Randka z wrogiem

Światowy bestseller lat trzydziestych XX wieku, książka demaskatorska, zdzierająca maskę rewolucji październikowej i odsłaniająca prawdziwe oblicza jej przywódców oraz mechanizmy ich postępowania, a jednocześnie dogłębna analiza i surowa ocena systemu komunistycznego. Uznano ją za antyradziecki paszkwil. Obraz rewolucji "od kuchni" zapada w pamięć tym bardziej, że jest to zapis wnikliwych obserwacji naocznego świadka wydarzeń.

Nieznanym szlakiem to zbiór opowiadań, do których natchnienie i tematy czerpał autor ze swoich licznych podróży po Europie, Azji i Afryce. Tom ten jest więc jakby wachlarzem różnorodnych utworów przesyconych egzotycznymi kolorami, atmosferą dalekich krajów o obcych lądów: tych gorących i tych lodowatych. Każda z nowel stanowi jednak odrębną historię dramatu człowieka doświadczonego przez los i daje czytelnikowi możliwość głębokich refleksji na tematy ogólnoludzkie. Wystarczy jedynie sięgnąć ręką i wybrać któreś z tych opowiadań, by znaleźć się na kilka chwil w niezwykłej scenerii i niepowtarzalnym klimacie utworów wielkiego podróżnika i wnikliwego obserwatora – A.F. Ossendowskiego.

Cień ponurego Wschodu to zbiór felietonów ukazujących życie w Rosji przed rewolucją bolszewicką i u jej progu. Autor jako niezwykle uważny obserwator rzeczywistości stara się wniknąć w charakter "rosyjskiej duszy zbiorowej". Pokazuje zabobony i gusła w które wierzył zarówno rosyjski lud, jak i przedstawiciele dworu.

Znakomity reportaż wojenny, który powstał z pisanych na gorąco na linii frontu w latach 1941-1945 notatek Wasilija Grossmana, pisarza, korespondenta wojennego „Krasnoj Zwiezdy”. Część jego zapisków nigdy nie została opublikowana, gdyż były albo zbyt drażliwe ze względów politycznych albo, w opinii cenzorów, zbyt drastyczne dla obywateli radzieckich. Znany brytyjski historyk i pisarz Antony Beevor wydobył je na światło dzienne i łącząc z fragmentami artykułów z „Krasnoj Zwiezdy”, listów i ze wspomnieniami ludzi współczesnych Grossmanowi, stworzył przy współpracy tłumaczki Luby Winogradowej przejmujący obraz wojny.

François Villon – jeden z najwybitniejszych poetów francuskich wieków średnich, miał opinię hulaki, przestępcy i awanturnika. Wiedza na temat faktów z jego barwnego życia pochodzi z dwóch rozbieżnych źródeł: z jego utworów oraz z dokumentów sądowych. Na kartach czterech opowiadań Komuda ukazuje nieznane dotąd losy poety wygnanego z Paryża. Nie mogłem przejść obojętnie obok Villona – poety i łotra w jednym ciele, którego muzą była sztuka, kochanką – paryska szubienica, a przyjaciółmi – wytrych i nóż. – Jacek Komuda Paryż Villona rzeczywiście żyje na łamach tej książki. – Jacek Żakowski

Brawurowa, błyskotliwa, poruszająca i pełna akcji nowa powieść jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy. Kwestia ceny to thriller przygodowy na nowe czasy. Początek XX wieku. Sztorm. Benedykt Czerski żegna się z życiem. Przeklina patriotyczne uniesienia, które kilka dekad wcześniej doprowadziły do jego zesłania na Daleki Wschód, a teraz kazały mu wracać do ojczyzny. Czerski wraca jednak nie jako więzień, lecz jako wielki uczony, badacz dalekich plemion Syberii. Obsesyjnie pilnując skrzyń, zawierających bezcenne zabytki tajemniczego ludu Ajnów. Początek XXI wieku. Bogdan Smuga, chłodny naukowiec i wyznawca religii rozumu, wierzy, że wśród zbiorów Czerskiego kryje się prawdziwy skarb, mogący odmienić przyszłość ludzkości. Jego wysiłki nie przynoszą rezultatu. Decyduje się na desperacki krok. Zofia Lorentz, słynna historyczka sztuki i poszukiwaczka zaginionych arcydzieł, mierzy się z tajemniczym zanikiem pamięci męża. Gdy Smuga proponuje jej udział w odnalezieniu zbiorów, przywiezionych przez Czerskiego z Syberii – podkreślając, że kwestia ceny nie ma w tym wypadku żadnego znaczenia – przyjmuje zlecenie. Tak zaczyna się niezwykła wyprawa, która zaprowadzi bohaterów między innymi na rosyjską Wyspę Przeklętą, do Paryża i na statek-widmo. Ich przygody okażą się decydujące dla dalszych losów cywilizacji. I jak to u Miłoszewskiego, wszystko okaże się nie tym, czym zdawało się na pierwszy i drugi rzut oka. Kwestia ceny to zuchwały, niepozostawiający nikogo obojętnym thriller o naszych największych marzeniach i o cenie, jaką jesteśmy gotowi zapłacić za spełnienie tych pragnień. O nauce, o religii, głodzie wiedzy, genie ryzyka, roli wspomnień i o wielkiej przygodzie ludzkości. Która być może właśnie dobiega końca.

Tytułowe „szczęśliwe wyspy” to nie tylko wyspy na całej kuli ziemskiej, które Magdalena Zawadzka – pełna pasji podróżniczka – odwiedzała. Wyspy szczęścia to bezpieczne przystanie, wspomnienia, chwile dobre i złe. Te, które zostały w pamięci na zawsze. To ludzie, czasy, przedmioty, miejsca, które stały się bezpiecznym schronieniem w pamięci. To opowieści o dawnym przyblokowym podwórku i dziecięcych zabawach, wspomnienie podróży, miejsc, dawnego smaku chleba i truskawek. To anegdoty związane z ludźmi, sprawami i historiami do których dzisiaj, tak jak aktorka lubimy powracać jak do bezpiecznej przystani. Magdalena Zawadzka – urodziła się 29 października 1944 roku w Filipowicach. Po wojnie mieszkała z rodzicami w Szczecinie, bo za działalność w AK w czasie wojny, szczególnie za udział w Powstaniu Warszawskim, jej ojciec wraz z rodziną został zmuszony do opuszczenia Warszawy. Kilka lat później Zawadzcy wrócili do stolicy i zostali tu już na zawsze. W 1973 roku została żoną Gustawa Holoubka, wspaniałego aktora, któremu partnerowała w filmie i na scenie. Po jego śmierci w marcu 2008 roku napisała opowieść o ich wspólnym bardzo szczęśliwym i spełnionym życiu, która stała się bestsellerem 2012 roku. Opiekę literacką nad książką objęła Zofia Turowska, biografistka i pisarka. Za wieloletnią pracę i wielkie zasługi Magdalena Zawadzka została odznaczona w 2003 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2014 roku Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W wydawnictwie Marginesy ukazały się dwie jej książki: Gustaw i ja oraz Taka jestem i już!

Wciągająco i przystępnie napisana opowieść o historii rozwoju cywilizacyjnego człowieka widziana przez pryzmat jego stosunku do zwierząt. Autor dowodzi, że większość przełomowych momentów w dziejach rozwoju ludzkości wiąże się z udomowieniem konkretnego gatunku zwierzęcia, a wynalazki technologiczne są jedynie pochodną tego procesu. Udomowienie bydła i świń spowodowało, że zaopatrzony w stałe źródło mięsa, mleka, tłuszczu i skóry człowiek mógł zmienić tryb życia na osiadły. To pociągało za sobą ogromną zmianę cywilizacyjną związaną z budowaniem i rozwijaniem osad oraz wprowadziło kwestie dziedziczenia. Z kolei zwierzęta juczne i pociągowe (osły i wielbłądy), przemierzając pustynię w karawanach, pozwoliły człowiekowi trwale połączyć odległe lokalizacje, umożliwiając regularną wymianę handlową i dalszy rozwój osiedli. Zażyła więź zgrabnie łączy walory poznawcze i rozrywkę, promując przy okazji etyczne postawy wobec zwierząt i skłaniając do refleksji na temat ich przeszłego i obecnego statusu.

Chyba nie ma nikogo, kto nie znałby piosenki Marino Mariniego Nie płacz kiedy odjadę. Kultowy tekst napisała Wanda Sieradzka. Kim była? Jaką miała tajemnicę? Ta książka ma troje bohaterów – ją, jej męża Konrada i Zygmunta, ich syna, będącego zarazem przewodnikiem po ich skomplikowanych i burzliwych biografiach. Rodzice Zygmunta przeżyli Zagładę. Matka czuła się Polką, zatrzasnęła przeszłość raz na zawsze, kamuflując żydowską tożsamość. Ojciec czuł się najpierw Żydem, potem Polakiem. Długo po wojnie trzymał w domu broń. „Zygmunt pisze, że mama żyła jak ćma, pędząc zawsze do światła, do blasku. Była królową życia. Albo grała królową. Ale komuś musiała się zwierzać. Spowiadała się synowi, również ze swoich kochanków, rozczarowań, lęków. To Zygmunt musiał udźwignąć tę ich wspólną historię, złożoną z niepasujących do siebie fragmentów, bo rodzice byli rozbitkami z innych światów. Musiał między tymi światami lawirować. Może dlatego pisze o sobie: ja, kameleon. To przede wszystkim opowieść syna, który próbuje to wszystko zrozumieć i poukładać, ale też o cenie, jaką za to zapłacił”. – Remigiusz Grzela „Zygmunta znałem, kiedy był nastoletnim chłopcem, jego matki piosenkę Nie płacz, kiedy odjadę... nuciłem, teraz napisał o sobie zręcznie, śmiesznie, inteligentnie, jest już starszym panem. Przeczytałem, nie zasnąłem. Brawo!” – Jerzy Gruza „Kiedy wspólnie balowaliśmy podczas studiów, Zygmunt zawsze wyróżniał się w naszej przyjacielskiej grupie nie tylko męską urodą. Był bardzo związany z matką. Pół wieku później udała mu się rzecz przy pisaniu wspomnień bardzo rzadka. Zachowując to synowskie uczucie, zdobył się na bezwzględną szczerość, dzięki czemu poznajemy Wandę Sieradzką w całej jej złożonej, fascynującej osobowości”. – Małgorzata Niezabitowska „Piękna książka. Czytałem i nie mogłem oderwać się. Najpiękniejsze, najbardziej wzruszające są fragmenty o matce Zygmunta, pani Wandzie Sieradzkiej. Wiele o niej słyszałem od Zygmunta. Widziałem film o Niej, który powstał dzięki Jego staraniom. To była najważniejsza osoba w Jego życiu. Była dla niego wszystkim. Gorąco polecam rodzinną opowieść Zygmunta Sieradzkiego”. – Jan Ordyński „Poszukiwacz przygód, wyrwany z warszawskiego teatru życia opisuje swoje barwne wędrówki po świecie. Warto przeczytać opis tej fascynującej podróży…” – Włodzimierz Sandecki

Dzień dobry, prowadzę Wędrowny Zakład Fotograficzny. Robię zdjęcia portretowe i drukuję od ręki, na miejscu. Zdjęcia są za darmo albo za coś do jedzenia. Albo za opowieść. Bo pani pewnie stąd? Klisza nie pęknie, proszę się nie martwić – zdjęcia są cyfrowe. Wydrukuję na papierze, portret będzie tylko dla pani. Że stara i ludzi będzie straszyć? Bez obawy, nie dam go do gazety, a pani będzie miała pamiątkę. Bo kiedy pani ostatni raz zdjęcie sobie robiła? Trzydzieści lat temu? A widzi pani. Młodzi mają w komputerach, ale to nie to samo, prawda? Ja? Tak, mieszkam w samochodzie, jeżdżę latem wzdłuż granicy jak dawniej fotografowie. Pamięta pani, że portrety robili? Naprawdę płacić nie trzeba. Jajka wezmę, chętnie. Nie ma pośpiechu, pani się przyszykuje, ja zrobię zdjęcie. Ale najpierw proszę powiedzieć – jak tu jest?

Dziesiąty tom „Opowiadań przedwojennych” Stefana Wiecheckiego Wiecha. Tom niniejszy obejmuje komplet opowiadań, które Stefan Wiechecki opublikował w dzienniku Dzień dobry. Kurier Czerwnony! w roku 1935. Nie wchodzą w skład niniejszego tomu, te o tematyce żydowskiej. Znajdują się one w innych tomach naszej edycji czyli w „Mężu za tysiąc złotych”, „Głowie spod łóżka” i „Trupie przy telefonie”. WIECH jednakowo zachwyca już czwarte pokolenie. Przedtem dzidków i rodziców. Teraz znów dzieci i wnuków. Pokładamy się ze śmiechu i zarazem ciarki nas przechodzą. Przedwojenne opowiadania. Przedwojenna jakość.

Zabawna powieść obyczajowa... trochę nie z tego świata! Wypadek samochodowy wywraca życie Małgorzaty Lindberg do góry nogami. Zapomniana gwiazda wielkiego ekranu niespodziewanie budzi się w cudzym ciele... Dwadzieścia lat młodsza, lecz wciąż przebiegła i zdeterminowana, by ponownie znaleźć się na pierwszych stronach gazet, Małgorzata nie wie, że ktoś poznał jej sekret. Jaką cenę zapłaci za swoją drugą szansę? Wielu choć raz w życiu marzyło, by zacząć wszystko od nowa, zachowując wiedzę i doświadczenie zdobyte podczas całego życia... Jej się to udało. Poznajcie tajemnicę Sary H.! Paulina Wróbel – germanistka z Dąbrowy Górniczej, lektorka, miłośniczka języków obcych oraz wszystkiego, co w panterkę. Przez pół roku mieszkała w Sztokholmie, czemu tytułowa bohaterka zawdzięcza swoje zagraniczne pochodzenie. Tajemnica Sary H. to debiutancka powieść Autorki, wydana nakładem Liry.