Wampir. Jak rodzi się zło

"Wampir. Jak rodzi się zło" autorstwa Magdy Omilianowicz, to nic innego jak historia słynnego mordercy, sadysty i nekrofila z Bytowa czyli Leszka Pękalskiego. Dla tych co nie wiedzą, jest to mężczyzna, który przyznał się do prawie siedemdziesięciu morderstw, a został skazany tylko za jedno. Dlaczego? Oczywiście brak obciążających dowodów. Nie mniej jednak, jest to zdecydowanie jeden z największych zbrodniarzy z powojennej Polski, który finalnie został złapany i skazany.

.

Czytając ten króciutki ale bardzo treściwy reportaż, niejednokrotnie wpadałam w złość i byłam najzwyczajniej w świecie wstrząśnięta. Po prostu, ciężko mi jest pojąć to, jak człowiek może w tak brutalny i bestialny sposób, skrzywdzić drugiego człowieka. Coś okropnego.

Autorka tutaj w bardzo dosadny sposób przedstawiła nam obraz wszystkich tych okrucieństw dokonanych przez Pękalskiego, więc od razu zaznaczam, że nie jest to lektura dla wszystkich. Nie było tutaj nic koloryzowanego czy pomijanego, więc nie ma co się dziwić, że ta książka jest tak przerażająca.

.

Mnie osobiście ten tytuł bardzo zaciekawił, ale ja też interesuje się takimi tematami. Rozumiem, że nie każdy lubi czytać o morderstwach, lecz ta książka zdecydowanie wyróżnia się na tle innych. Przede wszystkim, nie jesteśmy tutaj zasypywani suchymi faktami i datami ale również autorka pokazała Pękalskiego z tej drugiej strony. Dała nam wgląd na to, jak wyglądało jego dzieciństwo, jak bardzo został skrzywdzony przez rodzinę i sam system.

Moim zdaniem było to bardzo dobre posunięcie, więc śmiało mogę polecić ten tytuł.

Historia Polski zna wielu seryjnych morderców. Niewątpliwie jednym z najbardziej znanych z nich jest Leszek Pękalski, zwany Wampirem z Bytowa. Niedawno na rynku ukazało się drugie, uzupełnione wydanie książki Magdy Omilianowicz „Wampir. Jak rodzi się zło”, której bohaterem jest właśnie Pękalski.

Magda Omilianowicz – reporterka, autorka artykułów o tematyce społecznej i podróżniczej. Jej teksty ukazały się m.in. w „Głosie Koszalińskim”, „Gazecie Wyborczej”, „Polityce”, „Przeglądzie”, nowojorskim „Kurierze Plus” i holenderskim „Reve”. Zrealizowała kilka telewizyjnych reportaży. Jest laureatką konkursu III Regionalnego Kongresu Kobiet w kategorii media.

Leszek Pękalski (znany jako Wampir z Bytowa) urodził się 12 lutego 1966 w Osiekach. Był podejrzany o siedemnaście morderstw, ale przyznał się do prawie siedemdziesięciu zbrodni. Ostatecznie sąd w 1996 roku skazał go za zabicie jednej kobiety i zbezczeszczenie zwłok. Karę odbywał w Areszcie Śledczym w Starogardzie Gdańskim. Zakończył ją 11 grudnia 2017 roku. Wówczas został umieszczony w zamkniętym ośrodku w Gostyninie, na podstawie odrębnej ustawy dla tego typu przypadków, gdzie przebywa do dziś. Według opinii biegłych Pękalski jest sadystą, nekrofilem i nekrosadystą.

Książka rozpoczyna się od wstępu autorstwa scenarzysty i pisarza Igora Brejdyganta. Następnie w poszczególnych rozdziałach poznajemy życiorys Leszka Pękalskiego i czytamy o kolejnych jego zbrodniach. I tutaj muszę oddać autorce, że wykonała kawał dobrej roboty. Magda Omilianowicz szczegółowo opisuje dzieciństwo i młodość Wampira z Bytowa, naznaczone brakiem ojca, alkoholizmem matki, tułaczką po domach dziecka i odtrąceniem przez praktycznie wszystkich z powodu jego lekkiego upośledzenia i braku higieny. Dużym plusem tego reportażu jest to, że autorce udało się dotrzeć i zachęcić do rozmowy osoby, które bardzo dobrze znają Pękalskiego. Kolejną zaletą tej książki, są umieszczone na jej końcu krótkie wywiady z kilkoma autorytetami z dziedziny kryminologii. Jeżeli chodzi o opisy zbrodni, to przeważnie pozostawiają one miejsce naszej wyobraźni, co nie zmienia jednak faktu, że są dość brutalne i mogą odstraszyć wrażliwszych czytelników. To, co mi się nie podobało w tym reportażu, to fragmenty, w których przytoczone są rzekome myśli kobiet, które za chwilę zostały zamordowane. Nie wiem skąd Magda Omilianowicz wie, że ofiara na chwilę przed śmiercią myślała np. o wizycie u rodziców, ale w mojej ocenie był to niepotrzebny zabieg.

Z książki wyłania się obraz z jednej strony upośledzonego i odtrąconego ciamajdy, dla którego ważne jest tylko to, żeby dużo zjeść i znaleźć kobietę do seksu. Z drugiej jednak, bardzo sprytnego, obdarzonego doskonałą pamięcią i ogromną siłą mężczyzny, który przez wiele lat wymykał się śledczym. Dodatkowo bardzo cwanego, o czym świadczy fakt, że za udzielenie jakikolwiek informacji, życzył sobie jedzenie, bieliznę, pisma pornograficzne, a nawet telewizor. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że autorka w żaden sposób nie osądza Wampira, pozostawiając ocenę jego postępowania czytelnikowi, co zaliczam na kolejny plus tej lektury.

„Wampir. Jak rodzi się zło”, to rewelacyjny, ale zarazem wstrząsający reportaż. Po jego przeczytaniu rodzą się od razu pytania o przywrócenie kary śmierci. O to, czy dobrym rozwiązaniem jest dalsza izolacja psychopatów w ośrodkach jak ten w Gostyninie i jak się ma to do praw człowieka? Czy gdyby Pękalski miał normalne dzieciństwo lub gdyby szwagier kupił mu wymarzoną lalkę w sex shopie, nie stałby się mordercą? No i najważniejsze, ile tak naprawdę z tych morderstw dokonał Leszek Pękalski, ponieważ do dzisiaj żadna zbrodnia do której się przyznał nie została wyjaśniona. Dlatego jeżeli lubicie książki o takiej tematyce, to śmiało sięgajcie po tę lekturę.

Opinia pochodzi z mojego bloga: www.oczytany.eu

W 1995 roku na polskim rynku pojawił się reportaż Magdy Omilianowicz pt. „Bestia. Studium zła” o Leszku Pękalskim, jednym z najbardziej zagadkowych seryjnych morderców epoki powojennej. W roku 2021 książka ta została wydana ponownie pod nowym tytułem „Wampir. Jak rodzi się zło” uzupełniona o wstęp Igora Brejdyganta i epilog zatytułowany ‘co z nimi robić?’. Jest to próba przedstawienia człowieka jakim był Pękalski, wyjaśnienia skąd wzięły się jego zapędy do gwałtów i morderstw, dlaczego je popełniał i dlaczego tak długo pozostał nieschwytany. Z tego co sam powiedział, a co później wycofał, zamordował co najmniej 70 osób. Były to kobiety młode, starsze, mężczyźni, a nawet dzieci. Książka składa się z rozmów Omilianowicz z Pękalskim, z ludźmi, którzy go znali, z policjantami, psychiatrami i pracownikami szpitala, z fragmentów z akt sprawy oraz z fabularyzowanych fragmentów przedstawiających dokonywane zbrodnie z punktu widzenie Pękalskiego i jego ofiar. Mnie ten ostatni zabieg nie do końca przekonał, ale rozumiem, dlaczego autorka go zastosowała – prawdopodobnie tak chciała przedstawić tok rozumowania Pękalskiego, pomóc czytelnikowi lepiej zrozumieć. Co do perspektywy ofiar to tu wyjaśnieniem może być, byśmy bardziej postrzegali ich jako ludzi, a nie tylko ofiary, jednak takie wchodzenie w ich głowy nie całkiem wydaje mi się w porządku. Z minusów brakowało mi też dat i na tym moje uwagi się kończą. Ogólnie jest to książka wstrząsająca, nie mieści mi się w głowie ile zła jeden człowiek był w stanie uczynić światu.

Wampir z Bytowa.

"Wampir. Jak rodzi się zło" to lektura napisana z jednej strony ku przestrodze, a z drugiej - fascynujący i mrożący chwilami krew w żyłach reportaż o potworze, którego wyczyny terroryzowały wcale nie tak dawno temu ogólnospołeczną świadomość. Mowa o słynnym wampirze z Bytowa, Leszku Pękalskim - mordercy i nekrofilu, który skazany został tylko za jedną zbrodnię, a sam przyznawał się do popełnienia ich w liczbie co najmniej siedemdziesięciu. Magda Omilianowicz przybliża nam sylwetkę tej postaci i jego przerażającą historię.

Ze wstępu Igora Brejdyganta:

Leszek Pękalski to jedna z najbardziej tajemniczych zagadek nie tylko dla kryminalistyki, ale także dla neurologii, psychiatrii, psychologii, socjologii, filozofii i pewnie dla wielu jeszcze innych dziedzin nauki. Słynne ecce homo użyte w odniesieniu do tej postaci brzmi cokolwiek absurdalnie, a może nawet przerażająco. Ze wszech miar negatywnego bohatera tej książki nie da się zrozumieć, szczególnie jeśli ma się z tyłu głowy powyższą maksymę, a obcując z jednostką, zawsze próbuje się ją przecież rozpatrywać w kategoriach ludzkich. Magda Omilianowicz, rozmawiając z Pękalskim, a potem z wieloma specjalistami z dziedzin, począwszy od kryminalistyki, a na psychiatrii skończywszy, przez cały czas ma świadomość tej niemożności, a jednak za wszelką cenę próbuje pojąć ów przerażający fenomen wymykający się naszym możliwościom poznawczym.

Lektura może miejscami względem przytaczanych opisów zohydzić (szczegóły zbrodni na tle nekrofilskim nie należą do przyjemnych), jednak w gruncie rzeczy napisane jest to wszystko ku pewnej przestrodze. Autorka próbuje wniknąć w kolejnych rozdziałach w umysł psychopaty i dotrzeć do sedna pewnych rządzących nim mechanizmów. Czy to może pozwolić rozpoznać potencjalnego nowego potwora w naszym bezpośrednim otoczeniu - tego nie wiem; bez takiej próby można być jednak w zasadzie bezbronnym.

Reportaż jest wnikliwy, błyskotliwy i bardzo dobrze napisany. Autorka wyczerpuje temat pod bardzo wieloma jego aspektami - chwała jej za to. To nie są zwykłe opisy zbrodni, morderstw oraz ich przyczyn. To opisy wzbogacone o wydobyte na wierzch motywy, inspiracje i zanalizowane przez fachowców pobudki oraz mroczne instynkty, które pchają ku zbrodni. Pod kątem analitycznym i diagnostycznym rzeczywiście dostajemy w efekcie szczegółowy i przejrzysty obraz umysłu mordercy.

Polecam!

https://cosnapolce.blogspot.com/2021/09/wampir-jak-rodzi-sie-zo-magda.html

"JAK RODZI SIĘ ZŁO" - to nie tylko jedno z najważniejszych pytań ludzkości, ale też i jakże intrygujący tytuł znakomitego reportażu Magdy Omilianowicz o "wampirze z Bytowa" - Leszku Pękalskim. Reportażu, który niewątpliwie szokuje, skłania do ważnych refleksji oraz - przynajmniej w mej ocenie, udziela odpowiedzi na to trudne, powyższe pytanie...

Pozycja ta stanowi sobą nowe, uzupełnione wydanie reportażu, w którym możemy poznać m.in. ciekawy i niezwykle interesujący wstęp Igora Brejdyganta. Na główną część książki składa się zaś opowieść o jednym z najbardziej przerażających przestępców w dziejach naszego kraju - Leszku Pękalskim. Opowieść, oparta na rozmowach autorki z tym człowiekiem, relacjach jego bliskich oraz policjantów zajmujących się sprawą jego zabójstw, jak i wreszcie spotkaniach ze specjalistami z dziedziny psychiatrii. To wszystko składa się na portret człowieka, który przyznał się do blisko 70 morderstw.

Książka ta przyjmuje postać dziennikarskiego reportażu, aczkolwiek bardzo specyficznego i zarazem niezwykle literackiego reportażu. Przede wszystkim mamy tu do czynienia z płynną relacją autorki, która na podstawie rozmów ze świadkami, sąsiadami, bliskimi i samym "wampirem", przedstawia nam jego postać, przebieg zbrodni, czy też okoliczności, które doprowadziły do jego zatrzymania. To dialogi, mocne sceny, ale też i próby analizy tego, kim jest, dlaczego takowym się stał oraz co kierowało Leszkiem Pękalskim w jego chorym, zbrodniczym maratonie. I choć te słowa mogą zabrzmieć być może dwuznacznie, to reportaż ten czyta się niczym porywającą powieść sensacji.

Czy autorka odsłania przed nami prawdę o Leszku Pękalskim...? W mej ocenie tak, gdyż zawarte tu wypowiedzi, dowody i fakty ukazują człowieka o patologicznej osobowości, psychicznych wynaturzeniach oraz braku skruchy względem tego, czego dokonał. I choć próbowałam doszukać się tu jakichkolwiek okoliczności łagodzących dla Pękalskiego (trudne dzieciństwo, umysłowe opóźnienie), to reportaż ten w prosty i bezdyskusyjny sposób udowadnia, że takowych nie było. Wampir, potwór, zły człowieka - to nim był, jest i zapewne zawsze już będzie, Leszek Pękalski.

Magda Omilianowicz oddała w ręce czytelników dobry, solidny i rzetelny reportaż śledczy. Reportaż, który bazuje na faktach, zeznaniach, rozmowach z ludźmi i materiale dowodowym, ale też i chyba rzeczy najważniejszej - spotkaniach z samym Pękalskim. Co ważne, autorka nie kusi się tu o własne oceny, poglądy i wnioski, oferując nam po prostu efekt swojej pracy i możliwość jej własnej interpretacji, zachowując tym samym - zapewne trudną w tym przypadku, obiektywność. To charakteryzuje dobrych reportażystów i ich dobre dzieła.

Książka ta stanowi sobą nie tylko portret najgłośniejszego mordercy w dziejach naszego kraju, ale też i samej Polski ostatnich 45, 50 lat. To właśnie za sprawą relacji o zbrodniach Pękalskiego poznajemy ówczesne realia naszego kraju, codzienność życia, pracę policji, czy też wreszcie stosunek do seryjnych morderstw, które wówczas były czymś niezwykłym, niespotykanym, nieznanym w naszej rzeczywistości. I przyznam szczerze, że owa reporterska podróż w czasie stanowiła dla mnie niezwykle intrygujące doznanie, które również czyni w dużym stopniu tę książkę tam dobrą i interesującą.

Z pewnością pozycja ta jest przeznaczoną dla czytelników o silnych nerwach, co jest rzeczą naturalną w kontekście poruszanego tematu. Oczywiście autorka unika tu najdrastyczniejszych opisów scen przemocy, aczkolwiek ta i tak jest obecna i wyczuwalna gdzieś pomiędzy słowami i znaczeniami, rysując się oczyma naszej wyobraźni. Niełatwym, ale przy tym i niezdrowo fascynującym jest także stanięcie oko w oko z „wampirem”, który zaprzecza wszystkiemu temu, czym jest i być powinno człowieczeństwo.

Fabularyzowany reportaż Magdy Omilianowicz pt. „Jak rodzi się zło”, to pozycja niezwykle ciekawa, mocna w swej wymowie, jak i też w mej ocenie potrzebna. Potrzebna w tym względzie, iż pozwala zrozumieć genezę i postać ludzkiego zła, co być może pozwoli nam w przyszłości uniknąć takich tragedii, jak zbrodnie Pękalskiego. Samo spotkanie z tym tytułem niesie nam wielkie emocje, wobec których nie można przejść zupełnie obojętnym. Dlatego też gorąco polecam ten tytuł wszystkim miłośnikom dobrego, mocnego reportażu w naszym rodzimym wydaniu.