacalne podobieństwo do mojej osoby. Jest bardzo pokręcona, nie pewna siebie, często mówi coś, nim dobrze pomyśli... Czytając książkę myślałam, że czytam o samej sobie. Dorotka mnie bardzo pozytywnie zaskoczyła.

Dzięki powieści przyglądałam się rozterkom Dorotki, współczułam jej, często odczuwałam irytację względem niej, jednak zamiast ją znienawidzić, pokochałam tę pokręconą dziewczynę. Pokazała mi swoje wesołe, a zarazem smutne życie. I może często nie potrafiłam zrozumieć jej postępowania, nie potępiałam jej jak nasz narrator. Przyjemnie się przy tej powieści bawiłam. Polecam.

Agata Pruchniewska to aktorka, która pracuje w biurze. Swoje doświadczenie postanowiła zawrzeć w książce, którą w 2014 roku wydało wydawnictwo SOL. Powieść nosi tytuł €žI dobry Bóg stworzył aktorkꀝ.

Dorotka od dziecka wiedziała, że chce zostać aktorką. Kilka razy starała się dostać na studia o tym profilu, jednak jej nie wyszło. Dopiero po konkursie, w którym wygrała miejsce w prywatnym Studiu dla aktorów, zdecydowała się dalej próbować. Znajomi namówili ją do spróbowania swoich sił w egzaminach do Słynnej Szkoły. W międzyczasie grała drobną rolę kury oraz zachwalała opony. Po serii trudnych egzaminów, do których Dorotka się nawet nie przygotowała, bo nie wierzyła w swoje powodzenie, została przyjęta do Słynnej Szkoły. Spędziła tam świetny czas, wystawiła nawet na własną rękę przedstawienie z kolegami. Uczelnia nie była przekonana co do niego, ale po premierze okazało się, że sztuka była świetna. Dorotka grała też u Wielkiego Reżysera i Sławnego Aktora. Miała talent, nawet ją nagrodzono. Podczas studiów poznała także swojego Księcia z Bajki, który również był aktorem, uczącym się rok niżej. Co roku zabierał Dorotkę do swojej rodzinnej wsi, gdzie na włościach Dorotka była ciągle poniżana, choć Książę tego tak nie widział €“ twierdził, że to drobne uszczypliwości, które mają sprawić, że dziewczyna zaprzyjaźni się z jego liczną rodziną. Po skończonych studiach Dorotka grała w teatrze, serialach, reklamach€Ś Jednak jej kariera tak naprawdę stała w miejscu.

Narratorem w powieści jest Bóg. Czasem jest ironiczny, zabawny, zaskoczony, a czasem informuje o tym, że umyślnie coś sprawił, by Dorotka mogła dostać jakąś rolę lub wziąć w czymś udział. Na początku dość często ujawnia swoją obecność, czasem nawet opowiada o tym, że nie zgadza się ze stwierdzeniami ludzi dotyczącymi jego osoby. Przez większość tekstu opowiada o Dorotce, jednak raz (chyba tylko ten jeden raz) odszedł od tego schematu, by opowiedzieć o koledze dziewczyny, który robił coś, co miało bliski związek z nią i jej przeszłością.

Język jest plastyczny, bardzo ładny. Strzałem w dziesiątkę jest dla mnie zastosowanie określeń, zamiast imion i nazwisk niektórych osób €“ jak Wielki Reżyser, Słynny Aktor, Trener, Gwiazda. Nie były to jednorazowe sytuacje, w których Dorotka opisywała swoich profesorów czy współpracowników. Były one użyte jako imiona i nazwiska tych właśnie osób. Nawet zwracano się do nich €žpan Słynny Aktor€. Pojawiały się oczywiście też zwykłe imiona i nazwiska.

Książka opowiada o tym, jak młoda dziewczyna stara się być aktorką. Studia nie wystarczą, talent także €“ zmaga się z brakiem propozycji, z graniem dziwnych ról i z ignorancją ludzi z produkcji. Wiele razy zostaje poproszona o przyjechanie na jakiś plan, a potem okazuje się, że jej nie potrzebują. Czasem wygrywa jakiś casting, ale telefon milczy, jej rola zostaje przekazana innej aktorce. Nie tylko ona ma takie problemy €“ wielu zdolnych, ambitnych i przystojnych kolegów oraz pięknych koleżanek także się z tym zmaga. Wielu musi zrezygnować z aktorstwa, by mieć za co kupić chleb €“ pracują poza branżą.

Dorotka jest ciekawą postacią. To ambitna, ale niewierząca w siebie dziewczyna, która tkwi w związku z Księciem-artystom, którego rodziny nie lubi, a on sam także działa jej na nerwy. Ich związek polega na tym, że wszystko musi być tak, jak on chce. Dorotka nie może mieć nawet własnego zdania €“ to znaczy może, ale nie powinna go przedstawiać. Młoda aktorka stresuje się przed wystąpieniami, ale jest uparta i wygadana, często nie trzyma języka za zębami, co potem prowadzi do myśli, które czyta się z przyjemnością i lekkim rozbawieniem.

Muszę napisać coś na temat grafiki €“ w książce nie znajdziemy zbędnych ozdobników. Czcionka jest odpowiednia €“ ani za duża, ani za mała. Do oddzielenia treści użyto małych masek €“ komedii i tragedii. Są naprawdę niewielkie, ale urocze. To jedyna ozdoba, jaką znalazłam.

Ogólnie książka podobała mi się bardzo. Bóg jako narrator jest świetny, Dorotka to fajna kobieta, chociaż pod koniec powieści nieco mnie denerwowała €“ ale jej zachowanie zrzuciłam na barki Księcia, który wmówił jej, że jest beznadziejna, a ona w to uwierzyła. Czasem miałam wrażenie, że Dorotka jest trzpiotką. Czasem zachowywała się jak mała dziewczynka, która mówi, co jej ślina na język przyniesie i przez wszystkich nazywana jest €žDorotką€ (tylko kilka osób zwracało się do niej bez zdrobnienia). Jednak ta bohaterka bardzo mi się podobała. Za to jej chłopak €“ szkoda gadać! Autorka świetnie wykreowała postać Księcia i jego rodziny, ale okazało się, że są to typy, z którymi nie chciałabym mieć nic do czynienia.

Polecam tym, którzy chcą spędzić miło czas podczas czytania książki. To zabawna, interesująca pozycja. Pokazuje świat aktorów, który wcale nie jest taki kolorowy, jak wielu się zdaje. Na pewno będziecie się świetnie bawić, czytając historię Dorotki, którą opisuje naprawdę wszechwiedzący (choć nie do końca, jego też bohaterka potrafiła zaskoczyć) narrator €“ Bóg. Zachęcam.

Bóg jak wiadomo ma swój plan dla każdego, czasem jednak trudno odgadnąć biednym śmiertelnikom co jest w nim zapisane. Jakby tego było mało czynnik ludzki gmatwa jeszcze bardziej wszystko, a gdy zdecyduje się pójść za głosem serca czyli wybrać aktorstwo jako swe życiowe powołanie to temat na książkę "I dobry Bóg stworzył AKTORKĘ" gotowy.

Marzenia dzielą się na te, które spełniają się i takie, jakim trzeba pomóc by urzeczywistniły się. Aktorstwo dla Dorotki było właśnie tym drugim rodzajem - by stało się realne musiała "co nieco" zawalczyć o nie, no, ale kto powiedział, że będzie łatwo? Nikt, zresztą jak mówią klasycy wielka sława to żart, czasami autorstwa siły wyższej, niezwykle dowcipnej jak się okazuje. Talent, nawet ten niezaprzeczalny, wymaga oszlifowania przez odpowiednie instytucje typu akademia teatralna. Kto opuści jej progi będzie artystą, przynajmniej tak prawi teoria, lecz nim będzie można kłaniać się w pas lub z wdziękiem dygać na scenie i zbierać gromkie brawa wypadałoby wpierw w ogóle zostać studentem szacownej uczelni artystycznej. Bywa to trudne, a grono egzaminatorów nie należy do pobłażliwych i ułatwiających zadania kandydatom. Dorotka wie o tym dużo, nawet więcej niż chciałaby, ale jako dziewczę odważne i nie poddające się trudnościom i tym razem zdobywa to czego pragnie. Pomiędzy zwątpieniem i wiarą w sukces jest codzienność, w której trzeba zmierzyć się z wieloma dziwnymi przedmiotami nauczania i równie ekscentrycznymi wykładowcami. No, a potem kiedy dyplom mocno trzyma się w garści, świat stoi otworem tylko dlaczego brak odpowiednich propozycji, tych zawodowych oczywiście? Gdzie te wielkie role? Na to pytanie odpowiedź zna tylko ON, ale jakoś nie chce się nią podzielić. Jeżeli więc brak widocznej pomocy siły najwyższej samemu trzeba wziąć w swoje ręce i nie zapominać, że samą sztuką człowiek nie żyje, niestety. Codzienność to także rachunki, mieszkanie oraz ... Książę i zdolność pakowania się w nie lada opały tak jakoś całkiem przypadkiem. Wszystko to razem, plus oczywiście pasja pisana przez duże P i te o wiele mniejsze, powoduje, że każdy dzień Dorotki to prawdziwy maraton różnorakich przygód - mniej lub bardziej zabawnych.

"I dobry Bóg stworzył AKTORKĘ" to opowieść pełna humoru, lekka, czasami trochę ironiczna, przy lekturze której trudno się nudzić. Autorka w zabawny sposób przelała na papier kulisy zdobywania szlifów aktorskich, spotkań z Gwiazdami i Wielkimi Aktorami oraz perypetii uczuciowych z Księciem w w roli głównej. Świat artystyczny rządzi się swoimi prawami, czasami mało zrozumiałymi nawet dla jego stałych bywalców, a co dopiero dla nowicjuszy, lecz przedstawiony przez Agatę Pruchniewską okazuje się co najmniej ciekawy. W książce "I dobry Bóg stworzył AKTORKĘ" można doszukiwać się podobieństw do realnych osób, jednak prawdziwymi atutami tej historii jest narrator - jedyny w swoim rodzaju i to dosłownie oraz główna bohaterka - jednocześnie niepowtarzalna i podobna do tak z wielu nas. Czas spędzony z Dorotką to prawdziwie boska zabawa ;)