Powieść jednego z najwybitniejszych pisarzy japońskich przełomu XIX i XX wieku. Historia mężczyzny, który na własne życzenie boryka się z samotnością i demonami przeszłości. Zupełnie przeciętny mężczyzna, którego codzienność stanowi praca w biurze i wieczorne rozmowy z żoną, okazuje się skrywać tajemnicę, przez którą czuje się wyalienowany ze społeczeństwa, w którym żyje. Niespodziewanie dowiaduje się, że istnieje realne zagrożenie, że przeszłość znów go dopadnie.
Autor | Natsume Soseki |
Wydawnictwo | Psychoskok |
Rok wydania | 2016 |
Oprawa | miękka |
Liczba stron | 240 |
Format | 14.0x20.0 cm |
Numer ISBN | 9788379005147 |
Kod paskowy (EAN) | 9788379005147 |
Data premiery | 2016.04.20 |
Data pojawienia się | 2016.04.20 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
„Wrota” Sōsekiego Natsume to po pierwsze powieść psychologiczna, traktująca o psychice wyobcowanych małżonków – Sōsuke i jego żony Oyone. Skupia się ona jednak głównie na psychice mężczyzny i ukazuje obecne, bardzo proste życie małżonków. Wszystko jednak zmienia się z powodu pewnych wydarzeń, w wyniku których skrywana przez małżonków tajemnica może wyjść na jaw (samo przedstawienie tej tajemnicy było dość nietypowe – ale bardzo mi się podobało ;)). Wtedy to Sōsuke zaczyna być targany niepewnością – i zaczyna się ta część powieści, która najbardziej mi się podobała. W końcu nabrałam też przeświadczenia, że chodzi tu o coś więcej niż tylko pokazanie psychiki dwojga wyalienowanych ludzi, i właśnie to „coś więcej” wzbudza mój zachwyt. Rozwiązanie fabuły, którym posłużył się pan Sōseki Natsume już w ogóle było na najwyższym poziomie. Przyznam, że spodziewałam się czegoś zupełnie innego – a tu zaskoczenie. Do końca dnia nie mogłam wyjść z szoku-zachwytu, jak mistrzowskie jest zakończenie i jak wpływa na to „coś więcej”. Genialne.
Książka ma jednak pewien minus – czyta się bardzo ciężko. Właściwie, to brnęłam przez nią i gdyby nie styl autora (a może to wina tłumaczenia?) przeczytałabym ją trochę szybciej. Prawda jest taka, że jak już przeczytałam, to naprawdę mi się podoba – ale sam proces czytania był dość ciężki. No, ale nie można mieć wszystkiego. Zdecydowanie warto się było jednak trochę pomęczyć dla odkrycia tego, co pan Sōseki Natsume chciał przekazać.
Mam z rynkiem książek do czynienia prawie pół wieku. I czasami przeżywam zaskoczenie, zdziwienie…
Ta książka jest dla Czytelników, którzy cenią sobie maestrię pióra, poezję języka, nawet zabawę słowem. Dla osób, dla których Literatura (tak, tak – wielką literą, to nie pomyłka) to prawdziwie duchowa strawa…
Świetna powieść Sōsekiego Natsume, uważanego za twórcę nowoczesnej powieści japońskiej autora żyjącego na przełomie XIX i XX wieku elektryzuje swoją prostotą. Podobnie jak w innej swojej książce, „Jestem kotem”, pisarz wnikliwie analizuje obyczaje społeczeństwa japońskiego. Pokazuje przeciętnego Japończyka, który dzień spędza w biurze, wieczory na rozmowach z żoną. Wolna, niespieszna narracja, która – gdyby wyszła spod pióra innego, nie tak wybitnego autora – byłaby zapewne nudna, tutaj tak wciąga, że nie można się od lektury oderwać choćby na chwilę! Zwykłe, rutynowe życie, dzięki fantastycznej lekkości pióra Sōsekiego Natsume, nabiera barw, ba!, to jest pełna paleta barw. Autor maluje nam nie tylko wspaniałą biel kwitnących kwiatów wiśni, ale też frapującą, jak się okazuje, szarość (to też kolor!) codziennego życia zapracowanego mężczyzny, po ciemne barwy odczuć jego świata w trakcie wieczornych rozmów z żoną. Do tego nagle okazuje się, że ów przeciętny, mało atrakcyjny jak na bohatera, mężczyzna skrywa pewną tajemnicę… Jaką? Nie zdradzę! Trzeba po tę książkę sięgnąć. Polecam każdemu, kto lubi dobrą literaturę.
„Wrota” Sōsekiego Natsume to po pierwsze powieść psychologiczna, traktująca o psychice wyobcowanych małżonków – Sōsuke i jego żony Oyone. Skupia się ona jednak głównie na psychice mężczyzny i ukazuje obecne, bardzo proste życie małżonków. Wszystko jednak zmienia się z powodu pewnych wydarzeń, w wyniku których skrywana przez małżonków tajemnica może wyjść na jaw (samo przedstawienie tej tajemnicy było dość nietypowe – ale bardzo mi się podobało ;)). Wtedy to Sōsuke zaczyna być targany niepewnością – i zaczyna się ta część powieści, która najbardziej mi się podobała. W końcu nabrałam też przeświadczenia, że chodzi tu o coś więcej niż tylko pokazanie psychiki dwojga wyalienowanych ludzi, i właśnie to „coś więcej” wzbudza mój zachwyt. Rozwiązanie fabuły, którym posłużył się pan Sōseki Natsume już w ogóle było na najwyższym poziomie. Przyznam, że spodziewałam się czegoś zupełnie innego – a tu zaskoczenie. Do końca dnia nie mogłam wyjść z szoku-zachwytu, jak mistrzowskie jest zakończenie i jak wpływa na to „coś więcej”. Genialne.
Książka ma jednak pewien minus – czyta się bardzo ciężko. Właściwie, to brnęłam przez nią i gdyby nie styl autora (a może to wina tłumaczenia?) przeczytałabym ją trochę szybciej. Prawda jest taka, że jak już przeczytałam, to naprawdę mi się podoba – ale sam proces czytania był dość ciężki. No, ale nie można mieć wszystkiego. Zdecydowanie warto się było jednak trochę pomęczyć dla odkrycia tego, co pan Sōseki Natsume chciał przekazać.
Powieść niezwykle urodzajna w informację na temat kultury i obyczajów Kraju Kwitnącej Wiśni. Tokio, rok 1916. Młode małżeństwo – Onobu i Yoshio Tsuda – wiedzie spokojne i z pozoru pozbawione większych trosk życie, jednak pod płaszczem codziennych zdarzeń toczy ze sobą nieustanną wojnę o miłość i dominację, szczerość i zachowanie gry pozorów przed krewnymi oraz sobą nawzajem, a przede wszystkim - o ujawnienie skrywanych przez Yoshio wydarzeń z przeszłości. Opowieść o egoizmie, o niezgłębionych motywacjach ludzkich zachowań, o tęsknocie za naturalnością oraz o istocie małżeństwa i miłości.
Jak przystało na wybitnego matematyka, Profesor ma swoje dziwactwa. Pewnego dnia w progu jego domu pojawia się nowa gosposia z synem, nazywanym pieszczotliwie Pierwiastkiem. Wspólne życie pokaże, że znacznie łatwiej jest napisać skomplikowane równanie niż ułożyć relacje z drugim człowiekiem. Językiem, który pozwoli im zbudować namiastkę rodziny, stają się matematyka i baseball. Ale swoją znajomość z Profesorem gosposia i Pierwiastek będą musieli odbudowywać równo co osiemdziesiąt minut? Ukochane równanie profesora Yoko Ogawy zostało wyróżnione pierwszą w historii nagrodą Hon'ya Taisho, przyznawaną przez japoński kolektyw księgarzy. Ta kameralna opowieść do dziś pozostaje bestsellerem i jest jedną z najukochańszych powieści współczesnej Japonii.
Mieszkańcy bezimiennej wyspy żyją w świecie, z którego regularnie znikają najzwyklejsze przedmioty ? kapelusze, róże, fotografie, wstążki. Jednego dnia są na wyciągnięcie ręki, drugiego zacierają się w pamięci, tracąc jakiekolwiek znaczenie. Większość poddaje się presji zapominania z całkowitą uległością, a nieliczni niepokorni trafiają pod nadzór policji pamięci. Młoda pisarka, która na rzecz tajemniczej instytucji straciła rodziców, postanawia ukryć w podziemiach domu przyjaciela, który potrzebuje ochrony. Ale czy życie w zamknięciu będzie miało kiedyś koniec? Yoko Ogawa, autorka "Ukochanego równania profesora", opowiada o świecie przerażająco smutnym, przywodzącym na myśl zarówno "Rok 1984" George?a Orwella, jak i "Dziennik" Anne Frank. Po...
Po niemal czterdziestu latach PIW wznawia (wydanie poprawione i z dodanym posłowiem tłumaczki) klasyczną powieść japońskiego noblisty Yasunariego Kawabaty Głos góry. Ta z pozoru prosta historia o starzejącym się mężczyźnie i jego rodzinie opisana pięknym, powolnym językiem jest dla Kawabaty przyczynkiem do refleksji nad przemijającymi czasami oraz nad elementami niesamowitymi lub nadprzyrodzonymi w ludzkim życiu. Tłumaczka, Ewa Szulc w posłowiu zwraca uwagę, że najistotniejszą rolę w Głosie góry pełni wyrafinowane piękno. I jest to piękno przyrody w jej różnorodności, piękno krajobrazów, piękno rzeczy i przedmiotów, piękno pracy rąk ludzkich, a w końcu piękno samego człowieka, zwłaszcza kobiet ubranych w tradycyjne japońskie kimono. Głos góry jes...
/Owoce wiśni tworzy szesnaście opowiadań, wybranych spośród najpoczytniejszych w twórczości Osamu Dazaia. Pisarz nie wychwala w nich takich skarbów japońskości, jak ceremonia parzenia herbaty czy teatr n. Nie mówi współczesnym mu rodakom, jak żyć w strasznych czasach wojny i jak odnaleźć się w powojennej rzeczywistości przegranego państwa. Autor, z humorem i ironią, czerpiąc z osobistych przeżyć oraz doświadczeń, opisuje zwyczajne życie. Drobne zdarzenia, przyjemne i bolesne przeżycia służą pytaniu o kształt i sens ludzkiej egzystencji. Uniwersalizm prozy Osamu Dazaia, jej nadal świeży styl do dziś ujmują rzesze czytelników na całym świecie.
Powieść Zatracenie (1948) to ostatni ukończony utwór Osamu Dazaia, wydany pośmiertnie. Bohaterem jest Yozo, od dziecka wrażliwy i utalentowany plastycznie syn bogatego właściciela ziemskiego. W osamotnieniu przeżywa chorobliwy lęk przed ludźmi. Czuje się zagubiony w świecie, w którym trudno odróżnić prawdę od kłamstwa, gdzie upadają stare ideały i tracą znaczenie dotychczasowe wartości. Dręczy go poczucie wstydu, niska samoocena i przekonanie o niemożności sprostania wymaganiom stawianym przez otoczenie. W dzieciństwie ratunkiem przed wyniszczającymi uczuciami jest błazenada, w wieku młodzieńczym i późniejszym ucieczka na margines społeczny i w nałogi. Nieszczęśliwe życie Yozo kończy samobójczą śmiercią. Zatracenie to bardzo osobista powieść Os...
Wyznanie maski jest opowieścią o dojrzewaniu Kōchana, chłopca żyjącego w Japonii w czasach wojny W swoim wyznaniu, czy właściwie „spowiedzi”, opisuje zmagania ze swoją cielesnością – fizycznie zawsze ustępował rówieśnikom – oraz orientacją seksualną. Czując się inny od pozostałych szuka swojego miejsca na świecie, akceptacji i sposobu na życie w niesprzyjających warunkach. Przejmująca opowieść o zmaganiach z samym sobą i poszukiwaniu źródeł swojej tożsamości przeplatana jest porywającymi porywającymi opisami przyrody. Wydana w 1949 powieść przyniosła młodemu Yukio Mishimie sławę na całym świecie. Czytelnicy doszukują się w opowieści Kōchana wątków autobiograficznych, z kolei badacze uznają tę powieść za jedną z najważniejszych w...
Małżeństwo trzydziestolatków mieszka w małym wynajętym domku w spokojnej dzielnicy Tokio. Pewnego dnia do ich życia wkracza Chibi – kotka, która każdego dnia zjawia się nieproszona w ich ogrodzie. Z czasem małżonkowie zaczynają rozmawiać o Chibi, dbać o nią i traktować ją jak domownika. Zwierzątko zbliża ich do siebie i staje się impulsem do rozważań nad radością życia, przeznaczeniem i upływającym czasem. Kot który spadł z nieba to powieść-medytacja o poszukiwaniu szczęścia na przekór monotonii dnia codziennego. Hiraide niezwykle subtelnie nakreśla portret psychologiczny swoich bohaterów, którzy stopniowo zaczynają czerpać radość z nawet najbardziej błahych wydarzeń. To jedna z nielicznych japońskich książek, które znalazły się na liści...
Szokująca, realistyczna i niezwykle emocjonalna powieść o kobiecie wpadającej w paszczę szaleństwa Esther jest wyjątkowo inteligentna, piękna, utalentowana, jednak powoli jej świat się rozpada – i być może nie ma już dla niej ratunku. Kiedy ma dziewiętnaście lat, przyjeżdża do Nowego Jorku – miasta spełnienia, szczęścia, zabawy, kariery – na miesięczny staż w redakcji miesięcznika dla dziewcząt. Ma poznać miasto, spędzić miło czas. Esther nie potrafi się jednak odnaleźć. Nie ma ochoty na nocne zabawy, nie umie znaleźć odpowiedniego towarzystwa, jest zniechęcona. Odkrywa, że dobre oceny, które zawsze zdobywała w szkole, tutaj nie mają znaczenia. Esther nie umie zdecydować, na czym jej zależy, co ją interesuje, czy w ogóle istnieje taka rzecz....
„Odwagi dodawał mi fakt, że i mnie, i Złotej Pagodzie groziły na tym świecie te same niebezpieczeństwa. Znalazłem sposób, by powiązać siebie i piękno. Czułem, że został przerzucony most pomiędzy mną a czymś, co mnie odrzucało, co nie pozwalało mi się do siebie zbliżyć. Myśl, że ten sam ogień, który strawi mnie, prawdopodobnie strawi także Złotą Pagodę, nieomal mnie upajała. Dzięki temu samemu przeznaczeniu, temu, że miała nas dotknąć ta sama klęska, ten sam niepomyślny ogień, światy, które zamieszkiwaliśmy, nabrały tego samego wymiaru. Moja powłoka cielesna była brzydka i słaba, a jej ciałem był twardy, lecz łatwopalny pierwiastek – węgiel. Gdy tak o tym rozmyślałem, z czasem zaczęło mi się wydawać, że mógłbym uciec, ukrywszy p...
Yoko Ogawa, autorka Ukochanego równania profesora, to jedna z najbardziej wszechstronnych japońskich pisarek. Z tym samym mistrzostwem snuje ciepłe, kameralne opowieści o rodzinie, jak i przejmujące grozą opowiadania o tęsknocie, zazdrości i śmierci? Taka właśnie jest Grobowa cisza, żałobny zgiełk. Trzynaście powiązanych ze sobą opowieści, które wciągają nas w spiralę świata, z którego trudno uciec. Historia, która zaczyna się niewinnie ? od słonecznego dnia i tortu z truskawkami, zabierze nas do pracowni kaletnika, szyjącego torbę na ludzkie serce, do ogródka pełnego marchewek w kształcie ludzkich dłoni, do muzeum tortur. Grobowa cisza, żałoby zgiełk to powieść szkatułkowa, która zachwyca tym bardziej, im głębiej zaglądamy do misternej szkatuły...
Światowy bestseller. Ponad milion sprzedanych egzemplarzy. Mała kawiarnia w Tokio pozwala swoim gościom na podróż w czasie. Pod warunkiem, że wrócą, zanim wystygnie kawa. A gdyby móc cofnąć się w czasie? Gdyby choć na chwilę wrócić do przeszłości i spróbować coś wyjaśnić, czemuś zaradzić, spotkać się z kimś, może po raz ostatni… W małej bocznej uliczce w Tokio ukryła się klimatyczna kawiarnia, która od ponad stu lat serwuje starannie parzoną kawę. Krążą pogłoski, że swoim klientom oferuje też wyjątkową możliwość podróży w czasie. W „Zanim wystygnie kawa” spotykamy cztery osoby, z których każda ma nadzieję skorzystać z tej oferty. Ktoś chce się skonfrontować z dawną miłością, ktoś powrócić do czasów sprzed utraty pamięc...
Botchan is a modern young man from the Tokyo metropolis, sent to the ultra-traditional Matsuyama district as a Maths teacher after his the death of his parents. Cynical, rebellious and immature, Botchan finds himself facing several tests, from the pupils - prone to playing tricks on their new, na?ve teacher; the staff - vain, immoral, and in danger of becoming a bad influence on Botchan; and from his own as-yet-unformed nature, as he finds his place in the world. One of the most popular novels in Japan where it is considered a classic of adolescence, as seminal as The Catcher in the Rye, Botchan is as funny, poignant and memorable as it was when first published, over 100 years ago.
Powieść Sedno rzeczy (1914) to jedno z najważniejszych dzieł Natsume Sosekiego. Jej narrator, student uniwersytetu w Tokio, wspomina swą znajomość ze starszym od siebie, zagadkowym mężczyzną, którego tytułował mianem Sensei (Mistrz). Próbował zrozumieć przyczyny jego samotniczego trybu życia i izolowania się od świata, ale dopiero z treści obszernego pożegnalnego listu, który otrzymał od Senseia, mógł poznać jego tajemniczą, bolesną przeszłość, powód moralnych rozterek oraz ostatecznej decyzji. Subtelną analizę psychologiczną głównych postaci powieści autor związał z wydarzeniami historycznymi - końcem ery Meiji, wielkiego przełomu w dziejach Japonii, którego Soseki był świadkiem i bacznym obserwatorem. Sedno rzeczy, publikowane często w ś...
„Edycja tekstu Eijitsu Shōhin (Miniatury na wiosenne dni) autorstwa Natsumego Sōsekiego ma być pożytecznym narzędziem poznawczym dla adeptów literatury japońskiej, w tym studentów i młodych badaczy, umożliwiającym dogłębne wniknięcie w intelektualne i językowe walory miniatur prozatorskich Natsumego Sōsekiego. Miniatury te to w istocie szkice, swego rodzaju etiudy literackie, będące dla autora wygodnym forum do przekazywania reminiscencji z pobytu w Anglii i Szkocji, ale też i z obserwacji życia codziennego własnej ojczyzny. Tworząc te szkice, pisarz rozwijał i doskonalił swą sztukę pisarską, współkształtowaną przez jego europejskie doświadczenia i kontakty czytelnicze. W tym sensie lektura Miniatur na wiosenne dni ułatwia wejrzenie w jego wrażliwość o...
Powieść niezwykle urodzajna w informację na temat kultury i obyczajów Kraju Kwitnącej Wiśni. Tokio, rok 1916. Młode małżeństwo – Onobu i Yoshio Tsuda – wiedzie spokojne i z pozoru pozbawione większych trosk życie, jednak pod płaszczem codziennych zdarzeń toczy ze sobą nieustanną wojnę o miłość i dominację, szczerość i zachowanie gry pozorów przed krewnymi oraz sobą nawzajem, a przede wszystkim - o ujawnienie skrywanych przez Yoshio wydarzeń z przeszłości. Opowieść o egoizmie, o niezgłębionych motywacjach ludzkich zachowań, o tęsknocie za naturalnością oraz o istocie małżeństwa i miłości.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro