Tylko bądź przy mnie. Tom 2

Zapewne nie będę odosobniona, kiedy powiem, że z ogromnym wytęsknieniem wyczekiwałam drugiego tomu historii Lucea i Sage. Ci z Was, którym udało się sięgnąć po „Jednak mnie kochaj” doskonale znają „mój ból”. Jak można w taki sposób kończyć książkę, no jak? Wyciskacz łez, tak można określić ten cykl, autorka doskonale potrafi ukazać ludzkie emocje, słabości i cierpienie. Sprawiła, że bohaterów się lubi, a każdy kolejny cios w ich stronę, potrafi łamać czytelnikowi serce. Co tym razem przygotowała dla nas? Czy w końcu Sage zazna upragnione szczęście? Czy uda jej się uciec od przeszłości?

Sage jest niezwykle odważną młodą kobietą, ma własne problemy, jednak za wszelką cenę, stara się z nimi walczyć. Chociaż bywa płochliwa i źle się czuje w towarzystwie osób, które nie zna, ale stara się ze wszystkich sił zmienić, zapanować nad sobą. Nie jest postacią idealną, popełnia błędy, czasami sprawia, że się poirytowałam, ale rozumiem, że dziewczyna się bała, poza tym nie ma ludzi pozbawionych wad, tym bardziej bohaterowie książek nie mogą zostać wybieleni.

Po rozstaniu z Lucą nasza bohaterka musiała zająć się poszukiwaniem tymczasowego lokum. Zatrzymała się w niezbyt czystym i estetycznym motelu. Nie miała zbyt dużego wyboru zważywszy na to, że nie miała pieniędzy, musiała się liczyć z każdym groszem. Sage poszukiwała czegoś innego, jednak podczas trwania roku akademickiego było to trudne. Ograniczenia, które miała nie ułatwiały niczego, ani to, co działo się w jej własnym sercu. Nie było z nią najlepiej, tęskniła za nim, chociaż to, wszystko potęgowało jej cierpienie. Nocami nie potrafiła zasnąć, myśląc i tęskniąc za Lucą.

April nie daje za wygraną, tęskni za nią, zaprasza Sage na sylwestra. Dziewczyna jest sceptyczna, obawia się bowiem ponownego spotkania z obiektem jej westchnień. Zgadza się, ale tylko dlatego, że April obiecuje jej, że mężczyzny tam nie będzie. Pech sprawia, że pojawia się i nie jest sam, a z nową kobietą u swojego boku. Sprawia wrażenie kogoś zupełnie innego, jakby był innym człowiekiem. To spotkanie było bardzo intensywne, a wraz z nim nastąpił powrót do obskurno-motelowej rzeczywistości.

April nie może patrzeć w jakich warunkach żyje jej przyjaciółka, bardzo by chciała, aby wróciła do mieszkania, które dzieli z bratem, jednak Sage nie jest do tego przekonana. Nic nie jest proste, ani jednoznaczne, zwłaszcza, kiedy wspomniana miłość jej życia pojawia się u niej i ponawia propozycję April. Czy Sage wyzna mu dlaczego zakończyła ich związek? Czy zdecyduje się na powrót do ich mieszkania? Co jeszcze czeka bohaterów? Czy dla bohaterów jest jeszcze jakaś szansa na to, aby się pogodzili? Co w swoim życiu zdecyduje się zmienić Sage?

„Tylko bądź przy mnie” jest udaną kontynuacją książki, która potrafiła na powrót spotkać się z ukochanymi, głównymi bohaterami. Nie można powiedzieć, czy porównywać tych historii, ponieważ są różne i dotykają odrobinę innych emocji. Ukazują dwa zupełnie inne etapy, w którym znaleźli się bohaterowie. Czy to znaczy, że uważam „Tylko bądź przy mnie” za słabszą? W żadnym wypadku. Książka może nie ma tak szybkiego tempa akcji, jest bardziej spokojniejsza, a klimat nieco smutny, kiedy przyglądamy się Sage, mimo wszystko dostrzegamy nadzieję na lepszy los. To zwieńczenie tej historii, postawienie przez autorkę kropki nad literką „i”.

Bohaterka się zmieniła, zaczęła próbować otworzyć na świat, w końcu Luca nauczył ją tego, że nie każdy mężczyzna jest zły i brutalny. W końcu to właśnie on potrafił do niej dotrzeć, kiedy inni nie zadawali sobie większego trudu.

Sage walczy o siebie, o lepsze jutro, życie bez cienia przeszłości, która wydaje się być zbyt blisko niej. To dziewczyna, która zrozumiała, że ma problemy, nie zwinęła się w kulkę zamykając w sobie. Każdy z nas może mieć własne problemy, jest oceniany przez pryzmat zachowań, które są jedynie murem obronnym przed emocjonalnymi bliznami. Związek tych młodych bohaterów ma na swoim koncie szereg wzlotów i upadków, jednak im mocniej się odpychają, tym bardziej ich do siebie przyciąga.

Widać, że autorka bardzo skrupulatnie zbadała temat dotyczący traum, w jakie wpada człowiek, którego dotyka tak ogromna krzywda.

„Tylko bądź przy mnie” to wspaniała historia, która dotyka realnych zagadnień i problemów, nie zamiatając ich pod dywan. Autorka podeszła do tematu bardzo poważnie sprawiając, że warto jest walczyć nie tylko o siebie, ale i o drugiego człowieka.

Pierwszy tom tej dylogii, Jednak mnie kochaj, bardzo chwaliłam. Moje zachwyty wynikały ze zdroworozsądkowego poprowadzenia historii, przedstawienia zaburzeń psychicznych ze wskazaną wrażliwością oraz ciekawych i fajnych bohaterów. Dlatego też możecie sobie wyobrażać, z jaką niecierpliwością wyczekiwałam drugiego tomu. Jednak gdy ten wpadł mi w ręce, zaczęłam się obawiać, czy drugi tom dorówna pierwszemu.

I była to obawa dość niepotrzebna, ponieważ Laura Kneidl utrzymuje poziom narzucony sobie przy okazji pisania pierwszej części. Tylko bądź przy mnie, choć nie jest wolne od wad, o których za chwilę, podobało mi się równie mocno. A dlaczego? Cóż, największe znaczenie w przypadku tej dylogii ma fakt, że jest zdrowa, co w przypadku gatunku New Adult jest zjawiskiem, które występuje niewystarczająco często w ramach różnych powieści.

Sage cierpi na stany lękowe wywołane jej trudną przeszłością. Każde zaburzenie bądź choroba psychiczna to temat, do którego trzeba podejść z odpowiednim wyczuciem. A Kneidl się to na szczęście udaje. Drugi raz z rzędu prezentuje postać psychologa, jako osoby, która jest istotnym czynnikiem w procesie zdrowienia. Co więcej autorka nie stawia na magiczne rozwiązania, które raczej w rzeczywistości nie mają miejsca. Zamiast tego przedstawia chorobę Sage jako proces, przez który stopniowo musi przechodzić. I wiem, że dla wielu osób ten element nie będzie miał znaczenia, jednak dla mnie fakt, że niektóre autorki podchodzą do tego typu spraw z rozsądkiem i wrażliwością, zasługuje na owacje na stojąco.

Oczywiście ta historia to nie tylko zaburzenia lękowe Sage, choć stanowią one niezwykle istotny element fabularny. Po tym jak Luka wyrzucił ją ze swojego domu, dziewczyna znowu pozostała bez dachu nad głową. Jej sytuacja finansowa jest beznadziejna, na studiach jej się nie układa, ma złamane serce, a do tego pomieszkuje w zatęchłym motelu. I wydaje mi się, że ten początek, który prezentuje trudne losy Sage, może być dla niektórych czytelników nużący. Ja dopiero po chwili wkręciłam się w historię na tyle, że zaczęłam emocjonować się trudną sytuacją głównej bohaterki. Z czasem jednak akcja nabiera tempa, a kolejne strony przerzuca się z ciekawością.

Trochę miejsca dostają postacie drugoplanowe, jednak nie na tyle dużo, by szczególnie przywiązać się do ich historii. Kneidl sygnalizuje motywy związane z April, Megan albo Connorem i poświęca im tyle czasu, ile może, by przy tym nie stłamsić głównej linii fabularnej. Doceniam ten fakt, jednak z drugiej strony mam chęć, aby lepiej poznać losy tych bohaterów – chciałabym wiedzieć, jak potoczą się ich dalsze losy!

W każdym razie historia Sage oraz Luki (co jest najistotniejsze dla tych dwóch tomów) zostaje rozwinięta o dodatkowe motywy, a wszystkie z nich zostają podsumowane i zamknięte. Po przyjemnej lekturze, pełnej emocji, uśmiechu oraz nawiązań do licznych utworów popkultury, dociera do satysfakcjonującego zakończenia, które zostawia czytelnika nasyconym. Bo choć przyznaję, że chciałabym dowiedzieć się więcej o drugoplanowych bohaterach, tak historii Sage oraz Luki niczego nie brakuje.

Zresztą sami bohaterowie są ciekawi, wielowymiarowi oraz dający się lubić. Płaczą, złoszczą się, mają swoje problemy, próbują poukładać sobie życie, są współczujący i mają marzenia. Już przy okazji recenzowania pierwszego tomu pisałam, że nie zdziwiłabym się, gdybym kogoś z tych bohaterów spotkała na ulicy – mają w sobie coś, co sprawia, że wydają się być niezwykle prawdziwi.

Największe wątpliwości mam co do stylu autorki. Chwilami wydawało mi się, że autorka postawiła na zbyt wiele krótkich, prostych zdań, co chwilami bywało frustrujące. Nie mam nic przeciwko prostocie, ale tu chwilami odnosiłam wrażenie, jakby wynikało to z braku pewnego kunsztu. Te potknięcia równoważą jednak dobrze skonstruowane dialogi, które brzmią jakby przeprowadzali je żywi ludzie.

Tylko bądź przy mnie to dobra kontynuacja, która podobnie jak pierwszy tom wybija się pośród powieści z gatunku New Adult. Kneidl tworzy ciekawą historię, z pełnokrwistymi bohaterami oraz zdrowym podejściem do zaburzeń psychicznych. Gorąco Wam polecam lekturę, a sama mam nadzieję, że inne powieści tej autorki również trafią na polski rynek wydawniczy.

Po finale jaki zafundowała nam w „Jednak mnie kochaj” Laura Kneidl, jak na szpilkach oczekiwałam drugiego tomu serii. Tamto zakończenie totalnie wyprowadziło mnie z równowagi i byłam wściekła na Sage za jej nieprzemyślane zachowanie. Początek „Tylko bądź przy mnie” pochłaniałam z bijącym mocno sercem i wypiekami na twarzy, ale już po pierwszych kilku rozdziałach zdałam sobie sprawę, że rozbicie tej historii na dwa tomy było ze strony autorki ogromnym błędem. Finał pierwszego tomu był zwrotem akcji, po którym… wracamy do punktu wyjścia. I w zasadzie cała historia zaczyna się od początku. Miałam wrażenie, że znowu czytam „Jednak mnie kochaj” tyle, że w zmienionej odrobinę wersji. Choć polubiłam bohaterów i styl autorki na tyle, by czerpać przyjemność z lektury, czułam się rozczarowana faktem, że akcja nie rozwija się w żaden zaskakujący sposób, tylko ciągle kręci się w kółko. Lubię tą serię, ale lubiłabym ją znacznie bardziej, gdyby nie była serią, pojedynczą książką o bardziej skondensowanej akcji, bo jeden tom w zupełności by wystarczył. Nie zmienia to jednak faktu, że polubiłam Sage i Lucę i bardzo przyjemnie mi się o nich czytało, nawet jeśli ziewnęłam raz czy dwa w trakcie lektury.

http://beauty-little-moment.blogspot.com/

W sierpniu zachwycałam się Jednak mnie kochaj, która sprawiła, że moje serce wariowało z emocji, a końcówka książki rozbiła mnie na dobre. Autorka długo kazała nam czekać na kolejną część. Długo, z połamanym sercem, choć wiem, że mogło to potrwać lata.

Ale jednak już teraz spotykamy się z Sage i Lucą w drugim tomie ich historii – Tylko bądź przy mnie.

Zostałam wrzucona na głęboką wodę, gdzie tonęłam pod ilością emocji. Pierwszy rozdział, pierwsza impreza, na której pojawia się Sage i Luca – jednocześnie, ale osobno, nie jako para i on z inną dziewczyną u boku, sprawiły, że żołądek zaciskał mi się z nerwów. Kibicowałam Sage od samego początku, gdy tylko poznałam jej przeszłość. Niesamowicie dużo przeżyła, ale Luca o wielu rzeczach nie wie. Przeszłość nie tylko zostawiła ślady w sercu Sage, ale i powraca do niej z ogromną siłą, pukając... do jej drzwi.

Przyznaję, że na Lucę potrafiłam być zła. Zachowywał się na tyle okropnie, że miałam ochotę nim potrząsnąć i wykrzyczeć, aby się ogarnął. Autorka nie chciała, abyśmy go znienawidzili, dlatego jego zachowanie często się zmieniało, żebyśmy dostrzegali w nim dawnego, zakochanego w Sage chłopaka.

Tylko bądź przy mnie to prawdziwa sinusoida emocji. Nie oderwiecie się od tej książki, tylko za wszelką cenę będziecie chcieli poznać zakończenie. Przyznaję, że przeczytanie tej powieści zajęło mi cały dzień, nawet nie do końca. Musiałam. Inaczej stresowałabym się, czy bohaterowie nareszcie ze sobą porozmawiają.

Huragan uczuć i emocji wtargnie do waszego świata, gdy dacie się zapomnieć i zatoniecie w losach Sage i Luci. Bohaterka zostaje ukazana jako silna dziewczyna, która musi sobie radzić na własną rękę, jednocześnie chroniąc swój sekret i rodzinę, na której wiele by się odbiło. Istotne jest, by ukazywać kobiety jako zaradne i nie potrzebujące przy sobie zawsze rycerza na białym koniu. Więc kiedy Luca odwraca się od Sage, choć nie wie, co ją spotkało, ona idzie dalej, próbując zebrać swoje życie w całość, kawałek po kawałku.

Z każdym kolejnym rozdziałem widać, jak wiele pracy włożyła w książkę autorka. Nasycona tyloma emocjami powieść nie może być zła – zwłaszcza tak świetnie napisana, jeśli chodzi o styl. Będziecie czuć żal, smutek, złość, ale uwierzcie mi, warto. Warto, bo jest to młodzieżówka, która od A do Z została napisana z dbałością o uczucia, świat przedstawiony i bohaterów. Niewiele na rynku powieści młodzieżowych, które wzbudzą tak silne emocje, a na dodatek są dobrze napisane. Ta jest i polecam ją Wam serdecznie, żałując niestety, że jest to ostatnia część historii Sage i Luci.

Nie znają się od dziś, tak samo jak i czytelnicy sięgający po drugi tom cyklu nie spotykają Luka i Sage po raz pierwszy. Wszak, tak dla pewności dopowiem, po tą książkę należy wyciągnąć rękę dopiero po uprzednim zapoznaniu się z pierwszą częścią. Sage to dziewczyna, która uciekła przed przeszłością. Pozostawiona sama sobie, teraz jeszcze bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Bez pewnego dachu nad głową, bez nabywającej gotówki, która z pewnością sporo by ułatwiła. Zwyczajna, skromna, niewychylająca się dziewczyna. Teraz pogrążona w cierpieniu, bo w końcu doprowadziła do rozpadu związku, który był dla niej ratunkiem. Luca to przystojny podrywacz, który zdążył pokazać się Sage od zupełnie innej strony. Zdaje się, że jednak wprost inaczej niż ona, szybko odżył po rozstaniu zapełniając miejsce po ukochanej nową „opcją” zastępczą. Czy to tylko pozory? Czy chłopak sprytnie maskuje ból? A może tak naprawdę Lukowi i Sage nigdy nie było pisane bycie razem…

Opowieść o wielkim rozstaniu i powolnym odkrywaniu swoich prawdziwych uczuć. Podsycona zazdrością, walką z własnymi demonami i troską o drugiego człowieka. Autorka uświadamia, jak ważnym elementem naszego życia jest szczera rozmowa. Bez tego wszystko może lec w gruzach. Bohaterowie czują coś do siebie, a jednak dzieli ich psychiczny dystans dający się we znaki obu stronom. Czy będą w stanie go przełamać? Sprawy nie utrudnia nowa partnerka Luka, która wcale nie jest stereotypową jędzowatą zołzą. Stąd historia budzi emocje i podobnie jak w pierwszym tomie rozwija się w wiarygodnym, odpowiednio dynamicznym tempie.

Na drugim planie przewija się wątek ogromnej przyjaźni, bezinteresownej, dającej ogromne wsparcie, potrafiącej pokonać wiele przeszkód. Cudowna duszyczka, jaką jest April, częstuje swoją energią i w tym tomie, pokazując swoje serce na dłoni. Niczym cień podąża za główną bohaterką także przeszłość, której dramat znajdzie w końcu swoje ujście. Tragiczne wspomnienia krzywd doznanych w dzieciństwie wychodzi na wierzch, a Sage czyni przed Lukiem spowiedź, po raz pierwszy pokazując mu podstawy swojego zachowania. Czy to jednak koniec traum budzących stany lękowe? Czy Alan, który stał się sprawcą tego wszystkiego, dostanie to, na co zasłużył?

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2020/01/tylko-badz-przy-mnie-tom-2-laura-kneidl.html

Po drugi tom sięgnęłam wyłącznie z ciekawości. Poprzedni tom skończył się w najgorszym z możliwych momentów i musiałam dowiedzieć się, co stało się później. Pierwsza część niestety była według mnie naprawdę średnia i nie zaintrygowała mnie niczym. Jednak już od pierwszych stron "Tylko bądź przy mnie" byłam totalnie zakochana w całej historii! Uważam, że autorce udało się bardzo dobrze poprowadzić kontynuację. Ode mnie dostaje ona ogromnego plusa za fakt, że główni bohaterowie nie mają ogromnej "depresji" przez swoje wcześniejsze rozstanie i nie narzekają cały czas, tylko ich życie płynie dalej. Oczywiście czuć wielki smutek, ale nie jest to dołujące czy przygnębiające. Aż do ostatnich stron kibicowałam bohaterom, aby wszystko im się udało. Na pewno sięgnę jeszcze po twórczość Laury Kneidl i mam nadzieję, że wydawnictwo Jaguar wyda następne jej książki.

ROLLERCOASTER EMOCJI

Tylko bądź przy mnie to kontynuacja, nie będę więc specjalnie skupiała się na przybliżeniu fabuły - nie chcę nikomu spoilerować, a przy tej historii bardzo łatwo o spoilery. Pozwólcie więc, że przeprowadzę Was przez moje wrażenia z lektury i mocne strony tej książki. Po pierwsze - autorka poruszyła poważny temat i doprowadziła go do końca bez uproszczeń. Sage cierpi na ogromne lęki i chociaż dziewczyna stara się z nimi walczyć, rozpoczyna terapię, poznaje przyjaciół, to jednak nic magicznie nie rozpływa się w powietrzu - bohaterka codziennie stacza walkę i wszystko dzieje się w swoim tempie. Wielki plus za to, bo nadaje to realizmu całej opowieści, a także sprawia, że mamy większą ochotę kibicować Sage. Pozostając w temacie bohaterów - niezwykle podobało mi się, że L. Kneidl rozbudowała niektóre wątki i poznaliśmy między innymi matkę Luki i April. Pojawiło się też trochę więcej Connora, którego udało mi się polubić. Ponadto, autorka zadbała o to, abyśmy nie nudzili się podczas lektury - dzieje się sporo i dostajemy masę emocji. Są wzruszenia i łzy, a także uśmiechy i radość. A sposób, w jaki autorka poprowadziła historię i na jakie zakończenie się zdecydowała, tym bardziej mnie usatysfakcjonował. Jestem zdecydowanie na tak!

STRUKTURA

Książka podzielona jest na numerowane rozdziały z Sage w roli pierwszoosobowej narratorki. Nie ma też wielkiego przeskoku czasowego między tomami, co bardzo mi się podobało. Miałam wręcz wrażenie, że odpalam drugi odcinek i zaczynam dokładnie od tego momentu, na którym skończyłam wcześniej. Laura Kneidl po raz kolejny zapewniła mi przystępną w odbiorze historię, gdyż jej styl pisania sprawiał, że czytało się łatwo i bez zgrzytów. Operowała słowem lekko i w taki sposób, że czytelnik wciągał się w historię. Tę dylogię zdecydowanie zaliczam do udanych!

PODSUMOWUJĄC

Tylko bądź przy mnie to finał dylogii, a jednocześnie niezwykle trafnie postawiona kropka nad i, w historii Sage i Luki. Podobał mi się kierunek, w jakim podążyła ta opowieść, a także sposób, w jaki nam ją zaserwowano. Z pewnością jeszcze kiedyś wrócę do losów tej dwójki, a tymczasem nie mogę doczekać się lektury innych książek Laury Kneidl.

Polecam, zdecydowanie! Komu najbardziej? Miłośnikom książek YA oraz autorek takich jak Mona Kasten, Bianca Iosivoni czy też z naszego polskiego podwórka - Martyna Senator.

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/2020/01/tylko-badz-przy-mnie-laura-kneidl.html