Szklany tron. Zabójczyni. Opowieści

Nim bohaterka „Szklanego tronu” stała się Aelin Ogniste Serce, była Zabójczynią Celaena Sardothien, najokrutniejszą, bezwzględną i zabójczą, taką, z którą należy się liczyć. Fani cyklu „Szklany tron” dostali kolejną gratkę przygotowaną przez autorkę. Zbiór pięciu opowiadań, o przygodach głównej bohaterki, umieszczonych w ładnej objętości tomiszczu. W moim przypadku jest to uprzyjemnienie w oczekiwaniu na finalny tom, który będzie pożegnaniem z ukochanymi bohaterami.

Otrzymujemy cztery opowiadania tj. "Zabójczyni i Władca Piratów", "Zabójczyni i Czerwona Pustynia", "Zabójczyni i podziemny świat" oraz "Zabójczyni i imperium Adarlanu" zostały wydane już wcześniej, jednak zostały wzbogacone o opowiadanie "Zabójczyni i uzdrowicielka".

„- Myślisz, że po śmierci zostaniemy ukarani za to, co zrobiliśmy za życia?

-Myślę, że po śmierci, bogowie nie będą mieli pojęcia, co z nami począć- odparła”.

"Zabójczyni i Władca Piratów" - Celaena Cortland zostaje wysłana z Samem przez Gildię Zabójców na jedną z odległych wysp, na spotkanie z Władcą Piratów, aby odebrała dług. Czy to była prawda? Co ukrył przed nią Król Zabójców? Nic, nie jest takie, jakie powinno być. To fantastyczne wprowadzenie w świat zabójczyni, pokazuje, że jest skłonna zaryzykować karierę, by uwolnić niewolników. Ponownie mogliśmy się przyjrzeć jej relacji z Samem, tym, że zawsze podąży za nią, bez względu na koszt, jaki przyjdzie mu ponieść. Miałam okazję poznać bliżej zupełnie nowych bohaterów, o których Sardothien tylko wspominała w „Szklanym tronie”.

-Nazywam się Celaena Sardothien - szepnęła. - I nie będę sie bać.

" Nie będę sie bać".

„Zabójczyni i uzdrowicielka” - po powrocie do domu ze swojej misji z Władcą Piratów, Celaena zostaje wysłana na Czerwoną Pustynię ma spędzić tam lato jako karę, za nie wykonanie zadania. Przed przybyciem do miejsca docelowego, utknęła w małym miasteczku czekając na przybycie łodzi następnego dnia. Tam poznaje Yrene Towers, młodą kobietę, która potrafi uzdrawiać, pracująca, jako kelnerka, i rozpaczliwie potrzebującą nauczyć się bronić. Któż lepiej może ją nauczyć niż wyszkolony morderca?

„- Nie mam imienia - prychnęła - Jestem tą, kim każą mi być strażnicy mojego przeznaczenia.

Złapał ją za nadgarstek i musnął ją kciukiem w miejscu, gdzie skóra była najwrażliwsza.

- Pozwól, że przez jeden czy dwa tańce będę zwał cię Moją”.

"Zabójczyni i Czerwona Pustynia"- Celaena w końcu przybywa na Czerwoną Pustynię, aby spędzić letni trening u Milczących Braci w ramach kary. Bez zaświadczenia o jego odbyciu nie ma prawa stanąć przed obliczem Arobynna zanim wróci do Gildii. To opowiadanie, które moim zdaniem stanowi podstawę tego, dlaczego Celaena stała się bardziej miękka, którą wszyscy tak bardzo pokochaliśmy. To miejsce, w którym staje się, kimś więcej aniżeli zabójczynią.

„Nienawidziła świata za to, że nadal trwał”.

"Zabójczyni i podziemny świat" - Arobynn zaskakuje Celaenę przepraszając i oferując specjalnie dla niej wybraną misję: zabić człowieka, który chce pomóc królowi Adarlana w tworzeniu niewolniczej siły roboczej. Kiedy Celaena powraca z pustyni i jest gotowa odciągnąć się od posiadania uczuć. Nie tylko tych, które żywi dla Sama, ale także wobec wszystkiego, co ją spotyka. Postanawia rzucić się w wir misji, to najlepszy sposób, aby to zrobić. Podziemia były dla mnie największą niespodzianką, spośród wszystkich pięciu opowiadań, to było moim ulubionym.

„Niemy Mistrz powiedział jej, że każdy człowiek inaczej radzi sobie z bólem, Niektórzy usiłują go utopić, inni zaczynają go kochać, a jeszcze inni pozwalają, by przekształcił się w furię.”

"Zabójczyni i imperium Adarlanu" – To opowiadannie ma wszystko emocje, walkę, zdradę, odpowiedzi na pytanie, co tak naprawdę stało się z Samem w ten straszny wieczór i jak ostatecznie złapano Celaenę. Zabójczyni odkrywa zdradę Arobynn, żyją spokojnie z Samem, chcą opuścić Gildię Zabójców, jednak to kosztuje. Zdobycie pieniędzy wiąże się z wzięciem misji, bardzo niebezpiecznej roboty. Ta historia cię złamie kazała mi się śmiać, płakać, przeżywać tak wiele emocji.

Celaena jest tak wspaniałą kobiecą postacią, „Zabójczyni” rzuca o wiele więcej światła w jej historię i na to, jaką stała się osobą. W tej książce jest o wiele więcej emocji i wrażliwości, to ciekawe uzupełnienie całego cyklu, a jednocześnie więcej chwil z ukochanymi bohaterami. Miło było uzyskać lepszy wgląd w historię Celaeny i dowiedzieć się, jak to się stało, że znalazła się w kopalni soli. Jest to rodzaj książki po przeczytaniu, której będziesz potrzebował papierowych ręczników, ciasteczek i czekolady. Serdecznie polecam.

Po przeczytaniu Dworów chciałem poznać więcej twórczości Maas, a serię Szklany Tron polecało mi wiele osób, więc przygodę postanowiłem zacząć od opowiadań "Zabójczyni", które są takim wstępem do serii, ale nie obowiązkowym.

Wszystkie opowiadania w "Zabójczyni" są po kolei i nie ma między nimi dużych przeskoków czasowych, a razem tworzą spójną historię, co dla mnie było na plus.

Celaen Sardothien jest najlepszą zabójczynią w Adarlanu i przynależy do Gildii zabójców, gdzie przysięgła wierność swojemu mistrzowi Arobynnowi Hamelowi.

Arobynn wysyła ją na misje z jej przyjacielem Samem, gdzie łamią rozkaz mistrza, ratując uciśnionych niewolników, za co będą musieli ponieść karę.

Główna bohaterka Celaen z początku mnie trochę irytowała, ponieważ przez miano najlepszej zabójczyni Adarlanu bywa bardzo arogancka, ale życie pokaże, że nie zawsze jest niepokonana, a im dalej posuwałem się w historii, które tworzą te opowiadania, tym bardziej podobał mi się jej charakterek- ma dziewczyna pazur!

Opowiadania czyta się szybko i przyjemnie, mimo że nie są jakieś wybitne, a wypływa no to sporo akcji i fajnie wykreowane postacie, mi najbardziej do gustu przypadł Sam.

Jest tu wątek miłosny, który jest dosyć ważnym elementem historii, ale znowu nie jest to jakiś ewenement, jest on prosty i lekko przewidywalny, ale przyjemny w odbiorze i tak właśnie bym podsumował "Zabójczyni" - fajna przygoda, prosta i czasami lekko przewidywalna, ale na pewno dostarcza wielu wrażeń, a nawet bywa intrygująca i jest przyjemna w odbiorze.

Pisząc tę recenzję, jestem już po drugim tomie Szklanego Tronu i bardzo polecam zacząć od tego, ponieważ jest dużo łatwiej później zrozumieć Celaen w pierwszym i drugim tomie.

Jakbym miał ocienić w jakieś skali zabójczynie, to dałbym jej 4 punkty na 5.

Na pewno jest to fajny wstęp do całej serii.

„Zabójczyni” jest świetnym prequel dla samej serii „Szklanego tronu”, gdzie możemy się dowiedzieć jaka była nasza główna bohaterka przed zesłaniem do kopalni soli, jak się również dowiedzieć jakim cudem jej imie zaczęło siać postrach w wielu miastach i przyczyniło się to do tego, że została najgroźniejszą zabójczynią. Możemy również się tutaj dowiedzieć, kim był Sam, osoba której Celaena potrafiła bezgranicznie zaufać, gdyż poza nim nikt się wtedy nie znalazł komu oddałaby swoje myśli z wiarą, że nie zostaną wykorzystane wobec niej. Wyruszamy więc z młodą zabójczynią w odległe misje, podczas których możemy ją poznać nawet lepiej niż w całym cyklu. Miałam dziwne wrażenie jakby była tutaj o wiele bardziej wyrazista, napisana tak jak powinna być, od samego początku przedstawiona, pewna siebie, charyzmatyczna z ostrym językiem osóbka, która potrafi w tym wszystkim odróżnić zło od dobra i postawić się po stronie, która jej odpowiada i wie, że w ten sposób robi dobrze. Jednak Arobynnowi, który jest jej panem, nie spodoba się zachowanie dziewczyny, która będzie musiała srogo za to zapłacić. Jest to na pewno dobra historia, którą nie tylko fani przygód Celaeny będą mogli przeczytać. Z faktu tego, że przedstawia to historię, przed wszelkimi wydarzeniami z głównego cyklu, może kogoś na pewno zachęcić, by poznać tak ciekawa i intrygująca postać.

„Zabójczyni” zawiera pięć nowelek, każda z nich opowiada o innym wydarzeniu z życia Zabójczyni Adarlanu, jednak są one powiązane, ponieważ ich akcja toczy się krótko po poprzedniej.

Jeśli ktoś nie zna tej serii (w co wątpię ;P A jeśli faktycznie ktoś taki się znajdzie, to miej proszę na uwadze, że mogą się pojawić spoilery podstawowych tomów), to owa Zabójczyni, to tak naprawdę szesnastoletnia Celaena Sardothien, protegowana Króla Zabójców- Arobynna Hamela, który ją wyszkolił i w pewnym sensie wychował. W Twierdzy Zabójców dziewczyna ufa jedynie jemu i, po pewnym czasie, Samowi Cortlandowi. Razem z Samem przeżyje kilka spośród tych pięciu przygód, nieraz i nie dwa znajdzie się w tarapatach i będzie musiała zmierzyć się z wszelkimi konsekwencjami swoich czynów.

Pięć nowelek, pięć historii, jeden świat, jedna bohaterka. „Zabójczyni” to idealne dopełnienie serii „Szklany tron”, które każdy fan powinien przeczytać. W tych nowelkach dowiadujemy się wielu faktów, które są istotne w podstawowych tomach, możemy przybliżaj przyjrzeć się sytuacjom, które w późniejszych częściach są przytaczane. Bardzo się cieszę, że to przeczytałam, dzięki tym krótkim opowieściom zrozumiałam wiele rzeczy i, gdy doczytałam przez kogo Celaena trafiła do Endovier, byłam w szoku! Niby brałam ta osobę pod uwagę, ale nie sądziłam, że to jednak przez nią...

Odniosłam wrażenie, że Celaena przed Szklanym tronem miała o wiele gorszy charakter, że „dzięki” karze, którą otrzymała, nieco spokorniała. Ta dziewczyna cały czas była bezwzględna, bardzo pewna siebie i odważna, ale tutaj tak jakby... bardziej. Nie zmieniło to jednak faktu, że ową bohaterkę darzę ogromną sympatią, może czasami bywa irytująca, ale nigdy się nie poddaje.

Sam Cortland natomiast... Maas dlaczego? Dlaczego nie pozwoliłaś nam go bliżej poznać? Bardzo chłopaka polubiłam i uważam, że jego rola w Szklanym tronie trwała zbyt krótko. Ja wiem, że gdyby on nadal pozostał, to prawdopodobnie nie byłoby Aelin i Rowana (a bardzo ta parę lubię xd), ale szło to jakoś inaczej wykombinować ;P

Akcja, jak to w przypadku Maas, praktycznie cały czas pędzi na łeb, na szyję, nie ma chwil na nudę, czy choćby wytchnienie, ale jednak czegoś mi zabrakło... Brakowało mi tutaj tych wielkich emocji, które pojawiały się w Dworach, czy choćby późniejszym Szklanym tronie. Nie że ich nie było, bo były – chociażby zwyczajowo zakończenie czytałam z zapartym tchem, ale w nieco słabszej dawce.

Na pewno niektórzy z Was zastanawiają się, kiedy najlepiej sięgnąć po nowelki. Przed „Szklanym tronem”, po „imperium burz”, a może pomiędzy pierwszymi tomami? Szczerze? Nie wiem, jak jest najlepiej, myślę, że to zależy od Was. Ja bynajmniej przeczytałam po piątej części i nie żałuję. Informacje, których się dowiedziałam, idealnie wypełniły moją wiedzę na temat akcji, fabuły. Gdy się przeczyta nowelki jako pierwsze, co ważniejsze przytoczenia będą nam już znane i nie zaskoczą. Ale może ktoś tak woli? ;) Zresztą, nieważne kiedy poznacie”Zabójczynię”, ważne żebyście to zrobili, bo naprawdę warto :)

zabookowanyswiatpauli.blogspot.com

To wydanie "Zabójczyni" wzbogacone zostało o dodatkową nowelkę, której zabrakło we wcześniejszym wydaniu. A dokładnie mówiąc chodzi o "Zabójczynię i uzdrowicielkę".

Nigdy specjalnie nie byłam fanką nowelek, jakoś nie widziałam w nich sensu. w przypadku książek Sary J. Maas było inaczej. Chciałam i musiałam poznać losy oraz odkryć ważne informację, o których Celaena tylko wspominała w "Szklanym tronie" i "Koronie w mroku"! I nie zawiodłam się! Otrzymałam to, czego chciałam. Zostałam wciągnięta w wir zdarzeń i zaskakującej akcji. Zwiedziłam najdalsze zakątki Aderlanu. Poza tym czytanie tych nowelek to wyśmienita okazja do poznania Sama - pierwszej miłości Celaeny! Oraz odkryciu, że dziewczyna już wcześniej miała okazję poznać Doriana i Chaola! Tak tak, czytajcie uważnie!

Ten zbiór nowelek to nie lada gratka dla wszystkich wielbicieli serii o młodej zabójczyni Aderlanu. A już w kwietniu premiera 5 tomu serii!!!

Takie opowieści to super smaczek i idealny dodatek do ulubionych serii. Ja jestem usatysfakcjonowana tym zbiorem i cieszę się, że autorka pokusiła się o te opowieści, które przedłużyły tylko przyjemność. Dzięki nim poznajemy Celaenę z innej strony. Poznajemy ją lepiej i wiemy kim była wcześniej, co robiła zanim stała się osobistą niewolnicą króla Adarlanu. Każda z tych krótkich historii jest inna, każda pokazuje nam jak kształtował się charakter tytułowej zabójczyni.

W każdej z nowelek dzieje się naprawdę wiele, akcja jest nieustępliwa i to jest kolejnym plusem tego zbioru. Aczkolwiek przez to nie spodziewajcie się rozbudowanej fabuły, bo autorka postawiła na tempo, konkret i zainteresowanie treścią. Nie znajdziecie czasu na nudę, a przez to naprawdę szybko czyta się te poszczególne opowieści, których jest pięć. Poznamy w nich poszczególne osobistości na które natkniemy się w pełnowymiarowych tomach.

Nie będę odnosiła się do każdej nowelki, ale ta ostatnia mnie rozłożyła emocjonalnie i nie mogę przestać o niej myśleć. Chciałabym, żeby ta była najbardziej treściwa, ale co zrobić. Za krótka! Niemniej każda zadziałała na mnie w inny sposób. Najbardziej spodobała mi się pierwsza "Zabójczyni i Władca Piratów" i właśnie ta wspomniana, ostatnia "Zabójczyni i imperium Adarlanu". Niemniej pozostałe są równie dobrze skonstruowane.

Osobiście uwielbiam książki Maas, nie tylko z cyklu "Szklany tron", ale również jej drugą i równie znaną, i lubianą serię pt. "Dwór cierni i róż". Autorka ma talent do tworzenia historii, interesujących światów fantastycznych oraz kreowania niebanalnych postaci, które bywają kontrowersyjne. Pewnie za to większość czytelników ją lubi, a wśród nich jestem ja.

Opowieści o zabójczyni polecam każdemu fanowi "Szklanego tronu". Można się z nich wiele dowiedzieć, poznać interesujące postaci oraz samą główną bohaterkę całej serii.

sol-shadowhunter.blogspot.com