W imię czego ta ofiara?

`Wielkie Bitwy II Wojny światowej` to seria 50 książek poświęconych najważniejszym walkom największego konfliktu zbrojnego w historii. Znajdą tu państwo szczegółowe opisy najważniejszych bitew i kampanii, zilustrowane mapami przedstawiającymi poszczególne fazy walk. W każdym numerze DVD z filmem! Seria filmów dokumentalnych to najbogatszy zbiór kolorowych dokumentów z okresu II wojny światowej, jaki kiedykolwiek zaprezentowano widzom całego świata. Rewelacyjna seria Osprey Publishing to: - unikatowe zdjęcia - doskonałe ilustracje - dokładne mapy - plany bitew - szczegółowe listy jednostek - chronologia najważniejszych wydarzeń - DVD z dokumentami o każdej z bitew

W tym tomie: święta, misteria, Olimpia, wyrocznie i wróżbiarstwo, Delfy, literatura okresu archaicznego, początki filozofii i nauki, sztuka okresu archaicznego. W starożytności istniało wiele społeczeństw, które dążąc do coraz doskonalszego opanowania sił przyrodyi wykorzystując jej bogactwa, osiągnęły wysoki poziom cywilizacyjny. Wiedza starożytnych (zwłaszcza nauki ścisłe, technika), organizacja państwa, prawo, i kultura materialna(m.in. sztuka, literatura) i duchowa (np. systemy religijne, refleksja filozoficzna) fascynują nas i zadziwiają.Położyły one podwaliny naszej cywilizacji. Jak doszło do powstania tak wspaniałych dzieł? Kto przyczynił się do wypracowania idei i pojęć, którymi posługujemy się do dziś? W co wierzyli starożytni i jakimi wartościami kierowali się w życiu? Jak funkcjonowały starożytne imperia? Kim byli ludzie potrafiący z mądrością kierować tak wielkimi społecznościami? Na te i inne pytania odpowiemy w serii książek prezentujących wybrane starożytne cywilizacje.

Jedno z najważniejszych dzieł Feliksa Konecznego, wybitnego krakowskiego historyka i historiozofa. Autor analizuje pojęcie cywilizacji jako specyficznej metody ustroju życia zbiorowego, z punktu widzenia rozwoju kultury materialnej i duchowej w poszczególnych cywilizacjach. Analiza ta przebiega z uwzględnieniem takich cech jak m.in. rasa, religia, język i stosunki prawne. Książka jest bardzo aktualna ze względu na współczesny kryzys imigracyjny. "Każda cywilizacja, póki jest żywotną, dąży do ekspansji, toteż gdziekolwiek zetkną się z sobą dwie cywilizacje żywotne, walczyć z sobą muszą. Wszelka cywilizacja żywotna, nie obumierająca, jest zaczepną. Walka trwa, dopóki jedna z walczących cywilizacji nie zostanie unicestwiona, samo zdobycie stanowiska cywilizacji panującej - walki bynajmniej nie kończy. Jeżeli istniejące obok siebie cywilizacje mieszczą się obok siebie w obojętnym spokoju, widocznie obie pozbawione są sił żywotnych. Wypadek taki kończy się często kompromisem w jakiejś mieszaninie mechanicznej, w której nastaje obopólna stagnacja, a z niej wytworzy się z czasem istne bagnisko acywilizacyjności. Tak np. runęła cywilizacja wielkiej Persji, nie mogąc znieść klina hellenistycznego, wbijającego się w nią" (fragment książki).

W dniu 4 sierpnia ok. 14.00 oddziały powstańcze atakowały koszary żandarmerii w szkole na ul. Żelaznej i w szpitalu św. Zofii. Natarcie miał prowadzić batalion "Miotła" wspierany przez czołg. Pierwszy strzał wywalił narożnik szkoły, dwa następne zniszczyły stanowisko karabinu maszynowego. Pod koniec akcji okazało się, że czołg nie może ostrzeliwać wyżej położonych celów, dlatego "Pantera" wjechała przodem na zwał gruzu i już bez trudu ostrzeliwała pozycje Niemców. Następnie czołg podjechał w najbliższe sąsiedztwo szkoły i zniszczył stanowisko karabinu maszynowego na balkonie. Drugi czołg dowodzony przez por. "Wacka" wspierał o 17.00 kolejny atak na szkołę. Po tym natarciu Niemcy wycofali się podkopem do szpitala św. Zofii.

Już trzeci tom niezapomnianych felietonów Nowaczyńskiego pozwala nam tym razem powrócić do pierwszej połowy lat 30. XX w. Zgromadzone w tym tomie felietony oddają stosunek Nowaczyńskiego do rodzącego się w Niemczech hitleryzmu. Nowaczyński znany był i jest z niechęci do Żydów, których uważał za żywioł wrogi Polsce, uniemożliwiający prawidłowy rozwój kraju, w wielu dziedzinach stanowiący groźną konkurencję dla żywiołu polskiego. W tym sensie w dochodzących do władzy w Niemczech brunatnych koszulach znajduje sojusznika, ale nie jest ich entuzjastą. Obcy jest mu oparty na rasizmie antysemityzm niemiecki i z czasem w jego felietonach daje się wyczuć coraz większą niechęć do Niemców, coraz większe zaniepokojenie ich rosnącą potęgą i osamotnieniem Polski. Jak zauważają autorzy opracowania: Trzeba wspomnieć też, że Nowaczyński w czasie II wojny światowej prowadził osobiście coś w rodzaju „kampanii antyrasistowskiej”. Pisał Ferdynand Goetel: Dla ostatecznego pognębienia niemieckich rasistów wycinał z pism wydawanych w Rzeszy nekrologi żołnierzy o polskich nazwiskach, padłych na froncie w szeregach armii niemieckiej. Podkreślał czerwonym ołówkiem słowa wyróżniające zabitych „Gefallen für Führer und Vaterland”, „Ritter des Eisenern Kreuzes” i co pewien czas posyłał do Gestapo zbiór takich wycinków z odpowiednim dopiskiem. Reakcji, o dziwo, nie było.

Historia zakonów rycerskich stanowi pasjonującą lekturę, wzmocnioną tajemniczością, jaka je otaczała już od momentu powstania. Wiemy, że istniały także na ziemiach polskich, a nie zawsze jednak znamy ich współczesne dzieje. Autor stara się nie tylko przybliżyć przeszłość, ale też i wprowadzić w teraźniejszość funkcjonowania zakonów rycerskich w Polsce w XXI w.

Król Bolesław Mieszkowic, zwany też Zapomnianym lub Okrutnym, panujący po Mieszku II, należy do najbardziej tajemniczych postaci polskiej historii. Przeciwko niemu zjednoczyły się przez całe wieki władze świeckie i duchowne. Starannie wymazywano jego imię z kart naszej historii, zacierano po nim wszelkie ślady. Na szczęście pozostały pojedyncze zapisy. Wskazywały one, że Bolesław Mieszkowic istniał i Polska miała swojego koronowanego władcę po śmierci Mieszka II, a przed przybyciem z Niemiec księcia Kazimierza Karola, zwanego później Odnowicielem.

Śladami słynnych zbrodni to oryginalny przewodnik tematyczny, zabierający czytelnika i turystę w miejsca związane z dramatycznymi i kryminalnymi wydarzeniami w polskich dziejach. 45 historii z różnych miejsc i okresów – od ofiar okrutnego Jana II żagańskiego zwanego szalonym po braci Fremelów, łódzkich katów z czasów II wojny światowej. Z literackim zacięciem przestawione historie wzbogacone są propozycjami tras zwiedzania poszczególnych miejscowości, współczesnymi i historycznymi ciekawostkami oraz informacjami praktycznymi (dane teleadresowe muzeów i innych instytucji kultury, biur informacji turystycznej).

Biografia jednego z najwybitniejszych polskich polityków XX wieku Roman Dmowski należał do najwybitniejszych postaci XX wieku, a jego zasługi dla odzyskania przez Polskę niepodległości w roku 1918 trudno przecenić. W odrodzonej Polsce przegrał rywalizację o władzę z Jozefem Piłsudskim, co sprawia, że dzisiaj w pamięci zbiorowej zajmuje mniej miejsca. Jest to jednak miejsce szczególne, podzielone bez reszty między obozy zwalczających się zawzięcie wielbicieli oraz namiętnych krytyków Dmowskiego. Biografia autorstwa profesora Krzysztofa Kawalca odpowiada na pytanie, kim był człowiek, który potrafił budzić tak silne i trwałe emocje.

„Prawa strona literatury”, rozumiana przez Urbanowskiego jako kolekcja tekstów zaświadczających o poglądach i postawach przedstawicieli wydzielonej przezeń „formacji intelektualnej” (i artystycznej), odwiedzana była przez znawców literatury współczesnej znacznie rzadziej niż „strona lewa”, która w czasach PRL-u – nawet w swych miernych dokonaniach– została szczegółowo opisana. Maciej Urbanowski przezwycięża uprzedzenia, proponuje próby empirycznych sprawdzeń. Uważnie czyta i przegląda teksty pisarzy o orientacji prawicowej. Materiał jest bogaty i zróżnicowany, przeto tworzona panorama okazuje się rozległa. Walorów poznawczych tego zbioru szkiców nie da się zakwestionować

Książka przedstawia genezę, przebieg i skutki poszczególnych konfliktów zbrojnych (bitew) na tle historii politycznej trzech odłamów Słowian – wschodnich, południowych i zachodnich – na przestrzeni ponad 6 stuleci, od VI do XII wieku, w oparciu o materiały źródłowe (głównie pisane, pomocniczo archeologiczne) oraz opracowania uznanych historyków. • Etno- i topogeneza Słowian już po ich rozproszeniu się i podziale na odłamy: wschodni (Antowie), południowy (Sklawinowie) i północno-zachodni (w tym Wenedowie, plemiona polskie). • Wojny staczane przez Słowian południowych i częściowo wschodnich, począwszy od VI wieku (czas najazdów Hunów i Gotów). • Ekspansja polityczna i osadnicza Słowian, okraszona licznymi konfliktami zbrojnymi. • Boje Słowian zachodnich z Frankami, Sasami i wikingami z Danii oraz pomiędzy sobą. • Wojny plemion wschodniosłowiańskich przeciwko Cesarstwu Bizantyjskiemu, Chazarom, Bułgarom Nadwołżańskim i koczowniczym ludom azjatyckim. W tym samym czasie państwo Wielkomorawskie prowadzi liczne wojny z Frankami. • Piastowie i początek budowy państwa polskiego. • Bitwy z udziałem Polski, Rusi Kijowskiej i Słowian Połabskich, w tym upadek Rugii, Kopanika, walki Polski z kolejnymi władcami Niemiec (zmagania o Połabie, bitwy pod Cedynią, Krosnem i w kraju Dziadoszan, obrona Głogowa i Niemczy, obrona przed agresją cesarza Fryderyka Barbarossy), a także z Czechami i Rusią Kijowską.

Równocześnie uderzył na las od strony południowo-wschodniej II/1 pułku obrony krajowej, zajmujący stanowisko koło folwarku Wieprzec i zdobył skraj lasu; nieprzyjaciel stawił znów opór w lesie. Zawrzała niezwykle zacięta walka w gęsto podszytym ciemnym lesie, prowadzona często wręcz, białą bronią, a obfitująca w szereg epizodów i pojedynczych prawdziwie bohaterskich czynów po obu stronach. Płk. Tokarjew, spychany ze swymi grenadierami na wschodni skraj lasu, rzucił do linii batalion z odwodu, nie przywróciło to jednak zachwianej równowagi: około g. 18 tyraliery austriackie dotarły do wschodniego skraju lasu, a z nastaniem zmroku wycofali się grenadierzy rosyjscy na Płoskie. Straty po obu stronach były bardzo znaczne... Edward Izdebski (1897–1932). Ukończył Gimnazjum w Nowym Sączu (1915). Był podporucznikiem w c.k. armii w 20 galicyjskim pułku piechoty. Należał do konspiracyjnej organizacji „Wolność” działającej w strukturach armii austro-węgierskiej w latach 1917-1918. W ramach tej działalności próbował zdezorganizować działalność swojego pułku m.in. poprzez nawoływanie do dezercji. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1923 roku uzyskał stopień kapitana dyplomowanego Wojska Polskiego, dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, pracownik Wojskowego Biura Historycznego. Dalsze lata upłynęły ma na sporządzaniu analiz dla WBH. W 1928 roku przebywał w wiedeńskim Kriegsarchiv, gdzie zbierał materiały do studium działań 4 Armii austriackiej pod Komarowem w 1914 roku. W roku następnym, na specjalne polecenie Józefa Piłsudskiego, ponownie udał się do Wiednia, by zbierać dalsze materiały, tym razem na temat bitwy pod Kraśnikiem. Prowadził korespondencję z generałem b. armii austro-węgierskiej Eduardem R. von Steinitzem, dzięki czemu WBH zakupiło materiały archiwalne dot. walk w Galicji w 1915 roku. Był autorem „Bitwy pod Zamościem 26-27 sierpnia 1914”, napisał również „Dowodzenie 4-tą armją austro-węgierską w bitwie pod Komarowem w 1914 roku”, współautor „Ofensywy austriackiej w sierpniu i wrześniu 1914”.