Wybrany

Co dzieje się wówczas, gdy zderzymy się z ciężką barierą rzeczywistości, w której marzenia o życiu w luksusie nie są tak łatwe do zrealizowania? Co się stanie, gdy frustracja zapanuje nad człowiekiem?

Tragedia wręcz wisi w powietrzu. Wszak ile może wytrzymać człowiek wiecznie niezadowolony, obrażony, sfrustrowany, który wszystkich wokół obarcza winą za swoją niedolę? Główny bohater otoczył się ułudą, która podsycając jego ego usilnie wmawiała, że jest wyjątkowy. Marzenia o lepszym życiu zostały tylko snem, a upadek był bardzo bolesny. Urszula Sowińska postawiła na autentyczność, która bywa frasobliwa. Realność nakreślonego świata jest godna podziwu; zarys tła wydarzeń objawiające się jako wielkie miasto posiadające milion perspektyw, a nie dające zupełnie nic; rodzinna miejscowość bohatera przypominająca szarą, smutną, nic nieznaczącą plamę; rzetelne przedstawienie sylwetki głównego bohatera, jego wszystkich bolączek i emocji.

Urszula Sowińska w przejmujący sposób połączyła ze sobą dwa światy, które po wnikliwej analizie niczym się od siebie nie różnią. W każdym otoczeniu można zauważyć te same cechy, nawyki czy pragnienia. Sowińska zgrabnie lawiruje pomiędzy tą kruchą graniczą, nie przekraczając jej, co tylko i wyłącznie świadczy o nieprzeciętnym stylu autorki.

Pomimo przedstawionych zalet możesz odczuwać pewien niedosyt. Osobiście zabrakło mi akcji, punktu kulminacyjnego. Owszem, był jeden moment, który zapowiadał się obiecująco, ale na obietnicy się zakończyło. Zaczęłam się zastanawiać czy okładkowe streszczenie zostało poprawnie napisane. Nie mogę powiedzieć, że książka jest zła - moim zdaniem jej potencjał nie został wykorzystany, a autorka za bardzo skupiła się na depresyjnym klimacie co mniej lub bardziej przenosi się na odbiór i nastrój czytelnika.

Książka jest dziełem specyficznym - skupia się na psychologicznej podróży bohatera po mrocznych zakamarkach ludzkiej natury. Pokazuje, iż niekiedy ambicja doprowadza do sytuacji z której nie ma ucieczki, a konsekwencje podejmowanych decyzji prędzej czy później odnajdą drogę do naszych drzwi. Morał płynący z powieści zmusza do refleksji i pokazuje, że bez względu na wszystko należy szanować to co się ma, gdyż los jest jak kostki domino - jeden niewłaściwy ruch i wszystko lega w gruzach.

„Wybrany”, to iście życiowa historia, przedstawiająca typowe polskie realia ludzi średniej klasy. Opowieść, w której ludzie walczą o to, by jakoś przeżyć od dziesiątego do dziesiątego w nielubianej pracy dostarczającej marne środki, z współlokatorami, których muszą znosić, ponieważ nie stać ich na samodzielny wynajem mieszkania, między znienawidzonymi ludźmi. Codzienna nudna egzystencja doprowadza ich do szału, zmusza do zmian, na które nie ma w tym smutnym państwie szans.

Staszek odciął się od rodziny i wyjechał po studiach do dużego miasta. Z nadzieją na dobrze płatną, intelektualną pracę, podejmuje zatrudnienie w supermarkecie. Uważa to za stan przejściowy, oszukuje matkę nie mówiąc jej prawdy o swojej pracy, mimo ciężkiej harówki z trudem starcza mu pieniędzy na opłacenie pokoju i wyżywienia. Z czasem przestaje się łudzić o poprawę swoich warunków, w desperacji posuwa się do czynu ostatecznego.

Książka powoli rozwija się delikatnie stopniując napięcie. Jest przepełniona wewnętrznymi pragnieniami bohatera, jego ambicjami, pytaniami, na które nie może znaleźć odpowiedzi, poczuciem niesprawiedliwości i bezradności. Staszek jest raczej zamkniętą w sobie osobą, stroniącą od innych ludzi, zazdrość innym, którą w sobie tłamsi zabija go od środka, przepełnia go nienawiść, gardzi ludźmi, którzy do niczego w życiu nie doszli. Jestem w stanie zrozumieć jego frustracje, ponieważ sama zmagam się z podobnym problemem, choć ja osobiście mam innych stosunek do ludzi niż on.

Zakończenie totalnie mnie zaskoczyło. Książka zdecydowanie daje do myślenia. Jej prosty język sprawia, że czyta się ją niebywale sprawnie. Urszula Sowińska poruszyła bardzo istotny temat. Jak daleko jest w stanie posunąć się zrezygnowany człowiek, który marzy tylko o tym by godnie zarabiać i żyć? Czy praca fizyczna jest hańbiąca? I w końcu czy w dzisiejszych czasach warto kończyć studia? Tak mało osób pracuje w swoim wyuczonym zawodzie, tak dużo ludzi bezskutecznie szuka pracy, tak wiele odmawia sobie małych przyjemności, by móc opłacić rachunki.

Jestem dogłębnie poruszona tą pozycją, a zwłaszcza tym do czego posunął się główny bohater. Od początku powieść trzyma w napięciu, ferment sięga punktu kulminacyjnego w momencie, gdy życie Staszka wymyka mu się z jego własnych rąk. Polecam Wam tę pozycję jako przestrogę oraz jako dogłębne spojrzenie w głąb ludzkiej natury.

Do czego może nas doprowadzić brak perspektyw i myśl, że nas źle potraktowano i należy zrobić wszystko aby to odzyskać? Nasze frustracje mogą nas zaprowadzić na manowce, z których nie będzie już powrotu. Zmagamy się ciągle z potworami, niczym rycerze ze smokami. Jednak nasza kopia, nie zawsze jest w stanie pokonać potwora.

Staszek, to człowiek, który z małej miejscowości wyrwał się do dużego miasta. Jednak brak perspektyw, myśl, że będzie musiał-być może wrócić do do siebie skłania go do podjęcia kroków ostatecznych. Postanawia dokonać kradzieży-który to rabunek, w jego przekonaniu pozwoli mu wrócić na prostą drogę. Wkrótce zaczyna realizować swój plan, a konsekwencje znacznie przerosną jego przewidywania. Zachęcam do lektury.

Przede wszystkim zwraca uwagę główny bohater, tutaj przedstawiony jako mężczyzna z przerosłymi ambicjami, który uważa, że coś mu się należy od społeczeństwa. Biedny i nieszczęśliwy nie potrafi poprawić swojej sytuacji, jednocześnie mając nadzieję na jej poprawę. Spogląda w przyszłość, jednak to co tam widzi, nie jest zbyt budujące.

Bardzo ciekawa książka, z popularnego ostatnio gatunku psychologicznych podróży głównego bohatera. Zazwyczaj jest to człowiek głęboko zraniony przez społeczeństwo, który stawia wszystko na szali, aby poprawić swoją sytuację.

Nie czuje się zbyt pewnie czytając takie powieści, jednak czasami i takie publikacje czytam. Polecam, zachęcam do lektury.

Chociaż postać głównego bohatera została przedstawiona z perspektywy narratora trzecioosobowego, autorka pozostawiła czytelnikowi otwartą bramę do jego umysłu, dzięki czemu jesteśmy w stanie poznać każdą jego myśl i przeanalizować schemat działania. Urszula Sowińska uczyniła z człowieka przeciętnego postać nietuzinkową, mocno zaznaczającą swoją obecność. Zrozpaczony i nieszczęśliwy Staszek to człowiek niepotrafiący żyć teraźniejszością, bardziej niż inni spoglądający w przyszłość, liczący na pomoc otoczenia w wyrwaniu się ze szponów biedy. To człowiek ambitny, chociaż może trochę niezaradny. Zimny, a jednak ostatecznie wrażliwy.

Na tło powieści, oprócz znienawidzonego przez głównego bohatera supermarketu i jego mieszkania, składają się postaci drugoplanowe, mające swój udział w rozwoju wydarzeń. Jest młody ochroniarz Mirek, którego pomysłowość z pewnością zaskakuje, jego „asystent”, niechlujny współlokator Staszka – Rafał czy miła pracownica sklepu Ania. Mieszanka charakterów z pewnością urozmaica akcję, która, no cóż, jest kwestią sporną i wywołującą różnorakie emocje.

Przyznam, że przebrnąwszy przez przeszło połowę powieści zastanawiałam się nad tym, gdzie podziewa się napięcie wspomniane w okładkowym streszczeniu tego wydania. Nakładające się na siebie pokłady frustracji, coraz głębsza depresja… Owszem, autorka w doskonały sposób odsłania coraz czarniejsze zakątki ludzkiej natury, ale ileż można czytać o zamartwianiu się?! Poza tym, nie działo się prawie nic. Już powątpiewałam w sens czytania tej książki, kiedy nagle, w pobliżu 200 strony wszystko nabrało zawrotnego tempa tak, jakby pani Sowińska chciała uśpić czujność czytelnika budząc go mocnym kopniakiem. Byłam zdziwiona tempem rozegranych wydarzeń i nietypowym ich rozplanowaniem i już myślałam, że nic dziwaczniejszego mnie nie spotka, kiedy nadeszło zakończenie z pewnością wymagające dopowiedzenia i refleksji. Co więc mogę powiedzieć o akcji tej powieści? W skrócie na pewno to, że jest bardzo nietypowa.

Oprócz bardzo naturalnej kreacji głównego bohatera, na pochwałę zasługują wiarygodne dialogi oraz opisy. Widać potencjał autorki, która w końcowej fazie pozytywnie mnie zaskoczyła. Dziwna ta jej powieść, wymykająca się spoza ram jednego gatunku, trochę nieokiełznana i dzika, nudna i ciekawa, fajna i nie fajna. Nie wszystko mnie tutaj zachwyciło, więc nie będę na siłę polecać Wam jej treści. Niemniej jednak jeżeli szukacie czegoś nietuzinkowego bądź macie ochotę na dobrze wykreowany portret człowieka sfrustrowanego, powieść z świetnie nakreśloną stroną psychologiczną – macie naprawdę dobry materiał. Wszystko zależy od tego, czego szukacie.