Siła i opinia

Noam Chomsky (ur. 1928) to chyba obecnie najsłynniejszy amerykański naukowiec, na pewno najczęściej cytowany. Jest lingwistą, psychologiem, filozofem, a także niezwykle zaangażowanym politycznie działaczem lewicowym, Intelektualistą lewicowym, sam deklaruje się jako anarchosyndykalista. Ale jednak przede wszystkim jest najbardziej obecnie wpływowym psycholingwistą, twórcą tzw gramatyki generatywnej. Noam Chomsky znany jest jako twórca nowoczesnej lingwistyki, współtwórca kognitywistyki i działacz polityczny, ceniony krytyk i komentator współczesnego świata. Niniejsza książka to zbiór wykładów, stanowiących przegląd dorobku filozoficznego autora z ostatnich pięćdziesięciu lat. Prostym, precyzyjnym i nieakademickim językiem Chomsky opowiada o półwieczu studiów nad językiem, o związkach języka z myślą i o tego związku biologicznym podłożu. Zastanawia się nad zakresem i ograniczeniami ludzkich zdolności poznawczych, odnosząc się do historii nauki, refleksji filozoficznej i obecnego stanu wiedzy. Język i umysł to punkt wyjścia do rozważań nad społeczeństwem i polityką, a książka jest obroną stanowiska, określanego przez autora jako „libertariański socjalizm”, u którego podstaw leżą m.in. idee anarchizmu.

"Dla tych, którzy znają Chomskiego jedynie jako analityka mediów i krytyka polityki międzynarodowej, ta wszechstronna książka przedstawia jego studia nad lingwistyką, teorią anarchistyczną i radykalną krytyką polityczną. Chomsky pokazuje nam jak niewiele wspólnego z wolnością, jeśli w ogóle, mają frazy w rodzaju wolność wypowiedzi, wolny rynek czy wolny świat. Pokazuje nam on, że wśród miriad wolności, do jakich rości sobie pretensje rząd USA znajdują się też takie, jak wolność mordowania, unicestwiania i dominacji. Wolność finansowania i sponsorowania despotów oraz dyktatorów na całym świecie. Wolność szkolenia, uzbrajania i chronienia terrorystów. Wolność obalania wybranych w demokratycznych wyborach rządów. Wolność gromadzenia i używania broni masowej zagłady - chemicznej, biologicznej i nuklearnej. Wolność wypowiadania wojny każdemu krajowi, którego rząd ma odmienne zapatrywania". Arundhati Roy indyjska pisarka i publicystka, działaczka ruchów antywojennych i antyglobalistycznych.

Zbiór esejów i wypowiedzi jednego z najważniejszych współczesnych intelektualistów. Noam Chomsky w książce O anarchizmie prowokuje, zaciekawia, zmusza do myślenia i prezentuje swoje spojrzenie na tytułową ideologię, kwestionując negatywne skojarzenia, które jej towarzyszą. Chomsky na anarchizmie opiera cały zbiór swoich poglądów na rzeczywistość społeczno-polityczno-gospodarczą. Widzi w nim podstawę dla sposobu myślenia, jakim powinna się kierować współczesna lewica. Pokazuje, w jaki sposób anarchistyczne idee wprowadzić do polityki i jak uzasadnić nimi dążenie do równości, wolności oraz sprawiedliwości społecznej. Odrzucając odwieczny podział między socjalizmem i anarchizmem, dowodzi, że koncepcje te mają ze sobą wiele wspólnego. Wybitny językoznawca przedstawia optymistyczną wizję anarchizmu, nie zgadzając się na zakwalifikowanie go jako drogi do chaosu, bałaganu i konfliktów. W zebranych przez lata tekstach i wywiadach daje zarys swojego światopoglądu, pokazując, że można rozumieć anarchizm jako konstruktywną ideę, z której powinniśmy czerpać, gdy urządzamy świat dookoła nas. Noam Chomsky (ur. 1928 r.) jest amerykańskim językoznawcą, filozofem i publicystą, emerytowanym profesorem Massachusetts Institute of Technology. Autor wielu książek z dziedziny lingwistyki, ale także filozofii polityki. Należy do najczęściej cytowanych naukowców na świecie. Po polsku ukazały się między innymi następujące pozycje: Siła i opinia oraz Polityka, anarchizm, lingwistyka.

W tej przełomowej książce autorka bestselleru No Logo opowiada, w jaki sposób amerykańskie strategie wolnorynkowe podbiły świat, wykorzystując to, że niektóre kraje i narody znajdują się w stanie szoku. Wywód Klein radykalnie różni się jednak od tego, co zwykle słyszeliśmy na ten temat. Po raz kolejny napisała książkę, która niewątpliwie zmieni kontekst naszych debat. Irak ogarnia wojna domowa. Korzystając z chaosu, amerykańska administracja wprowadza nowe przepisy prawa, które pozwalają koncernom naftowym takim jak Shell czy BP uzyskać kontrolę nad irackimi zasobami ropy naftowej. Zamachy z 11 września 2001 roku. Administracja Busha w tajemnicy zleca natychmiast firmom Halliburton i Blackwater prowadzenie „walki z terroryzmem”. Potężne tsunami dewastuje wybrzeża Azji Południowo-Wschodniej. Zanim mieszkańcy otrząsną się z szoku, tamtejsze dziewicze plaże zostają wystawione na sprzedaż. Huragan Katrina wypędza z domów tysiące mieszkańców Nowego Orleanu. Kiedy próbują wrócić do swego dawnego życia, okazuje się, że nie będzie już mieszkań socjalnych, a państwowe szpitale i szkoły nie zostaną ponownie otwarte. Powyższe fakty są przykładami zastosowania w praktyce tego, co Naomi Klein nazywa doktryną szoku.

Henry David Thoreau (1817-62) przedstawiciel amerykańskiego romantyzmu, skrajny indywidualista, ba określany nawet jako anarchista (choć chyba nie do końca słusznie). A przy tym zdecydowany zwolennik duchowości i przeciwnik materializmu. Jego esej "O obywatelskim nieposłuszeństwie" najprościej opisać jego słowami Najlepszy rząd to taki, który najmniej rządzi i chciałbym doczekać chwili, gdy ową zasadę szybciej i bardziej systematycznie wprowadzi się w życie.Thoreau napisał swój manifest z jednej strony w pełni się identyfikując z wartociami zwartymi w amerykańskiej Deklaracji Niepodległości, z drugiej dostrzegał to co zawsze towarzyszy sprawowaniu władzy: chęć zawłaszczania przez władzę kolejnych elementów życia społecznego. Warto czytać, by unikać i sprzeciwiać się zagrożeniom.

W erze fake newsów i postprawdy dzieło Waltera Lippmanna to lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy troszczą się o stan demokracjiOpinia publiczna to pierwszy polski przekład przełomowej książki Waltera Lippmanna (1889-1974), jednego z najbardziej wpływowych dziennikarzy i myślicieli amerykańskich XX wieku. Opublikowane po raz pierwszy w 1922 roku dzieło wywołało rewolucję w obszarze nauk politycznych i medioznawstwa. Autor dokonał druzgocącej krytyki pierwotnego mitu demokracji, w myśl którego wiedza potrzebna do zarządzania ludzkimi sprawami spontanicznie dobywa się z ludzkiego serca, wprowadził do obiegu naukowego pojęcie stereotypu w jego współczesnym, psychologicznym rozumieniu, podjął wreszcie przenikliwe rozważania na temat wpływu świata kreowanego przez media na mechanizmy podejmowania decyzji w demokracji liberalnej. Książka zawiera wprowadzenie autorstwa dra Pawła Armady zatytułowane Świat Waltera Lippmanna, czyli jaskinia naszej wolności.***W ciągu życia pokolenia będącego teraz u władzy perswazja stała się samoświadomą sztuką i zwykłym narzędziem demokratycznych rządów. Nikt z nas nie zbliża się do rozumienia następstw tego zjawiska, ale nie jest nazbyt śmiałym proroctwem mówić, że wiedza o tym, jak wytwarzać przyzwolenie, zmieni wszystkie polityczne rachuby i przekształci każdą polityczną przesłankę. Pod naporem propagandy, niekoniecznie wyłącznie w złowieszczym znaczeniu tego słowa, dawne stałe naszego myślenia przeobraziły się w zmienne. Nie sposób już dłużej, dla przykładu, wierzyć w pierwotny dogmat demokracji, że wiedza potrzebna do zarządzania ludzkimi sprawami spontanicznie dobywa się z ludzkiego serca.Walter Lippmann***To rozwiązanie problemu demokracji, choćby najpiękniej podane, musi budzić wątpliwości. Czyż nie krąży nad nim starodawne widmo oligarchii, panowania kasty równiejszych, trzymania w ryzach nieokrzesanego tłumu? Czy nie jest rezygnacją z rządów ludu uznanie, iż nieliczni eksperci mają tłumaczyć ludowi, co i jak powinno się myśleć? Tak by ten lud nie zepsuł machiny nowoczesnego państwa? I tak, by nie odebrać społeczeństwu jako całości szans na korzystanie z owoców postępu naukowego?z wprowadzenia dra Pawła Armady

Gustave Le Bon (1841–1931) należy do ojców psychologii społecznej. Jego Psychologia tłumu to dzieło do dziś niezwykle często przypominane w analizach społecznych. Jest bowiem pierwszą w historii nauki próbą psychologicznej analizy zachowań ludzkiego tłumu. Napisana w 1895 roku książka stała się w pewnym sensie prorocza, wkrótce masy doszły do władzy to tłum doprowadził w znacznej mierze do władzy Lenina, Mussolliniego czy Hitlera. Jest oczywiście Le Bon elitarystą, tłum charakteryzuje najczęściej jako impulsywny, zmienny, drażliwy, podatny na sugestie, przesadny w emocjach, nietolerancyjny. Poddaje analizie czynniki mające wpływ na działanie tłumu, ocenia rolę wiecowych przywódców. Dokonuje także klasyfikacji tłumów i np. zgromadzenia parlamentarne nazywa tłumami heterogenicznymi wyraźnie, opowiadając się za rządami elit. Mimo upływu ponad 100 lat od czasu powstania Psychologii tłumu wiele zawartych w niej spostrzeżeń (i ostrzeżeń) pozostaje aktualna.

Trzeba pogodzić się z tym, że anarchistyczne formy organizacji w niczym nie będą przypominały państw. Będą polegały na nieskończonej mnogości wspólnot, stowarzyszeń, sieci, przedsięwzięć w przeróżnych skalach, które to wspólnoty będą się wzajemnie krzyżować i nakładać na siebie w każdy sposób, jaki możemy sobie wyobrazić, a i prawdopodobnie na wiele sposobów, które obecnie wydają się niewyobrażalne. Będą to stowarzyszenia zarówno lokalne jak i globalne. Być może za jedyną cechę wspólną będą miały to, iż nie pozwolą by ktokolwiek przyszedł do nich z bronią i kazał innym zamilknąć i wykonywać jego rozkazy. I z tym jeszcze, że skoro anarchiści nie zamierzają przejąć władzy w żadnym państwie, proces zastępowania jednego ustroju innym nie przyjmie formy nagłego kataklizmu rewolucyjnego – jak szturm na Bastylię czy na Pałac Zimowy – ale będzie miał charakter stopniowego tworzenia się alternatywnych form organizacji na skalę światową, nowych form komunikacji, nowych, mniej wyalienowanych sposobów organizacji życia, które w końcu sprawią, że istniejące formy władzy okażą się głupie i bezsensowne. To z kolei nasuwa myśl, że możliwych urzeczywistnień anarchizmu też jest nieskończona mnogość: zalicza się do nich każda forma organizacji, o ile nie została narzucona przez nadrzędne ciało autorytatywne, a więc może nią być i kapela klezmerska, i międzynarodowa poczta – fragment książki. David Graeber (1961-2020) – amerykański antropolog i aktywista związany z ruchem anarchistycznym. Jego działalność społeczno-polityczna rozpoczęła się w 2000 roku, od zaangażowania w ruch alterglobalistyczny. Uczestniczył w Global Justice Movement i był jednym z liderów Occupy Wall Street, gdzie spopularyzował słynne hasło we are the 99%. W 2013 roku objął profesurę na London School of Economics. Wcześniej pracował m.in. na Uniwersytecie Yale, skąd wyrzucono go z powodu radykalnych przekonań i działalności, jaką podejmował. Autor takich książek jak Dług. Pierwsze pięć tysięcy lat, Utopia regulaminów oraz Praca bez sensu i wielu innych opracowań.

No Logo

Contrary to the usual image of the press as cantankerous, obstinate, and ubiquitous in its search for truth, Edward Herman and Noam Chomsky depict how an underlying elite consensus largely structures all facets of the news. They skilfully dissect the way in which the marketplace and the economics of publishing significantly shape the news. They reveal how issues are framed and topics chosen, and contrast the double standards underlying accounts of free elections, a free press, and governmental repression between Nicaragua and El Salvador; between the Russian invasion of Afghanistan and the American invasion of Vietnam; between the genocide in Cambodia under a pro-American government and genocide under Pol Pot. What emerges from this groundbreaking work is an account of just how propagandistic our mass media are, and how we can learn to read them and see their function in a radically new way.

Czego obawia się współczesna kultura? Jakie tematy wypiera? I jak możemy poradzić sobie w świecie, w którym nie ma miejsca na bezradność? Tomasz Stawiszyński nie boi się ani trudnych tematów, ani myślenia przewrotnego, idącego w poprzek utartych schematów. Z zacięciem badacza odrzucającego łatwe i oczywiste rozwiązania bierze na warsztat wszystko to, co w kulturze wyparte, czego się boimy, o czym wolimy zapomnieć, a co - paradoksalnie - jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji. Śmierć, żałoba, smutek, bo o nich między innymi mowa, to tematy, od których społeczeństwo późnego kapitalizmu odwraca wzrok. Stara się je ukryć, zdeprecjonować, sprowadzić do patologii wymagającej farmakologicznej albo terapeutycznej interwencji. W zamian oferuje nam iluzję wspólnoty zbudowanej w bańce social mediów, opartej na ideologiach wzmagających plemienną lojalność albo nowych mitach, które niebezpiecznie zaczynają przypominać teorie spiskowe. Dlaczego wciąż uciekamy przed bezradnością? Przed tym, że przemijamy, starzejemy się i nieustannie tracimy to, co pragniemy zachować? Czy kiedykolwiek uda nam się zatrzymać i czy może pomóc w tym modny ostatnio transhumanizm? Nowa monograficzna książka Tomasza Stawiszyńskiego - filozofa, eseisty, dziennikarza - w błyskotliwy sposób próbuje zmierzyć się z tymi pytaniami i umieszcza je w kontekście zbudowanym zarówno przez ważne teksty współczesnej humanistyki, jak i kulturę popularną. Obowiązkowa lektura dla wszystkich, którym nie wystarczają proste odpowiedzi na trudne pytania. „Tomasz Stawiszyński potrafi mówić filozofią tak, że w zwyczajny i zrozumiały sposób dotyka tego, co dla nas dziś najistotniejsze, a przed czym wytrwale uciekamy. Autor błyskotliwie rozpoznaje ucieczkowe strategie współczesnego człowieka i pokazuje, że naszą bezradność może ukoić tylko akceptacja rozpaczy, na którą nie ma, nie może ani nie powinno być lekarstwa.” – Agnieszka Holland „Stawiszyński przypomina, że w życiu najbardziej realne są te straty, których nie da się cofnąć ani przepracować. Aby nie utracić prawdziwego życia, musimy stawać po stronie utraty. Aby prawdziwiej żyć, musimy stać się antykapitalistyczni.” – Przemysław Czapliński „To książka, z którą będziecie się spierać, tak jak ja sama wciąż to robię. Będzie zadawała nowe pytania tam, gdzie mogło się wydawać, że mamy odpowiedzi. Będzie podważała to, co znane i wygodne. I właśnie dlatego warto ją przeczytać.” – Olga Drenda „Ten pięknie napisany esej zachwyca i zachęca do bezkompromisowego myślenia. Dawno nie czytałam książki tak przybliżającej mnie do świata i życia. Jestem pewna, że będę do niej wracać wielokrotnie.” – Mira Marcinów

Kolejna pozycja w serii „Meandry Kultury”, dzieło jednego z najsłynniejszych amerykańskich naukowców, Noama Chomsky'ego, zatytułowane Nowy świat w naszych sercach. Publikacja "Nowy świat w naszych sercach" to rozmowa Noama Chomsky'ego z Michaelem Alpertem. Rozmówcy poruszają wiele tematów, w szczególności rozmawiają o dziennikarstwie, nauce i religii, zestawiają edukację i indoktrynację, poruszają zagadnienia dotyczące rasistowskich fundamentów społeczeństwa amerykańskiego, pochylają się nad problemami klasowymi i oporu, kolonializmem i imperializmem. Niezależnie od tematu, który analizują, starają się wskazać, jak działają systemy społeczne, jaki jest ich wpływ na poszczególne jednostki ludzkie, a także jak traktowane są one przez elity, zwłaszcza przez intelektualistów głównego nurtu czy ludzi lewicy. Autor w publikacji nie kryje się ze swoimi lewicowymi poglądami, aczkolwiek książka ma nie tylko wymiar osobisty, ale też teoretyczny oraz obserwacyjny. Wykłady Chomsky'ego są ponadczasowe, zaś jego wskazówek moralnych nie można zlekceważyć. Warto zapoznać się z punktem widzenia cenionego krytyka i komentatora współczesnego świata. Noam Chomsky to urodzony w 1928 roku amerykański językoznawca i filozof, a także działacz polityczny. Współtwórca gramatyki transformacyjno-generatywnej, przyczynił się do rozwoju psycholingwistyki, a także informatyki. Autor wielu publikacji, z których nieliczne przetłumaczono na język polski.

In sixteen extended talks with Alternative Radio's David Barsamian, Noam Chomsky explains why the 'war on drugs' is really a war on poor people; how attacks on political correctness are attacks on independent thought; how historical revisionism has recast the United States as the victim in the Vietnam War. Widely recognized as one of the most original and important thinkers of our age, Chomsky's trenchant analysis of current events is a breath of fresh air in a world more and more polluted by mainstream media.

Zbiór esejów i wypowiedzi jednego z najważniejszych współczesnych intelektualistów. Noam Chomsky w książce O anarchizmie prowokuje, zaciekawia, zmusza do myślenia i prezentuje swoje spojrzenie na tytułową ideologię, kwestionując negatywne skojarzenia, które jej towarzyszą. Chomsky na anarchizmie opiera cały zbiór swoich poglądów na rzeczywistość społeczno-polityczno-gospodarczą. Widzi w nim podstawę dla sposobu myślenia, jakim powinna się kierować współczesna lewica. Pokazuje, w jaki sposób anarchistyczne idee wprowadzić do polityki i jak uzasadnić nimi dążenie do równości, wolności oraz sprawiedliwości społecznej. Odrzucając odwieczny podział między socjalizmem i anarchizmem, dowodzi, że koncepcje te mają ze sobą wiele wspólnego. Wybitny językoznawca przedstawia optymistyczną wizję anarchizmu, nie zgadzając się na zakwalifikowanie go jako drogi do chaosu, bałaganu i konfliktów. W zebranych przez lata tekstach i wywiadach daje zarys swojego światopoglądu, pokazując, że można rozumieć anarchizm jako konstruktywną ideę, z której powinniśmy czerpać, gdy urządzamy świat dookoła nas. Noam Chomsky (ur. 1928 r.) jest amerykańskim językoznawcą, filozofem i publicystą, emerytowanym profesorem Massachusetts Institute of Technology. Autor wielu książek z dziedziny lingwistyki, ale także filozofii polityki. Należy do najczęściej cytowanych naukowców na świecie. Po polsku ukazały się między innymi następujące pozycje: Siła i opinia oraz Polityka, anarchizm, lingwistyka.

In this powerful collection of interviews, Noam Chomsky exposes the problems of our world today, as we stand in this period of monumental change, preparing for a more hopeful tomorrow. 'For the left, elections are a brief interlude in a life of real politics, a moment to ask whether it's worth taking time off to vote . . . Then back to work. The work will be to move forward to construct the better world that is within reach.' He sheds light into the phenomenon of right-wing populism, and exposes the catastrophic nature and impact of authoritarian policies on people, the environment and the planet as a whole. He captures the dynamics of the brutal class warfare launched by the masters of capital to maintain and even enhance the features of a dog-eat-dog society. And he celebrates the recent unprecedented mobilizations of millions of people internationally against neoliberal capitalism, racism and police violence. We stand at a precipice and we must fight to pull the world back from it.

Contrary to the usual image of the press as cantankerous, obstinate, and ubiquitous in its search for truth, Edward Herman and Noam Chomsky depict how an underlying elite consensus largely structures all facets of the news. They skilfully dissect the way in which the marketplace and the economics of publishing significantly shape the news. They reveal how issues are framed and topics chosen, and contrast the double standards underlying accounts of free elections, a free press, and governmental repression between Nicaragua and El Salvador; between the Russian invasion of Afghanistan and the American invasion of Vietnam; between the genocide in Cambodia under a pro-American government and genocide under Pol Pot. What emerges from this groundbreaking work is an account of just how propagandistic our mass media are, and how we can learn to read them and see their function in a radically new way.

From escalating climate change to the devastation in Syria, pandemic state surveillance to looming nuclear war, Noam Chomsky takes stock of the world today. Over the course of ten conversations with long-time collaborator David Barsamian, spanning 2013-2016, Chomsky argues in favour of radical changes to a system that cannot possibly cope with what awaits tomorrow.

Who Rules the World is the essential account of geopolitics right now - including an afterword on President Donald Trump Noam Chomsky: philosopher, political writer, fearless activist. No one has done more to question the hidden actors who govern our lives, calling the powers that be to account. Here he presents Who Rules the World?, his definitive account of those powers, how they work, and why we should be questioning them. From the dark history of the US and Cuba to China's global rise, from torture memos to sanctions on Iran, this book investigates the defining issues of our times and exposes the hypocrisy at the heart of America's policies and actions. The world's political and financial elite are now operating almost totally unconstrained by the so-called democratic structure. With climate change and nuclear proliferation threatening our very survival, dissenting voices have never been more necessary. Fiercely outspoken and rigorously argued, Who Rules the World? is an indispensable guide to how things really are.

Noam Chomsky (ur. 1928) to chyba obecnie najsłynniejszy amerykański naukowiec, na pewno najczęściej cytowany. Jest lingwistą, psychologiem, filozofem, a także niezwykle zaangażowanym politycznie działaczem lewicowym, Intelektualistą lewicowym, sam deklaruje się jako anarchosyndykalista. Ale jednak przede wszystkim jest najbardziej obecnie wpływowym psycholingwistą, twórcą tzw gramatyki generatywnej. Noam Chomsky znany jest jako twórca nowoczesnej lingwistyki, współtwórca kognitywistyki i działacz polityczny, ceniony krytyk i komentator współczesnego świata. Niniejsza książka to zbiór wykładów, stanowiących przegląd dorobku filozoficznego autora z ostatnich pięćdziesięciu lat. Prostym, precyzyjnym i nieakademickim językiem Chomsky opowiada o półwieczu studiów nad językiem, o związkach języka z myślą i o tego związku biologicznym podłożu. Zastanawia się nad zakresem i ograniczeniami ludzkich zdolności poznawczych, odnosząc się do historii nauki, refleksji filozoficznej i obecnego stanu wiedzy. Język i umysł to punkt wyjścia do rozważań nad społeczeństwem i polityką, a książka jest obroną stanowiska, określanego przez autora jako „libertariański socjalizm”, u którego podstaw leżą m.in. idee anarchizmu.