Przebudzenie powietrza. Tom 1

Przyznam, że do nowej pozycji Galerii Książki podchodziłam dość sceptycznie, spodziewając się przesłodzonego Young adult z magią i magicznymi stworzeniami w tle (Bo czy bohaterka z okładki nie wygląda na elfa? Pięknego, dzielnego, rewelacyjnie ubranego elfa?) .Elfów co prawda ci u nas brak, za to magii dostatek! Ale po kolei.

Vhalla Yarl wiedzie spokojny żywot wśród regałów i ksiąg Cesarskiej Biblioteki potężnego i walczącego o hegemonię na kontynencie Cesarstwa Solaris. Siedemnastolatka ma swoje troski, rozterki i… maślane oczy zapatrzone w księcia Baldaira, zwanego nie bez przyczyny Pożeraczem Serc. Kiedy dziewczyna dowiaduje się, że życie księcia jest w niebezpieczeństwie rzuca się na ratunek, robiąc to, co potrafi najlepiej – wertując księgi w poszukiwaniu odpowiedzi. Kiedy kryzys zostaje zażegnany, a następca tronu zaczyna dochodzić do siebie okazuje się, że to nie swego ukochanego księcia uratowała, lecz jego przerażającego i okrutnego brata. Od tej chwili poukładane życie Vhalli robi niebezpieczne salto, stawiając przed nią wiele wyzwań, pytań i konieczności wyboru – miedzy tym co znane, bezpieczne i oswojone, a tym co nowe, trudne i jakże ekscytujące! Vhalla do końca nie może zdecydować, którą ma obrać drogę, bo chociaż serce, umysł i nowo odkryta natura rwie się ku magii, jakaś cząstka dziewczyny pragnie, aby wszystko zostało jak dawniej i wróciło na normalne tory. Czy to przypadek czy przeznaczenie sprawiło, że tej burzliwej nocy to mrocznego Aldrika ocaliła od nieuchronnej śmierci? Tego dowiemy się w kolejnym tomie (którego już szalenie nie mogę się doczekać!).

Historia co prawda nie jest szalenie porywająca, podobnie jak główna bohaterka – typowo nieświadoma, niedojrzała, ufna, ślepo zauroczona, nie potrafiąca odmówić kiedy powinna, lub ugryźć się w język zanim palnie głupstwo na miarę rzucania w dinozaury kamieniami, mająca problemy ze stawianiem granic kolejnym amantom, rzucająca się w wir niebezpiecznych wydarzeń pomimo braku umiejętności poradzenia sobie z nimi. Słowem – typowa bohaterka współczesnego fantasy dla młodzieży. Pomimo kalkowatości postaci i fabuły (odkrycie magicznych zdolności, miłość do człowieka spoza jej kręgu społecznego, na dodatek prawdopodobnie odwzajemniona – wszak każdy książę zwraca uwagę na bibliotekarkę – a raczej jedna z wielu uczniów bibliotekarza), nie mogę powiedzieć, że książka jest zła. Ba – wręcz przeciwnie! Bardzo mi się podobała! Wszelkie mankamenty łagodzi słodko – gorzkie zakończenie zwiastujące bardzo obiecującą kontynuację.

Książkę czyta się błyskawicznie, bo akcja potrafi naprawdę wciągnąć! Kiedy zaczyna mi się wydawać, że młodzieżowe fantasy to już nie tematyka dla mnie – starej baby, wchodzi Elise Kova cała na biało z „Przebudzeniem Powietrza”, a mi zostaje tylko zauroczyć się światem przedstawionym i czekać na kolejny tom! I mam wrażenie, że nie jestem odosobniona w tych uczuciach. :)

Odkąd uczennica biblioteki Vhalla Yarl uratowała księcia Aldrika, jej życie zaczęło się zmieniać. Musi podjąć decyzję o swej przyszłości. Niezdecydowanie może ją wiele kosztować, gdyż w cieniach kryją się potężne siły. Cesarstwo Solaris dzieli jeden podbój od zjednoczenia kontynentu, a rzadki talent magiczny uśpiony w nastolatce może zmienić przebieg wojny. Jak potoczą się jej losy?

Elise Kova sięgnęła po znane schematy i motywy i przeniosła je w świat magii. Uczennica i książę, zwykła dziewczyna i potężny czarodziej; praca i magia; miłość i przyjaźń; dorastanie i poszukiwanie własnej tożsamości, podejmowanie życiowych decyzji; wojna, rywalizacja, polityka, ścieranie się różnych racji – wszystkie one przeplatają się ze sobą, tworząc spójną fabułę i interesującą akcję.

Przebudzenie nieznanej magii drzemiącej w dziewczynie zaskoczyło nie tylko mnie. Powinowactwem Vhalli jest powietrze. Z księciem Aldrikiem łączy ją magiczna Więź i rodzące się uczucie. Na arenie zdarzeń pojawia się książę Baldair, Pożeracz Serc. Raczkująca, subtelna miłość przeplata się z zazdrością, złamanym sercem i plotkami. Przyciąga świat czarodziejów i ich magiczne umiejętności.

Polubiłam większość bohaterów. Moją uwagę od razu zwróciła oczytana i inteligentna Vhalla, o dociekliwym umyśle, choć momentami była nieco naiwna. Jej dziewczęcy entuzjazm był zaraźliwy, a głód wiedzy i książek nienasycony. Zaimponowała mi swoim poświęceniem i dojrzałością. Książęta też zwrócili na siebie uwagę. Baldrik elokwentny, uprzejmy, dżentelmen w każdym calu, zaś Aldrik, mroczny i szorstki, z ukrytymi planami wobec podopiecznej. Sympatię zdobyli także pomniejsi bohaterowie, lecz nie wszyscy. Cóż, nie mogło zabraknąć czarnych charakterów.

Powieść czytałam jak baśń o magii i czarodziejach – lekko, przyjemnie, dla relaksu, nie oczekując niczego. Zanurzyłam się w świecie fantasy i żyłam w nim. Barwne opisy miejsc i zdarzeń przenosiły mnie w czasie i przestrzeni. Mapa cesarstwa ułatwiła mi orientację w wykreowanym świecie. Byłam w komnatach królewskich i lochach, w Koloseum i bibliotece, zwiedzałam miasto, przemykałam korytarzami pałacu. Towarzyszyłam bohaterce w każdym momencie. Autorka zaskoczyła mnie kilkoma rozwiązaniami i zakończeniem, przez co mój apetyt na poznanie dalszych losów Vhalli Yarl został zaostrzony.

„Przebudzenie powietrza” to powieść fantasy dla młodzieży, z którą miło spędziłam czas. Zanurzyłam się w świecie książek i magii, pracy i nauki, snów i rozgrywek, przyjaźni i miłości, przyjaciół i wrogów. Byłam świadkiem wielu niespodziewanych zdarzeń, przyspieszonego kursu dorastania i poszukiwania własnej tożsamości, miłości i bólu, skrajnych emocji i poświęcenia. Na swój sposób urzekła mnie ta powieść mimo kilku zgrzytów w tłumaczeniu.

Przebudzenie powietrza Elise Kovy to pierwszy tom z cyklu fantasy, w którym zagłębimy się w świat magii. Magii, której ludzie się boją, a która może zaważyć o losie całego Cesarstwa. Tajemnicza organizacja czarodziejów dba o to, by szkolić kolejnych magów, gotowych wziąć udział w potyczkach lub w inny sposób pomóc państwu. Na ich barkach spoczywa ogromna odpowiedzialność za los wielu ludzi. Czy Vhalla odnajdzie się w tym świecie?

Trudno mi na początku było odnaleźć się w fabule, ale z każdym kolejnym rozdziałem wciągałam się coraz bardziej i aż żałuję, że to już koniec tego tomu. Akcja się rozwinęła, kolejne wątki nabierały sensu. W pewnym stopniu fabuła przypomina mi Trylogię Czarnego Maga Trudi Canavan (też występuje tu uczennica, która na początku stroni od magii; a do tego są wyraźnie zarysowane nienawiść i strach zwykłych ludzi do magów) i Maga Bitewnego Petera A. Flannery’ego (motyw wykorzystania magii w bitwach i szkolenia właśnie do walki). Ogólnie książka wpisuje się w schematy, ale to nie oznacza, że nie warto jej przeczytać. Zwłaszcza gdy ktoś przepada za lekką historią fantasy z delikatnie zarysowanym wątkiem romantycznym, a do tego dobrą akcją.

Przebudzenie powietrza to ciekawy i wciągający początek opowieści o Vhalli. Samo zakończenie pokazuje, że na bohaterkę czeka jeszcze niejedna przygoda, w którą chętnie razem z nią się udam. Mam nadzieję, że niedługo zostaną przetłumaczone kolejne części jej historii i będziemy mogli się dowiedzieć, jak potoczyły się jej dalsze losy.

Młoda bibliotekarka odkrywa w sobie niezwykłą magię i musi dokonań trudnego wyboru. Czy woli wieść spokojne życie wśród książek oraz swoich przyjaciół, czy odkryje zupełnie nowy świat, pełen luksusów, ale i niebezpieczeństw?

Z Galerią Książki nie mam wiele styczności jako czytelnik. Znam ich pojedyncze tytuły, głównie te nieco starsze. Ostatnio miałam z tym wydawcą styczność przy lekturze „Królestwa mostu” Danielle L. Jensen, które okazało się bardzo typową młodzieżówką fantasy stworzoną dla nastoletnich dziewczyn.

Minął jednak ponad rok, lektura tego tytułu trochę zatarła mi się w pamięci, a ja postanowiłam skusić się (ponownie) nawet estetycznej okładce. Trafiło więc do mnie „Przebudzenie powietrza” Elise Kovy, pierwszy tom cyklu o tym samym tytule. I choć u nas jest to nowość, na rynku anglosaskim niekoniecznie: to powieść wydana w 2015 roku, a sama seria została już w całości napisana przez autorkę. Jak jednak wypada wnętrze pierwszego tomu?

Nie będę ukrywać. „Przebudzenie powietrza” jest tak generycznym tytułem, odhaczającym wszystkie możliwe punkty z młodzieżowego romansu fantasy (udającego, że wcale romansem nie jest, co też jest sztampowym działaniem), że w trakcie lektury po prostu załamywałam ręce. Na całe szczęście, nie jest długą powieścią: w końcu to zaledwie 340 stron.

To, co pierwsze rzuciło mi się w oczy, to styl, jakim napisana jest ta powieść. Mam wrażenie, że tu coś poszło nie tak na całej linii, od słabego tekstu autorki, potem przez niezbyt dobrą redakcję w oryginale, następnie przez nasze polskie tłumaczenie i ponownie: redakcje tłumaczenia. Język tej książki wygląda tak, jakby ktoś właściwie 1:1 tłumaczył oryginał i niewiele zmieniał, przez co np. pewne porównania albo zwroty językowe, może dobrze brzmiące w angielskim, w naszym rodzimym języku brzmią po prostu śmiesznie. Tekst jest poprawny i lekki, ale mający bardzo niską jakość literacką.

Przy premierze dzieła Kovy sporo osób było nim zainteresowanych przez wzgląd na nawiązania do biblioteki. Ta w historii występuje, ale nie gra wcale istotnej roli. Bohaterka mogłaby równie dobrze pracować jako kowal albo urzędnik i w praktyce niewiele by to zmieniło. Vhalla, bo tak się nazywa nasza siedemnastoletnia protagonistka, jest po prostu tą biedną, szarą myszką z pospólstwa… która niespodziewanie ma szansę wznieść się na szczyt przez posiadanie swoich nadzwyczajnych umiejętności.

Mimo magicznego wątku historia bardzo skojarzyła mi się z „Narzeczoną” Kiery Cass czy też jej „Rywalkami”. To powieść, która naprawdę realizuje wszystkie wątki związane z dziewczęcymi marzonkami. Szara myszka, w której wszyscy są zakochani? Jest. Przyjaciółka, za którą jest gotowa oddać życie? Zrobione. Spanie w pałacu, jedzenie pyszności i branie udział w balach? Też jest! Sama intryga związana z jej mocami zdaje się nie być szczególnie istotna, zwłaszcza że Kova, zamiast skupić się np. na rozpisaniu nauki magii, woli pisać romanse.

Vhalla nie jest zresztą zbyt sympatyczną postacią, przynajmniej w moim mniemaniu. To dziewczyna, która bawi się chłopcami znajdującymi się w jej otoczeniu, odpowiadając na ich zaloty, mimo że wcale nimi zainteresowana „w ten sposób” nie jest. Jak na oczytaną dziewczynę również w gruncie rzeczy niewiele wie o otaczającym ją świecie. Narracja podkreśla, że bohaterka wiele czyta, ale tak naprawdę gdy inni bohaterowie pytają się jej, czy coś o danej rzeczy wie, ona zaprzecza. Kończy się to zwykle dość toporną ekspozycją, bez której czasem naprawdę można byłoby się obejść.

System magiczny może byłby ciekawy, gdyby nie fakt, że moce Vhalli, przynajmniej w tym tomie, są dość randomowe i niezbyt dobrze wyjaśnione. Ona robi COŚ, w różnych momentach, rzadko powracając do zaprezentowanych wcześniej możliwości. Jej wachlarz umiejętności jest dość duży, ale naprawdę nieszczególnie konkretny, mimo że chyba z założenia magia tego świata miała być raczej po tej „twardej” stronie.

Należy też zwrócić uwagę na to, że „Przebudzenie powietrza” jest właściwie wstępem do właściwej fabuły. Dopiero w tomie drugim powinny pojawić się poważniejsze wątki, choć jak znam tego typu literaturę… wcale nie liczę na to, że kolejna część będzie znacznie poważniejsza. Samego romansu komentować nie mam po co. Mimo sporej ilości adoratorów Vhalli każdy, kto zna, choć dwie czy trzy podobne książki raczej będzie znał zakończenie jej relacji po wymianie kilku pierwszych słów między postaciami.

Jeśli miałabym podać jakąś zaletę książki to być może byłby to jej sam początek. Nie jest on może szczególnie dobry, ale ma kilka ciekawych rozwiązań, zaskakuje również odrobiną brutalności… tylko szkoda, że następnie brutalność znika i historia robi się słodko-cukierkowa, nawet w tych teoretycznie „mocnych” chwilach.

Nie powiedziałabym, by „Przebudzenie powietrza” było książką szczególnie szkodliwą (choć może troszeczkę tak). Nie jest też nadmiernie męczące, czytać to się da – a mimo wszystko, to jest już coś przy powieści młodzieżowej tego typu. Tylko czy naprawdę to jest ta wyżyna, na którą chcemy, by autorzy się wzbijali? Ja naprawdę liczę, że kiedyś trafię na powieść dla tego konkretnego targetu, która przy okazji będzie po prostu dobrą książką. Życzę tego zarówno sobie, jak i wszystkim czytelnikom, bo mam wrażenie, że jednak zasługujemy na nieco więcej.

Mamy tutaj historię Vhalli, czyli dziewczyny która jest zwykłą i uroczą uczennicą, żyjącą pośród książek. Do czasu...

Pewnego dnia, Vhalla odkrywa w sobie drzemiące potężne moce, dzięki którym bieg wojny, w którym jej kraj bierze udział, może się zmienić. Dziewczyna jednak, jest bardzo zagubiona i nie wie co począć, ale na "ratunek" przychodzi pewien arogancki książę, który oferuje jej pomoc w odkrywaniu tej magii.

Byłam mega podekscytowana tym tytułem, bo po cichu liczyłam na to, że będzie to tak świetna historia jak "Królestwo Mostu". I co prawda, nie było takich ogromnych zachwytów jak przy książce Danielle L. Jensen, ale mim to, przyjemnie mi się to czytało i sprawiło dużo frajdy.

Mogłabym przyczepić się do schematów, bo one tutaj są i jest ich nawet sporo, ale patrząc na to, kiedy autorka napisała tę książkę, to mogę przymknąć na to oko. W sumie, to one mi tutaj jakoś nie przeszkadzały, więc nie uważam tego za jakąś dużą wadę.

Zdecydowanie, najbardziej spodobał mi się pomysł na świat, bo szczerze mówiąc przypomina mi on serial Awatar: Legenda Aanga, który wręcz kocham. Nie wiem czy autorka się nim inspirowała, może tak, może nie - miała po prostu dobry pomysł na świat. I choć może nie dowiadujemy się z tej części aż tylu informacji odnośnie kraju, jego wierzeń czy zwyczajów, ale uważam, że jest to dobre i solidne wprowadzenie do świata Vhalli.

Co do bohaterów, to niestety nie za bardzo polubiłam się z główną bohaterką. Jej wybory życiowe i niektóre zachowania tak mnie irytowały, że miałam czasami ochotę jej wykrzyczeć "Zacznij myśleć dziewucho!" Mam nadzieję, że w kolejnych tomach bohaterka dojrzeje i przestanie się zachowywać jak dziecko. Natomiast, serce mi skradł książę Aldrik! Postarać jest bardzo interesująca i złożona, dzięki czemu cała historia jest z takim pazurem. Ale mam nadzieję, że Aldrik nie zamieni się w ciepłą kluchę i pozostanie tym aroganckim, pewnym siebie i dążącym po trupach do celu księciem.

Językowo jest również dobrze, ponieważ styl jest bardzo płynny i plastyczny, dzięki czemu książkę czyta się w ekspresowym tempie.

Kończąc już, ja "Przebudzenie Powietrzna" śmiało polecam, bo jest to solidne wprowadzenie do historii. Stworzony świat, ma ogromny potencjał a bohaterowie mają ciekawe osobowości.

Uczennica z biblioteki

Książę czarodziej

I nierozerwalna magiczna więź

No czyż to nie są idealne słowa opisujące idealną książkę? ...

Idealny opis tak ale idealna książka już nie za bardzo... A szkoda bo ma duży potencjał.

Ogólnie nie była bardzo zła... Autorka bardziej skupia się na bohaterach (najbardziej chyba na przemyśleniach Vhalli) i ich relacjach niż na akcji i obiecanej magii. Zazwyczaj lubię takie prowadzenie ale tu mi jakoś nie podeszło...

Vhalla dowiaduje się w trochę dziwnych i niedoprecyzowanych okolicznościach, że jest czarodziejką ale okazuje się jednak, że ma wybór. Może porzucić swoje dotychczasowe życie i przenieść się do tajemniczej Wieży, pełnej magów, których w jej świecie należy się bać, gdzie będzie się uczyć jak kontrolować swoje moce albo zdecydować się na Wymazanie, które sprawi, że jej magia przepadnie i nadal będzie uczennicą biblioteki. Jakie życie wybierze? Dowiemy się pod koniec książki... Tak dopiero pod koniec... Akcja troszkę się rozwlekła ale w sumie mi to jakoś mocno nie przeszkadzało. Traktuje to jako taki dłuższy wstęp do super serii (mam nadzieję 🤞) także jeśli liczycie na super wartką akcje to raczej jej tu nie znajdziecie.

W zamian poznajemy skrawki historii kraju i wojny, która trwa już wiele lat. Magii, której tak bardzo nie mogłam się doczekać niestety jest jeszcze mniej niż samej historii... 😬 duży minus

Ale za to mamy dość dużo bohaterów tych ważnych i mniej ważnych.

Vhalla jest... dziwna i jej niektóre decyzje lub myśli są niezrozumiałe, niekonsekwentnie i okropne... Było więcej niż kilka scen, przy których nie dało się nie przewrócić oczami 🤦‍♀️no cóż... Nastolatki chyba tak mają...

Sareem i Roan, chciałabym powiedzieć, że są świetnymi przyjaciółmi Vhalli ale w sumie to ich relacja jakoś nie była mocno rozpisana. Raczej było powiedziane, że to przyjaciele no i tyle... A można by pokusić się o więcej. Choć nie powiem bo to co się stało pomiędzy tą 3 w trakcie powieści jest mocno zaskakujące :o

Książę Aldrik, następca tronu, Hmmm... Jest bardzo tajemniczy i troszkę mroczny. Jest w nim coś takiego co przyciąga mnie i Vhalle. Chciałabym poznać wersję wydarzeń właśnie z jego perspektywy jeśli nie wszystko to chociaż kilka scen albo jakieś retrospekcje z jego przeszłości. To dałoby dużo więcej informacji o nim samym i jego przeszłości. Również ciekawi mnie jak autorka rozbuduje więź tych dwojga bo na razie dała tylko małe smaczki, które można różnie interpretować i coś czuję, że może nie pójść zbyt dobrze...

Zastanawiałam się też czy aby na pewno Aldrik ma dobre intencje czy raczej coś kombinuje i tu nagle wchodzi Baldair i Senator o dziwnym imieniu i pojawia się też Minister Magii i trochę też Mistrz Biblioteki...aż w końcu nie wiem komu ufać i cała ta intryga na ostatnich stu stronach jest wow i bardzo mi namieszała w odbiorze historii. Czuję, że w całej serii będzie działo się dużo politycznych gierek i to trochę mnie przeraża bo zawsze się wtedy gubię w fabule ale może nie będzie aż tak źle. Mam nadzieję, że autorka podoła wyzwaniu i że da nam czytelnikom w końcu więcej magii.

Bardzo dobra książka, nie mogłam się od niej oderwać już od pierwszej strony. Podobało mi się w niej praktycznie wszystko. „Przebudzenie powietrza” zawiera wszystkie elementy, których szukam w książkach. Ciekawy świat, dobrze wykreowaniu bohaterowie, wątek romantyczny (tutaj jak na razie bardzo delikatny), akcja. Podczas czytania nawet na chwilę nie poczułam się znudzona. Jedynym małym minusem, był dla mnie zbyt mały opis relacji między braćmi i ogólnie zbyt mało opisany świat, ale pewnie w kolejnych tomach zostanie on bardziej rozbudowany. Dużym plusem jest okładka książki, bardzo cieszy ona oko.

Dość ciekawa pozycja, zawierająca w sobie zarówno fantastykę jak i szczyptę romansu. Książka napisana jest prostym językiem co umożliwia szybsze jej czytanie. Wciągnęła mnie już od samego początku, a zakończenie zaskoczyło. Książka opowiada losy dziewczyny, mola książkowego, która staje przed wielką decyzją dotyczącą mającą wpłynąć na jej dalsze życie.

Choć trochę się zawiodłam, bo spodziewałam się nieco więcej magii, ale to nic straconego, ponieważ będzie kolejny tom serii na który czekam z utęsknieniem.

Książka jest naprawdę lekka i przyjemnie się ją czyta. Na nudne wieczory do przeczytania przed snem.

Zwykła dziewczyna, której najbliższymi przyjaciółmi są książki a domem biblioteka. Do czasu aż mroczny książę odkrywa w niej dawną Magię. Dziewczyna stoi przed trudnym wyborem: żyć dalej wśród książek czy poznać tajniki magii i opuścić mury biblioteki. Co wybierze i jak potoczą się dalej jej losy? Przebudzenie powietrza to książka, w której magia odgrywa druga rolę. Na pierwszym miejscu stoi romans i zawiłość relacji między bohaterami. Początek historii niezmiernie mnie nudził. Nie zapowiadał też niczego wyjątkowego w tej powieści. Podobała mi się za to postawa głównej bohaterki. Vhalla to skromna, ładna i oczytana dziewczyna. Chociaż jest młoda wie czego chce i do czego dąży. Gdy odkrywa w sobie magię, praktycznie od razu chce z niej zrezygnować, co rzadko się zdarza. Zazwyczaj bohaterowie od razu akceptują to kim są naprawdę i że są stworzeni do wielkich rzeczy. Vhalla to nie ten typ bohatera. Z drugiej strony mamy mrocznego księcia Aldrika, który w swoim królestwie ma bardzo nieprzychylną opinię. Relacja jaka się między nimi tworzy jest ciekawa. Nie wydaje się sztuczna ani nachalna. Wszystko dzieje się w powolnym tępię. Zastanawiam się też czy w kolejnych tomach pojawi się trójkąt miłosny bo widziałam tu pewne zalążki. W książce mamy też wątek polityczny. Nie jest on jakoś mocno rozbudowany. Coś więcej dowiadujemy się o nim dopiero pod koniec tomu. Ogólnie uważam, że ostatnie 100 stron jest najlepsze. W końcu mamy długo wyczekiwaną akcję i zakończenie, którego nie do końca można było się spodziewać. Na chwilę obecną książka jest jednak średnia. Niewiele się działo a magia, na którą tak liczyłam, schodzi na dalszy plan. Na szczęście to dopiero pierwszy tom serii więc traktuje go jako taki wstęp do historii i liczę na to, że kolejne tomy będą zdecydowanie ciekawsze, pełne magii i akcji.

Elise Kova wiedziała, jak mnie podejść. Co może zrobić biedny cichy mol książkowy, kiedy podaje mu się taką bystrą pracownicę biblioteki jako główną bohaterkę i jeszcze obdarza się ją nieświadomą umiejętnością władania powietrzem? Toż to krok od uwielbienia! Strony ksiąg przewracane tylko jednym podmuchem wiatru? Proszę, ja też tak chcę!

Cała powieść skupia się na Vhalli. Nagle zaczynają się wokół niej dziać dziwne rzeczy, wpada w jakieś pałacowe intrygi, dowiaduje się na swój temat szokujących wieści - jednym słowem musi poważnie przeorganizować swoje życie i to w krótkim czasie. Prawdę powiedziawszy nie dziwię się, że czasem jest niekonsekwentna albo zachowuje się nieodpowiednio do sytuacji, bo widać, że dziewczyna jeszcze nie wie, co robić. Ogromnie miło mi było oglądać jej szybką, ale wymuszoną wydarzeniami przemianę ze zwykłej zahukanej uczennicy do pewnej siebie młodej wojowniczki. W tej postaci widać potencjał, w następnych częściach na pewno zawojuje świat i już nie mogę się tego doczekać.

Sporo informacji o świecie przedstawionym przewija się w rozmowach bohaterów i wychodzi to bardzo naturalnie, ale cały czas towarzyszymy jednej osobie, a mnie ciekawiła szersza perspektywa. Myślę, że to wszystko jeszcze przed nami. Czuć, że autorce zależało w równej mierze na dobrym zobrazowaniu rozkwitającego uczucia i to wyszło bardzo dobrze. Jeśli tylko czytelnik da się wciągnąć w ten romans, to serce na przemian będzie mu bić szybciej i nagle się zatrzymywać.

Ostatnie 100 stron czytałam jak na przyspieszonych obrotach, ale jednocześnie nie chciałam tak szybko rozstawać się z tą książką. Wiem, że ta pozycja nie jest idealna i wymagającego czytelnika może nie zadowolić, ale tak mi się spodobała, że nie mam nic przeciwko niedociągnięciom. Magia jest fascynującą sprawą, choć mogła być opisana lepiej. Niektóre wydarzenia wydały mi się odrobinę naciągane, ale znalazły później swoje uzasadnienie, więc niech będzie, że je akceptuję.

Książkę gorąco polecam miłośnikom fantastyki młodzieżowej!

Magia żywiołów, królewski dwór, wielka biblioteka, a do tego dwaj książęta.

Vhalla jest uczennicą w bibliotece w pałacu - i wiedzie tam spokojne życie wśród książek, aż do nocy, gdy dzięki niej udało się uratować księcia. Wtedy wszystko się zmienia i zaczyna ich łączyć pewna więź.

Świat przedstawiony w tym tomie skupia się na pałacu i zarysie zewnętrznego świata, z obietnicą rozwinięcia go w następnym tomie, na co bardzo liczę. W tym mam wrażenie, że wiele kwestii zostało opisanych raczej pobieżnie, lecz nie przeszkadza to w cieszeniu się lekturą i pochłonięciu jej na jeden raz. Magowie żywiołów od zawsze byli jednym z moich ulubionych motywów, więc już samo to mnie kupiło.

Choć początek mnie irytował za sprawą zachowania bohaterki, która powtarzała na początku schematy znane z innych młodzieżówek nie chcąc zaakceptować swojego powołania i negując zachodzące w jej życiu zmiany, nie trwało to zbyt długo i wkrótce mogłam się cieszyć jej historią.

Gdy jednak Vhalla przestała już roztrząsać się nad sobą zaczęło się robić ciekawie. Pokazała, że ma silną wolę i śmiałość i naprawdę ją polubiłam. To samo tyczy się księcia Aldrika - choć na początku nie pałałam do niego sympatią, teraz naprawdę go lubię! Zaczął mnie intrygować - choć z wierzchu jest przemądrzały, w środku naprawdę się troszczy, i to jest urocze. Chociaż nie można zapomnieć, że wciąż jest wojskowym, zdolnym zabijać z zimną krwią. I tak się pisze wielowymiarowe postacie ;)

Akcja działa się bardzo szybko i nawet nie zauważyłam, kiedy minęły mi te wszystkie rozdziały. "Przebudzenie powietrza" naprawdę mnie wciągnęło! I zdecydowanie sięgnę po kolejne tomy, bo spodziewam się że może z tego wyniknąć coś genialnego.

Ciekawa, intrygująca młodzieżowa fantastyka, która świetnie sprawdza się do przeczytania na jeden raz. Mimo niewielkiego skomplikowania fabuły oraz wkradającej się schematyczności, bardzo mi się podobała i z niecierpliwością czekam na kolejne części.

Vhallę poznajemy jako uczennicę pracującą w cesarskiej bibliotece. Książki to jej całe życie. Jej spokój zostaje zmącony gdy dziewczyna dowiaduje się, że jest obdarzona magicznymi mocami, zwłaszcza że magia uznawana jest za coś niebezpiecznego, od czego należy się trzymać z daleka... Książkę przeczytałam jednym tchem. Bohaterowie są wielowymiarowi, a cała koncepcja magii żywiołów jest interesująca. Jedynym minusem jest infantylne zachowanie Vhalli na początku książki - wydaje mi się jednak, że dziewczyna jest tak przedstawiona, aby potem wyraźniej było widać jej zmianę, dorastanie. Faktem jest, że z czasem przestała mnie drażnić, a książka nie pozwalała się odłożyć póki nie doczytałam jej do końca. Samo zakończenie pozostawia ogromny niedosyt - chciałabym od razu wiedzieć co będzie dalej!

"Przebudzenie powietrza" Elisy Kovy jest ciekawym wprowadzeniem w świat magii i wojny. Opowieść kryje w sobie tajemnice i sprawia, że z zainteresowaniem przekręcamy strony. Bohaterowie nie są nijacy, a każdego z nich wyróżnia coś innego. Książka jest debiutem i tak, jak większość z nich nie uniknęła schematów i drobnych potknięć. Mimo tego czytało mi się płynnie i chciałam wiedzieć, co będzie dalej.

W tej historii podążamy za Vhallą, uczennicą biblioteki Cesarskiej. Dziewczyna jest bystra, chłonie wiedzę, a książki to całe jej życie. W skutek pewnych okoliczności budzi się w niej moc, co zwraca uwagę nie tylko owianej tajemnicą Wieży, ale i następcy tronu.

Magia ma tutaj przypiętą łatkę zła, niebezpieczeństwa i czegoś, co należy wyplenić, ludzie się jej po prostu boją. Vhalla również jest przerażona, ale pragnienie poznania arkanów kolejnej dziedziny powoli w niej zwycięża. Czy ma to związek z Widmem, które wymienia z nią sekretne wiadomości?

Podobał mi się system magiczny związany z żywiołami, to zawsze do mnie trafia. Między bohaterami czuć było magnetyzm, który autorka poprowadziła sprawnie i bez turbo przyśpieszenia. Liczę na jeszcze lepszy rozwój w kolejnych tomach. Mam również nadzieję, że Vhalla przestanie mówić, co jej ślina na język przyniesie. Przez całą lekturę wywracałam oczami z powodu jej zachowania i nie, to nie dodawało uroku postaci.

Zabrakło mi większego tła politycznego. Informacje są zdecydowanie okrojone. Przez całą powieść autorka podrzuca strzępki i zostawia czytelnika bez odpowiedzi. Może miała w tym zamysł, jednak w większości przypadków wprowadzało to dezorientację.

Nie ukrywam, że mimo wad chcę sięgnąć po kontynuację. Podobno czym dalej, tym lepiej, więc czekam z niecierpliwością!