Wojownicy. Tom 2. Ogień i lód

Cztery klany dzikich kotów od wieków dzieliły las według praw ustanowionych przez swych wielkich przodków. Aż nadszedł czas walk i podstępów... Ogniste Serce jest teraz wojownikiem Klanu Pioruna. Stoczył niejedną bitwę, wyszedł zwycięsko z niejednego pojedynku. Ale najgorsze dopiero przed nim. Teraz bowiem musi stanąć do najtrudniejszej potyczki. I zmierzyć się ze zdradą w swym własnym klanie...

Druga część sagi o kocich wojownikach. Nareszcie! "Ucieczka w dzicz" o dziwo bardzo przypadła mi do gustu. W życiu bym się nie spodziewała, że książka o kotach aż tak bardzo mi się spodoba. Kiedy dowiedziałam się, że wychodzi drugi tom już naszykowałam portfel na nową, obowiązkową dla mnie pozycję! Teraz już jestem po przeczytaniu i powiem Wam, że "Ogień i lód" była odrobinę gorsza od pierwszego tomu, ale to nie zmienia faktu, że bardzo mi się podobała.

"Po prostu lepiej, żeby Krucza Łapę wspominano jako martwego bohatera niż żywego tchórza."

Ogniste serce, gdyż tak właśnie nazywa się teraz nasz główny bohater, nie Rdzawy, nie Ognista Łapa, lecz właśnie Ogniste serce.. W pierwszej części mogliśmy zobaczyć pierwsze kroki Rdzawego jako dzikiego kota. Teraz kot jest już wojownikiem, w dodatku jednym z najlepszych. Czy tylko ja jestem z niego dumna? Jeżeli czytaliście moją recenzję pierwszego tomu, to wiecie, że uwielbiam Ogniste serce. To cudowny, odważny, niezwykle waleczny kociak, stający w obronie słabszych, zawsze można było na niego liczyć. Z kolei drugim moim ulubionym bohaterem był Szara Łapa. Niezłe ziółko z niego! Bardzo podobał mi się wątek miłosny pomiędzy nim a kotką z innego klanu. Widzicie? Nawet w książkach o kotach znajdziemy wątki miłosne!

Jeżeli chodzi o akcję, to troszeczkę dłużyła mi się ona w tej części. Na początku nawet potrafiłam zasnąć podczas lektury, na szczęście, jakoś tak od połowy książki akcja się zagęściła i wtedy to już przepadałam całkowicie.. Muszę przyznać, że to trochę zabawne, czytanie o codziennych czynnościach jakie wykonują koty. Aż zapragnęłam posiąść takiego kociaka!

Podsumowując: Za równo pierwszy jak i drugi tom serii "Wojownicy" Erin Hunter, serdecznie polecam. Jest to fantastyczna, pełna przygód i humoru saga o niezwykle cudownych kociakach. Co prawda drugi tom podobał mi się odrobinę bardziej, ale to nie zmienia faktu, że chciałabym kontynuować moją przygodę z kocimi wojownikami i już nie mogę się doczekać trzeciej części! Ah.. a czy wspominałam, że jest to obowiązkowa pozycja dla zagorzałych kociar? :)

cynamonkatiebooks.blogspot.com

Erin Hunter – pseudonim, który przybrały trzy autorki książek – Kate Cary, Cherith Baldry oraz Victoria Holmes. W 2008 roku dołączyła do nich Tui Sutherland, która edytowała wcześniejsze powieści autorek w wydawnictwie Harper Collins. Pod pseudonimem Erin Hunter wydano cykle fantasy Wojownicy i Seekers.*

W pewnym lesie żyją cztery klany, które codziennie dążą do tego, by przeżyć następny dzień. Wśród nich panuje niepokój. Los ich nie oszczędza, gdyż pojawiają się nowe niebezpieczeństwa. Ogniste Serce w końcu staje się wojownikiem KIanu Pioruna. Nadchodzi zima, a wraz z nią niskie temperatury, śnieg i choroby. Koty z Klanu Rzeki chcą zdobywać pożywienie z terenów innych Klanów, zaś Klan Wiatru pragnie utrzymać się przy życiu. Z każdym dniem napięcie rośnie, aż…

Jednym z problemów, które porusza ten utwór, jest zakazana miłość.

Akcja utworu dzieje się w jakimś tam lesie, w którym żyją koty, jakieś inne zwierzęta oraz ludzie. Czas akcji jest nieznany. Głównym bohaterem jest Ogniste Serce, który należy do Klanu Pioruna. To kot, z którego wiele postaci się naśmiewa, gdyż był on domowym zwierzęciem, a teraz jest wojownikiem, który musi walczyć, zdobywać żywność itp. Tylko kilka osób wierzy w niego. Cechuje go odwaga, którą nie raz udowadnia, lojalność wobec Klanu, przyjacielskość oraz troska o innych. Jest on bohaterem, któremu spokojnie można powierzyć tajemnicę. Ważną postacią literacką jest również Tygrysi Pazur. To duży ciemnobrązowy pręgowany kocur, który jest zastępcą przywódczyni Klanu Pioruna. Nadal jest on bohaterem-zagadką, bo z jednej strony jest lojalny wobec Klanu, zaś z drugiej nie do końca wiadomo, czy przypadkiem nie zmieni zdania i odejdzie.

Jedynym "minusem" utworu jest to, że za szybko się on kończy. Mówiąc nieco poważniej: nie znalazłem żadnych wad, zaś plusów wiele. Czytając dalej tę recenzję będziecie mogli je przeczytać.

Dla mnie to dzieło jest jednym z lepszych młodzieżówek jakie miałem okazję przeczytać. Od samego początku bardzo dużo się dzieje, akcja nawet na moment się nie zatrzymuje, liczne zwroty akcji oraz nowe wątki przyspieszają ją i powodują, iż czytelnik nie jest w stanie się od niej oderwać. Lekki język, ciekawy pomysł, który został bardzo dobrze wykonany i wyraziści bohaterowie to jedne z wielu elementów składających się na tę powieść. Nie mogę wyjść z podziwu, że pomysł, który jest oryginalny, a zarazem trochę banalny nie był wcześniej wykorzystywany. Fabuła rozwija się w sposób spójny i logiczny. Bohaterowie bardzo różnią się od siebie, dzięki czemu uzupełniają się. Książka została napisana w narracji trzecioosobowej. Historia jest główną osią fabularną. Została ona w pełni wymyślona przez autorki, które połączyła miłość do kotów.

Ta część jest bardziej emocjonalna od poprzedniej. Dzięki narratorowi poznajemy emocje głównego bohatera, które są skrajnie różne – raz się cieszy, raz smuci, a czasem jest zmieszany czy wzruszony.

Świat wykreowany przez Erin Hunter jest dość ciekawy. Podzielony został na cztery części, każdą zajmuje inny Klan. Dołączona do książki mapa pomaga śledzić poczynania postaci, a informacja o klanach i ich członkach uzupełnia wiedzę czytelnika z poprzedniego tomu.

Opisy walk bardzo mi się podobały. Zostały one bardzo dobrze dopracowane.

Podsumowując: książkę „Wojownicy. Ogień i lód” polecam przede wszystkim młodzieży, osobom, które lubią być zaskakiwane oraz miłośnikom kotów (należę do tego "teamu"). Jeśli pierwsza część Wam się spodobała, szybko zabierzcie się za tą.

Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Nowa Baśń.

Tytuł: „Wojownicy. Ogień i lód”

Tytuł oryginału: „Fire and Ice”

Autor: Erin Hunter

Wydawnictwo: Nowa Baśń

Cykl: Wojownicy (tom II)

Przełożyła: Katarzyna Krawczyk

Projekt graficzny okładki: Hauptmann & Kompanie Werbeagentur

Redakcja: Aleksandra Kubisiak

Wydanie: I

Oprawa: miękka (ze skrzydełkami)

Liczba stron: 388

Data wydania: 19.02.2016

ISBN: 978-83-65122-06-3

* Źródło – Wikipedia

"Ogień i lód" to drugi tom opowiadający o przygodach czterech klanów kotów mieszkających w głębi lasu z dala od Dwunożnych i robiących wszystko, by przetrwać. Główny bohater należy do Klanu Pioruna i choć urodził się i wychował wśród ludzi, to swoje miejsce odnalazł dopiero w dziczy. Ogniste Serce został wojownikiem i cieszy się szacunkiem, mimo swojego wstydliwego pochodzenia. Jednak niektórym członkom nadal przeszkadza fakt, że jest obcy. Klan Pioruna spotyka również kilka problemów: zbliża się zima, czyli pora nagich drzew, więc muszą szybko zebrać zapasy, a nie jest to łatwe, gdyż innemu klanowi zdarza się wkraczać na ich terytorium. Ponadto zwiększa się liczba zachorować na zielony kaszel, który dotknął również ich przywódczynię Błękitną Gwiazdę nie mówiąc już o małych kociakach, dla których jest on jeszcze bardziej niebezpieczny. Ogniste Serce martwi się także o swojego najlepszego przyjaciela Szarą Łapę, który często znika, by spotykać się z kotką z wrogiego klanu, mimo że jest to ewidentnie złamanie panujących zasad.

Seria Wojownicy jest niewątpliwie oryginalną pozycją, gdyż jeszcze nie spotkałam się z powieścią, gdzie głównymi bohaterami byłyby zwierzęta, w dodatku wykreowane na barwne, odważne i nie dające się nie polubić postacie. Jedynym i dosyć poważnym problemem, jaki miałam z tą książką była akcja, a raczej jej brak. O ile pierwszy tom mnie urzekł, a tak czytanie tego wywoływało u mnie momentami nudę. Owszem mogliśmy być świadkami niespodziewanych zdarzeń, ale już wcześniej udało mi się je przewidzieć i brakowało mi tego elementu zaskoczenia. Nadal bardzo podoba mi się postawa głównego bohatera, jego brawura i rzadko spotykana troska o klan i inne bliskie mu kocury. Myślę, że Ogniste Serce może stać się prawdziwym wzorem do naśladowania dla młodszych czytelników. Nie mogę również powiedzieć złego słowa o sposobie, w jaki została napisana ta historia. Czyta się ją łatwo i przyjemnie, język jest bardzo przystępny i przede wszystkim plastyczny.

Podsumowując, mimo że kontynuacja podobała mi się mniej od "Ucieczki w dzicz", to nadal jestem pełna podziwu za sam pomysł na fabułę i jej przedstawienie. Serię tę polecam głównie młodszym osobom, które na pewno spędzą z nią mile czas i przeżyją wspaniałe przygody w towarzystwie dzikich kotów.

Pamiętacie Rdzawego- rudego, domowego kota, który pewnego dnia zapolował na mysz w lesie i przez przypadek spotkał inne dzikie koty. Otrzymał od nich propozycje dołączenia do Klanu Pioruna. Po długim namyśle przyjął ich propozycję i od tamtej pory jego życie diametralnie się zmieniło. Jesteście ciekawi jak dalej potoczyły się losy tego młodego kota?

"Urodziłem się jako domowy kot, ale teraz jestem wojownikiem"

Ogniste Serce stał się pełnoprawnym wojownikiem. Od teraz będą czekały na niego coraz trudniejsze zadania. Zbliża się pora nagich drzew, więc każdy klan walczy o jak największe zapasy pożywienia.

Klan Wiatru nie wrócił jeszcze do swojego obozu, a niektórym klanom wcale nie zależy na ich powrocie. Między czterema klanami dochodzi do mniejszych i większych nieporozumień, które powoli przeradzają się w otwarty konflikt.

Wczoraj skończyłam czytać "Ogień i lód" autorstwa Erin Hunter i muszę przyznać, że jestem pod ogromnym wrażeniem . Emocje po zapoznaniu się z drugim tomem jeszcze nie opadły, a ja ciągle nie mogę się na niczym skupić, ponieważ moje myśli cały czas krążą wokół kocich wojowników. To co otrzymałam w tej części, przerosło moje najśmielsze oczekiwania, a gdy odkładałam książkę na półkę żałowałam, że pod ręką nie mam trzeciego tomu. Nie wiem, naprawdę nie wiem jak wytrzymam do premiery! Już teraz dłuży mi się czas, minuty ciągną się w nieskończoność, a ja kompletnie nie wiem co mam zrobić ze swoim życiem. Ale wiecie co? Od samego początku wiedziałam, że tak będzie. Jak tylko mogłam zwlekałam z przeczytaniem kontynuacji "Wojowników", ponieważ czułam, że czekanie na kolejną część będzie dla mnie katorgą, lecz jak zwykle nie wytrzymałam i "zatopiłam" moje pazurki w "Ogniu i lodzie".

" - Cóż, staram się nie kłamać - miauknęła Rozżarzona Łapa. - Tylko pomyślałam, że w tym przypadku prawda nie będzie najlepszym wyjściem"

Pierwszym tomem serii, czyli "Ucieczką w dzicz" byłam zachwycona, dlatego nie mogłam się doczekać kolejnych przygód kocich bohaterów, a oprócz tego autorka zaostrzyła mój apetyt kilkoma nierozwiązanymi wątkami . Miałam nadzieję, że w "Ogniu i lodzie" zostaną one wyjaśnione, lecz jak się później okazało, musiałam obejść się smakiem. Pani Hunter przez cały czas trzymała mnie w niepewności i wcale nie zamierzała uchylić mi rąbka tajemnicy.

Jeśli miałabym scharakteryzować "Ogień i lód" dwoma słowami to użyłabym wyrażenia "tykająca bomba", ponieważ pierwsze strony niewinnie wprowadzały mnie w fabułę, a zanim zdążyłam się obejrzeć zostałam wciągnięta w sam wir wydarzeń. Podczas czytania wielokrotnie wstrzymywałam oddech i próbowałam uspokoić moje serce, które waliło jak oszalałe. W mgnieniu oka zapomniałam o otaczającej mnie rzeczywistości. Mogło się walić i palić, a ja i tak bym tego nie zauważyła, gdyż znajdowałam się w zupełnie innym świecie. Jeśli przerywałam czytanie to tylko z jednego powodu - niektóre wydarzenia musiałam porządnie przeanalizować i przetrawić, lecz po tych króciutkich przerwach, zawsze wracałam do lektury z wypiekami na twarzy. No cóż, chyba po prostu uzależniłam się od tej serii.

"Gdyby mój ojciec się dowiedział się, że uratowałam intruza z Klanu Pioruna, zrobiłby ze mnie wycieraczkę!"

Nadal jestem zauroczona światem wykreowanym przez Panią Erin Hunter. Życie kocich wojowników cały czas mnie fascynuje i intryguje. Sądziłam, że autorka już niczym mnie nie zaskoczy, a jak się później okazało ma w rękawie jeszcze kilka asów. Nie mogłam przewidzieć żadnego ruchu bohaterów, ani tego co wydarzy się w następnym rozdziale. W niektórych momentach otwierałam szerzej oczy i mówiłam do siebie "To chyba niemożliwe!". Teraz jednak wiem, że w tej serii może się wszystko wydarzyć.

Nie byłabym sobą gdybym nie wspomniała o bohaterach. Kiedy ponownie spotkałam się z Ognistym Sercem, Szarą Pręgą i innymi postaciami, poczułam się jakbym odwiedziła moich bliskich przyjaciół. Początkowo trochę obawiałam się, że będę miała problem z przypomnieniem sobie ich charakterów, ale moje obawy były nieuzasadnione. Gdy tylko zagłębiłam się w powieści, wszystkie wspomnienia z pierwszej części wróciły do mnie ze zdwojoną siłą. Bez najmniejszego problemu odnalazłam się u boku Ognistego Serca, a skoro już mowa o moim ukochanym rudym kocie... pokochałam go jeszcze bardziej niż w pierwszym tomie. Stał się cudownym, mądrym i walecznym kotem, który nie boi się wyzwań i umie kierować się sercem oraz rozumem.

Oprócz cudownego głównego bohatera, mamy do czynienia z całą paletą przeróżnych postaci. Każdy z nich cechuje się czymś innym. Jedne zyskują naszą sympatię, a inne nie. Oczywiście w drugim tomie pojawia się kilka nowych postaci, które trochę namieszają w życiu naszych ukochanych kotów, ale nie martwcie się, w niektórych monetach wyjdzie im to na dobre. Nie chcę Wam za bardzo spojlerować, ale zdradzę Wam tylko tyle, że pojawi się kilka naprawdę wyrazistych postaci, które pokochacie lub znienawidzicie.

Erin Hunter napisała cudowną kontynuację serii o kocich wojownikach. Śmiem nawet twierdzić, że "Ogień i lód" przebija swą poprzedniczkę w stu procentach. W drugim tomie jestem zakochana bez opamiętania i godzinami mogłabym się rozwodzić nad zaletami tej książki, więc jeśli jeszcze nie zapoznaliście się z twórczością Erin Hunter to musicie to jak najszybciej nadrobić. Mogę Wam zagwarantować, że podczas czytania, będziecie zachwyceni bohaterami jak i światem wykreowanym przez autorkę. To idealna pozycja w każdym calu, dla każdego, bez wyjątku. Nie wierzycie? Przekonajcie się sami!