Czołg lekki Panzerkampfwagen I Sd Kfz 101 stanowił trzon parku sprzętowego niemieckich wojsk pancernych podczas agresji na Polskę we wrześniu 1939 roku i w czasie kampanii francuskiej w 1940 roku. Podobnie wyglądał szlak bojowy niewiele wiekszego czołgu lekkieg PzKpfw II Sd Kfz 121.
Autor | Janusz Ledwoch |
Wydawnictwo | Militaria |
Rok wydania | 2018 |
Oprawa | miękka |
Liczba stron | 66 |
Format | 21.0 x 29.5 cm |
Numer ISBN | 9788372194480 |
Kod paskowy (EAN) | 9788372194480 |
Waga | 300 g |
Wymiary | 210 x 295 x 10 mm |
Data premiery | 2018.03.02 |
Data pojawienia się | 2018.03.02 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
Czołg lekki Panzerkampfwagen I Sd Kfz 101 podstawowym czołgiem niemieckich wojsk pancernych podczas agresji na Polskę we wrześniu 1939 roku i w czasie i w czasie pampanii francuskiej w 1940 roku. W mniejszej ilości czołgi tego typu były używane na Bałkanach (1941), w Afryce Północnej i na froncie wschodnim (1941-1942). po wprowadzeniu do uzbrojenia nowych typów wozów bojowych czołgi PzKpfw I skierowano do zadań pomocniczych i szkolenia. Podobnie wyglądał szlak bojowy, niewiele większego, czołgu lekkiego PzKpfw II Sd Kfz 121, który jednak w jednostkach pozostał aż do końca wojny... Ze wstępu
Czołg średni Panzerkampfwagen IV Sd Kfz 161 był podstawowym czołgiem armii niemieckiej. Stanowił główne uzbrojenie jednostek Panzerwaffe i Waffen-SS walczących w latach 1939-1945. „Czwórki” były najliczniej produkowanymi niemieckimi czołgami w okresie II wojny światowej.
Popularna monografia czołgu PzKpfw III z wieloma zdjęciami, planami, kolorowymi stronami.
`Podstawowym sprzętem pancernym armii włoskiej w okresie II wojny światowej były, obok tankietek i czołgów L6, M11/13/14/15, także działa samobieżne (semovente). Działa samobieżne produkowane na podwoziach czołgów M13/14/15 były całkowicie opancerzonymi pojazdami pancernymi uzbrojonymi w haubicę kalibru 75 mm. Konstrukcyjnie włoski pojazd bojowy był bardziej zbliżony do niemieckich dział szturmowych Sturmgeschutz III Sd Kfz 142, niż do ówcześnie konstruowanych w innych krajach, dział samobieżnych, które często miały odkryty przedział bojowy. W ten sposób włoskie semovente były w istocie działami szturmowymi i mimo słabego opancerzenia, pełniły taką rolę na polu bitwy.`
W latach trzydziestych XX wieku armia włoska dysponowała nadal sprzętem pancernym pamiętającym lata I wojny światowej. Podstawowym uzbrojeniem były czołgi FIAT 3000 stanowiące w istocie kopie francuskich czołgów Reanult FT. Pod koniec I wojny światowej wykonano także prototyp ogromnego czołgu FIAT 2000, o masie ponad 40 000 kg, którego produkcji seryjnej nie zdołano już uruchomić. Dlatego pilną potrzebą stało się szybkie uruchomienie produkcji własnych nowoczesnych czołgów. I podobnie, jak w przypadku tankietek CV 33/35, posłużono się gotowym wzorcem, w tym przypadku czołgiem Vickers 6-ton Mark E. Ten udany czołg, posłużył do uruchomienia produkcji własnych pojazdów pancernych nie tylko we Włoszech. Tak stało się w ZSRS (T-26), Polsce (7TP) czy Chec...
W latach 1943-1944 został skonstruowany lekki niszczyciel czołgów 76 mm GMC "Hell Cat", który dysponował skuteczną armatą zdolną do zniszczenia większości czołgów niemieckich i japońskich. Innymi atutami tego pojazdu była duża prędkość i zwrotność, które pozwalały załodze, w przypadku ataku przeciwnika na szybkie opuszczenie stanowiska bojowego.
W okresie II wojny światowej niemieckie jednostki pancerne i artylerii samobieżnej (szturmowej) były uzbrojone w specjalne wozy dowodzenia wyposażone w dodatkowe radiostacje przeznaczone do nawiązania łączności ze sztabem jednostki wyższego szczebla lub współdziałania z artylerią i lotnictwem. Były to seryjne czołgi ze zredukowanym uzbrojeniem lub specjalnie skonstruowane wozy dowodzenia tzw. Befehlspanzer lub Befehlswagen. W jednostkach artylerii znajdowały się tez czołgi przystosowane do prowadzenia obserwacji ognia artyleryjskiego i wykonywania pomiarów, były to Pnazerbeobachtungswagen. W niniejszym opracowaniu zostaną omówione wozy dowodzenia Kleiner Panzerbefehlswagen Sd Kfz 265, wersje dowódcze seryjnych czołgów lekkich PzKpfw II, PzKpfw 35(t), PzKpfw 38(t),...
Na podwoziu czołgu PzKpfw 38(t) skonstruowano kilka udanych dział samobieżnych, m.in. działa samobieżne "Marder" III, czy "Gepard" - Flakpanzer 38(t). Ostatecznie na podwoziu "38" zostało też zamontowane działo piechoty kalibru 150 mm typu sIG 33. 15 cm sIG 33 była wprawdzie armatą piechoty, lecz z powodu możliwości uzyskania bardzo wysokiego kąta podniesienia lufy zazwyczaj używano tego typu działa jako haubicy. Ze wstępu
W okresie II wojny niemieckie jednostki pancerne i zmotoryzowane zostały uzbrojone w wozy dowodzenia wyposażone w radiostacje przeznaczone do nawiązania łączności ze sztabem oraz współdziałania z artylerią lub lotnictwem. Najczęściej były to zmodyfikowane czołgi PzKpfw III Sd Kfz 141. Panzerbefehlswagen (PzKpfw III) Sd Kfz 266, 267 i 268 i Panzerbeobachtungswagen III Sd Kfz 143.
Podstawowym sprzętem pancernym armii włoskiej w okresie II wojny światowej były, obok tankietek i czołgów L6, M11/13/14/15, także działa samobieżne (semovente). Działa samobieżne produkowane na podwoziach czołgów M13/14/15 (późniejsze oznaczenie M 40/M 41/M 42) były całkowicie opancerzonymi wozami bojowymi uzbrojonymi w haubicę kalibru 75 mm. Konstrukcyjnie włoski pojazd był bardziej zbliżony do niemieckich dział szturmowych Sturmgeschutz III Sd Kfz 142 niż do ówcześnie konstruowanych w innych krajach (Niemcy, Wielka Brytania, USA i częściowo ZSRS) dział samobieżnych, które często miały odkryty przedział bojowy. W ten sposób włoskie semovente były w istocie działami szturmowymi i mimo słabego opancerzenia pełniły taką rolę na polu bitwy. Były uży...
Niniejsze opracowanie stanowi kontynuację monografii polskich pociągów pancernych, zapoczątkowaną opisem działań polskich pociągów pancernych we wrześniu 1939 roku („Militaria” nr 407). Obecnie zostaną przedstawione drezyny pancerne Tatra T 18, a także próby skonstruowania drezyn pancernych w Polsce w latach 1924-1926, projekty modernizacji i przezbrojenia drezyn T 18, ich służba w Wojsku Polskim w latach 1926-1939 i na koniec walki we wrześniu 1939 roku.
Nasza historia obfituje w legendy, które zostały utrwalone w podręcznikach i w powszechnej świadomości. Jedną z najważniejszych są opinie na temat kampanii wrześniowej. Rozprawiając się z najgorszymi mitami wojny 1939 r., autorzy książki weryfikują opinie na temat głównych postaci i wydarzeń. Dla wielu czytelników może to być ogromnym zaskoczeniem…. Sprawdź, czy znasz prawdziwą historię, czy jej wypaczoną wersję.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro