Z historii antyleksykografii

Historia czytania to zbiór esejów, usiana anegdotami wędrówka przez labirynty biblioteki ludzkości, której patronem jest Jorge Luis Borges. Nieprzypadkowo: Alberto Manguel był bowiem lektorem ociemniałego Borgesa i - jak niegdyś Borges - dyrektorem Narodowej Biblioteki Argentyńskiej. To książka o niewyczerpanym bogactwie praktyk czytelniczych. O czytaniu na głos i po cichu. W rozmaitych warunkach. O różnorodności materialnego wymiaru tekstu. O tym, jak niezwykle złożonym doświadczeniem kulturowym jest czytanie. O skomplikowanej, angażującej wszystkie zmysły relacji między czytającym a tekstem. Od Arystotelesa po czasy współczesne, od tabliczek klinowych po ekrany komputerów. Autor tego dzieła, ilustrowanego i inkrustowanego licznymi anegdotami, uświadamia Czyt...

Iris Murdoch, znana w Polsce głównie jako pisarka, była też wybitną przedstawicielką filozofii, przemawiającą głosem odrębnym na tle innych dwudziestowiecznych myślicieli. Prezentowany tom jest pierwszym w Polsce tak bogatym zbiorem jej esejów filozoficznych, dotyczących głównie etyki i metafizyki, a zwłaszcza ich związków z literaturą. Myśl Iris Murdoch - krytyczna synteza platonizmu z wątkami egzystencjalnymi - wyróżnia się racjonalnością, logiczną precyzją, celnością argumentu i dbałością o szczegół. Ogromna erudycja i przenikliwość diagnoz sprawiają, że jej głos filozoficzny pozostaje donośny i niezmiennie inspirujący.

Intymne notatki Baudelaire’a odkryte po jego śmierci. Myśli, tematy fragmenty, materiały do dwóch nienapisanych książek, Moje serce obnażone i Biedna Belgia!. W pierwszej „parzącym niby lód stylem, spiekłym i zmrożonym w abstrakcję” chciał zamknąć swoją wściekłość na cały świat oraz najbardziej osobiste myśli i uczucia. Miało to być podsumowanie jego życia. Druga, pierwotnie pomyślana jako rodzaj literackiego przewodnika, przekształciła się w zjadliwy i stronniczy pamflet, wyraz rozpaczy i bezradności „znużonego człowieka, który za sobą, w głębi lat, widzi jedynie gorycz rozczarowań, a przed sobą burzę, nie wróżącą niczego, ani nowej nauki, ani bólu”.

Jeden z największych na świecie zbiorów dowcipów żydowskich zebrany i opatrzony komentarzem przez wybitnego judaistę, tłumacza oraz poliglotę ? Roberta Reuvena Stillera. Któż jest bardziej uosobieniem dowcipu niżeli Żydzi? Między innymi przez to, że potrafią, jak żaden inny naród na świecie, pokpiwać i czasem nawet bezlitośnie drwić także z samych siebie. Choćby ta okoliczność jest świadectwem wyjątkowego poczucia dystansu oraz inteligencji, która i poza tym wyróżnia dowcip żydowski. Jego dzieje obejmują kilka tysięcy lat. Dużo więcej niż historia zbierania i publikacji tych dowcipów. To zaczęło się dopiero pod koniec XIX wieku. Ale szczyt swój osiągnęła ta potężna i wzbierająca fala dopiero po drugiej wojnie światowej, kiedy żydostwo...

Hannah Arendt (1906-1975) – niemiecka filozof, politolożka, publicysta, teoretyczka polityki pochodzenia żydowskiego, co o tyle istotne, że najsłynniejszą z jej tez, była ta o banalności zła, a rzecz dotyczyła procesu, osoby, mechanizmów działania Adolfa Eichmanna, po jego procesie w Jerozolimie. Uważana jest za wybitny autorytet w dziedzinach dotyczących totalitaryzmów, antysemityzmu, przejawów zła w polityce. Napisała kilkadziesiąt książek, w niektórych środowiskach nie wybaczono jej wieloletniej znajomości, korespondencji z Martinem Heideggerm.

Po pierwsze: literatura włoska stoi na opowiadaniu, tak wielu jest świetnych autorów krótkich form prozatorskich.Po drugie: Włosi rozumieją niesamowitość bardzo szeroko, co nas – rzecz jasna – cieszy. Przegląd włoskich niesamowitości od XIX wieku po wiek XXI cechuje więc obfitość autorów (wymieńmy dwudziestowiecznych: Massimo Bontempelli, Luigi Pirandello, Dino Buzzati, Alberto Moravia, Anna Maria Ortese, Giuseppe Tomasi di Lampedusa, Juan Rodolfo Wilcock, Tommaso Landolfi, Antonio Tabucchi) oraz szerokość perspektywy, bowiem niesamowite po włosku, to nie tylko mrożące krew w żyłach, ale też (a może przede wszystkim) fantastyczne, cudowne, baśniowe, a nawet wywodzące się wprost z mitologii.

Lis jest jednym z najważniejszych zwierząt w japońskim folklorze. Występuje w licznych legendach i baśniach, a przypisywane mu właściwości czynią z niego coś więcej, niż rudego przecherę, jakiego znamy z europejskich podań. Nie tylko potrafi oszukać człowieka, wykorzystując do tego cały arsenał sztuczek, ale jest w stanie manipulować nim niczym żywą marionetką i stopniowo pozbawić go życia. Ma on jednak również drugie oblicze: stworzenia, które spłaca każdy dług wdzięczności, a także posłańca jednego z najważniejszych bóstw w japońskim panteonie animistycznym Inari, patrona urodzaju. W niniejszym zbiorze, który tworzy 13 utworów autorstwa ośmiorga japońskich pisarzy, Czytelnik zetknie się z równie różnorodnym przedstawieniem lisów. Podczas...

Nowe wydanie cenionego poradnika poświęconego poprawności językowej Polszczyzna na co dzień jest przeznaczona dla osób chcących udoskonalić swoją sprawność komunikacyjną i poszerzyć świadomość językową. Zawiera omówienie zagadnień związanych ze stylistyką, gramatyką, retoryką, wymową, grzecznością językową, komunikacją internetową, pisownią, ortografią i interpunkcją. W książce znalazł się także obszerny poradnik redaktora, a całość zamykają wzory tekstów użytkowych. W nowym wydaniu pojawił się rozdział dotyczący języka niedyskryminującego, a rozdział dotyczący języka w internecie napisano od nowa. W innych rozdziałach znalazły się nowe artykuły, np. Mowa nienawiści. Zaktualizowane zostały zasady pisowni i interpunkcji. Książ...

Autor omawia słowniki z założenia nieobiektywne, niesłużące celom informacyjnym ani dokumentacyjnym, lecz czystej zabawie, refleksji lub perswazji. Utwory takie - określane tu jako antysłowniki - są przeznaczone do lektury, a nie do szukania informacji, w ich ocenie mniej liczy się wierność w opisie faktów niż pomysłowość, oryginalny styl, walory estetyczne. W niektórych przeważa humor i satyra, w innych - elementy perswazyjne lub refleksyjne. Jedne są narzędziem krytyki lub walki, inne służą tylko rozrywce i zabawie. Dzięki tym cechom antysłowniki zbliżają się do utworów literackich i publicystycznych. Charakteryzując antysłowniki, autor porusza także wiele kwestii związanych ze zwykłymi słownikami, w których te „anty-” przeglądają się jak w krz...

- wyrazy sprawiające najwięcej kłopotów mówiącym i piszącym po polsku, z objaśnieniami dotyczącymi ich poprawnego użycia - liczne przykłady literackie i prasowe, pokazujące, że błędy zdarzają się nawet mistrzom pióra i że niektóre krytykowane wyrażenia są już tak częste, iż właściwie przestały być błędami - hasła problemowe przekazujące ogólne informacje, np. akcent, apostrof, hiperpoprawność, metafory, norma językowa, zapożyczenia.

Słownik obejmuje około 5 000 haseł, w większości rzeczowników, i wymienia ich typowe połączenia z innymi wyrazami (w sumie 70 000 połączeń). Uwzględnione w słowniku związki wyrazowe są zrozumiałe dla odbiorców, ale dla nadawców mogą być nieoczywiste i często są przedmiotem wątpliwości, a nawet błędów. Słownik odpowiada na takie pytania, jak: co robi parlament? (powołuje kogoś, przyjmuje uchwałę, uchwala coś, zatwierdza), co można zrobić z paszportem? (dostać, otrzymać, uzyskać, wyrobić sobie) oraz jaka może być pamięć? (dobra, doskonała, fenomenalna, fotograficzna, nadzwyczajna, niezwykła, świetna, znakomita albo krótka, słaba, zawodna).

Pierwszy od wielu lat uniwersytecki podręcznik fleksji polskiej: • nowoczesny, zwięzły, przystępnie napisany, • całościowo ujęte zagadnienia odmiany wyrazów, szyku i wyrażania określoności, • wyodrębnione zagadnienia do samodzielnych poszukiwań, • ćwiczenia z kluczem, • autentyczne przykłady z Korpusu Języka Polskiego PWN.

Bąbelku, dziabągu, misiaczku, ptysiu... Cieszę się, że jest w nas tyle czułych słówek i że się nimi w tej potrzebnej książeczce zajmiemy i, mam nadzieję, nacieszymy. Nieczułym zaś słówkom mówimy „nie”. Może byłoby lepiej na świecie, gdybyśmy wszyscy byli misiaczkami? Ale, ale! „Misiaczku” do szefa lub policjanta? – ze wstępu Katarzyny Miller. Słownik po raz pierwszy zbiera i prezentuje polskie afektonimy, czyli intymne przezwiska funkcjonujące pomiędzy kochankami, małżonkami i osobami pozostającymi w bliskich relacjach. Podstawą słownika była ankieta, jaką na prośbę Wydawnictwa Naukowego PWN, przeprowadziły w maju 2009 roku wśród internautów portale Onet.pl i Sympatia.pl, pytając, jak Polacy zwracają się do siebie, gdy chcą sobie okazać...

Jedyny tego rodzaju słownik w Polsce i jeden z nielicznych na świecie. Obejmuje około 800 wykrzykników onomatopeicznych - czyli wyrazów typu bęc, bzz, cha-cha, kuku, łubudu, mach, trach, tup, wiu - zilustrowanych ponad 1000 przykładów ze wskazaniem źródła. Ponadto zawiera 3 indeksy, które ułatwiają dobór onomatopei do naśladowanego dźwięku lub ruchu oraz do założonego rymu (co przyda się autorom wierszy dla dzieci). Walory edukacyjne książki powiększa kilkanaście całostronicowych artykułów, które ukazują rolę dźwiękonaśladownictwa i symboli dźwiękowej w funkcjonowaniu języka. Książka zainteresuje wychowawców przedszkoli i nauczycieli szkół podstawowych, autorów wierszy dla dzieci, tłumaczy, scrabblistów, semiotyków, teoretyków literatury, his...

Poradnik dla osób, które chcą wiedzieć nie tylko, jak mówić i pisać poprawnie, ale jak w ogóle mówić czy pisać w określonych sytuacjach, aby osiągnąć cel wypowiedzi, np. skutecznie kogoś przekonać do czegoś. Książkę polecamy wszystkim, którzy występują publicznie w jakiejkolwiek formie - np. prowadząc zebranie, przedstawiając prezentację, przygotowując pracę magisterską, ogłoszenie do prasy, zaproszenie na ślub lub wizytówkę - muszą dbać o kształt językowy swoich wypowiedzi. Szczególnie przydatna będzie dziennikarzom i politykom, redaktorom i korektorom, webmasterom i copywriterom, a także nauczycielom, maturzystom i studentom. W kolejnych rozdziałach omówione zostały różne aspekty komunikacji językowej i konstruowania wypowiedzi, w tym także...

Jedyny tego rodzaju słownik w Polsce i jeden z nielicznych na świecie. Obejmuje ok. 800 wykrzykników onomatopeicznych ? czyli wyrazów typu bęc, bzz, cha-cha, kuku, łubudu, mach, trach, tup, wiu ? zilustrowanych ponad 1000 przykładów ze wskazaniem źródła. Ponadto zawiera trzy indeksy, które ułatwiają dobór onomatopei do naśladowanego dźwięku lub ruchu oraz do założonego rymu (co przyda się autorom wierszy dla dzieci). Walory edukacyjne książki powiększa kilkanaście całostronicowych artykułów, które ukazują rolę dźwiękonaśladownictwa i symboli dźwiękowej w funkcjonowaniu języka. Książka zainteresuje wychowawców przedszkoli i nauczycieli szkół podstawowych, autorów wierszy dla dzieci, tłumaczy, scrabblistów, semiotyków, teoretyków literatury, his...

Słownik grupuje wyrazy według znaczenia i pomaga znaleźć słowo, które najlepiej oddaje zamierzony sens wypowiedzi. Dzięki temu ułatwia tworzenie tekstów. Zawiera ponad 80 000 haseł, połączonych za pomocą prawie 180 000 relacji.