Wybieram życie. Pokolenie X w powieściach hiszp.

To opowieść o umieraniu. Szczera, intymna do granic, groteskowa, brutalna, smutna i okropnie śmieszna. To dziennik umierania ojca, nie książka wspomnieniowa. To historia o rodzinie w sytuacji granicznej. O instytucjach opiekuńczych, które zawalają sprawę. O Kościele, który zawala, służbie zdrowia, która zawala. To opowieść o czułości i bliskości, które zalewa gniew, bezradność, rozpacz i wściekłość. To w końcu krzyk przeciwko nielegalności eutanazji. Mateusz Pakuła, rocznik 1983, jest dramatopisarzem, dramaturgiem i reżyserem teatralny, wielokrotnie nagradzanym za swoje sztuki, adaptacje, spektakle i słuchowiska. Laureat Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Wydał sześć książek z dramatami. Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję jest jeg...

Powieść będąca feministycznym głosem przeciwko patriarchalnej władzy i przemocy. Historia imigranckiej rodziny rozdartej między Marokiem a Katalonią, między tradycją a asymilacją w nowym środowisku. Rzeczywistość widziana oczami córki tytułowego ostatniego patriarchy, która podejmuje próbę zrozumienia, co uczyniło jej ojca tak brutalnym i despotycznym człowiekiem. Najat El Hachmi – laureatka prestiżowych nagród literackich: Ramona Llulla, Prix Ulysse, Premio Nadal – wykorzystuje własne doświadczenie emigracyjne, by wpisać swoją historię we współczesny dyskurs dotyczący obywatelstwa. Konstruuje współczesną baśń, która kwestionuje ustalone role kobiece w kulturze muzułmańskiej, by wyrazić bunt i zaakcentować konieczność zmian.

Z przedmowami Magdaleny Kozłowskiej i Karoliny Koprowskiej oraz zdjęciami Davida Seymoura Szmuel Lejb Sznajderman, klasyk literatury jidysz, dziennikarz, eseista, reporter, jako korespondent gazet „Hajnt” i „Nasz Przegląd” wyruszył do Hiszpanii, by relacjonować przebieg wojny domowej. Sznajderman podróżował po wschodniej części kraju, pozostającej pod kontrolą republikanów. Zależało mu na pokazaniu entuzjazmu dla socjalistycznej rewolucji wymierzonej przeciwko dyktaturze generała Franco. Pokazał jednak również strach i zmęczenie. Rozmawiał z bojownikami, politykami, a także z rolnikami, pracownikami fizycznymi, właścicielami winnic. Ważny fragment książki to relacja z klasztoru Montserrat nieopodal Barcelony, gdzie autor poszukiwał starych żydowskich ma...

Materiały edukacyjne dla uczniów ze specjalnymi potrzebami i trudnościami w komunikacji. Książki z serii „Każdego dnia mówię więcej” mogą być pomocą do codziennej terapii i zabawy zarówno dla specjalistów (logopedów, pedagogów, terapeutów), jak i dla rodziców. Zamieszczone w publikacji obrazki zostały dostosowane do specyfiki pracy z dziećmi ze specjalnymi potrzebami – są odpowiednio duże, pozbawione tła i zbędnych szczegółów. Każdy obrazek jest podpisany, dzięki czemu dziecko nieświadomie zapamiętuje obraz wyrazu. Litery w podpisach są koloru czerwonego – przykuwającego uwagę nawet maluchów. Zastosowano pismo bezszeryfowe, uznawane za najodpowiedniejsze dla małych dzieci lub dzieci niepełnosprawnych.