Sekret Tatiany

Uwielbiam książki Gill Paul, fikcja literacka która opiera się na prawdziwych osobach i wydarzeniach. Byłam zachwycona książka o Wallis Simson. Tym razem autorka postanowiła wziąć na warsztat osobę Tatiany ze słynnej dynastii Romanowów.

Historia dzieję się w dwóch płaszczyznach czasowych, w przeszłości czyli w roku 1914 i w czasach obecnych 2016. W dwóch różnych miejscach, przeszłość to carska Rosja, jeszcze wtedy kolebka kultury, pełna przepychu, znanych osobistości, teraźniejszość to Ameryka i mały domek nad jeziorem, w którym Katie chce poznać przeszłość swojego pradziadka, o którym rodzina milczała. Dziewczyna dowiaduje się o nim, tylko dzięki kancelarii adwokackiej, która kontaktuje się z nią w sprawie spadku, po nieżyjącym od dawna przodku. Małżeństwo Katie przeżywa kryzys, więc ta pakuje się i leci do Ameryki, szukać prawdy o dziadku Dymitrim.

Tatiana Romanowa, córka cara, najważniejsza rodzina w Rosji. Dziewczyna pełna pasji, ale i delikatności, zostaje pielęgniarką, opatruje rannych żołnierzy i tak zakochuje się w Dymitrze, a on odwzajemnia tę miłość. Wie, że Car zgodzi się na ich ślub, niestety wojna ich rozdziela, a historię makabrycznej zbrodni dokonanej na Romanowach przez bolszewików zna każdy. Jednak może Tatiana przeżyła, może udało się ją uratować, takie nadzieje na Dymitri i wierzy, że kiedyś ją odnajdzie.

Wiem, że książka jest fikcją, ale i ja miałam nadzieję, na ratunek Tatiany. Przez lata wiele kobiet podawało się za cudownie ocalone córki Romanowów. Jednak odnalezione szczątki mówią co innego, wszyscy w bestialski sposób zostali zamordowani i mimo że mieli szansę na ratunek, nikt z ich rodziny rozsianej po całej Europie nie udzielił im ratunku.

To fikcja literacka ale nie sposób zatracić się w tej historii, a nawet w nią uwierzyć. Jest to piękna opowieść a jednocześnie bardzo smutna i bolesna. Jeśli znacie autorkę, wiecie z jaki sposób pisze, jeśli nie to polecam zapoznać się z jej twórczością.

Kto z nas nie słyszał na lekcji historii o rodzie Romanowów? O carze Mikołaju i jego rodzinie zamordowanej przez bolszewików? Ta historia do dziś rozgrzewa umysły historyków, mimo że od tej tragedii minęło 100 lat.

Gill Paul w swojej powieści podjęła się trochę niebezpiecznego zadania opowiedzenia losów Romanowów z innym, alternatywnym zakończeniem.

"Dwie kobiety. Dwie różne historie. I jedna tajemnica, która je połączyła.

1914. Wielka księżna Tatiana z rodu Romanowów zakochuje się w rannym oficerze kawalerii. Czas im nie sprzyja: wojna przybiera katastrofalny obrót, potężna monarchia chyli się ku upadkowi, a życiu kochanków zagraża śmiertelne niebezpieczeństwo.

2016. Kitty wyjeżdża do odziedziczonego po pradziadku domku, aby uciec od problemów małżeńskich. Tam, nad brzegiem jeziora Akanabee, znajduje niezwykły, wysadzany klejnotami naszyjnik, który odkrywa przed nią rodzinny sekret."

Książka jest podzielona na dwie części - historyczną i współczesną. Historyczna, która bardziej mi się podobała, przedstawia nam obraz carskiej Rosji, potem Berlin tuż przed dojściem do władzy Hitlera, a następnie czasy wojny w Ameryce. Autorka wykonała bardzo dobrą pracę jeśli chodzi o fakty historyczne, umiejscowienie zdarzeń w czasie i opisy atmosfery panującej wśród ludzi.

Niestety część współczesna w porównaniu wypada gorzej. Kitty jest niezdecydowaną, trochę odrealnioną i infantylną postacią. Nie wiem czy te moje zarzuty wzięły się stąd, że jest duży rozdźwięk między częściami czy z tego, że bardziej czekałam na fragmenty z życia Tatiany? Ciężko mi powiedzieć.

Chociaż autorka nie pisze plastycznym językiem i pewno będą osoby, którym jej styl nie będzie odpowiadał, pomysł na fabułę i mocne zaplecze historyczne to najmocnejsze strony tej powieści. Jedyne czego mi brakło, to trochę mało tej rosyjskości (?), ale od amerykańskiej autorki nie sposób tego wymagać.

Świetnym pomysłem wydawnictwa jest też dostępność książki w dwóch wersjach okładkowych. Każdy z nas może zatem wybrać, w jakiej szacie graficznej widzi tą powieść. Sama mam tą we współczesnym wydaniu, ale gdybym mogła dziś wybierać, pewno skłaniałabym się ku historycznemu.

Bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać tą powieść, mimo tych kilku minusów. Wydaje mi się, że to będzie idealna książka nie tylko dla fanów historii, ale dla wszystkich chcący przeczytać o wielkiej miłości.

„Dwie kobiety. Dwie różne historie. I jedna tajemnica”

Pewnego dnia Kitty dowiaduje się o zdradzie męża. Załamana kobieta pod wpływem impulsu postanawia wyjechać do USA i zamieszkać w domku nad jeziorem Akanabee, odziedziczonym po swoim pradziadku, o którym prawie nic nie wie.

Gdy przyjeżdża na miejsce, okazuje się, że domek wymaga sporego remontu, aby jakoś w nim funkcjonować. Kitty zaczyna drobne naprawy, przez co znajduje wysadzany klejnotami naszyjnik, który krok po kroku odkryje przed nią rodzinne tajemnice oraz historię wielkiej miłości.

Gdy Kitty będzie poznawać tajemnice pradziadka, akcja zacznie biec dwutorowo i czytelnik cofnie się do 1914 roku i zacznie odkrywać historię Wielkiej Księżnej Tatiany Romanow.

Oraz tego „co by było gdyby” w wersji Gill Paul.

„Sekret Tatiany” to książka, która zaciekawiła mnie, gdy tylko przeczytałam opis na okładce. Od wielu lat fascynuje mnie historia rodziny Romanowów i przepełnia ogromnym smutkiem to, co z tą rodziną zrobiono i jaką straszną śmierć zgotowali im bolszewicy w domu Ipatiewa.

Akcja, tak jak już pisałam, biegnie dwutorowo, w roku 2016 roku, gdy poznajemy rozczarowaną życiem i załamaną zdradą męża Kitty oraz w 1914 roku w Rosji, gdzie w szpitalu Dymitry poznaje młodą Tatianę Romanow, która pomaga pielęgniarkom opiekować się chorymi.

To brzemienne w skutki spotkanie (prawdziwe zresztą) będzie początkiem wielkiej miłości, która połączy tych dwoje młodych ludzi u progu krwawej rewolucji.

Narracja w powieści jest trzecioosobowa w każdym z wątków, współcześnie śledzimy losy Kitty, w wątku rozgrywającym się w przeszłości jej dziadka Dymitra.

Krok po kroku odkrywamy jego tajemnice, śledzimy jego losy, działania, dążenia. Mamy możliwość wniknięcia w jego myśli i poznanie jego uczuć. Autorka daje czytelnikowi bardzo dobry obraz człowieka, który przeżył ogromny dramat, którego na zawsze naznaczyła rozpacz i poczucie winy.

Sposób wykreowania tej postaci jest naprawdę wyjątkowy, autorce bowiem udało się świetnie nakreślić charakter Dymitra i tą specyficzną melancholię, którą mają w duszy Rosjanie. Potrafiła oddać klimat carskiej Rosji u progu rewolucji i pokazać koszmar jaki spotkał to państwo i jego ludzi pod butem bolszewików.

Cały wątek Dymitra, rodziny Romanowów i Tatiany czytałam z zapartym tchem i ogromną ciekawością. Autorka bardzo dobrze przygotowała się do opisania faktów historycznych, sprawnie i płynnie wplatając w nie literacka fikcję. Wyszła jej historia, która jak najbardziej mogła się wydarzyć, przez co jej opowieść wydawał mi się jeszcze bardziej fascynująca.

Wątek dziejący się współcześnie siłą rzeczy nie okazał się aż tak fascynujący. Ale historia Kitty również była dla mnie ciekawa. To słodko-gorzki obraz małżeństwa na krawędzi rozpadu, prób poradzenia sobie ze złamanym sercem i szansie na jego wyleczenie.

Wbrew pierwszym podejrzeniom, to nie sztampowa historia o tym jak to zdradzona żona ucieka na drugi koniec świata i zakochuje się w (obowiązkowo przystojnym) pierwszy poznanym mężczyźnie, który leczy jej serce.

Historia Kitty to smutny obraz tego, jak łatwo można stracić coś tak wyjątkowego jak miłość, jak szybko i niezauważalnie można popaść w marazm i rutynę i o ile łatwiej jest skreślić drugiego człowiek niż zawalczyć o naprawienie tego, co się zepsuło.

Autorka ma lekkie pióro, a jej styl jest naprawdę przyjemny. Powieść czyta się z przyjemnością, a obrazowe opisy sprawiają, że oczyma wyobraźni widzi się wszystko o czym autorka opowiada. Jej opowieść pełna jest wielu uczuć i potrafi wywołać wiele emocji, poruszyć, zaintrygować, zasmucić i sprawić, że z ogromnym lękiem o bohaterów przewraca się kolejne strony.

Wbrew pozorom, to nie jest typowa historia miłosna, raczej opowieść o życiu naznaczonym niewyobrażalnym dramatem i krzywdami, które pozostawiają rany w sercu człowieka już na zawsze.

Mimo pewnych elementów, które były dość oczywiste do odgadnięcia, autorce jednak udało się mnie raz czy dwa zaskoczyć, a sama historia posiada wiele niespodziewanych zwrotów akcji.

„Sekret Tatiany” to naprawdę dobre połączenie faktów historycznych z fikcją literacka i pomysłem autorki na to, jak mogłaby się potoczyć historia Dymitra (jest to również postać historyczna) i Wielkiej Księżnej Tatiany.

Pokazuje również okrucieństwo wojny i rewolucji w Rosji, jej krwawe i bezlitosne oblicze. Autorka tworzy obraz ludzi poniewieranych przez los, ukazuje jak można przez całe życie zmagać się z poczuciem winy i tęsknotą za ukochaną osobą oraz jak trudno jest walczyć o to, co wydaje się nieodwracalnie zniszczone.

Gill Paul przedstawia fascynujący obraz schyłku życia carskiej rodziny Romanowów, a wraz z ich śmiercią końca pewnej epoki.

Bardzo poruszyła mnie ta powieść, i mimo, że to nie jest wybitne dzieło, to jednak autorka ma niewątpliwy talent i potrafi pisać w naprawdę dobrym stylu.

Jestem pozytywnie zaskoczona tą powieścią i chętnie sięgnę po kolejne książki autorki.

To była bardzo dobra lektura.

Moje Czytanie, czyli czytelniczy miszmasz

WSPANIAŁA I TRAGICZNA CARSKA ROSJA

Carska Rosja to czasy, do których chciałabym się przenieść choć na chwilę. Na własne oczy zobaczyć ten blichtr, przepych, dostojeństwo, władzę. Nie potrafiłam jednak zrozumieć, dlaczego potęga jaką byli Romanowowie odeszła tak szybko w zapomnienie. Zgłębiając temat podczas lektury wielu historycznych tekstów zrozumiałam, że to nie było takie proste.

Gill Paul wspaniale oddała klimat rosyjskiego caratu z lat świetności, ale i podczas upadku wielkiego rodu Romanowów. Opierając się na historycznych faktach świetnie budowała napięcie i niepokój. Choć znam tę historię na pamięć, czytanie jej po raz kolejny sprawiło, że znów odżyły we mnie emocje i tęsknota za tym co już nie wróci. Opisy Carskiego Sioła, społeczno-politycznego tła czy monarszych zwyczajów przenoszą czytelnika do początków XX wieku. Nie są to jednak suche fakty. Bohaterowie powieści Gill Paul żyją nimi żywo o nich dyskutując i odnosząc się do klasyki rosyjskiej literatury. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego jak autorka połączyła historię z fikcją literacką.

Wątki historyczne niemal niezauważalnie przeplatają się z współczesnością tworząc niezapomnianą historię. Dla czytelnika, który dopiero podczas lektury “Sekretu Tatiany” poznaje dzieje rodu Romanowów będzie to fantastyczna przygoda i zachęta do pogłębiania wiedzy na ten temat i odkrywania kolejnych faktów historycznych.

„Sekret Tatiany” porywa czytelnika na długie godziny. Prowadzona dwutorowo akcja powieści zaostrza apetyt i losy Kitty, Dymitra i Tatiany śledzi się z wypiekami na twarzy. Opowieść o wielkiej miłości, rozłące i tęsknocie w rosyjskim wydaniu to prawdziwa gratka nie tylko dla fanów romansów. Choć niektóre postaci mnie rozczarowały to jestem w pełni usatysfakcjonowana lekturą. Szczególnie mam tu na myśli pięknie poprowadzony przez autorkę wątek historyczny i oddanie rosyjskiego klimatu i mentalności.

Serdecznie polecam Wam tę pełną emocji powieść Gill Paul. Myślę, że będzie świetnym prezentem dla mamy i babci.

Przeczytaj jeśli: uwielbiasz wielkie miłosne opowieści z mocno osadzonym wątkiem historycznym.

„Sekret Tatiany” w trzech słowach: carska Rosja w pełnej krasie i ogrom wstrząsających człowiekiem emocji i uczuć.

1914. Dymitr trafia do szpitala, gdzie poznaje siedemnastoletnią wielką księżnę Tatianę. Między parą rodzi się uczucie, jednak ich romans w obliczu I wojny światowej nie należy do łatwych.

2016. Kitty wyjeżdża z Londynu do USA i zaczyna odnawiać domek odziedziczony po swoim pradziadku. Po znalezieniu starego wisiorka stopniowo zaczyna odkrywać rodzinną tajemnicę.

Już jakiś czas temu obiecałam sobie, że sięgnę po historyczną prozę dla kobiet: cały czas szukam romansu, który naprawdę mnie zauroczy i biorąc pod uwagę, jak bardzo lubię stylizowane na minione czasy powieści fantastyczne, miałam nadzieję, że właśnie w tym gatunku znajdę coś dla siebie. Na dodatek już jakiś czas temu poznałam i poczułam się nieco poruszona historią cara Mikołaja II oraz jego rodziny, w związku z czym, gdy nadarzyła się okazja zabrałam się za „Sekret Tatiany”: romans historyczny brytyjskiej autorki, która specjalizuje się właśnie w tego typu prozie.

Na początku muszę powiedzieć jedno: Gill Paul to osoba z niezwykle romantyczną duszą. To widać zarówno w tematyce jej innych książek, w samym „Sekrecie Tatiany” jak i w posłowiu autorki kierowanym w stronę czytelników. To sprawia, że w tej powieści naprawdę widać pasję autorki do tej historii i jej chęć zmiany faktów: tak, aby z tragedii, jaka spotkała Romanowów, mogło wyniknąć coś naprawdę pięknego i czystego. Problem polega na tym, że to jednak trochę za mało, abym poczuła się w pełni usatysfakcjonowana lekturą.

Dla mnie w „Sekrecie Tatiany” najzwyczajniej w świecie czegoś brakuje. Czego? Zaraz stopniowo do tego dojdę, ale aby to zrobić dobrze muszę zacząć od analizy innych elementów tej powieści.

Autorka przedstawia nam historię opowiedzianą z dwóch perspektyw. Pierwszą narratorką jest Kitty, współczesna kobieta, która stopniowo odkrywa tajemnice swojej rodziny. Drugą narracją jest opowieść Dymitra, ukochanego Tatiany, drugiej w kolejności córki Mikołaja II. Ich historie przeplatają się, choć moim zdaniem łączą się w niekoniecznie zgrabny sposób.

Osobiście mam wrażenie, że historia Kitty jest w „Sekrecie Tatiany” absolutnie zbędna. Tajemnice, które kobieta odkrywa dla nas, czytelników, właściwie od początku nie są tajemnicami i co najwyżej mogą „zaspoilerować” nam to, co wydarzy się w drugiej narracji powieści. Szczególnie, gdy bohaterka zaczyna czytać fakty dotyczące rodziny Tatiany. Sama Kitty nie była dla mnie postacią szczególnie zajmującą i naprawdę wolałabym, aby Gill Paul w ogóle nie wprowadzała tego wątku.

Jednocześnie wydaje mi się, że częściowo właśnie przez podzielenie swojej uwagi na dwie narracje autorka zaniedbała wątek historyczny. Nie dość, że sam romans i sam klimat Rosji w trakcie I wojny światowej wydał mi się dość mocno rozwodniony to na dodatek w chwili, gdy Gill Paul zaczyna ignorować historyczne fakty, dopisując własną historię całość robi się – przynajmniej w moim odczuciu – dość nierealistyczna.

Myślę, że warto tu wspomnieć o głównych bohaterach książki, czyli Dymitrze i jego ukochanej, Tatianie. Męska postać wyszła Gill Paul naprawdę całkiem dobrze. Dymitr nie jest ideałem. Ma swoje wady, choć na pewno odznacza się męstwem i ogromną miłością w stosunku do wielkiej księżnej. Tatiana moim zdaniem na jego tle wypada nieco gorzej: jest chodzącym ideałem, który absolutnie wszystko potrafi, jest zawsze dobry, inteligentny, wyrozumiały i piękny. Może to jednak częściowo wyjaśnić faktem, że jednak rzeczywistość obserwujemy z perspektywy Dymitra, a on jest tak zakochany w kobiecie, że po prostu nie dostrzega w niej nawet najdrobniejszej rysy.

W przypadku tej powieści „smuci” mnie jeszcze jeden aspekt. Mianowicie, w prologu autorka daje popis swoich umiejętności dotyczących opisów otoczenia. Dobrze widać, że ten fragment został przez nią dobrze dopracowany. Niestety, tak piękny fragment pojawia się właściwie tylko na początku powieści… a szkoda.

Moje narzekania nie oznaczają jednak, że nie czerpałam radości z czytania „Sekretów Tatiany”. Zdaję sobie sprawę z tego, że jestem bardzo wymagającym czytelnikiem, a ta powieść to jednak przede wszystkim książka rozrywkowa kierowana dla kobiet. W związku z tym mam wrażenie, że osoby szukające w literaturze właśnie takich historii będą naprawdę zadowolone z lektury. Styl autorki jest płynny i raczej lekki, choć brakuje mu chwilami odpowiedniej stylizacji, co jednak może być winą tłumaczenia. Sam romans między bohaterami również wypada dość uroczo i gdyby tylko autorka nieco bardziej skupiła się na okresie I wojny światowej (a może i zatrzymała się tylko na nim) widzę sporą możliwość, abym sama w pełni w tę historię uwierzyła i zaczęła ją naprawdę głęboko przeżywać.

Osobiście po tej lekturze czuję niedosyt. Nie zmęczenie, nie irytację – niedosyt. Bo to naprawdę mogła być historia, która byłaby w stanie mnie porwać: uwielbiam patetyczne historię, uwielbiam wielkich bohaterów i zażarte bitwy o to, by przeżyć, by spędzić choć chwilę ze sobą. Żałuję, że to chyba jednak dla mnie zbyt współczesna w stylu pisania i zbyt odbierająca od historycznych faktów powieść. Niemniej, dobrze wiem, że będę ją w przyszłości polecać osobom, które szukają prozy lekkiej i romantycznej, bazującej na prawdziwych postaciach. Bo jeśli tylko czytelnik właśnie tego szuka to wierzę, że jest w stanie w „Sekrecie Tatiany” naprawdę się zakochać.

„Sekret Tatiany” miał być dla mnie miłą odskocznią od towarzyszących mi już od dawna thrillerów i powieści fantastycznych. Spodziewałam się przyjemnego romansidła o miłości, może jakiejś intrydze. Nie spodziewałam się jednak, że „Sekret Tatiany” okaże się powieścią tak wartościową, o bardzo mrocznych czasach, w których miłość dodawała życiu sensu, a nadzieja o ujrzeniu ukochanej osoby pchała do przodu.

Tytułowa Tatiana jest postacią kluczową, ale nie pierwszoplanową. Historię, opisaną w książce poznajemy dzięki Dymitrowi Malamie, rosyjskiemu żołnierzowi, który w 1914 roku na skutek odniesionych ran w Wielkiej Wojnie przebywa w lazarecie w pałacu w Carskim Siole. Poznaje tam 17-letnią Tatianę Romanow, Wielką Księżnę, córkę ostatniego cara Rosji, Mikołaja, która pełniąc służbę wobec ojczyny pomaga, jako pielęgniarka. Dymitr i Tatiana niemal natychmiast się w sobie zakochują. Ich szczęście nie trwa jednak długo, bowiem zostają rozdzieleni przez wojnę, Malama zostaje wysłany na front. Zakochani nie widzą się przez wiele lat, jednak regularnie do siebie piszą, ich uczucie potęguje. Tatiana i Dymitr po latach spotykają się, lecz znów nie mogą zaznać szczęścia. Wybucha rewolucja, carat zostaje obalony, a car wraz z rodziną wywiezieni z pałacu i uwięzieni w areszcie domowym. Malama próbuje wielokrotnie uwolnić Tatianę, szukając kontaktów, planując akcję ratunkową, jednak kto choć trochę interesuje się historią wie, że cała rodzina Romanowów została rozstrzelana w 1918 roku na rozkaz bolszewików. Czy Malamie udało się ocalić Tatianę? Czy ich miłość zdołała przezwyciężyć nienawiść?

Powieść zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Autorka oddała bardzo realistycznie nastroje panujące w Rosji w czasie wojny. Czytając książkę nie ma się wrażenia, że wątek miłosny jest najważniejszy. Jest on tłem dla przedstawienia losów Dymitra począwszy od pierwszej wojny światowej, rewolucji, kolejnej wojny i wreszcie emigracji. Dymitr jest postacią tragiczną, nieszczęśliwą, popadającą w silne melancholie. Utracona miłość nie daje mu spokoju, cały czas żyje przeszłością, nie jest w stanie egzystować, jako szczęśliwy człowiek. Wydaje mi się, że jest doskonałym przykładem osoby, która przeszła tak wiele. Wojny wycieńczyły go, wyzuły z pozytywnych emocji.

„Sekret Tatiany” to niezwykła historia miłosna. To książka o tęsknocie, bólu i melancholii. Autorce należą się wyrazy szacunku za przygotowanie do jej stworzenia, użyciu wielu źródeł, pamiętników. Za stworzenie bardzo szczegółowych postaci. Myślę, że książka na długo zostanie w mojej pamięci, a tragiczna historia rodu Romanowów przetrwa i nie da o sobie zapomnieć.