Sepia

Co powiecie na to, aby Wasze lęki, te najbardziej skrywane oraz te oczywiste ożyły? Co powiecie na to aby ugrzęznąć w środku nadciągającego szaleństwa pośród Waszych największych lęków? Z takim wyzwaniem będą musieli zmierzyć się bohaterowie "Sepii", najnowszej powieści Klaudii Zacharskiej, autorki świetnie przyjętej "Kantaty".

Sepia to niewielkie miasteczko położone gdzieś nad leniwie płynącą rzeczką, w którym panuje spokój i porządek. Miasteczko, jakich wiele, gdzie największym wyzwaniem policji jest uciszanie głośniej balującej młodzieży lub raz na sto lat awanturującego się sąsiada. Mieszkanki Sepii, Zuza i Ewelina prowadzą księgarnię Papierowa sowa, która jest ich oczkiem w głowie i zajęciem wprost wymarzonym. Pewnego dnia ich spokojne i ułożone życie wywraca się do góry nogami. Nad miasteczko nadciąga coś dziwnego, totalna anomalia, która zmieni życie mieszkańców do tej pory spokojnej mieścinki w koszmar. Ulewne deszcze przynoszą powódź, która odcina Sepię od reszty świata. Pośród ludzi ożywają ich największe lęki! Najstraszniejsze koszmary właśnie się urzeczywistniają. Co tak naprawdę zagnieździło się w Sepii? Dlaczego spokojne dotąd miasteczko ogarnia szaleństwo? Na jego mieszkańców pada blady strach.

Klaudia Zacharska przenosi nas do sielankowej mieścinki, w której nie dzieje się zupełnie nic. Czytamy o miasteczku jakich wiele. Centrum życia bohaterek stanowi księgarnia Papierowa Sowa. Czytając opisy księgarni mamy wrażenie, że tak naprawdę nie czytamy książki tylko właśnie zwiedzamy miejsce pracy naszych bohaterek. Opisy dosłownie nas do niej przenoszą! Mamy wrażenie, że poruszamy się między regałami, dotykami poszczególnych woluminów, czujemy zapach książek unoszący się w powietrzu! Kiedy Klaudia oprowadza nas po Papierowej Sowie, mamy ochotę sami już teraz do niej biegnąć, zanurzyć się w tym papierowym świecie i zawitać do klubu książki!

Autorka po mistrzowsku opisuje nie tylko świetnie urządzoną księgarnię! Wszystkie uczucia, lęki, obawy, przemyślenia bohaterów, o których czytamy mamy na wyciągnięcie ręki! Autorka w idealny sposób nam je przedstawia! Każdy bohater wszystkie swoje uczucia "ma na wierzchu"! Klaudia Zacharska przedstawia nam bohaterów, których uczucia i lęki możemy wprost poczuć! Mamy tutaj całą paletę emocji! Jest strach, ból, obawy, gniew, przyjemność oraz miłość! "Sepia" łączy wszystkie te uczucia w sposób idealny! Czytając tę powieść sami żyjemy emocjami jej bohaterów!

Autora po mistrzowsku łączy ze sobą klasyczne chwyty znane z horrorów z powieścią obyczajową! I nie ma tutaj przesady w jedną albo drugą stronę! Oba gatunki są tutaj idealnie wymierzone! Jest to horror z elementami powieści obyczajowej po prostu uszyty na miarę!

Zajrzyjmy głębiej do naszej powieści! Klimat "Sepii" niektórym może przynosić na myśl świat przedstawiony u Kinga w jego najlepszych latach! Autorka straszy w sposób naprawdę mistrzowski! Wiele razy mieliśmy do czynienia z różnymi horrorowymi straszakami. Mieliśmy psychopatycznych morderców, horrory animal attack, nawiedzone domy itd. Żeby uniknąć zagrożenia i niechybnej śmierci w tych horrorach wystarczyło wyjechać z miejsca, w którym grasuje nasz killer, wyjść z wody pełnej rekinów albo wyjść z nawiedzonego domu! Klaudia Zacharska poszła jednak dalej! Autorka przedstawia nam historię będącą koszmarem najczarniejszym z czarnych! Bo przecież nie ma ucieczki od samego siebie! Każdy z nas ma jakieś obawy, każdy ma lęki, od których nie sposób uciec! I w tym tkwi jeden z największych atutów tej powieści! Z koszmaru jaki zgotowała nam autorka po prostu nie ma ucieczki!

"Sepia" poza tym, że jest genialną powieścią grozy, jest również książką niezwykle mądrą! Autorka w usta swoich bohaterów wkłada wypowiedzi, które niosą bardzo dużo mądrości! I mimo, że czasami będziemy denerwować się na niektóre zachowania i wypowiedzi bohaterów, to jednak za chwilę przyznamy im rację! Pani Zacharska daje nam nie tylko świetny horror podszyty elementami obyczajowymi! Daje nam książkę, z której wielu z nas może wyciągnąć pouczającą lekcję.

Klaudia Zacharska debiutowała świetną "Kantatą". Horror z rockiem w tle był bardzo, bardzo dobrym debiutem! Oceniając pierwsze książki autorów często dajemy im kredyt zaufania i nasze noty są bardzo pobłażliwe. Przy kolejnych powieściach jednak oczekujemy, aby poprzeczka była zawieszona równie wysoko, albo aby autor sięgnął jeszcze wyżej. Zastanawiamy się czy przyznany im kredy zaufania został spłacony i oceniamy już trochę bardziej krytycznie! W przypadku "Sepii" nie ma mowy o żadnej krytyce! Pani Zacharska zawiesza poprzeczkę jeszcze wyżej! "Kantata" była świetną powieścią grozy, a jej następczyni jest jeszcze lepsza! Moje oczekiwania wobec kolejnych książek autorki jeszcze wzrosły, jednak biorąc pod uwagę trend Klaudii, w którym kolejna książka jest jeszcze lepsza od poprzedniej, o kolejne powieści możemy być zupełnie spokojni! Aż strach pomyśleć do jakiego koszmaru zaprowadzi nas autorka genialnej "Sepii" w swojej kolejnej książce!

Pozwólcie Klaudii zabrać się na wycieczkę po Sepii! Uważajcie tylko czego się boicie! W tym miejscu każdy Wasz strach, każda obawa zmaterializuje się i uderzy w Was z niezwykłą mocą!

Ta książka to prawdziwa niespodzianka. Zaczyna się ze strachem, dawkując odrobinę obyczajówki i delikatnie przechodząc w zjawiska paranormalne. Następnie poczytamy o niewinnej miłości do wyjątkowej kobiety, która nie zauważa zalotów wstydliwego mężczyzny. Poznamy historię małżonka wciąż tęskniącego za zmarłą żoną i innego, który wie o zdradach swojej małżonki. Mieszkańcy Sepii mają ogrom problemów z którymi każdy z nich radzi sobie po swojemu. Każde emocje są szczerze opisane, z inną intonacją i klimatem. Jedynie te dziwne zjawiska zaczynają przybierać na sile, a w głowie pewnej osoby rodzą się psychiczne myśli. Czuje fascynację czymś, co jest nie zdrowe i przeczy człowieczeństwu. Bywają osoby, które nad wyraz wyczuwają coś złego i potrafią to opisać, lecz bywają i takie, które niczego nie zauważyły. Są zbyt zajęte własnymi problemami by to dostrzec, poczuć i usłyszeć. Te szepty naprawdę przerażały...

Są takie momenty, gdzie można czytać pod strachem i takie, kiedy czytając autentycznie się boimy. Bardzo dobry klimat zagrań psychologicznych połączonych z pewną rezerwą i obojętnością. Jeśli już czujemy, że nic nas nie zaskoczy, to niemal od razu dzieje się coś mrocznego, potrafiącego wywołać spore ciarki na plecach. Dodam, że Sepia to małe miasteczko do którego ciągnie coraz więcej ludzi i nie wiedzą nawet dlaczego. Od pewnego momentu zacznie dziać się tam coraz gorzej i straszniej. Niby czytelnik będzie chciał jakoś racjonalnie wytłumaczyć dziwne wypadki, które zaczną się tam dziać, jednak warto wiedzieć, że nie ma tutaj zbiegów okoliczności, ani przypadków. Możecie sami poszukiwać tutaj zależności między wypadkami, lub zdać się na Olę, która...

Która jest wyjątkowa...

Słuchajcie, kto lubi thrillery pomieszane ze zjawiskami paranormalnymi będzie książką zachwycony. Ja ze swojej strony bardzo ją polecam, gdyż czyta się ją szybko ze względu na dużo dialogów i ten emocjonujący dreszczyk, gdzie nie wiadomo jak to się wszystko skończy:-)

Strach i obawy nie mogą umrzeć. Można je schować głęboko na dnie serca, ale zawsze tam są."

Sepia to malownicze miasteczko, w którego sercu znajduje się księgarnia Papierowa Sowa. Jej właścicielki Zuza i Ewelina pewnego dnia muszą wziąść pod opiekę 12-letnią Olę, która niedawno straciła matkę.

Do tego w miasteczku zaczyna dziać się coś niedobrego. Najpierw nawiedza je powódź, odcinając wszystkie drogi wjazdowe, a potem zaczynają się zgony.

Trzeba powstrzymać zło, które niszczy wszystko co dobre.

Tylko...

Czy to się uda???

Do Sepii zło wkrada się niepostrzeżenie.

Niczym wieczorna mgła otula nas swoim niepokojem. Karmi lękami i strachem.

Zabiera wszystko, co kochamy.

Atmosfera gęstnieje z kartki na kartkę, a my coraz bardziej zapadamy w mrok, który otacza to niepozorne miasteczko.

Autorka wykonała tutaj kawał wybitnie dobrej, klaustrofobicznej roboty!

Przy czytaniu czujemy się bowiem coraz mniej komfortowo wyobrażając sobie nas samych zamkniętych i czujących wszechobecny zapach strachu.

W Sepii nikt nie może być pewny, czy za chwilę nie straci tego, co dla niego najcenniejsze.

Po ,,Kantacie" Klaudia wykonała ogromny progres. Jest świadoma tego, co nam serwuje i czym najlepiej może nas przestraszyć.

Bo czyż najbardziej na świecie nie obawiamy się o tych, których kochamy?

A strach podyktowany miłością, nie przegrywa z najgorszym złem?

W Sepii możemy dobitnie się o tym przekonać.

Dla mnie książka była wyjątkowa i ogromnie ją Wam polecam!!!

A gdyby nasze najstraszniejsze lęki stały się rzeczywistością?

Sepia to niewielkie miasteczko, którego mieszkańcy wiodą spokojne, czasem wręcz sielskie życie. Zuza, wraz z przyjaciółką Eweliną, prowadzą lokalną księgarnię i klub książki, który integruje małomiasteczkową społeczność. Wszystko zmienia się gdy, wraz z upiornym podmuchem wiatru, do Sepii przybywa zło, obracające w rzeczywistość najgorsze koszmary mieszkańców.

?Sepia? to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, i spotkanie bardzo udane. Klaudia Zacharska stworzyła powieść pełną grozy, napięcia i niesamowitości. Książkę czyta się znakomicie, a lektura wciąga. Miasteczko, w którym umiejscowiona jest akcja i jego mieszkańcy są dobrze wykreowani. Autorka stworzyła zgraną społeczność, i chyba to sprawiło, że byli w stanie stanąć oko w oko z koszmarem, jaki nawiedził Sepię.

Powieść jest doskonałym połączeniem thrillera i horroru z trzymającą w napięciu fabułą i ciekawym, niebanalnym zakończeniem. To opowieść o tym, co może stać się, gdy nasze najbardziej skrywane i niszczące nas od wewnątrz fobie, wyjdą na światło dzienne i przejmą kontrolę nad naszym życiem. Polecam, świetna powieść!

Sepia, to opowieść o miasteczku, do którego na gościnne występy wpadło Zło. Zagnieździło się tutaj, aby niszczyć i krzywdzić. Wywleka na powierzchnię i urzeczywistnia najgorsze lęki mieszkańców Sepii, doprowadzając to miłe i spokojne dotąd miejsce na skraj totalnego upadku - takiej lokalnej apokalipsy. W tej nowej rzeczywistości pełnej niepewności i strachu, muszą się odnaleźć dwie przyjaciółki - właścicielki niewielkiej lokalnej księgarni Papierowa Sowa. Zuza i Ewelina, to kobiety silne i niezależne, ale nawet one nie były przygotowane na to z czym przyjdzie im się zmierzyć w ciągu nadchodzących dni, w dodatku z dzieckiem u boku, ponieważ tak się złożyło, że mają pod opieką dwunastoletnią Olę, której muszą zapewnić bezpieczeństwo. Tylko jak to zrobić, gdy w wyniku anomalii pogodowej Sepia zostaje odcięta od świata, ludzie zaczynają umierać w dziwnych okolicznościach, a jakby tego było mało, po okolicy grasuje napadający na kobiety seryjny morderca? Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo.

Zacznę może od tego, że Sepia różni się od zeszłorocznego debiutu Klaudii Zacharskiej, choć obie powieści mają pewne cechy wspólne: małe miasteczko, kobiety w roli głównej, silna postać dziecięca. Ale sama opowieść i klimat, to już zupełnie inna bajka. Tym razem Autorka postawiła na gęstą i klaustrofobiczną atmosferę, którą uwielbiam w literaturze grozy i nie ukrywam, że moją ulubioną powieścią Kinga jest Pod kopułą. Zresztą Sepia i Chester's Mill są nawet podobne. Niewykluczone nawet, że Pisarka inspirowała się właśnie tą książką Kinga, choć można też dostrzec elementy wyjęte z innej powieści mistrza - Sklepik z marzeniami. Ale ta alienacja mieszkańców od reszty świata, jest jak najbardziej w klimacie Pod kopułą i to mi się tu bardzo podobało, bo dzięki temu tu aż kipi od emocji, buzuje się i pieni niczym woda w Niagarze. Przy czym nie zrozumcie mnie źle - "inspiracja" nie jest synonimem słowa "kopia". Nic z tych rzeczy. Klaudia Zacharska napisała zupełnie inną historię, utrzymaną w jakże odmiennej od kingowskiej, stylistyce.

Choć bez wątpienia, Sepia, to powieść grozy, Klaudia nie epatuje makabrycznymi scenami. To nie jest ten rodzaj horroru. Tutaj, groza ma zupełnie inne oblicze - ma postać naszych najgorszych lęków, które bynajmniej nie mają szpetnych mord potworów rodem z hollywoodzkich produkcji klasy B z lat '80. W tej historii strach ma formę bardziej przyziemną, a przez to jeszcze bardziej przerażającą. Mieszkańców Sepii dopadają lęki przed chorobami, kataklizmem czy przed zwykłymi wypadkami. To wszystko jednak stanowi jedynie tło, dla tej właściwej opowieści. Opowieści o dwóch kobietach i ich przyjaciołach, o relacjach między nimi i o dziewczynce, która trochę tu namiesza. To także opowieść o nieprzepracowanych traumach i strachu o najbliższych, a także o demonach, które drzemią pewnie w każdym z nas, tylko, że większość trzyma je na wodzy.

Podoba mi się - na co zwróciłem uwagę już przy Kantacie - styl Klaudii, w którym dominują nieprzebrane pokłady uczuć, a także subtelność i lekkość narracji. Tutaj właściwie wszystko gra niczym w dobrej orkiestrze: mamy wciągającą, niesamowitą i pełną tajemnic opowieść, mamy wspomniany już klaustrofobiczny klimat, który robi dużą robotę, mamy wreszcie ciekawych bohaterów, którzy nie tylko różnią się od siebie, ale też mają coś ciekawego do powiedzenia, a do tego lekkie, niewymuszone dialogi. To wszystko zebrane razem sprawiło, że Sepia nie tylko wciągnęła mnie i zafascynowała, ale i kilka razy przyprawiła o ciarki. No i jeszcze ta okładka... Dawid Boldys, jak zwykle zrobił kawał dobrej roboty. Ilustracja nie tylko przyciąga wzrok (nie oszukujmy się, większość z nas jest wzrokowcami), ale i oddaje atmosferę powieści.

Sepia, to książka, z którą miło spędziłem czas, choć upały jakie teraz panują, z pewnością nie są sprzymierzeńcem mola książkowego. Świetnie napisana historia wynagradza jednak wszelkie niedogodności zewnętrzne, a Klaudia Zacharska swoją najnowszą publikacją potwierdziła moje wcześniejsze przepuszczenia, że jest znakomitą pisarką i nową świeżością jeśli chodzi o polską grozę. Jeśli więc, uważasz się za miłośnika gatunku, a jeszcze nie znasz tego nazwiska, to powiem ci... no nie ma się czym chwalić i lepiej szybciutko cichcem nadrobić zaległości. Ja tymczasem czekam na trzecią powieść Pisarki, która - mam taką nadzieję - powstanie jak najszybciej. Bo chyba powstanie, prawda? Na to liczę i za to trzymam kciuki, a Was zachęcam do odwiedzin miasteczka Sepia. Na wszelki wypadek w pampersie, bo kto wie, jak zareagujecie na Wasze najbardziej skrywane lęki, które w Sepii stają się rzeczywistością. ?

"- Każdy się boi - wyszeptała.- ale chodzi o to, czy to ty robisz coś ze strachem, czy strach robi coś z tobą..."

Macie czasem tak, że jak zerkniecie na okładkę to czujecie że książka będzie dobra? Takie przeczucie miałam gdy dostałam propozycję zrecenzowania Sepii.

Klaudia Zacharska przenosi nas do odciętego przez żywioły małego miasteczka.

Zacinający deszcz, otulająca mgła oraz wszechogarniający mrok opanowują Sepię. Nie zidentyfikowane zagrożenie potajemnie wkrada się wśród mieszkańców siejąc plagę nieszczęść, zniszczeń, dramatów.

Strach czy lęk nieustannie istnieją w naszym życiu. Potrafią sparaliżować, wywołać panikę, ciągłe uczucie zagrożenia.

W książce odkrywamy różne barwy strachu: strata dziecka, krwawa zemsta, wrogość czy fobie.

Dwie przyjaciółki i współwłaścicielki "Papierowej Sowy" urokliwej księgarni znajdują się w samym środku wydarzeń. Pod ich opiekę niespodziewanie trafia dwunastoletnia Ola. Gdy tajemnicza siła zbiera swoje żniwo i obdziera z nadzieji, wspólnie starają się zapobiec katastrofie. Ale czy można walczyć z własnym strachem?

Wreszcie trafiłam na książkę, która przyprawiła mnie o gęsią skórkę, niepokój i szybsze bicie serca. Zaczęłam się zastanowić, które moje lęki, gdyby się urzeczywistniły, mogłyby mi zagrażać. Jak wiadomo to umysł potrafi być największym wrogiem człowieka.

Świetny pomysł na fabułę, powoduje, że ciężko oderwać się od wykreowanego świata. @klaudia Zacharska że pisanie książki trwa miesiącami, ale naprawdę, można przeczytać nawet w jeden dzień.

10/10