Yume. Przeklęty bębenek

Antologia dziewięciu opowiadań autorstwa jednego z najważniejszych japońskich twórców okresu Edo (1603–1868), Akinariego Uedy, po raz pierwszy wydana w 1776 roku. Chociaż utwory mają charakter fantastyczny, a zaludniają je duchy, zjawy i demony, kryje się w nich dogłębna krytyka polityczno-społecznych realiów okresu Edo, zaś mimo upływu wieków wciąż zachwyca wyrafinowaniem języka i erudycją pisarza. Tłumaczenie z języka japońskiego: Wiesław Kotański.

Nankichi Niimi (właśc. Shōhachi Watanabe, 1913–1943) zwany jest „japońskim Hansem Christianem Andersenem”. Z racji krótkiego życia – zmarł w wieku 29 lat na gruźlicę – pozostawił po sobie niewiele utworów, głównie poezji, jednak jego baśnie czytają i kochają wszystkie dzieci w Japonii. Głęboki humanizm autora, jego umiłowanie przyrody, połączone z zadziwiającym zmysłem obserwacji, jak również subtelne poczucie humoru sprawiają, że przemawiają one także do starszych, i to na całym świecie. Niniejszy zbiór zawiera najsłynniejsze utwory Niimiego, takie jak Wioska Hananoki i złodzieje, Zakup rękawiczek czy Opowieść o olbrzymie, a przede wszystkim Lisek Gon, ale również mniej znane baśnie, nietłumaczone wcześniej na żaden zachodni język.

Lelek, ptak powszechnie nielubiany z powodu swojej szpetności, pada ofiarą dokuczania ze strony potężnego jastrzębia. Gauche, wiolonczelista w miejscowej orkiestrze, jest najsłabszym muzykiem w grupie, a na dodatek na tydzień przed ważnym występem zaczynają mu składać wizyty niecodzienni goście. Giovanni ciężko pracuje, by utrzymać siebie i chorą matkę, choć jest jeszcze dzieckiem. Pewnego razu, w noc festiwalu Centaura, wraz z przyjacielem trafia do tajemniczego pociągu, który wiezie ich przez nocne niebo ku... dokądkolwiek. Zbiór zawiera trzy najsłynniejsze baśnie ukochanego autora młodych Japończyków, Kenjiego Miyazawy (1896–1933), którego ponadczasowy humanizm i oszałamiająca moc wyobraźni do dziś urzeka czytelników na całym świecie.

Piąta książka z serii Tajfuny Mini, prezentującej dzieła pisarzy i pisarek pierwszej połowy XX wieku, którzy nie byli wcześniej tłumaczeni na język polski, a zdecydowanie na to zasługują. Wybór twórczości jednego z najniezwyklejszych autorów japońskiej prozy gatunkowej ? literatury detektywistycznej ze szczyptą fantastyki. Kyusaku Yumeno uważał, że dobry kryminał nie wymaga ani bystrego detektywa, ani geniusza zbrodni ? wszystko, czego potrzeba, by wstrząsnąć czytelnikiem i wyprowadzić go na manowce, ukrywa się bowiem w ludzkiej psychice. Książka w przekładzie i ze wstępem Andrzeja Świrkowskiego. Tajfuny Mini to seria nagrodzona Polish Graphic Design Award 2020 w kategorii Wydawnictwa (Beletrystyka, publicystyka, reportaż) oraz zdobywca specjalnej nagrody Arctic Paper 2020. Seria otrzymała również nominację do Nagrody Pióro Fredry 2020.

Koty należą do ulubionych zwierząt Japończyków, choć dawniej przypisywano im nadnaturalne zdolności: umiejętność zmiany kształtu, chodzenia na dwóch łapach, wypijania krwi swoich właścicieli, a także wyciągania zmarłych z grobów. Nic dziwnego, że po ich niejednoznaczny, intrygujący wizerunek od dawna chętnie sięgają pisarze. Miasto kotów to zbiór dziesięciu opowiadań autorstwa ośmiu japońskich autorów, którzy w różny sposób przedstawiają te zwierzęta: jako bohaterów baśni, groźne potwory, a nawet upiory czy projekcję niespokojnego umysłu. Całość poprzedza wprowadzenie, przybliżające historię kotów i legend na ich temat w Japonii, tamtejszą „kocią” literaturę, a także sylwetki pisarzy, których utwory znalazły się w tym tomie. Autorzy zbioru: Kenji Miyazawa (Żbik i żołędzie), Kōichirō Miyahara (Opowieść o Tęczowym Kocie), Mimei Ogawa (Staruszka i czarny kot), Kyūsaku Yumeno (Kotka złodziejka), Kōtarō Tanaka (Koci taniec, Grób prawego kota), Fuboku Kozakai (Kotka i Muramasa), Jūza Unno (Przezroczysty kot) i Sakutarō Hagiwara (Czarny kot pani Warson, Miasto kotów). Tłumaczenie z języka japońskiego: Michał Chodkowski

„Pomału, powoli wychodzę od codziennej sytuacji, a następnie robię użytek z czułej anteny, poszukując powodów , dla których czasem niektóre rzeczy wydają się dziwne czy wprawiające w zakłopotanie. To moja inspiracja” – Yukiko Motoya o swojej twórczości Oddajemy w ręce Czytelników wyjątkową antologię – zbiór tekstów autorstwa młodej japońskiej pisarki, dramatopisarki i reżyserki, Yukiko Motoyi. Zebrane tu historie są niczym egzotyczne kwiaty: różnorodne i zaskakujące, urzekające i kapryśne. Każda z nich prowadzi do dziwnych i nieoczekiwanych miejsc. Dzieła Motoyi są prozą eksperymentatorską pod względem treści i formy – i jednocześnie niesamowicie porywającą. Jakie lęki, konflikty i oczekiwania zostały zawarte między słowami? Jakie skojarzenia i opowieści potrafi zbudować ludzki mózg na podstawie jednego tylko – z pozoru prostego – obrazu czy zdarzenia? To pytania, które wielokrotnie pojawiają się podczas lektury. Charakter prezentowanych w niniejszej antologii utworów umożliwia przedstawienie nowatorskiej twórczości Yukiko Motoyi jako niezwykle ważnego zjawiska we współczesnej literaturze japońskiej i światowej. Yukiko Motoya urodziła się w 1979 r. w Japonii, w prefekturze Ishikawa. Po ukończeniu szkoły średniej przeniosła się do Tokio, gdzie dostała się na studia teatralne. Założycielka zespołu teatralnego Gekidan Motoya Yukiko (Motoya Yukiko Theatre Company). Sławę zyskała jednak głównie dzięki twórczości literackiej. Jej teksty charakteryzuje niesamowitość i surrealizm, a także wykorzystanie elementów groteski. Motoya jest laureatką wielu nagród literackich w Japonii, w tym najbardziej prestiżowej Nagrody Akutagawy, przyznanej jej w 2016 r.

Pierwszy polski przekład jedenastu opowiadań Shin'ichiego Hoshi, legendarnego przedstawiciela japońskiej literatury science fiction. Teksty z tomu Akuma no iru tengoku (Diabeł w raju; wyd. 1961) ukazują się w tłumaczeniu studentów Instytutu Lingwistyki Stosowanej z przedmową i pod redakcją naukową Dariusza Głucha z tego Instytutu oraz z ilustracjami Emily Kitabatake. „Utwory Hoshiego są pełne zaskakujących pomysłów i opisów wynalazków, których podobieństwo do współcześnie używanych urządzeń bywa uderzające, a poruszane w nich tematy, takie jak ochrona środowiska, nadmierna eksploatacja zasobów naturalnych, przeludnienie, kondycja jednostki w społeczeństwie, samotność, poczucie bezradności i wyobcowania, nigdy nie były bardziej aktualne niż dzisiaj”. – Selected Short Stories The first Polish translation of eleven short stories by Shin'ichi Hoshi, a legendary Japanese science fiction writer. The texts from the volume Akuma no iru tengoku (Heaven with a Demon, published in 1961) have been translated by the students of the Institute of Applied Linguistic, edited and prefaced by Dariusz Głuch from the Institute and illustrated by Emily Kitabatake.

Ekscentryczny mistrz haiku o pseudonimie Kinka, samozwańczy Najwyższy Kapłan w założonej przez siebie świątyni Seia, organizuje niezwykłe spotkanie, którego uczestnicy mają się podzielić ze sobą niesamowitymi historiami. Nie są to typowe opowieści o duchach, lecz relacje ze zdarzeń, które trudno uznać za codzienne i zwyczajne. Maska małpy, która doprowadza ludzi do szaleństwa. Kaleka dziewczyna, która żywi się ludzką krwią. Klątwa rzucona za pomocą niepozornej, żółtej karteczki. Nazwa świątyni odnosi się do żaby w studni, czyli człowieka o ograniczonych horyzontach. Co zwycięży w uczestnikach spotkania: racjonalne myślenie, niezachwiane jak kamienne ściany cembrowiny, czy przeczucie, że nie wszystko w tym świecie da się objąć rozumem? Co zwycięży w Czytelniku? Tłumaczenie z języka japońskiego: Michał Chodkowski

Trzecia z serii książek Tajfuny Mini.

Grupa gimnazjalistów Republiki Wielkiej Azji Wschodniej zostaje uprowadzona ze szkolnej wycieczki i skierowana przez autorytarny rząd na niewielką, ewakuowaną z mieszkającej tam ludności wyspę. Pozostawieni sami sobie, dysponując dostarczonym im uzbrojeniem, mają tylko jedno zadanie: tak długo mordować się nawzajem, aż przeżyje tylko jeden. W tym czasie przeprowadzane są liczne pomiary, między innymi czasu potrzebnego na wykonanie zadania. Ostatnia pozostała przy życiu osoba z klasy (zwycięzca) otrzymuje zabezpieczenie na całe życie oraz dyplom gratulacyjny z podpisem Wodza. Nie ma możliwości sprzeciwu. Nie ma możliwości odmówienia udziału w „programie” bez groźby natychmiastowej śmierci – do szyj nastolatków przymocowano bowiem specjalne obroże z ładunkiem wybuchowym. Mogą albo poddać się grze i zabijać, albo samemu zginąć… Osławiony, wysokooktanowy thriller Koushuna Takamiego opiera się na prostym, acz porywającym założeniu: Jak zachowają się nastolatki, które – by przetrwać – muszą się nawzajem zabijać? To przekonująca i poruszająca alegoria młodości i warunków (nie)życia w świecie napędzanym korporacyjnym wyścigiem szczurów. Kiedy po raz pierwszy książka trafiła na rynek japoński, spotkała się z poważną krytyką. Autorowi zarzucano nadmierne epatowanie przemocą, co jednak nie przeszkodziło Battle Royale w sprzedaży. Powieść, porównywana do Władcy much

Niepublikowany dotąd na rynku polskim zbiór najpopularniejszych japońskich baśni i legend, takich jak Momotarō (Brzoskwiniowy Chłopiec), Opowieść o zbieraczu bambusa i księżycowej księżniczce, Kintarō (Złoty chłopiec) czy demon z bramy Rashōmon. Są to opowieści, które zna w Japonii każde dziecko, ale ich lektura okaże się pouczająca także dla dorosłych. Dla osób zainteresowanych kulturą Japonii, w której opowieści te są głęboko zakorzenione, a aluzje do nich znaleźć można w rozmaitych współczesnych mediach, znajomość tego kanonu japońskich podań jest po prostu nieodzowna.

Stolarz ukryty w fotelu, studenci planujący zbrodnię doskonałą, znudzeni życiem fanatycy ekscytujących doznań, kaleki weteran wojny japońsko-chińskiej – bohaterów opowiadań Ranpo Edogawy łączy obsesja, która stopniowo przeradza się w obłęd. Edogawa, jak mało który pisarz, potrafił wydobyć z ludzkiej psychiki to, co najmroczniejsze, ale robił to w przystępnej dla każdego formie. Gąsienica to kolekcja siedmiu opowiadań, które pokazują różne etapy twórczości pisarza, uważanego za ojca japońskich kryminałów. Znajdziemy tu inspirowane Arthurem Conanem Doylem historie detektywistyczne, ale też toczące się na granicy jawy i snu mrożące krew w żyłach opowieści grozy. Wszystkie zaś dobrze znane japońskim czytelnikom, dla których zagadki wymyślone przez Ranpo Edogawę stanowią literacki kanon. Za wybór i przekład z japońskiego odpowiada Dariusz Latoś. Wprowadzenie do tomu autorstwa Andrzeja Świrkowskiego, który na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu bada twórczość Edogawy i jest chyba jedynym w Polsce „ranpologiem”, pozwoli jeszcze lepiej odnaleźć się i zanurzyć w świecie pisarza.