Władca liczb

Lubię retro. Dzięki Markowi Krajewskiemu i jego „Władcy liczb” polubiłam też kryminały retro. To opowieść o emerytowanym policjancie z dawnej, przedwojennej lwowskiej szkoły. Teraz, po wojnie, we Wrocławiu Edward Popielski musi rozwiązać zagadkę trzech samobójstw, zagadkowego Belmispara i tajemniczego hrabiego Zaranek – Plater. Kryminał ciekawy, trochę śmieszny, trochę straszny i ma ten przedwojenny urok choć rzecz dzieje się już po II wojnie światowej. To moje pierwsze spotkanie z panem Krajewskim ale nie ostatnie. Polecam.

Krajewski jak zwykle serwuje czytelnikowi intelektualną rozrywkę €“ we €žWładcy liczb€ łącza się ze sobą matematyka, filozofia i astrologia. Tytułowy władca liczb to bóstwo-demon Belmispar, którego imię właśnie to oznacza. Czy Belmispar w ogóle istnieje? Tę zagadkę próbuje rozwiązać znany nam już detektyw Edward Popielski (o którym zawsze myślę, że jest alter ego autora i w mojej wyobraźni ma twarz Krajewskiego), a także jego nieślubny syn Wacław Remus. Czyta się błyskawicznie, bo naprawdę wciąga i wywołuje wypieki na twarzy!

Najnowsze przygody Edwarda Popielskiego czytałem z wypiekami na twarzy. 70-letni już były policjant stara się rozwiązać skomplikowaną serię morderstw, w której ciągle ściera się sfera racjonalna z mistyczną. Krajewskiemu bardzo dobrze udaje się rozwinąć charakter Popielskiego, ukazać jego zmęczenie pracą i życiem, i coraz trudniejszą sprawę do rozwikłania. Jest to bardzo złożony i wyśmienity kryminał, w którym nic nie jest pewne do ostatniej strony. Polecam.

Ktoś niedawno powiedział: ,,Już nie ma dobrych kryminałów€, a ja pomyślałem: ,,A właśnie, że są €“ przecież Krajewski wciąż coś wydaje€. Podrzuciłem temu komuś ,,Liczby Charona€, przekonałem. Dałem do przeczytania ,,Władcę liczb€ i potwierdziłem fakt istnienia wybitnie dobrych retrokryminałów.

Krajewski niezmiennie zatrważa mnie jakością swoich książek. Niepodobna, by autor przez tyle lat nosił w sobie i emanował poprzez treść swoich książek wyobraźnią na miarę literackiego wirtuoza. Nawet jeśli ktoś twierdzi, że to ta sama historia opowiedziana na różne sposoby €“ mnie ta historia za każdym razem równie silnie porywa i z równie wielką przyjemnością daję się jej porwać. Wy tak nie macie?

Czasem wrażenie z lektury jest tak silne, że ciężko znaleźć słowa dla jego wyrażenia. Co prawda moja przygoda z Krajewskim rozpoczęła się niedawno, a niektórzy zarzucają mi powtarzalność, ale jeśli on w każdej książce tak miażdży, to ja chcę powtarzalności. Rewelacyjna rzecz.