Zła mamusia

Jestem naprawdę zaskoczona, że w tak nie pozornej książce znalazłam cały ogrom wskazówek i rad, do których warto i nieraz trzeba się stosować. Pierwszą z nich jaka mi się nasunęła podczas czytania, to nie dbanie o siebie w ciąży. Matki zapominają, że nosząc w sobie życie i za nie są odpowiedzialne. Kim z pewnością nie jest matką idealną. Jest zmęczona życiem, dzieci mają innych ojców, a na dodatek niedługo będzie rodzić. Jest wiele spraw, które ją denerwują, choćby i nawet obecny partner i jego karcący wzrok na każdą rzecz, którą by nie zrobiła. Choć czasami miło się wypowiada o dzieciach, to jednak nie zdaje sobie sprawy, że nic, co dobre, nie musi trwać wiecznie. Córeczka Kim ma pięć lat i początkowo wygląda na przesłodką. Z drugiej perspektywy znamy myśli, marzenia i przeszłość obcej kobiety, która z braku własnych pociech zapragnęła mieć własne. Najlepiej od razu. Kiedy więc widzi jak kobieta w ciąży lekceważy swoje potomstwo, nie zastanawia się dwa razy, tylko instynktownie porywa pięciolatkę. I tutaj chciałam zauważyć, że media często podają nam wiadomości na podstawie tego, co najlepiej się sprzeda. Zamiast jej pomóc, oczerniają jej zachowanie, robią zdjęcia z ukrycia, by ukazać jak okropną jest matką i tylko czekają na każde potknięcie, by je opisać, zwiększyć do rangi skandalu i podsycać każdego dnia, by obroty rosły. Każą płakać na żądanie, bo tak wypada. Każą odpowiednio się ubrać, bo będzie się bardziej wiarygodnym. Każą opowiadać historie życia, niczym z najlepszego filmu, bo podobno widzowie lubią się wzruszać. Tylko że to wszystko męczy Kim. On wie, że jest nieidealna, ale nie chce takiej nagonki. Choć nie zawsze jest w pełni uczuć do zaginionego dziecka, to jednak chce by się znalazła. W głowie przelatują jej różne scenariusze, nawet życzy śmierci dziecku, jeśli ktoś je katuje i wciąż sprawia ból. Tych opisów uczuć jest dużo i co kolejne to różne. Bardzo często będziemy mieli o niej inne zdanie, ilekroć nadejdzie jej kolej wypowiadania się. Pewnie jesteście ciekawi jak wygląda porwana matka i jej nowe dziecko? Z pewnością nie tak wyobrażała sobie posiadanie dziecka. Im dłużej z nią przebywa, tym bardziej jej priorytety się zmieniają. Wszystko przez to, że porwana nie jest zwykłą pięciolatką...

Pozwólcie, że w tym miejscu urwę. Wiem jak ważne jest czytanie książki, kiedy nie do końca zna się jej losy. Nadmienię tylko, że faktycznie obie ,,matki" nie mają łatwo. Każda z nich podobnie widziała macieżyństwo i każdą spotyka niespodzianka. Autorka pokazała w jak zakłamanym można żyć świecie i co dla kogo się liczy. Jakikolwiek wątek jest tutaj rozpoczęty, to czytamy go z zapartym tchem. Im dalej, tym nowych faktów pojawia się więcej i one zmieniają nasz punkt widzenia. Niestety dzieci często biorą przykład z rodziców czy opiekunów i papugują najczęściej te złe rzeczy. Poruszony też został motyw adopcji i klimatyzacji takiego dziecka w nowej rodzinie. Autorka podkreśliła, że najchętniej wydajemy osądy na temat osób, których w ogóle nie znamy. Plotki lubią zaczynać się od suchych faktów z czego każdy czuje się zmobilizowany do tego, by coś od siebie dodać. Końcowa forma takiej informacji często zupełnie odbiega od jej początku, żeby nie powiedzieć prawdy, gdyż w niej nie zawsze ją znajdziecie. Uwielbiam czytać książki tej pisarki, gdyż ona opisując wymyślonych bohaterów, dodaje do tego prawdziwe wydarzenia bądź sytuacje, które kiedyś miały miejsce. Jej książki należy czytać pomiędzy wierszami, choć nieraz trudno coś wychwycić tak bardzo te wydarzenia nas pochłaniają. Książkę mamy opisaną z punktu widzenia różnych postaci i to dzięki temu widzimy dany problem osoby, rzeczy, które się o niej mówi i jak reagują na to inni. Mamy średnią wielkość druku, z ładnymi odstępami, więc szybko się ją pochłania. Już w trakcie czytania osoby, które mają dzieci, zaczną inaczej do nich podchodzić. Rozwinięcie tematu pozostawię tym, którzy ją przeczytają. Mi ogromnie się podobała!

Byłam mocno zaintrygowana tą książką. To moje pierwsze spotkanie z autorką.

Sara nie może mieć dzieci. A to jest wszystko czego tak naprawdę pragnie. Mimo, że jest dość majętna oraz ma niby wszystko co kobieta mogłaby pragnąć brakuje jej do pełni szczęścia córeczki. Gdy widzi w sklepie Kim w zaawansowanej ciąży, skupioną na swoim telefonie, kompletnie ignorujaca swoje dzieci dochodzi do jej głowy impuls by coś z tym zrobić. Z premedytacją porywa Tonye, córeczkę Kim w myśl że postępuje dobrze, bo na pewno będzie dla niej lepszą mamą. Jednak nic nie jest takie łatwe, a Tonya nie do końca jest taką córką jaką wymarzyła sobie Sara..

Jak dla mnie książka była zbyt chaotyczna. Poznajemy fabułę z perspektywy Kim, Sary a czasami nawet i Tonyi. I to akurat bardzo mi się podobało. Oczywiście rozpacz matki po stracie dziecka jest ogromna i Kim radzi sobie jak umie. I mimo, że ma wsparcie nie do końca je przyjmuje, co sprawia że chwilami staje się niepoczytalna. Sara natomiast nigdy nie powinna posiadać dzieci.. Opisy tego jak traktowała Tonye ścinały krew w żyłach. A książki opisujące krzywdę dzieci działają na mnie podwójnie. Mimo to, ten chaos trochę zakłócał mi odbiór. Nie do końca czasami mogłam się połapać o co w tym wszystkim chodzi. Dość mocno mi to przeszkadzało. Mimo to książka działa na wyobraźnię, a zakończenie troszkę przeraża, że historia mogłaby się powtórzyć.

Sara.

Samotność.

Kim.

Rodzina.

Tonya.

Porwanie.

Obawa.

Strach.

Niepewność.

Lęk.

Wspólne coś, ale co?

Jak to wszystko się potoczy?

Thriller, thrillerowi nierówny, tak jak książka, książce nierówna. "Zła mamusia" to powieść, która chwyta za serce, ale również przeraża i szokuje. Nie jest to lektura lekka oraz przyjemna. Jest to książka, która boli, boli poprzez to, co tutaj się dzieje. Poprzez to, co to małe dziecko musi przeżywać. Nie mogę sobie wyobrazić strachu, jaki towarzyszy tej naszej małej bohaterce. Ale podziwiałam ją! Tak, podziwiałam! Jej charakter oraz osobowość powodowały we mnie ogromną dumę. Nie sądziłam, że tak mała istotka może być taka inteligentna, ale również sprytna i nieprzewidywalna, taka dzielna. Jej kreacja jest świetna i wyważona. Widać, że pisarka poświęciła jej mnóstwo czasu i oddała jej swoje serce. Dorośli bohaterowie też byli niczego sobie, jednak ja skupiłam się na tej najmłodszej naszej postaci, która skradła moje serce. Fajnie było poznać ich przeszłości i to, z czym się mierzą na co dzień. Cała historia była przemyślana, skrupulatnie poprowadzona oraz nieprzewidywalna. Do końca nie wiadomo, czego można było się spodziewać. Fabuła ma swoje tempo, nie jest ono jakieś szybkie, według mnie jest w sam raz. Momentami, podczas czytania, nie wiedziałam czy mam się śmiać, czy płakać. Ta historia była bardzo dojrzała, dająca wiele do myślenia, taka życiowa... Końcówka powieści wycisnęła mi łzy i spowodowała, że nie mogłam dojść do siebie przez dłuższy czas. Muszę wspomnieć jeszcze, że jest to debiut. Powiem Wam, że kompletnie tego nie czuć, język oraz styl pisarki jest cudowny, lekki, przyjemny i taki "płynący". Dzięki niemu nie czuć uciekających stron podczas czytania, mimo, że lektura ma ponad 450 stron. Uważam, że autorka spisała się na medal, a ta książka, bez dwóch zdań, jest warta uwagi każdego! Polecam, polecam, polecam!

Lubię thrillery psychologiczne, lubię "grzebanie" w głowach bohaterów. Ale tutaj coś nie zagrało.

Jest to książka o dwóch kobietach. Jedna pragnie dziecka za wszelką cenę, druga ma już dwójkę i trzecie w drodze. Ich przypadkowe spotkanie doprowadzi do wydarzeń, które spędzają sen z powiek nie jednemu rodzicowi.

I pomysł mi się podobał, ale zabrakło mi faktów. Autorka skupia się na odczuciach bohaterek, na tym co przeżywają, na rozpaczy, na chorej ekscytacji, na trudnościach z jakimi obie muszą sobie radzić. Ale dla mnie tą historia nie miała elementu przyciągającego. Momentami nudziłam się, bo nie było tu akcji.

Nie jest to zła książka, ale nie do końca trafiła w mój gust. Oczekiwałam całkowicie czegoś innego, mocniejszego i bardziej konkretnego.

Kim nie zostanie matką roku, jest wulgarna, specyficzna i ma za sobą nieciekawą przeszłość, lecz przenigdy nie chciałaby, by jej córce stała się krzywda. Sara ma urodę i pieniądze, do pełni szczęścia brakuje jej tylko dziecka, lecz lekarze nie pozostawiają jej złudzeń. W momencie, gdy widzi w sklepie Kim bardziej zainteresowaną swoim smartfonem niż własnymi pociechami, postanawia uprowadzić Tonyę. Robi wszystko, by dziewczynka zapomniała o swoim dotychczasowym życiu i nazywała ją mamą, ale jest to trudniejsze, niż jej się wydawało. Tonya zawzięcie opiera się wszystkim próbom wdrążenia planu, nieustannie pyta o swoich rodziców, jest niegrzeczna.

Dawno nie miałam takiego dylematu odnośnie książki. To, co ciśnie mi się na usta, to to, iż powieść była ok. Nie była zła, ale też nie była dobra. Mimo że fabuła była ciekawa, czegoś mi zabrakło, zbyt mało się działo. Historia od początku do końca napisana została jednolitym tempem, nie ma tu nagłych zwrotów akcji, porywających scen, ani efektownego zakończenia. Na plus jest za to kreacja bohaterów. Sara ma problemy psychiczne, jest anorektyczką, alkoholiczną i fanatyczką religijną. Do tego niesłabnące pragnienie posiadania dziecka sprawia, że całkowicie oderwała się od rzeczywistości. Kim natomiast jest zaniedbaną kobietą, która mimo iż jest matką, zdaje się nie doceniać tego. Po zaginięciu jej córki, media robią z jej życia koszmar, a ona zaczyna wpadać w otchłań depresji.

Narratorkami są przede wszystkim główne bohaterki, ale czasem możemy również dowiedzieć się czegoś od osób drugoplanowych. Rozdziały są bardzo krótkie, więc książkę czyta się błyskawicznie. Kim i Sara mają dużo czasu na przemyślenia, dlatego dowiadujemy się wielu istotnych spraw z przeszłości. Okazuje się, że moją one ze sobą więcej wspólnego, niż mogłoby im się wydawać.

Gdyby nieco podrasować akcję, wprowadzić nieco napięcia i stworzyć bardziej porywające zakończenie, ta książko mogłaby się znaleźć wśród moich ulubieńców, a tak plasuje się na środkowej półce, jako przeciętna. Jestem pewna, że do tej powieści więcej nie wrócę, a treść szybko wyparuje mi z głowy, ale bardzo podobał mi się styl autorki, więc nie wykluczam sięgnięcia po kolejne jej dzieła.

„Chciała mieć dziecko, więc je sobie wzięła”.

Przez główny motyw, bardzo poruszyła mnie ta książka.

Niejednokrotnie odnajdywałam w niej swoje myśli sprzed kilku miesięcy.

Niejednokrotnie myśli i czyny głównych bohaterek mną wstrząsały.

Niejednokrotnie myślałam, że tak nie można.

To nie jest łatwa książka, którą się lekko czyta. Lektura szarpie najczulsze struny i wywołuje masę emocji. Początkowo byłam pewna, że treść okaże się przewidywalna. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem, z każdym kolejnym zdaniem autorka zaskakiwała mnie tym, w jakim kierunku podążała fabuła. Dałam się ponieść lekturze, a każda próba obstawienia możliwości była na nic. Aż do końca wydawało się, że wszystko może się zdarzyć. Chociaż akcja nie pędzi jak szalona, to jest emocjonalnie wciągająca.

Poruszająca, wstrząsająca i bardzo niepokojąca ? tak w skrócie mogę opisać tę książkę. Zachęcam Was do sięgnięcia po nią.

„Zła mamusia” to książka, która momentami mroziła mi krew w żyłach. Tina Baker stworzyła niezwykle niepokojący thriller, który stanowi największy koszmar każdego rodzica..

Sara, to kobieta, która ma wszystko, oprócz własnego dziecka. Jej myśli są tak mocno nakierowanie na chęć posiadania dziecka, że gdy tylko zauważa w sklepie małą dziewczynkę niepilnowaną przez nikogo, bowiem jej matka bardziej zainteresowana jest rozmowa telefoniczną niż córką, postanawia zabrać ją ze sobą do domu. Chce stworzyć z nią rodzinę i być dla niej tak dobrą matką, jakiej nigdy to dziecko nie miało! Jednakże dziewczynka nie jest przekonana co do nieznajomej kobiety, co niezwykle irytuje Sarę? Z kolei Kim - matka porwanego dziecka, zostaje nazwana wyrodną matką, a oszczerstwa rzucane pod jej adresem i zaginięcie córki, wyzwalają w jej głowie traumatyczne wspomnienia z dzieciństwa. Rozpoczynają się poszukiwania 5-latki, jednakże większość tropów prowadzi donikąd? Czy ta historia zakończy się happy endem?

„Chciała mieć dziecko – więc je sobie wzięła” - czytając ten napis na okładce, nie spodziewałam się, ze ta książka wywoła we mnie tak wiele emocji. Autorka genialnie stworzyła portrety psychologiczne własnych postaci! Przemiana jaka następowała i w jednej i drugiej była przerażająca i przerażająco dobrze przedstawiona! Ta książka wywoływała mnie mnie niepokój, zastanawiałam się do czego jeszcze posunie się Sara, żeby postawić na swoim. Jednocześnie momenty, w których bohaterki wracały myślami do wydarzeń z przeszłości, były naprawdę szokujące, przez co tak naprawdę do końca nie wiedziałam, czego mogę spodziewać się po ich zachowaniu. Wow! To było naprawdę piorunujące 450 stron! Nie ma tu za wiele akcji, ewidentnie pierwsze skrzypce grają tu portrety psychologiczne bohaterek, co wyszło wprost fenomenalnie! A zakończenie pozostawiło mnie w osłupieniu na dobre parę minut. Naprawdę chciałabym zobaczyć ekranizację tej historii na wielkim ekranie! Tak w ogóle czytając podziękowania zawarte na końcu książki, zostałam naprawdę mocno zaskoczona, bowiem to pierwsza powieść autorki. Nie mogę doczekać się kolejnych. „Złą mamusię” polecam Wam ogromnie!

Zła mamusia to brytyjski thriller psychologiczny, debiut literacki Tiny Baker, który zaskoczył mnie tym, jak dobry się okazał! Jest to historia porwania 5letniej dziewczynki ? przedstawiona z punktu widzenia tytułowej Mamusi, czyli porywaczki oraz prawdziwej matki dziewczynki. Od czasu do czasu pojawiają się też innego głosy – media, postaci drugoplanowe i sama porwana, jednak to kreacje tych dwóch kobiet są tu kluczowe. Tak różne od siebie, co widać już w warstwie językowej, a jednak gdzieś tam połączone pewnymi dawnymi przeżyciami. Czytelnik obserwuje jak obydwie sobie radzą – jedna spełniając marzenie o własnej córce w mocno pokręcony sposób, druga pogłębiająca się w rozpaczy, tęsknocie za swoim dzieckiem. Ich emocje oddane są z dokładnością i zrozumieniem – czujemy dokładnie to co one, ich emocje wręcz wylewają się z kart powieści. Świetne przedstawienie ich przemiany, ich sposobu myślenia i tego, co dzieje się w ich psychice! Książka to thriller, więc i jest zagadka, która trzyma nas przy lekturze, wywołując to lekkie, przyjemne napięcie, przez które nie chce się jej odkładać. Całość czyta się naprawdę dobrze, a ilość i głębia tematów jakie porusza (nie tylko dotyczące potrzeby posiadania potomstwa) jest naprawdę zaskakująca. Jestem pod wrażeniem, naprawdę nie spodziewałam się aż tak dobrej lektury! Polecam wszystkim, którzy choć trochę lubią thrillery domestic noir!

Sara jest piękną i bogatą kobietą, która ma wszystko.  Do szczęścia brakuje jej jedynie dziecka. Kiedy w zatłoczonym centrum handlowym spotyka ciężarną Kim, która rozmawia przez telefon i ignoruje swoje dzieci posuwa się do czegoś okropnego. Otóż porywa najstarszą dziewczynkę.

Niestety mała Tonya nie jest córką, o której marzyła Sara.

„Zła mamusia” to świetny debiut.  Jestem zachwycona.  To niesamowity thriller psychologiczny, na który czekałam. Autorka wymyśliła znakomitą fabułę, ciekawych bohaterów. Autorka ma lekkie pióro i zaintrygowała mnie tą historią już od pierwszej strony.  Na dodatek trzymała mnie w napięciu i niepewności do samego końca. Jest to lektura pełna emocji. Historia o kobiecie, która ma wszystko oprócz dziecka. Zdesperowana porywa z galerii dziecko innej kobiety. Ciężarna matka przeżywa koszmar, gdy traci córkę nie widzi sensu życia. Porwana dziewczynka pamięta swoją matkę i daje w kość porywaczce.

Jeśli jesteście ciekawi jak zakończy się ta historia to koniecznie przeczytajcie. 

Poznacie tę historię z perspektywy matki i porywaczki. Przerażająca,  hipnotyzująca i wciągająca od pierwszej strony historia, od której nie mogłam oderwać się ani przez chwilę. 

Rewelacja!

Długo nie zapomnę o tej historii.

Gorąco polecam!

„Zła mamusia” autorstwa Tina Baker to historia bólu.

Bólu rozrywającego matczyne serce.

Bólu zrozpaczonej kobiety, która marzy o tym, by mały człowiek powiedział do niej „mamusiu”.

Dziś przychodzę do Was z książką dojrzałą, mocną, wywołującą wielkie emocje, niemal fizyczny ból. Thriller psychologiczny, który tak trafnie przedstawia wielkie ludzkie tragedie, trudne dzieciństwo, dramatyczne epizody z przeszłości i historię uzależnień, mierzenie się z życiem, kiedy los odziera człowieka z sensu życia.

„Moja potrzeba, taka pierwotna, zmienia mnie w wampira, ciemną gwiazdę, która pochłania całe światło”.

Pragnienie niebezpiecznie zbliżające człowieka do obłędu, bo każdy krok w stronę pożądanego obiektu przybliża do krawędzi, a dalej jest tylko otchłań szaleństwa.

Niesamowicie przedstawione zostało pragnienie bycia matką, powielanie schematów własnych rodziców (choć na wstępnie były one krytykowane), naznaczenie człowieka bolesnymi bliznami przeszłości. Otrzymujemy również obraz wpływu innych ludzi, obawy przed marzeniem o szczęściu, wiary, że zasługuje się na uśmiech losu.

To świetna, wielowątkowa książka, która hipnotyzuje autentycznością przeżyć bohaterek, kobiet z krwi i kości, osób z piętnem przeszłych doświadczeń.

Gorąco polecam lekturę, bo warto poznać historię dramatu jednostki zanurzonego w globalną ocenę społeczną.

Sara, to jedna z naszych głównych bohaterek. Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że pomimo małych traum z dzieciństwa, młoda kobieta ma dosłownie wszystko. Dom, pieniądze, dobry wygląd, jednak to tylko aluzja, gdyż do pełni szczęścia brakuje jej tylko jednego - dziecka.

I tak pewnego dnia podczas codziennych zakupów, w zatłoczonym sklepie, kiedy widzi ciężarna Kim, zupełnie ignorującą całą resztę swojego potomstwa, wykorzystuje nadarzającą się sytuacje. Pod wpływem impulsu uprowadza najstarszą z córek małą, Tonie, która ma stać się jej wymarzoną, upragnioną córeczką.

Jednak rzeczywistość staje się brutalna. Dziewczynka nie jest dzieckiem idealnym!

Po paru dniach, gdy Kim wraz z rodziną nagłośniła sprawę o uprowadzeniu jej córeczki, media okrzykują kobietę mianem „wyrodnej matki”, która sama doprowadziła do zniknięcia swojego dziecka. A jakby tego było mało część z wypowiadającego się w tym temacie społeczeństwa uważa również, że powinno odebrać się jej pozostałe dzieci.

Kim dręczona wspomnieniami z własnego dzieciństwa, zamyka się w swojej bańce i traci kontakt z rzeczywistością, odwracając się przy tym od osób które ją kochają i wspierają.

Sara i Kim mają więcej wspólnego, niż mogłyby sobie wyobrażać...

Czy Kim odzyska Tonie zanim zwariuje z tęsknoty?

„Zła Mamusia” Tiny Baker to oszałamiająco dobry, mroczny i niezwykle klimatyczny thriller psychologiczny, a zarazem debiut z prawdziwego zdarzenia, w co nadal nie jestem w stanie uwierzyć.

Autorka już od początku wciąga nas niezwykle utkana fabułę, która wraz z doskonale przedstawionymi portretami psychologicznymi ( Sary, Kim oraz Toni) tworzy wręcz "mieszkankę doskonałą" zabarwioną przeróżnymi pokładami emocji. Dzięki czemu, jako odbiorcy sami możemy rozumieć powody ich zachowań, wyciągać wnioski, a zarazem krok po kroku składać poszczególne elementy zawiłej układanki.

Dla mnie jako czytelnika ten manewr został niesamowicie dobrze wykorzystany, co pozwala nam na własnej skórze odczuwać, całą paletę towarzyszących wszystkim emocji.

Kolejnym elementem jak dla mnie chyba najważniejszym wręcz to pokazanie całego zdarzenia z perspektywy samej uprowadzonej, czyli 5 letniej Toni. To właśnie dzięki niej, cała historia niejednokrotnie łamie nasze serce.

Chyba pierwszy raz miałam okazję wgłębić się w myśli i uczucia tak młodej poszkodowanej ofiary.

„Zła mamusia” to kolejny przykład idealnego rasowego, nieodkładanego thrillera psychologicznego, który stanie się ucztą czytelniczą dla fanów tego gatunku, przez co nie pozwoli zapomnieć o sobie na długo.

Historia przedstawiona w książęce niejednokrotnie przeraża a zarazem mrozi krew żyłach pomimo braku makabrycznych, krwawych scen.

Do tego słuchanie jej w formie audiobooku ze świetnym lektorem to po prostu czysta przyjemność.

Bezapelacyjnie polecam! Kolejny tytuł który wędruje na moją listę Must Have tego roku.

Sara zawsze pragnęła dziecka, lecz nie doczekała się go. Podczas wizyty w centrum handlowym jej uwagę przyciąga dziewczynka w towarzystwie ciężarnej matki i małego brata. Tonya, bo tak ma na imię dziecko, wydaje się być zaniedbana, pozbawiona uwagi rodzicielki. Sara postanawia, że ąę uratuje i zapewni to, na co tak naprawdę zasługuje.

Wystarczyła chwila nieuwagi, a Kim traci córkę z oczu. Mimo wielu świadków policja jest bezradna. Zaczynają się poszukiwania.

Do Sary szybko dochodzi, że dopuściła się porwania. Dziewczynka ma charakter i opiera się próbom zmiany nawyków, uczynienia jej idealną, a porywaczce szybko kończy się cierpliwość i ujawnia się jej mroczna strona.

Mimo, że w książce nie ma ciągłych zwrotów akcji, to i tak trzyma w napięciu. Domyślam się, że ciężko będzie ją czytać osobom, które mają dzieci, bo opisana w niej historia to koszmar każdego rodzica.

Fabuła jest podzielona na perspektywę porywaczki i matki zaginionego dziecka. Autorce udało się genialnie wykreować pod względem psychologicznym te dwie postacie. Mimo, że pochodziły z różnych środowisk, to miały kilka wspólnych doświadczeń, które ukształtowały ich życie.

Szczególnie szkoda było mi Kim, która w trakcie tych okropnych wydarzeń spodziewała się dziecka. Ilość stresu i obelg ze strony ludzi, jakie ją spotkały była ogromna.

W połowie akcja robi dość monotonna, ale warto ją przeczekać, bo później na nowo się rozkręca.

Dla fanów thrillerów psychologicznych pozycja obowiązkowa.

„Zła mamusia” to momentami trudna lektura, badająca podobieństwa między dwiema kobietami, które z pozoru nic nie łączy. Jednak obie zostały poważnie zniszczone przez swoje dzieciństwo. Czasami łatwo jest oceniać innych przez pryzmat tego, co widzimy w ich mediach społecznościowych, ale tak naprawdę nic o nich nie wiemy. Pomysł na fabułę był bardzo dobry, jednak męczyło mnie dość spokojne i jednostajne tempo. Doceniam ogólny nastrój i atmosferę, którą autorka chciała stworzyć, ale nie byłam wystarczająco zaangażowana w życie głównych postaci i sytuacje, z którymi się zmagają. Książka sprawiła, że poczułam się niekomfortowo, ale myślę, że tak powinno być.

Autorka dostarczyła nam solidną opowieść o życiu dwóch kobiet. Kim, która jest matką, i Sara, która zawsze chciała nią być, jednak nie zostało jej to dane. Jak wiadomo z notki tej książki, historia dotyczy porwania małej dziewczynki przez kobietę, która zawsze marzyła o własnym dziecku. Problem w tym, że Tonya nie jest takim dzieckiem, jakie chciałaby mieć Sara. Autorka skupiła się na pokazaniu emocji i uczuć obu kobiet. Jedna dziecko straciła, druga zyskała córkę, której zawsze pragnęła.

W książce tej podobały mi się krótkie rozdziały. Przedstawienie historii z punktu różnych postaci było zdecydowanie dobrym posunięciem, a krótkie rozdziały z perspektywy Tonyi były bardzo sprytne. Jednak całość nie podobała mi się tak bardzo, jak bym chciała. Początek książki był naprawdę wciągający, jednak fabuła zgubiła się w środku i wszystko stało się bardzo powtarzalne. Podziwiam założenie i to, co autorka próbowała przekazać, ale przeczytałam znacznie lepsze książki z podobną fabułą. To, że nie podobał mi się sposób, w jaki autorka potraktowała tę historię, nie oznacza, że ta książka jest zła.

Biorąc pod uwagę fakt, że była to debiutancka powieść Tiny Baker, można autorce wybaczyć pewne nieścisłości. Doceniam to, co starała się wzbudzić w czytelniku, powoli, ale pewnie, wystraszyć nas i pokazać nieoczekiwane strony bohaterów. Pomimo tego, że nie była to świetna książka, to myślę, że warto ją przeczytać, a ja jestem bardzo ciekawa tego, co Tina Baker napisze w przyszłości.

Ma wszystko co tylko chce poza jednym… własnym dzieckiem. Gdy zauważa Kim- która nie zwraca uwagi na swoje dziecko tylko wpatruje się w telefon nie waha się ani chwili, podchodzi do dziewczynki oferując jej pokazanie małych, słodkich kotków i odchodzi z nią… W internecie ludzie nie zostawiają na młodej matce suchej nitki, nawołując do tego aby odebrać jej pozostałe dzieci. W tym samym czasie mała Tonya nie zdaje sobie sprawy w jakim jest niebezpieczeństwie…

Nie wiem czy dobrym pomysłem było czytanie tej książki w momencie gdy sama mam małe dzieciątko… cóż to była za lektura!

Zacznę od tego, że czytałam gdy tylko mogłam, dosłownie. Jak tylko znalazłam chwile wolnego, jak mała miała drzemkę, nawet w nocy jak tylko udało mi się przeczytać kilka stron to byłam zachwycona. Dobrze tylko, że nie miałam koszmarów! Były momenty w których nie wiedziałam czy płakać czy autentycznie przekartkować pewne opisy bo były zbyt mocne! Zdecydowałam się czytać i momentami miałam gęsią skórkę…

Książka bardzo dobra! Dawno nie czytałam czegoś tak wciągającego i dobrego. 450 stron a w ogóle tego nie odczułam! Takie książki lubię, takie książki są najlepsze. Genialnie wykreowani bohaterowie, bardzo fajnie, że były tutaj wplecione ich własne historie z dzieciństwa, które również nie należały do najłatwiejszych. Cała fabuła która nawet na chwile nie zwalniała tempa, chciałam przeczytać jak najszybciej i sprawdzić jak to wszystko się skończy, czy będzie happy end. Ostatnie strony przewijałam w ekspresowym tempie, finalnie długo nie mogłam dojść do siebie. Książkę polecam! Daje też dużo do myślenia, trochę się boję, że żyjemy w takich czasach gdzie takie rzeczy mogą się przytrafić każdemu… wow, wow i jeszcze raz wow!

Tina Baker zadebiutowała w mocnym stylu. Takie thrillery chce się czytać. Takie historie nie odchodzą w zapomnienie, lecz z ogromną siłą rażenia wbijają się w naszą pamięć. W naszej psychice pozostawiają ślad, którego nie sposób wymazać.

Autorka zaprasza na do poznania historii Sary, Kim i Tonyi. Sara wiedzie bogate życie. Jednak do pełni szczęścia brakuje jej dziecka. Pewnego dnia widząc Kim, która ignoruje swoją najstarszą córkę postawia odebrać ją matce. Decyduje się zabrać Tonyę. Nie chcę za dużo zdradzać Wam fabuły, aby nie odebrać przyjemności z lektury. Dodam tylko, że historia stworzona przez Tinę Baker zagotuje Wasze emocje. Zatem sięgając po tę książkę bądźcie gotowi na mocną dawkę wrażeń.

„Zła mamusia” to mocny, mroczny thriller, którego historia niepokoi. I choć fabuła jest wymysłem autorki, to niewykluczone, że podobne wydarzenia mają lub miały miejsce. Jeśli tak, to nie chciałbym być w skórze tych osób, bo już samo czytanie tej historii przywołuje o gęsią skórkę. Historia Tonyi, Sary i Kim wywołuje dreszcze, elektryzuje, sprawia, że lektura tej książki zapiera dech w piersiach.

Aż dziw, że „Zła mamusia” jest debiutem Tiny Baker. Takie thrillery tworzą wytrawni w pisarskim boju pisarze, którzy mają większe doświadczenie. A tu taki debiut – doskonały!

Co sprawiło, że Tina Baker zasłużyła (nie tylko na moje) słowa uznania. Przede wszystkim historia, jej zapisanie na kartach oraz umiejętne dawkowanie emocjo. To, co ujęło mnie w tej książce, to krótkie rozdziały, które są niczym filmowe klatki. A każda z nich wyświetla wydarzenia, które chwytają za serce, łapią się naszej psychiki, tak bardzo, że historia ta jeszcze długo odbija się echem w naszych wspomnieniach. I bardzo dobrze, ponieważ thrillery psychologiczne powinny takie być – chwytać mocnym uściskiem, eksplodować w naszej głowie, i przede wszystkim dawać do myślenia. A ten thriller daje!!!

Bez wątpienia Tina Baker napisała pełnokrwisty, rasowy thriller, który w Polsce zasługuje na miano bestsellera. „Zła mamusia” to książka, na którą warto się zdecydować. Jeśli to zrobicie, to będzie to dobra decyzja. Zdecydowanie polecam!