Znaki zapytania

Tytuł Fenomen opery wskazuje nie tylko na to, że opera jest zjawiskiem, ale również sugeruje treści wartościujące. Autorzy są wielbicielami sztuki operowej i zgadzają się z opinią, że jeśli muzyka jest dobra, fabuła interesująca, śpiewacy wybitni, ich gra poprawna, a scenografia ciekawa, to spektakl operowy jest wyjątkowym widowiskiem artystycznym. Adaptując w swej analizie koncepcję dzieła literackiego stworzoną przez Romana Ingardena, autorzy pokazują, że opera jest dziełem wielowarstwowym, a jej strukturalna złożoność, np. potrzeba połączenia pięknego śpiewu z tekstem przedstawiającym fabułę, stawia szczególne wymagania kompozytorom i wykonawcom. Główna teza jest taka, że śpiew jest dominujący i jemu podporządkowane są inne elementy czy warstwy dzieła. Książka traktuje także o historii opery, a w szczególności o jej związku z wydarzeniami politycznymi i społecznymi, jak również o narodowych stylach sztuki operowej.

Biografia Witolda Rudzińskiego - kompozytora, historyka i teoretyka muzyki, pedagoga, twórcy oper, dzieł symfonicznych i kameralnych, muzyki dla teatru i telewizji oraz utworów dla dzieci. Rudziński był też zapalonym popularyzatorem muzyki, autorem wielu książek, twórcą nowatorskiej teorii rytmu muzycznego, człowiekiem wszechstronnie utalentowanym, serdecznym, dowcipnym i niezwykle pracowitym, z wielką energią i pasją tworzącym każde swe dzieło.W tle opowieści o życiu i działalności Rudzińskiego autorka Teresa Bochwic - córka Witolda Rudzińskiego maluje barwny kontekst historyczny lat międzywojennych, wojennych, okresu nowej rzeczywistości po 1945 i transformacji lat 90-tych.

Anegdoty, rozmowy, wydarzenia zapisywane na bieżąco od kilkudziesięciu lat. O rzeczach i sprawach drobnych, także o tych bardziej istotnych. O artystach i ich sztuce: Nowosielski, Panek, Fijałkowski, Lasik, Brzozowski, Tchórzewski, Stajuda, Czapski, Dwurnik... O pisarzach: Iwaszkiewicz, Stryjkowski, Stachura, Gombrowicz, Miłosz, Darowski, Różewicz, Herbert, cała redakcja "Twórczości", jej autorzy i goście. O życiu, które podobno nie ma końca. RAJMUND KALICKI (ur.1944) ukończył archeologię na Uniwersytecie Warszawskim (1968), studiował też w Argentynie (1970) - film dokumentalny na Universidad Nacional del Litoral, Santa Fe. Od 1974 roku pracuje w miesięczniku literackim "Twórczość". Tłumaczył współczesnych klasyków języka hiszpańskiego. Ogłosił monografię Borges (1980), antologię wspomnień Tango Gombrowicz (1984) oraz Dziennik tajemny (2000), Dziennik patagoński (2007), Dziennik nieobyczajny (2008), medytacje (2012, poza księgarskim obiegiem) i Dziennik z zaświatów (2014).

Atlas turystyczny Pragi to doskonała pomoc w planowaniu udanych wakacji! Książka zawiera najważniejsze informacje na temat tego czeskiego miasta: jego historii, zwyczajów, kuchni i kultury. Jej niebywałym atutem są propozycje gotowych tras zwiedzania poszczególnych dzielnic, a także mostów praskich i najważniejszych zabytków. Barwne zdjęcia i staranne opisy pomogą zorganizować dopasowany do oczekiwań urlop.

Po tym jak tajemnica Igora ujrzała światło dzienne, jego związek z Pauliną został wystawiony na ciężką próbę. Kobieta w poczuciu zdrady wyjeżdża, aby nabrać dystansu do sprawy oraz sił, żeby się z nią uporać. W urokliwym Karpaczu Paulina poznaje Adama – mężczyznę, którego życie boleśnie doświadczyło. Czy pobyt z dala od Igora pozwoli Paulinie spojrzeć na świat z innej perspektywy? Czy może pozwoli jej na to nieoczekiwana przyjaźń z Adamem?

Boticelli, Leonardo, Rafael, Michał Anioł, Correggio i Tycjan... stworzone przez nich arcydzieła zdobiące dzisiaj ściany w galeriach muzeów całego świata są odbiciem prawdziwie złotego wieku okresu oszałamiających innowacji, przykładem słynnego łączenia intelektualnego rygoru geometrii z poezją. W najnowszym tomie bestsellerowej serii „Jak czytać...” dokonano analizy obrazów największych mistrzów renesansu. Każda ze 180 prac stała się okazją do wyjaśnienia kluczowych pojęć malarstwa renesansowego – od „perspektywy” i „złotego podziału” po „wdzięk” i „symbolizm”. Album opatrzony został również krótkimi życiorysami najwybitniejszych twórców tego okresu. Całość stanowi oryginalną i przystępną w lekturze pozycję, będącą doskonałym wstępem do poznania sztuki i kultury włoskiego renesansu.

Z przewodnikiem Przewodnik Collinsa. Drzewa poznasz gatunki i odmiany rodzime w Europie Środkowej i Północnej, a także przywiezione z Azji i Ameryki Północnej oraz z rejonu śródziemnomorskiego. 1600 gatunków i odmian drzew rosnących w Europie. Ponadczasowy przewodnik dendrologiczny z rysunkami! Przyjrzyj się znakomitym rysunkom, precyzyjnie i wiernie oddającym urodę liści, kwiatów, owoców, kory, pędów i pąków. Dzięki nim bezbłędnie i bez trudu nazwiesz wszystkie drzewa. Przeglądaj ilustracje, aż dopasujesz jedną z nich do drzewa, które chcesz rozpoznać. Opisy pomogą Ci poznać inne podobne gatunki. Przeczytaj opis, a dowiesz się, na co zwrócić uwagę, by nie pomylić się przy rozpoznawaniu.

Detroit – niegdyś w amerykańskiej awangardzie, słynące z wielkiego przemysłu, nowatorskich rozwiązań, śmiałych biznesmenów i znanych na całym świecie samochodów – dziś jest stolicą bezrobocia, nędzy i przestępczości. Charlie LeDuff, zdobywca Nagrody Pulitzera, porzuca pracę w „New York Timesie” i wraca do miasta, w którym się urodził. Puka do drzwi wpływowych polityków, wędruje przez squaty, rozmawia z bezdomnymi i przedsiębiorcami, z właścicielami pustostanów, policjantami i strażakami walczącymi z plagą podpaleń, wreszcie sięga do tragicznych losów własnej rodziny i próbuje zrozumieć, co stało się przyczyną upadku jednego z najbogatszych kiedyś miast Ameryki.

Mira Marcinów, filozofka i psycholożka zajmująca się „teorią szaleństwa”, wydawała dotychczas książki świetnie napisane i przystępnie podane, ale naukowe, a nie fikcjonalne. Talent beletrystyczny Marcinów przebijał się w każdej z nich, zaczynając od Szaleństwa jako wyboru (2012), idąc dalej przez Niezabliźnioną ranę Narcyza (2018, napisaną razem z Bartłomiejem Dobroczyńskim), a kończąc na pierwszym tomie Historii polskiego szaleństwa (2018). Jednak Bezmatek, debiutancka książka Marcinów, to proza bardziej osobista i przejmująca, niż mogliśmy się spodziewać. Łączy ciekawość badacza oraz odwagę pisarza, przez co uzyskujemy nowe, ożywcze spojrzenie na relacje córka-matka. Bezmatek nie jest przy tym konwencjonalnym zapisem żałoby – wprawdzie znajduje tu odzwierciedlenie zarówno trwałość, jak i ulotność pamięci, ale jeszcze bardziej książka okazuje się poematem o miłości i o życiu. Pewnie dlatego tak trudno się od niej oderwać. Bez wątpienia chodzi tutaj o kobiety oraz o ten wątek ich historii, który, skrywany, utajony gdzieś pod powierzchnią, wychodzi poza ramy pisania o żałobie. Przenosi on czytelników w sferę pytań o to, czy istnieje jakieś szczególne kobiece dziedzictwo. Właśnie ten motyw jest w Bezmatku szczególnie interesujący, ponieważ doznanie braku matki sprawia, że bohaterka zaczyna obsesyjnie się zastanawiać nad swoją tożsamością. Przewija się tu wątek kobiecych ról i naturalna ciągłość doświadczeń – naprzemienne bycie córką oraz bycie matką. Nie ma najmniejszych wątpliwości, że debiut Miry Marcinów to dobra proza, mięsista, bliska życia. To być może jedna z najciekawszych książek podejmujących temat utraty, jakie zostały wydane w ostatnim czasie.

Techniki wypracowane w Paryżu do niczego nie przydadzą się nad Wisłą. Inny świat – zupełnie inny świat, inne powietrze, inne przebudzenia od śmierci do życia, odpadania od życia ku śmierci, przejścia inaczej tajemne. Nie mogę chodzić po tym mieście, mogę się tylko przemykać. Ale coś przychodzi do mnie: w Parku Skaryszewskim, na Bliskiej, na Grochowskiej, coś nadciąga z krzaków przy Dworcu Wschodnim, wypluskuje ze ścieków i szpar w chodniku. To, co nadciąga, jest dawne i – najczęściej – straszne. To, co nadciąga – widzę i opisuję. To, co straszne – słyszę. Warszawskie pasaże wymagały innej formy niż paryskie pasaże. Jeszcze bardziej skurczonej, przyduszonej. Formy nasiąkniętej milczeniem, jak skaryszewska ścieżka deszczówką. – Krzysztof Rutkowski Księga Warszawy otwiera się przed Krzysztofem Rutkowskim w sposób zaskakujący. Znaki najbardziej powszednie, codzienność ulic, domów, parków, przemawiają nieoczekiwanie jako syg­natury zdarzeń historycznych, które mogły się w tych miejscach wydarzyć, oraz zdarzeń kosmicznych, które wydarzają się w nich nieustannie. O Warszawie nikt jeszcze tak nie pisał.

Wyrusz na wędrówkę przez świat dzikiej przyrody z tym wyjątkowym przewodnikiem, pokazującym niesamowite zdolności adaptacyjne roślin i zwierząt, które pozwalają im przetrwać nawet w najtrudniejszych warunkach. Dowiesz się, dlaczego organizmy żywe wyglądają i zachowują się tak a nie inaczej, oraz w jaki sposób wszystko w przyrodzie jest ze sobą powiązane. Kolorowe strzałki na marginesach poprowadzą cię do odpowiednich tablic i tematów. Amanda Wood – pracowała w Muzeum Historii Naturalnej, później przez ponad 30 lat w wydawnictwie Templar. Wydała książki wielu zwycięzców nagrody Kate Greenaway oraz bestsellerową serię „Ology” (m.in. Oceanology, Dinosaurology), która sprzedała się w nakładzie ponad 19 milionów egzemplarzy. Obecnie pisze i prowadzi własne małe wydawnictwo w domu w Surrey. Mike Jolley – przez ponad 25 lat pracował jako grafik i dyrektor artystyczny w wydawnictwach dla dzieci. Napisał między innymi: Grunter – the story of a pig with attitude oraz I’ll see you in the morning. Mieszka na klifie z widokiem na kanał La Manche. Owen Davey – to nagradzany ilustrator, którego książki wydawane są na wszystkich kontynentach (poza Antarktydą), między innymi w Ameryce i Australii. Korei Południowej. Mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii.

Intymny portret „kobiety pracującej” W wieku siedemnastu lat zdecydowała, że nigdy nie będzie mieć dzieci. Nie chciała sławy, ale sława ją pociągała. Nawet, kiedy opiekowała się chorym mężem, w pokoju obok odbywały się próby. Przyrzekła sobie, że jeśli nie zostanie artystką, to pójdzie do klasztoru. Solidna, punktualna i niebywale pracowita. Legenda polskiego radia i telewizji. Imponowała mistrzostwem w teatrze i na estradzie. To dla niej teksty pisał Gałczyński. Rozśmieszała do łez. Prywatnie – pełna sprzeczności. Manewrowała między domem a pracą, luksusem a skromnością, skupieniem a przygnębieniem. W wywiadach oszczędna, tajemnicza, skłonna do konfabulacji. Jaka naprawdę była Irena Kwiatkowska? Marcin Wilk jako pierwszy dotarł do niepublikowanych dotąd pamiętników artystki, dokumentów, listów oraz fotografii. Rozmawiał z osobami, które Irenę znały najlepiej – z bratanicą Krystyną, czy z wieloletnią gosposią Zofią. To pierwsza pełna biografia artystki. Bo z Ireną Kwiatkowską żartów nie ma. Irena Kwiatkowska żarty zostawia na scenie. Marcin Wilk – dziennikarz, autor literackiego bloga „Wyliczanka”, kurator związanych z literaturą wydarzeń. Autor książek Tyle słońca. Anna Jantar. Biografia (2015), W biegu… Książka podróżna. Rozmowy z pisarzami (i nie tylko) (2011). Czterdziestolatek.