Znać lub nie znać Jezusa

„Nie można wytrwać w ewangelizacji pełnej zapału, jeśli nie jest się przekonanym na podstawie doświadczenia, że to nie to samo: poznać Jezusa lub nie znać Go; że to nie jest to samo: podążać z Nim lub kroczyć po omacku; że to nie jest to samo: raczej móc Go słuchać, niż ignorować Jego Słowo(…). Nie jest tym samym usiłowanie budowania świata z Jego Ewangelią, co czynienie tego jedynie w oparciu o własny rozum” – Evangelii Gaudium.

Pomimo że uważamy się za ludzi wierzących, nie zawsze podoba nam się to, czego Bóg od nas oczekuje lub zadania, do których nas posyła. Kościół dla wielu z nas stał się zwykłą instytucją a nie Mistycznym Ciałem Chrystusa.

W swoich rozważaniach abp Grzegorz Ryś przypomina, że wszyscy jesteśmy powołani do budowania Kościoła a naszą miarą posłuszeństwa Bogu nie jest prywatna cnota, ale zdolność do miłości i posługiwania braciom i siostrom w kościele. Zadaje każdemu z nas istotne pytania: Gdzie jest Kościół, który budujesz? Gdzie jest wspólnota, do której należysz? Wymienia też dwa podstawowe warunki jakie musimy spełnić jako budowniczy. Pierwszy z nich to odkrycie w sobie godności dziecka Bożego. Drugi warunek – autor szczególnie mocno go podkreśla – budować Kościół może tylko ten, kto doświadczył wcześniej grzechu i przeżył swoje nawrócenie. Abp Grzegorz Ryś potwierdza w ten sposób jeden z największych paradoksów Ewangelii który mówi, że większa jest radość z jednego nawróconego grzesznika niż stu sprawiedliwych wchodzących do Królestwa Niebieskiego.